Królestwo Palaedry

[el roberto]

Królestwo Palaedry .
Rys historyczny
.
Legendy o powstaniu Palaedry sięgają okolic setnego roku Naszej Ery, kiedy to ówczesny Imperator Tylosyjski Konstancjusz II postanowił wysłać ekspedycję na wschodnią część kontynentu, by opanować tamtejsze wyspy. Na przywódcę wyprawy wybrał on Richarda, zwanego "Gryfim Sercem" z uwagi na jego odwagę i stawianie honoru ponad religię czy inne wartości. Niewielka flota z grupą zbrojnych i znaczną ilością kolonistów na pokładach wypłynęła z Tylos i obrała kurs na wschód. Rejs przebiegł bez większych trudności i okręty w końcu przybiły do brzegów wyspy, na której spodziewano się zażartego oporu tubylców. Szybko okazało się jednak, że mieszkańcy wyspy zwanej przez nich "Rylos" są przyjaźnie nastawieni wobec przybyszów i spoglądają na nich z ciekawością. Miłe przyjęcie ekspedycji pod sztandarem Gryfa zaskoczyło Richarda i jego ludzi, którzy jeszcze niedawno gotowali się do śmiertelnego boju. Asymilacja kolonistów z tubylcami wyznającymi tajemniczy kult "Smoka Światłości" przebiegała bezproblemowo, więc dowódca wyprawy podjął decyzję o poszukiwaniu innych wysp na okolicznych wodach. Flota szybko odkryła jeszcze trzy podobne wyspy, na których zamieszkiwali ludzie zbliżeni do tych z Rylos - lud ubogi ale bardzo serdeczny. Richard założył swoją nową siedzibę rodową - Greifhorst na największej z zajętych wysp i postanowił pożeglować do Tylos przekazać Imperatorowi pomyślne wieści.
.
Richard "Gryfie Serce" w wyobrażeniu jednego z współczesnych malarzy .
Konstancjusz II był zachwycony wieściami ze wschodu Imperiusa, więc z łatwością zgodził się na prośbę Richarda o przydzielenie mu kolejnej drużyny żołnierzy i zgodę na werbowanie nowych kolonistów na ziemiach Imperium. Opowieści o pięknych wyspach z przyjaznym klimatem i jeszcze przyjaźniejszymi mieszkańcami szybko rozprzestrzeniły się wśród gawiedzi, więc nikogo nie dziwiło duże zainteresowanie akcją kolonizacyjną wschodniego Imperiusa. Druga wyprawa obfitowała w jeszcze większą ilość kolonistów, którzy byli gotowi ruszyć na poszukiwania lepszego życia pod sztandarem Gryfa. Richard przybywszy ponownie na Rylos był wielce ukontentowany tym co zobaczył: integracja jego ludzi z tubylcami przebiegała wręcz wzorcowo, co objawiało się nawet stopniowym przyjmowaniem tutejszej religii przez kolonistów. "Gryfie Serce" jako człowiek pragmatyczny nie przejawiał przesadnej religijności, jednak rozumiał jakie znaczenie dla kształtowania się społeczeństw ma wspólna wiara. Do dziś trwają spory czy Richard przyjął chrzest w kulcie Smoka Światłości z przekonań, czy było to tylko działanie pod publiczkę, jednak okazało się to politycznie genialnym ruchem. Przyjął on także oficjalne nazwisko "Gryphonheart" i ze swojej siedziby rodowej zarządzał unią czterech wysp oficjalnie znajdującą się pod kuratelą Imperium Tylosyjskiego. W międzyczasie dorosły wiek osiągnął jego najstarszy syn Christian, który ambicjami nie ustępował ojcu. Od najmłodszych lat pragnął on rozszerzyć władztwo "gryfitów" na stały kontynent. Zdołał on namówić Richarda do organizacji wyprawy na ląd, która przebiegała początkowo równie bezproblemowo jak wcześniejsze kolonizowanie wysp. Richard przybył na kontynent i osobiście wybrał miejsce, gdzie powstało pierwsze miasto pod sztandarem gryfa na stałym lądzie - Talonguard.
.
Tarcza herbowa rodu Gryphonheart .
Talonguard rozwijało się na przestrzeni lat i stało się głównym centrum administracyjnym i kulturalnym kształtującego się wasalnego wobec Tylos "państwa" nazywanego Palaedrą. Po śmierci Richarda, władzę w Greifhorście przejął jego syn Christian, który postanowił sformalizować ustrój polityczny Palaedry. Udał się on na wyprawę do Tylos i wyprosił od Imperatora zgodę na używanie tytułu "króla" przez kolejnych władców Palaedry, zapewniając przy tym o bezwzględnej wierności wobec swego imperialnego suwerena. Christian przybył do Talonguard jakiś czas późnej z kolejną grupą kolonistów i ogłosił to miasto stolicą nowego państwa zwanego już oficjalnie "Królestwem Palaedry". Pierwszą inwestycją zarządzoną przez króla była budowa dużego portu, otwartego dla wszystkich okrętów Imperium Tylosyjskiego. Kolejni królowie z dynastii Gryphonheart byli zobowiązani do wypłacania rocznego trybutu dla swego suwerena i oficjalnie tytułowali każdego Imperatora Tylosyjskiego mianem "Władcy Palaedry", jednak do tego tylko ograniczała się faktyczna wasalność Palaedry względem Tylos. Kolejnym legendarnym królem, który zapisał się w historii państwa był Richard II zwany "Pobożnym". Postanowił on uregulować kwestie religijne w Palaedrze i za jego panowania kult Smoka Światłości przekształcił się w kościół państwowy, postały także pierwsze klasztory Elratha (takie imię nosił wyznawany "Smok Światłości"). Przez kolejne stulecia trwało powolne przesuwanie granic Palaedry na zachód, jednak na tym kierunku koloniści napotykali na coraz większe trudności. Im głębiej w ląd, tym opór wobec żołnierzy maszerujących pod sztandarem gryfa tężał. Szczególnie silny okazał się on w prowincjach bagiennych, gdzie tubylcy wyznający kult "Wściekłego Jaszczura" nie byli zbyt przychylni duchownym Kościoła Smoka Światłości (ten wątek będzie bardziej rozwinięty w dalszej części podania). Wieloletni proces kształtowania się granic Palaedry zakończył się po dotarciu do ziem zasiedlanych przez tajemniczy lud Sumen i mimo braku faktycznej kontroli nad niektórymi obszarami bagiennymi, państwo finalnie okrzepło w takim kształcie:
.
Palaedra zaznaczona na niebiesko

