Prestiż i polityka

[Tymus]

Prestiż

Władca okresu odrodzenia był wielce zainteresowany tym jak go postrzegają inni – zarówno władcy sąsiednich krajów jak i poddani. To jest główna statystyka opisująca nasze poważanie w kraju i poza nim. Gospodarowanie prestiżem, który może zmieniać się wielce dynamicznie należy brać pod uwagę.

Wyższy poziom prestiżu pozwala nam uniknąć nieprzyjemności związanymi z niepokojami wśród szlachty, chłopstwa i kleru, a także wpływa na stabilność w kraju. Nawet durniejsze pomysły prestiżowego i światłego władcy poddani przyjmą z mniejszym szemraniem niż mądrą reformę księcia z prestiżem na poziomie rynsztoku. Dość też powiedzieć, że jeśli okażemy się być na samym dole prestiżowej drabiny, to nasi poddani w najlepszym wypadku będą nas nie szanować i okazywać to na każdym kroku… w najgorszym to aż szkoda mówić.

Zdobycie prestiżu jest równie łatwe jak jego utrata. Na nasz obraz wpływa wiele czynników. Może zdarzyć się, że w ciągu roku najpopularniejszy władca spadnie z piedestału w błoto, a obiekt drwin pokaże się światu jako nowy zdobywca i mąż opatrzności.

Natomiast jak można prestiż zdobywać? Na wiele sposobów. Klasycznymi rozwiązaniami jest organizowanie uczt, turniejów czy wielkich świąt. U nadwornych artystów można zamówić dzieła sztuki czy odkryć artefakty po dawno minionych epokach. O naszej potędze świadczyć mogą wielkie świątynie czy majestatyczne pałace. Nowe tytuły na Imperialnym dworze także mogą wiele powiedzieć o prestiżu władcy. Ponadto pragniemy nagradzać także graczy, którzy aktywnie działają na rzecz rozwoju świata gry – dlatego premiowane prestiżem będą sensowne wpisy w encyklopedii, barwne opisy czy ciekawe sylwetki naszych decydentów. Poza tym jest jeszcze wiele wiele możliwości, których granice zależą od Waszej kreatywności.

Osobną kategorią o której można wspomnieć jest dyplomacja. Na prestiż wpływ będą miały nasze jawne działania – władca który płaci trybut innemu państwu w niejednoznacznej sytuacji czy król podejmujący działania, które nasi poddani będą poddawali w wątpliwości (np. dawanie się wykorzystywać sąsiedniemu władcy) przekonają się jak łatwo utracić reputację. Tak samo publicznie okazywane skąpstwo (notoryczne wysyłanie poselstw bez darów) czy brak wyczucia (przyjmowanie zwykłego bezimiennego wysłannika na audiencji przez władcę) oraz prostactwo (defenestracja poselstwa bez sensownych powodów) wpływać będą na nasze zachowania. Książę który jednak dbać będzie o zewnętrzne elementy może równie łatwo zyskać na znaczeniu.

Ktoś mógłby zadać pytanie - na co zatem można wydać prestiż? A na wiele rzeczy - od dowódców, dworzan, wielkich ludzi - poprzez rozbudowy pałaców, sciąganie stronników, po targi z Imperium czy Shan, a takich okoliczności będzie również sporo więcje.

[Tymus]

Imperialny system intryg i pozycji

Na imperialnym dworze wiele się dzieje. Liczne stronnictwa rywalizują o wpływy by obsadzić najważniejsze urzędy jak i dostąpić posłuchania u samego purpurowego trony. Gra ta, która toczy się na dworze w Tylos nie należy do łatwych… ani bezpiecznych.

Jako, że Imperium uznaje, że cały Imperius stanowi nawet po dziś dzień domenę purpurowego tronu, a wszyscy władcy udzielnie panujący to tak naprawdę imperialni wasale to nikogo nie dziwi, że po dziś dzień taki „papierowy wasal” może ubiegać się o imperialne pozycje. Trudno się doprawdy takiemu obcokrajowcy wybić i łatwo spaść z piedestału jednakże Imperium dalej pozostaje najsilniejszym tworem politycznym a sam tytuł jest wielce prestiżowym wyróżnienie. Dodatkowo liczne stanowiska posiadają dodatkowe bonusy już z nimi związane, lub nadane przy okazji ceremonii.