[el roberto]

Ustrój i Społeczeństwo

Królestwo Palaedry jest monarchią feudalną, w której tron jest dziedziczony na zasadzie primogenitury (tylko raz w historii kraju miała miejsce sytuacja, gdy Król Roland Gryphonheart nie doczekał się syna ani innego męskiego potomka w linii prostej, wtedy tron objął jego brat Archibald). Ustrój polityczny dzieli społeczeństwo na sześć stanów, które współtworzą zwarty i sprawnie działający organizm państwowy:

Dynastia Gryphonheart

Ród wywodzący się od Richarda "Gryfie Serce" rządzi państwem od jej zarania z nadania Imperatora Tylosyjskiego. Z biegiem lat zależność Królestwa Palaedry od Tylos stała się czysto teoretyczna. Coroczny trybut dla Imperatora stawał się z roku na rok coraz mniejszy, a aktualnie ma charakter symbolicznego podarunku wysyłanego "od wiernego wasala z Talonguard dla Imperatora". Dynastia Gryphonheart dzierży w zasadzie nieograniczoną władzę w Królestwie, jednak musi się liczyć z interesami niższych stanów, by zapewnić sprawne administrowanie państwem.

Izba Lordów

Możnowładcy zarządzający poszczególnymi prowincjami królestwa noszą tytuł "Lorda". Tytuł ten jest przekazywany zazwyczaj zgodnie z zasadami primogenitury, jednak w przypadku bezdzietnej śmierci Lorda, prawo do wyznaczenia nowego zarządcy prowincji ma Król. Możne rody Palaedry często wchodzą w mariaże między sobą, a największym zaszczytem jest wydanie córki lub syna Lorda za członka dynastii Gryphonheart. Lordowie odpowiadają przed Królem za porządek w swojej prowincji, koordynują pobór podatków od obywateli i są zobowiązani do wystawiania pospolitego ruszenia na wyprawy wojenne.

Duchowieństwo

Kościół Smoka Światłości znajduje się w bliskich relacjach z władzą świecką, która hojnie finansuje budowę klasztorów, a czasem nadaje duchownym majątki ziemskie. Duchową stolicą Palaedry jest Sanktuarium Przenajświętszego Elratha znajdujące się w Talonguard. Głową kościoła jest Wielki Patriarcha, którego władza wśród duchowieństwa jest porównywalna do władzy królewskiej. Odpowiednikiem Lordów w tym stanie są Patriarchowie (po jednym na prowincję państwa). Niżej są Mnisi mieszkający w klasztorach i zajmujący się głównie warzeniem piwa oraz badaniami naukowymi (np. projekt kuszy palaedrańskiej został opracowany przez Mnichów i przekazany wojsku) oraz Kapłanki Elratha zajmujące się przede wszystkim dobroczynnością: opieką nad chorymi, starcami lub sierotami (więcej na ten temat będzie w opisie religii).

Rycerstwo

Młodzi przedstawiciele możnych rodów zasilają zazwyczaj stan rycerski. Lordów wszak jest niewielu, a i trzeba poczekać na śmierć pryncypała, by dochrapać się do jego stanowiska, więc coś wypada robić ze swoim życiem, prawda? Obrona kraju jest honorowym obowiązkiem każdego męskiego przedstawiciela możnych rodów Palaedry, więc synowie Lordów i właścicieli ziemskich są od dzieciństwa szkoleni w walce i jeździe konnej. Rycerze regularnie biorą udział w turniejach, by poprawiać swoje umiejętności i zdobywać splendor. Wyróżniający się przedstawiciele tego stanu mają szansę, by Król nadał im dożywotnio honorowy tytuł "Sir", który jest przepustką do dowodzenia oddziałami zbrojnymi podczas wypraw wojennych.

Mieszczaństwo

Obywatele miast zarówno wielkich (jak Talonguard czy Steadwick na wybrzeżu) jak i małych (jak Marshank czy Mudshire na bagnach) są bardzo ważną częścią systemu ekonomicznego Palaedry. Zajmują się oni zazwyczaj rzemiosłem, prowadzą własne zakłady gdzie wytwarzają najrozmaitsze produkty: od obrobionego metalu po szyte jedwabne suknie. W miastach nadmorskich pracują w stoczniach i portach, ale najważniejszą funkcją jest oczywiście obsługa handlu: zarówno wewnętrznego jak i międzynarodowego. Prawo do prowadzenia własnej działalności ekonomicznej mają zapewnione przez państwo, które dba także o bezpieczeństwo tych biznesów.

Chłopstwo

Na dnie łańcucha społecznego znajduje się chłopstwo, stanowiące podstawową siłę roboczą w rolnictwie. Lordowie poszczególnych prowincji w teorii mogą dysponować ich siłą roboczą wedle uznania, jednak prawo Palaedry surowo zabrania traktowania ich jak niewolników. Chłopi są dożywotnimi pracownikami swoich panów, jednak o pracownika należy dbać, by był on wydajny. Członkowie tego stanu dzielą się na trzy najważniejsze gałęzie: rolnik uprawiający ziemię swego pana, hodowca opiekujący się zwierzętami oraz pracownicy fizyczni tartaków i kamieniołomów. Oprócz pańszczyzny zajmują się oni także rybołówstwem i dostarczają rekruta dla wojska.

[el roberto]