Wśród poszczególnych rodów panujących zwyczajnym jest ubieganie się o urząd na dworze Imperatora, tak by można było zadbać o interesy swej dynastii na dworze w Tylos.

Przykładowymi tytułami jakie można zdobyć (zarówno poprzez naszego faworyta jak i samego władcę to):

• Despotes – tytuł urzędnika, który jest drugi zaraz po Imperatorze – urzędnik o pozycji równej „wicekrólowi”, będący najwyższym gubernatorem i przedstawicielem imperialnym na swoim terenie. Tradycyjnie przyjmuje się, że Despotów może być najwyżej dwóch, lecz pozycja ta rzadko kiedy bywa obsadzona. Despotowi podlegają lokalni urzędnicy, władcy oraz wojska imperialne na terenach mu wyznaczonych poza imperialną domeną;
• Sebastokrator – tytuł wielce prestiżowy, którym nagradza się najwierniejszych i najpotężniejszych wasali Imperium, Sebastokrator jest w zasadzie już nie wasalem a sojusznikiem Imperatora – i jako taki wyłączony jest spod władzy cesarskich urzędników;
• Mégas Doméstikos – naczelny dowódca imperialnej armii, to on dowodzi imperialnymi wyprawami o ile w nich nie bierze udziału Imperator, w latach inwazji Savorachów rywalizuje o wpływy z teoretycznie niższym urzędnikiem - Megas Douxem;
• Megas Doux – tak jak Megas Domestikos stoi na czele armii, tak Megas Doux dowodzi naczelnie flotą imperialną, dzięki licznym uprawnieniom i dużemu znaczeniu floty w odparciu inwazji Savorachów, Megas Douxowie zaczęli rywalizować z Domestikosami;
• Proedros – tytuł będący nominalnie najwyższym urzędem na dworze (poza wojskiem i despotami), Proedros przewodzi nominalnie senatowi, który nie ma władzy - jest jednak zbiorem wpływowych osobistości;
• Prōtostratōr – oficjalnie przełożony imperialnych stajni, nieoficjalnie zaś jeden z najbardziej zaufanych urzędów na dworze cesarskim – Protostrator obecnie przewodzi imperialnemu ceremoniarzowi;
• Prōtospatharios – są dwoma urzędnikami dowodzącymi po połowie cesarską gwardią – zdarza się często, że kiedy jeden z Prōtospathariosów pozostaje przy dworze, drugi dowodzi wyprawą wojenną;
• Vestarches – naczelny sędzia miasta Tylos, a przez to dygnitarz rozsądzający liczne spory na dworze, które nie zainteresują Imperatora;
• Vestētōr – cesarski garderobiany – jeden z nielicznych dygnitarzy posiadający bezpośredni dostęp do Imperatora dzień i noc;
• Anthypatos – oryginalnie dygnitarz, który odbył służbę jako imperialny gubernator, obecnie zaś nadawany zaufanym urzędnikom, którym powierzane są specjalne misje czy zadania;
• Patrikios – patrycjusz, honorowy tytuł będący zarówno nagrodą i wyróżnieniem jak i pierwszym krokiem na drodze po wyższe urzędy.

[Tymus]

Pałace i dwory

Nawet jednak najpotężniejszy i najsławniejszy włada nie może żyć bez licznego i bogatego dworu. Wokół jego majestatu gromadzą się ludzie wszelkiej proweniencji by w blasku monarszej władzy mogli się chociaż przez chwilę pokąpać. Gdzie jednak mają Ci biedacy spać i znajdować się na codzień? W tym momencie mądry książę winien puknąć się w czoło i powiedzieć jak to gdzie... w pałacu!

Oto władcy Imperiusa mogą poza miastami i zamkami, które to nikomu potrzebne nie są również pałace oraz dwory. Obiekty te stanowią miejsce gdzie władca spędza większość czasu, przyjmuje interesariuszy czy baluje w szampańskim nastroju. Oczywiście władcy są z natury ludźmi bogatymi i znajdą się tacy, którzy rezydencje postawią sobie na dwóch końcach swych domen, znajdą się też tacy, którzy woleć będą rozbudowywać pałace swoje w jednym miejscu.

A rozbudowywać pałac warto, gdyż jako taki pomieści zarówno więcej dworzan jak i pozwoli nam eksponować nowe to artefakty i dzieła sztuki.

Bazowo I poziom pałacu zapewnia nam miejsce dla 1 dodatkowego dworzanina oraz generała oraz 3 dzieł sztuki. Pałace można stawiać w różnych miejscach, można też rozbudowywać już istniejące siedziby.

Koszt rozbudowy pałacu/budowy nowego wynosi 100 złota i 10 prestiżu i trwa turę.

Można również przemienić zamki od II poziomu w górę na pałac, jednak tracą one w tym momencie wszelkie wartości obronne, a sama operacja trwa rok. Przebudowa takiego zamku pozwala nam jednak zaoszczędzić 50% środków jakie wyłożyliśmy na budowę zamku (odejmowane są od bazowego kosztu).

[Tymus]

Artyści, artefakty i dzieła sztuki

Wielkie znaczenie dla prestiżu władcy danego kraju ma też przepych i sztuka jaką się otacza. Potężna rzeźba imperialnego generała zdobi dziedziniec pałacu? Albo delikatna bogini rozpala wzrok jawiąc się z mistrzowskiego obrazu? A może potężna stela zapisana dawno już wymarłym językiem?

W tej edycji władca, który chce tym bardziej zyskać prestiż może kolekcjonować i wystawiać dzieła sztuki lub artefakty jakie znajdą się na jego dworze. Potrzebuje tylko odpowiedniego miejsca do tego, co zapewniają mu bazowo pałace.

Podstawowo jeden poziom pałacu zapewnia miejsce na trzy dzieła sztuki/artefakty. Artefakty tak umieszczane generują pasywnie prestiż, zależnie od jakości ich wykonania. Podstawowo dzielimy takie dzieła na trzy kategorie:

• I poziom zapewnia + 1 prestiżu na turę
• II poziom zapewnia + 2 prestiżu na turę
• III poziom zapewnia + 3 prestiżu na turę

Dopuszczamy też istnienie dzieł sztuki IV poziomu lecz te są wyjątkowe i unikalne na skalę świata. Ponadto niektóre artefakty (a rzadziej dzieła sztuki) mogą mieć dodatkowe indywidualne właściwości.

Niewystawiane dzieła sztuki nie generują prestiżu i mogą ulec zagubieniu/straceniu.

Jak zdobyć taki artefakt? Wystarczy zatrudnić odpowiedniego artystę na dwór jako dworzanina. Ten co turę będzie miał sporą szansę na utworzenie takiego dzieła, którego poziom będziemy losowali (na szanse na lepsze dzieło sztuki mogą wpłynąć działania graczy). Artefakty natomiast można nabyć albo odkryć podejmując odpowiednie działania i eksplorując świat przedstawiony.

Każde dzieło sztuki musi zostać opisane w co najmniej taki sposób (na forum jawnym):

Kod: Zaznacz cały

[b]Nazwa:[/b]
[b]Rok powstania:[/b]
[b]Autorstwo:[/b]
[b]Lokalizacja (obecna):[/b]
[b]Przedstawienie:[/b]
[b]Opis:[/b]

Przykładowo:

Nazwa: Turniej w Altei
Rok powstania: 341 RNE
Autorstwo: Ficjasz z Proapos
Lokalizacja (obecna): Złoty Dwór w Tylos
Przedstawienie: https://pl.pinterest.com/pin/294845106865466368/
Opis: Obraz ukazuje kunsztowną walkę dwóch największych rycerzy okresu średnioimperialnego - Barnabę Bibertusa oraz Antoniusa Skrybbiusa, która odbyła się na rynku w Altei. Artysta uchwycił moment chwilę przed tym jak Barnaba pokonał Skrybbiusa, przez co potem w złości ten go zabił.

[Tymus]

Dyplomacja

Wspomnieliśmy już, że istotne dla świata gry i tego jaki obraz w nim mamy jest dyplomacja. Pora trochę sobie jeszcze o tym dopowiedzieć. Oczywiście nie jesteśmy w stanie wyznaczyć wszelkich zakazów i nakazów jakimi gracze powinni się kierować, należy jednak podchodzić do tej kwestii z wyczuciem, a przy braku wiedzy pytać nas (my też nie będziemy karali za niewinne i przypadkowe przewinienia). Natomiast warto pamiętać przy tym o kilku luźnych zasadach, jakie sformułowano na jednej ze wcześniejszych edycji:

• poseł powinien mieć imię i przynależność rodową lub przezwisko i adresować od kogo i do kogo przybywa (najlepiej także gdzie dokładnie) - warto również zadbać o przedstawienie graficzne posła
• o wydarzeniach w komnatach poselskich decyduje gospodarz - jak, kto i gdzie przyjął posła, jeśli odmówiono audiencji to drugi gracz musi się do tego dostosować
• mile widziane są dary poselskie, zachęcamy do raczej fabularnego opisania przedmiotów podarowanych niż szafowania złotem (można również darować artefakty lub dzieła sztuki... a kto bogatemu zabroni!)
• cywilizowanym świecie nastawanie na godność i nienaruszalność posła jest powodem do oburzenia
• tak samo jak łamanie paktów, krzywoprzysięstwo, występowanie przeciw rodzinie (dlatego nie należy organizować mariaży z kimś, kogo planujemy atakować)
• warto pamiętać by komunikacja odbywała się na odpowiednim poziomie - wielce szanowny władca nie powinien przyjmować osobiście pojedynczego korsarskiego wysłannika, niech się urzędnik do niego pofatyguje!

[Tymus]

Turnieje, uczty i stypy

Warto może też teraz wspomnieć o kolejnym niezbędnym elemencie gry o prestiż czyli o wszelkich wydarzeniach dworski. Dwór żyje i jest pięknym organizmem. A jako, że jest organizmem dziecinnym lubi on się bawić. I to na mądrym władcy polega zapewnienie mu rozrywki.

Rozrywka ta zaś może przyjąć wiele obliczy jak i przynieść różne efekty. Podstawowym zyskiem z naszego działania będzie oczywiście prestiż, natomiast kto wie czy wyraźnie huczna uczta nie zachęci kupców do częstszego odwiedzania stolicy? Lub awantura wydana w pijaństwie nie nadszarpnie naszej reputacji, kiedy pod pałacowymi oknami poleje się krew na bruku?

Generalnie każdy władca po odpowiednich przygotowaniach (objawiających się wydatkowaniem odpowiednich sum) będzie mógł u siebie na jawnym foru opisać czy to ucztę, czy to turniej czy inną zabawę. Imprezy takie mogą być okazem do zaproszenia znamienitych gości - im ich więcej i im czcigodniejsi tym lepiej (uważajmy tylko by wysyłaniu zaproszeń nie dopuścić się skandalu zapraszając na niego równocześnie dwóch zwaśnionych rywali). Imprezy bez odpowiednich gości również mogą się udać (zapełnią sale najczęściej nasi arystokraci) - lecz oczywiście efekty tego będą mniejsze.

Warto zadbać też o dodatkowe atrakcje (turniej, pojedynki, oprawa muzyczna) takiej imprezy jak i o środki bezpieczeństwa (a nóż jakiś obrzydły szpieg zapęta się na naszą imprezę), gdyż wydarzenia takie mogą mieć znaczny i poboczny wpływ.

[Tymus]

Dworzanie

Ktoś mógłby się zapytać jaki jest sens utrzymywania potężnego dworu i wydawania niebotycznych środków na jego funkcjonowanie? A to takie, że i nawet największe darmozjady żyjące na królewskiej pensji mogą się do czegoś przydać. Wśród rzeszy naszych domowników mogą być wszak zatrudnieni wybitni przedstawiciele swego fachu, których to zwiemy dworzanami.

Najęcie i utrzymanie ich nie należy do najtańszych - płacimy im co turę wynagrodzenie w wysokości 10 sztuk złota oraz 3 prestiżu, a w momencie zatrudnienia dopłacamy im dalsze 30 sztuk złota. Za to jednak mamy możliwość korzystania z ich dobrodziejstw.

Pamiętajmy jednak o limicie dworzan, który wynosi bazowo po 3 na kraj. Dodatkowo możemy ten limit powiększać poprzez budowę nowych pałacy (dają po jednym miejscu na jeden poziom), odpowiednie koneksje na dworze w Tylos, lub poprzez nasze pomysłowe działania.

Poza poniżej opisanymi dworzanami istnieją też tak zwani Wielcy Ludzie - zachowują się jak dworzanie (wliczają się do limitu) jednak ich wykształcenie, najęcie i utrzymanie kosztuje o wiele więcej i inni gracze mogą nam ich przekupić. Mają za to natomiast często indywidualny i silniejszy bonus.