Opis religii

Religią dominującą w Królestwie Palaedry jest Kościół Smoka Światła. Bóstwem jest Elrath ukazywany jako smok o łuskach z najczystszego złota, które zamiast odbijać światło, same je generują. W przeciwieństwie do wyobrażeń większości ludzi na temat smoków, Elrath nie zieje ogniem, a jego skrzydła nie są łuskowane, tyko pierzaste jak u aniołów. Mit założycielski tej religii jest nieznany wśród obecnych mieszkańców Palaedry, wiedzą oni tylko tyle, że ich przodkowie przejęli te wierzenia od rdzennych mieszkańców wschodniego wybrzeża Imperiusa. Prawdziwą mocą kultu Smoka Światła jest jej przekaz a nie pochodzenie, prorocy Elratha nauczali przybyszów z Tylos prostych zasad życia w zgodzie z własnym sumieniem. Polecali unikać najważniejszych grzechów zatruwających duszę człowieka: chciwości, zazdrości, pychy, zemsty, próżności, a także podłości. Najcięższym możliwym grzechem przeciw drugiemu człowiekowi jest morderstwo, które wprawia Elratha w prawowity gniew. Kościół Smoka Światła utrzymuje, że dusza ludzka jest nieśmiertelna, a po śmierci ciała trafia ona w miejsce adekwatne do postępowania na ziemi za życia. Postępowanie zgodnie z zasadami ustalonymi przez Elratha gwarantuje duszy zbawienie i wstęp do bram raju, natomiast grzeszników czeka potępienie i sprawiedliwa kara, której ciężar jest zależy od ciężaru popełnionych grzechów. Szczególną siłą wiary palaedrańskiej jest jej zdolność do jednoczenia ludzi i dawania im poczucia wyjątkowej wspólnoty: dzięki Elrathowi i jego przedstawicielom na ziemi, nikt nie czuje się porzucony na tym świecie, nieważne czy jest Lordem, szeregowym żołdakiem, czy chłopem pańszczyźnianym.
.
Elrath, niech jego imię będzie błogosławione, przewodzi wszystkim mieszkańcom Palaedry. Jest też naszym Bogiem Słońca i opiekunem legalnej władzy Gryphonheartów. On miłuje prawo i sprawiedliwość! Mnisi i Kapłanki w Jego imieniu oświetlają ciemne zakamarki, wypleniają zło oraz chwalą indywidualne męstwo czy heroizm. Wyznawcami Elratha byli niegdyś tylko ubodzy mieszkańcy wschodniego wybrzeża Imperiusa, ale ponieważ zasymilowali się oni z gryfitami, przekonali oni przybyszów z Tylos, by wyznawali tego jedynego, słusznego Smoka Światłości! Od tamtego czasu, w Królestwie Palaedry, to właśnie Elrath jest naszym jedynym patronem i bóstwem. .
Kościół Smoka Światłości to nie tylko nauczanie podstawowych wartości, ale także realna pomoc dla obywateli państwa. W dziele dobroczynności przodują Kapłanki Elratha, które na co dzień niosą pomoc chorym, starcom czy sierotom. Ich działalność charytatywna jest aktywnie wspierana przez państwo, wszak w interesie władzy jest opieka nad najsłabszymi. Dziewczęta które poczują powołanie składają dożywotnie śluby czystości i zamieszkują w żeńskich klasztorach, gdzie oddają się pracy charytatywnej. Kapłanki skupiają się na kwestiach opieki zdrowotnej, przygotowują lekarstwa i zajmują się jednostkami porzuconymi przez społeczeństwo. Funkcjonuje także specjalny Zakon Szpitalniczek, które towarzyszą wojsku podczas wypraw wojennych i niosą pomoc rannym żołnierzom.
.
Kapłanka Elratha .
Drugim filarem Kościoła Smoka Światłości są Mnisi, którzy poza działalnością misyjną prowadzą badania naukowe w swoich klasztorach. Podobnie jak Kapłanki Elratha składają oni śluby czystości i poświęcają swoje życia na przepisywanie ksiąg, opracowywanie nowych wynalazków przydatnych ludziom, a sporadycznie zajmują się także ważeniem przepysznych trunków. Wyróżniający się Mnisi mają szanse na awans do godności Patriarchy swojej prowincji w razie śmierci swego pryncypała. Ostatnie zdanie w mianowaniu nowych Patriarchów ma Wielki Patriarcha rezydujący w stołecznym Sanktuarium Przenajświętszego Elratha. Jako Głowa Kościoła ma on wolną rękę w mianowaniu i odwoływaniu Opatów klasztorów, a także Patriarchów poszczególnych prowincji królestwa.
.
Herezja
.
Jakkolwiek Elrath jest wyznawany przez zdecydowaną większość ludności Królestwa Palaedry, w kraju nadal mieszka wielu jego wrogów. Podczas zajmowania nowych ziem, wojska pod sztandarem gryfa napotkały poważne trudności w dwóch podmokłych prowincjach. Powstały tam wprawdzie miasta Mudshire i Marshank, jednak w dzikich bagiennych ostępach zaszyła się duża ilość tubylców wrogich wobec zarówno Elrathowi jak i Gryphonheartom. Wielu królów podejmowało wyprawy mające na celu zduszenie herezji, jednak tubylcy ukryci w niedostępnych mokradłach odpierali wszystkie ataki. Po pewnym czasie władze w Talonguard zaniechały dalszych prób "ucywlizowania" tak zwanych "bagniaków" i podjęto decyzję o pozostawieniu ich swemu losowi. Niechęć tubylców w stosunku do Palaedry wynika głównie z względów religijnych - wyznają oni kult Wściekłego Jaszczura, który jest niejako przeciwieństwem Elratha. Z relacji świadków, którzy zdołali powrócić z bagnisk wynika, że panuje tam wręcz szamański kult pielęgnowany przez lokalne wiedźmy, cieszące się szacunkiem "bagniaków".
.
Bagienna wiedźma .
Enklawy "bagniaków" przez lata były traktowane z politowaniem przez Królów Palaedry, którzy nadawali tamtejszym watażkom kpiące nazwy typu: "Jozin z bagien", czy "Mario z krzaków", jednak problem wrogiej nam wiary w centrum państwa staje się coraz bardziej palący. Nowy Król Lysander Gryphonheart zapowiedział w dniu koronacji, że dokona "ostatecznego rozwiązania tego problemu", więc w najbliższych latach możemy spodziewać się bardziej aktywnych działań władz centralnych przeciw herezji toczącej nasz kraj niczym choroba...

[Tymus]

Jako, że gracz się wycofał, to:

PODANIE ZOSTAJE ODRZUCONE