Lista dostępnych dworzan

• Czempion – widok potężnego wojownika podnosi na duchu, zwłaszcza, gdy jedzie on w pierwszej linii tuż przed tobą. Mając po swojej stronie osławionego bohatera wielu pojedynków i bitew, o którym krążą historie, że jedną szarżą nabił na kopię 10 wrogów, któż stanie nam na drodze?
  • Zwiększa morale części jednostek na czas bitwy, ryzyko rany wrogiego dowódcy i ma szansę na dokonanie lokalnego zwycięstwa w bitwie.
  • Ma zwiększone szanse w pojedynkach z innymi rycerzami oraz na lepszy wynik w turnieju
• Architekt – zwykle niezbyt postawny dworzanin ciągle chodzący gdzieś ze stosem pergaminów. To co jednak czyni go przydatnego, to jego umiejętności projektowania budowli, mostów, zamków, pałaców i murów, które nie zawalą się przy pierwszym wietrze czy strzale z katapulty.
  • Umożliwia prace nad większymi projektami budowlanymi
  • Zmniejsza koszt budowy zamków, pałacy i murów miejskich o 25%
• Inżynier – złota rączka, pan majster, pan kierownik, różnie go nazywają, ale to on jest najważniejszym człowiekiem w armii podczas oblężeń. To jak dobrze zaprojektuje wieżę oblężniczą, czy trebusz wpływa na długość oblężenia oraz na ilość zabitych, których zdecydowanie było by więcej przy szturmie za pomocą drabin. Przydany jest również w obronie, gdy trzeba postawić na murach artylerię lub zorganizować budowę barykady za wyłomem.
  • Umożliwia budowę machin oblężniczych podczas oblężeń
  • Zwiększa możliwości obronne miasta/zamku
  • Pozwala na budowanie umocnionych tymczasowych umocnień w czasie kampanii
• Szambelan – człowiek stojący za spełnianiem wszelkich zachcianek władcy. Turniej? Już się robi. Uczta? Na kiedy Jaśnie Panie? Oprócz tego jego zadaniem są codzienne prace związane z utrzymaniem dworu, czyli zarządzanie jego wydatkami i organizowanie pracy dworzan.
  • Zwiększa o 25% zysk prestiżu ze wszystkich uczt, turniejów, świąt, wesel oraz innych wydarzeń dworskich.
  • Wydarzenia organizowane pod jego egidą mają mniejszą szansę na wystąpienie problemu w ich trakcie
  • Zwiększa limit dworzan o 2 (licząc siebie)
• Konetabl – w ujęciu wojskowym oznacza osobę, która zajmuje się pozabitewnymi sprawami żołnierzy. Dba o ich wyposażenie, wyżywienie, werbuje uzupełnienia, słowem, dba, żeby armia była w stanie walczyć.
  • Wspomaga reformy wojskowe.
  • Zmniejsza koszt utrzymania wojska zawodowego w złocie i zaopatrzeniu o 20%
  • Pomaga w sprawniejszym szkoleniu dowódców (w trakcie jego pracy werbowani wodzowie mają większe szanse na lepszy poziom)
• Szkutnik – a precyzyjniej zarządca szkutników czy projektant okrętów. On wie jak zbudować statki – jakiego materiału użyć i jak zorganizować pracę aby było tanio. Każdy komu marzy się panowanie na siedmiu morzach powinien zaprosić taką osobę na dwór.
  • Zmniejsza koszt budowy okrętów o 25%, ale jedynie 10 na turę.
  • Jest niezbędny przy próbie odkrywania/budowy nowych typów okrętów.
• Mistrz szpiegów – cichy i enigmatyczny pan siedzący z tyłu. Niezbędnik każdego kto chce wykorzystywać wywiad do realizowania swojej polityki
  • Znacznie zwiększa efektywność akcji wywiadowczych (ale tylko jednej w jednym momencie)
  • Może zostać oddelegowany do ochrony dworu, wzmacniając bezpieczeństwo naszej dynastii
• Misjonarz – człowiek o wielkim autorytecie religijnym, który potrafi wielkimi przemowami porwać tłumy i nawrócić ich na jedyną słuszną wiarę. Każdy władca dbający o dusze swoich poddanych powinien mieć takiego człowieka w swoim otoczeniu
  • Niezbędny do prowadzenia działalności misyjnej
  • Może pomagać w tępieniu herezji oraz przeciwdziałaniu innym misjonarzom
• Uczony – człowiek starej daty i wielkiej wiedzy, który całe dnie spędza na gapieniu się w sufit i myśleniu o rozwiązywaniu nieistniejących problemów
  • Niezbędny do prowadzenia aktywnych prac nad rozwojem technologii
  • Znacznie zwiększa wydajność uniwersytetów/akademii w kraju (ale tylko jednej na raz)
  • Może pomóc przy wyjaśnieniu tajemniczych zjawisk
• Puszkarz – jeśli ktoś lubi prawdziwe bum to jest to ten człowiek. Odkąd tylko zobaczył pierwsze efekty działania prochu nie myśli o niczym innym niż dbanie o swoje wielkie armaty
  • Zmniejsza koszt odlewu dział o 25%, ale jedynie 10 na turę
  • Może zostać przydzielony do armii z działami, gdzie poprawi skuteczność ich działania
• Artysta – niespełniony malarz pokojowy z drobnym wąsem, który jak nikt potrafi odwzorować otaczające nas piękno... no albo rzeźbiarz albo rzemieślnik - to już zależy kto się napatoczy
  • Ma szansę na wytworzenie dzieła sztuki - tym większą jeśli będzie dodatkowo dotowany

Uwaga
Możemy próbować wykorzystywać powyższych dworzan również do innych działań, lecz lepiej to ustalić indywidualnie, czy takie działanie ma to sens. W przypadku dworzan o kilku sposobach działania (np. uczony) należy pamiętać, że może on skupić się tylko na wybranym aspekcie swojej pracy - przed oddelegowaniem go do zadania należy się upewnić czy nie daliśmy mu za wiele na głowę.

Uwaga 2
Zniżki i bonusy zapewniane przez powyższych dworzan nie kumulują się same ze sobą (ale mogą z innymi bonusami) - zatem zatrudnienie dwóch szambelanów dalej nam da jedynie 25% bonusu, a nie 50%.

[Tymus]

Szpiegostwo

W realiach pokroju odrodzenia, w których gramy, wywiad oczywiście jest mniej skuteczny i istotny niż James Bond, lecz mądrze poprowadzony i suto finansowany może wiele namieszać i zdziałać.

Czy można zatem zabić wrogiego króla za pomocą szpiegów? Pewnie można, ale trzeba mieć paru ludzi na dworze, a zdobycie ich jest drogie i ryzykowne, bo nie mamy pewności, czy jak nie usłyszą o propozycji zdrady to nie polecą z tym do króla od razu. Zebrać informacje też można w ograniczony sposób.

Paru szpiegów w kraju nie jest w stanie policzyć przecież ile ludzi (PP) żyje na konkretnych terenach, albo policzyć ilu zbrojnych jest w obozie wroga - mogą za to takie informacje oszacować.

Co do jakiś drobnych akcji wywiadowczych, typu podtrucie studni, to jest to oczywiście możliwe, ale zrobienie czegoś takiego w środku wrogiego obozu, podczas gdy jest pewnie pilnowana jest ryzykowne bez przygotowania.

Kontrwywiad natomiast ma ograniczony zasięg. Nie da się upilnować/obserwować każdego żołnierza w wielotysięcznej armii, czy nie robi czegoś podejrzanego, nie mówiąc już o obywatelach czy kupcach - do tego trzeba by mieć aparat ucisku. Można natomiast zainwestować w dodatkową ochronę dworu, jeśli chcemy mieć większą pewność, że ktoś nie podstawi naszemu władcy kostki mydła na której się poślizgnie. Albo sami rozesłać szpiegów na dworu naszych magnatów i arystokratów by dbali o ich wierność.

Siatka wywiadowcza może być tworzona za pomocą kupców. W końcu to oni często przekraczają granice i podróżują między miastami, więc są najwygodniejszymi rekrutami pod tym względem. Również nie ma zwykle nic podejrzanego, że kupiec się gdzieś "rozgląda za okazją do zysku", czy że podpytuje w tawernie "co tam słychać w kraju".

Co do palenia miast - pożary to była szara codzienność Europy, więc można tym sposobem uderzyć w gospodarkę wroga. Nie jest to jednak tak, że spłonie całe komuś całe miasto, tylko np. spali się 3 PB a reszta przez 2 tury będzie przynosić mniej dochodu (ludzie potrzebują czasu na odbudowę domostw).

Mechanicznie każda akcja wywiadowcza ma szansę na powodzenie lub wpadkę (od pewnego pułapu ofc - nie zamierzam rozliczać akcji wywiadowczych za 1 złota), po prostu przy zbyt małych funduszach szansa powodzenia maleje drastycznie. Nawet dobrze opłacona i przygotowana akcja ma prawo nie wypaść, ponieważ jest mnogość czynników losowych, które mogą się wydarzyć i plan weźmie w łeb. Na przykład akcja zabić króla we śnie - świetnie przygotowana, jest paru ludzi na dworze, którzy w to weszli, ale jak już mieli zamachowcy wejść i zadać cios, to się okazało, że akurat król wcześniej musiał wyjść za potrzebą i cały plan poszedł się jebać.

Siatka szpiegowska sama z siebie raczej nie wpadnie, natomiast jest ryzyko, że przy rekrutacji do niej nowych ludzi (zwłaszcza tych z bliskiego otoczenia króla), ktoś zgłosi to komu trzeba. Dodatkowo druga strona może aktywnie poszukiwać szpiegów u siebie co powoduje również ryzyko.

Podsumowując jeszcze, najprzydatniejszą formą wywiadu moim zdaniem jest zbieranie informacji i możliwość kontaktowania się z przeciwnikami wewnętrznymi wroga. Na przykład jak mamy szpiegów w obozie wroga, to mogą nam w miarę na bieżąco informować o ruchu jego wojsk, przez co zasadzka z jego strony jest praktycznie niemożliwa. W drugim przypadku to na przykład jak chcemy się skontaktować z niezadowolonymi możnymi i dogadać się, żeby zrobili bunt, co by ułatwił wojnę, ale to też zależy od zdolności negocjacyjnych gracza.

[Tymus]

Zasady kontroli

Rozróżnia się dwa rodzaje kontroli: bezpośrednią i pośrednią. Kontrola bezpośrednia przysługuje tylko nad tzw "awatarem" gracza, czyli wybraną jednostką lub grupą, która będzie wykonywać nasze rozkazy natychmiastowo i bez sprzeciwu. Jest to bowiem nasza reprezentacja w świecie gry. Kontrola pośrednia to zależności wierności, lenne, ekonomiczne i inne, które nasz awatar narzuca innym.

• dla państw feudalnych i dynastycznych (vide: Królestwo Francji) awatarem gracza jest głowa rodu (niekoniecznie król, ponieważ ten np może być małoletni i pod kontrolą starszego wuja)
• dla republik z systemem elekcyjnym (vide: Republika Zjednoczonych Prowincji) awatarem gracza jest dominująca frakcja, wymaga to dostosowania swojej linii polityki do doktryny frakcji - może też ograniczać się tylko do jej wybranego lidera/kierownictwa
• dla dyktatur (vide: Protektorat Cromwella) awatarem gracza jest zawsze władca (albo faktycznie kontrolujący władcę)
• dla przypadków niepewnych o zasadzie decyduje Mistrz

Zasadą kontroli pośredniej jest to, że dana postać czy grupa może wypaść spod naszej kontroli w każdej chwili. Także z tego powodu, tylko dowodzenie armią przez awatara daje pewność jej ruchów.

Należy się dostosować do cech postaci czy frakcji, którą gramy bezpośrednio. W innym wypadku Mistrz może przenieść kontrolę gracza nad postacią czy grupą, która lepiej pasuje do prowadzonej przez jego polityki.

Kontrola nad konkretną frakcją w Republice oznacza, że należy konsultować się z Mistrzem w rządzeniu krajem. Mistrz może zaufać też graczowi, jeśli widzi, że dobrze i obiektywnie odgrywa charakter pozostałych frakcji. Ta sama zasada tyczy się państw feudalnych ze słabą władzą królewską/książęcą.

[Tymus]

Dynastyka

Mariaże

Dla wszelkiego rodzaju systemów feudalnych czy oligarchicznych warto planować mariaże, tj. politycznie doniosłe śluby.

Mariaże negocjujemy między graczami (związki międzypaństwowe) lub z Mistrzem (związki z poddanymi/krajami NPC). Po przypieczętowaniu umowy, ogłaszamy mariaż w odpowiednim temacie - najlepiej opisując wesele. Z chwilą ogłoszenia staje się on prawnie obowiązujący i może zostać tylko rozwiązany czy unieważniony w wyniku akcji In Game.

Przy okazji zawarcia związku przygotowujemy od razu linię do systemu dzieciorób.

Zwyczajem jest, że żona wnosi mężowi w małżeństwo posag - może być to suma pieniędzy, prowincja czy dobry traktat. Brak takiego posagu może negatywnie odbić się na prestiżu rodu panny młodej. Wewnętrzne rody arystokratyczne oczywiście wnoszą dużo mniejszy posag niż władcy udzielnych krajów i często będą liczyli na dodatkowe profity z takiego ślubu.

Dzieciorób

Dzieciorób jest to prosty system obliczania, czy dana para zaszła w ciążę i jaki był rezultat porodu. Porody ogłaszane są raz na turę, na jej początku. Ponadto raz na turę istnieje też niekiedy szansa na pojawienie się bękarta w związku.

Gracz musi w odpowiednim temacie aktualizować swoje pary. Obejmuje to zgłoszenie następujących wydarzeń dotyczących co najmniej jednej strony z pary:

• wyjeżdża na wojnę/opuszcza partnera
• umiera
• bierze kochankę/kochanka
• wraca do partnera
• porzuca kochankę/kochanka

Na jedną postać można zgłosić maksymalnie 3 pary (np 1 żona i 2 kochanki, 3 kochanki, 3 żony, 2 żony i kochanka itp.).

Szczegóły systemu losowania są tajne, aczkolwiek im starsza para tym mniejsza szansa na ciążę, w grę wchodzą też komplikacje typu poronienie, choroby genetyczne (deformacje fizyczne, choroby psychiczne), a także śmierć w połogu. Warto o tym pamiętać i odpowiednio wycofywać parę, jeśli mariaż jest istotny politycznie (aczkolwiek trzeba tu też balansować potrzebę narodzin następcy).

Kostucha

Kostucha jest to prosty system obliczania daty śmierci danej postaci. Jego szczegóły są tajne i oparte na statystyce historycznej, najbardziej istotna jest oczywiście data urodzenia oraz identyfikacja postaci (imię i ród lub imię i przywara).

Gracz zgłasza nowe postaci do kostuchy w specjalnym temacie na swoim tajnym forum.

Dla ograniczenia woluminu postaci do wprowadzenia do systemu kostuchy wprowadza się limity:

• członkowie dynastii panującej - bez limitu (kobiety wprowadza gracz, w którego rodzie urodziła się, nie zaś gracz do którego dołączyła ślubem; nie dotyczy to rodów poddańczych/NPC) - na start nasza dynastia może liczyć maksymalnie 10 osób
• generałowie - podstawowy limit wynosi 3 + 1 za każdy poziom pałacu
• urzędnicy/feudałowie - dworscy/centralno-państwowi maksymalnie 5, prowincjonalni maksymalnie 1 na prowincję
• dworzanie - podstawowy limit wynosi 3 + 1 za każdy poziom pałacu

Dla republik i państw nie-dynastycznych wobec braku postaci z dynastii limit urzędników centralno-państwowych wynosi 20, prowincjonalnych zaś 2 na prowincję.

Limit odnawia się ze śmiercią postaci (tj. 1 umiera = możemy 1 wprowadzić).

Losowania kostuchy informujące o śmierci poszczególnych postaci występuje na końcu tury, a jej wynik jest umieszczany w stosownym temacie na forum ogólnym. Biogramy mogą pisać gracze na swoich forach (tak zwane zgony - podsumowania osiągnięć itp.).

Dynastię na starcie możemy rozpisać maksymalnie na 10 postaci. Po jej ogłoszeniu nie ma możliwości wprowadzania zmian innych niż In Game (uwaga: administracja widzi historię edycji).

Stosunek kobiet do mężczyzn oraz dzieci do dorosłych nie może przekraczać 60% do 40% (tj. nie możemy mieć 70% dorosłych czy mężczyzn, czy na odwrót).

Nie ma innych ograniczeń co do wieku postaci, poza dorosłością i małoletnością (15-latkowie są traktowani jako dorośli).

Spokojnie - sposób rozwijania się dynastii już po starcie gry nie podlega żadnym ograniczeniom.

Wiek

Ważne!
Pamiętajmy, że z uwagi na uwarunkowania kosmologiczne, postacie starzeją się o dwa lata na jedną turę - vide: viewtopic.php?t=430