Położenie: 
Historia Spisana historia Liwurów rozpoczyna się około roku 300RNE kiedy to pierwsze wzmianki o tym ludzie pojawiły się w imperialnych kronikach z tamtego okresu. Liwurowie byli głównie opisywanie jaki dzicy, nieprzejednani barbarzyńcy o twardych rysach twarzy, brązowych oczach i ciemnych włosach. Często przedstawiani jako hardzi wojownicy którzy nie raz i nie dwa zaszli za skórę imperialnym legionom podczas ich podboju. Sam ich podbój jednak przebiegł bez większych problemów i już w okolicy 370 RNE wszystkie plemiona liwurskie stały się częścią Imperium.
Ciekawie zaczęło robić się niedługo potem bo w 414 RNE. Wtedy też, konsul Dionades postanowił raz na zawsze rozprawić się z plagą Manarów, którzy pomimo bycia pod butem Tylos już przez przeszło dwieście lat, regularnie urządzali powstania i wojny podjazdowe co szkodziło interesom Imperium. Sprytny konsul obmyślił, że jeżeli Manarowie chcą co pokolenie lub dwa niszczyć cały dobrobyt budowany także dla nich przez imperialną administracje niech tak robią, jednak za każdym razem zapłacą za to olbrzymią ofiarę z krwi. Braki w sile roboczej natomiast wypełni się przesiedlonym innym ludem, który dodatkowo będzie się podburzać przeciw wojowniczym Manarom.
Wybór padł na Liwurów, którzy mieli reputacje bitnych, lecz przede wszystkim nie sprawiających większych problemów poddanych. Przez kolejne 80 lat, nestępnie plemiona liwurskie były przesiedlane to namową i obietnicami, to mieczem i biczem w zależności od zmieniającej się polityki poszczególnych Imperatorów czy konsulów. W końcu jednak w okolicy 500 roku RNE cały proces został zakończony.
Opór Manarów był wyczuwalny już przez pierwszych liwurskich przesiedleńców. Nie raz dochodziło do pogromów ludności liwurskiej bądź palenia wiosek. Sami Liwurowie też nie pozostawało dłużni co tylko wpisywało się w plan Dionadesa. Manhos nigdy nie była spokojną prowincją, jednak tym razem uwaga dzikusów nie była skierowana tylko na Imperialne instytucje i obywateli, a z pomocą strażników i legionistów tyloskich problem miał szansę w końcu zniknąć. Walki i pogromy trwały przez cały okres przesiedlenia i jeszcze jakiś czas po nim. W końcu jednak wysiłek demograficzny jaki to pełzające, ponad osiemdziesięcioletnie powstanie wymagało dawał o sobie znać. Zmęczone stratą prawie dwóch pokoleń mężnych i bitrnych wojowników społeczności manarskie podzieliły się. Większość w końcu zaakceptowała stan rzeczy i nawet rozpoczął się proces powolnej i bolesnej asymilacji z liwurami i tylosyjczykami. Część jednak dalej chciała walczyć i wycofała się w nieprzebyte szczyty górskie by stamtąd kąsić i gryźć po kostkach mieszkańców nizin. Do tej pory w górach okalających Liwurie żyją pół dzikie plemiona manarskie, które już nawet nie pamiętają skąd się wzieła tak pielęgnowana przez nich nienawiść do liwurów.
Niestety dla Liwurów także około 500 RNE Altris odłączyło się od Imperium. Wydarzenie to zapoczątkowało ponad trzystu letni okres kurczenia się granic i wpływów imperialnych, które to do tej pory niosły bezpieczeństwo i postęp. Początkowo prowincja, której oficjalnie zmieniono nazwę z Manhos na Liwuros w 544 RNE miała się dobrze. Bliskość Altris wymagała utrzymywania sporych garnizonów tylosianskich i stymulowała gospodarkę ciążeniem handlowym jakie wolne teraz miasto, zawsze wywierało. Jednak już w 578 RNE Imperator Teon IV wycofał prawie wszystkie legiony, zostawiając tylko dwa do pilnowania porządku w prowincji. Gdyby Liwuros była prowincją wewnętrzną, zapewne te dwa legiony by wystarczyły, jednak w 605 RNE granice Imperium skurczyły się na tyle, że Liwuros stała się prowincją frontową.
Kolejne najazdy powstałych po cofającym się Imperium państw i barbarzyńskich ludów z północy ( 623 RNE) czy ze wschodu ( 656 RNE) siały wielkie spusztoszenie w prowincji. W 672 RNE Imperator Tetrikiades II nakazał wycofanie legionów jak i całej administracji za rzekę Sienna de facto oddając całe wschodnie wybrzeże Zatoki Wężowej. Ten sam zresztą Imperator niecałe 20lat później bo w 689 RNE oddał resztę prowincji wycofując całe imperialne wojsko i administracje.
Zostawione same sobie ośrodki liwurskie cofnęły się do epoki państw-miast znanej z tylosyjskich kronik jeszcze sprzed powstania Imperium. Walczące o wpływy i władze małe księstewka czy republiki nie były w stanie obronić się przed najazdami barbarzyńców. Dlatego też bardzo szybko rozpoczął się proces konsolidacji w większe struktury. Proces ten został jednak znacznie spowolniony przez okres czarnego słońca (730 RNE - 830 RNE), który bezapelacyjnie jest najczarniejszym stuleciem w całej spisanej historii Imperiusa. Przez prawie sto lat światem rządził głód, okrucieństwo i zaraza przez co wiele społeczności czy nawet cały miast nie przetrwało. Na domiar złego wkońcowej fazie okresu na Imperium jka grom z jasnego nieba spadł najazd jakiego wcześniej nie widziano.
W Liwurii najgorszym był początkowy okres ( 730 RNE - 760 RNE) gdzie głódł spowodował znaczący wzrost przemocy w regionie. Górskie klany i ludy ościenne szukały na liwurskich wzgórzach i nizinach rabunku nie z chęci wzbogacenia się, tylko z chęci znalezienia spichlerza który można byłoby ograbić z pożywienia. Po głodzie i czasie miecza nastał jednak czas choroby. Kolejne epidemie przewijające się przez Imperius nie szczędziły liwurskich miast, które próbując poprawić swoją sytuacje poprzez handel morski mimowolnie przyczyniały się do wzrostu problemu. Dopiero końcowy okres dały niewielkie wytchnienie zmęczonemu regionowi.
Od około 770 RNE można uznać iż proces konsolidacji uległ wznowieniu, przez dyplomacje, mariaże czy wojny do 794 RNE ostały się tylko trzy państwa liwurskie, Królestwa Tarturry, Molnetty i Lazanno. Królestwa owe nie raz ocierały się o wojnę. Za każdym razem jednak udawało się jej uniknąć co zwiększały zaufanie pomiędzy moznymi i władcami tych państw. W końcu gwiazdy uśmiechnęły się do Liwurów, gdy w 801 RNE linia Królów Molnetty wygasła, możni tego państwa podpisali unię z Tarturrą i wybrali na swojego Króla Bartolomeo z domu Ottieri. Sam bartolomeo następnie poślubił jedyna córkę Króla Lazanno tym samym przypieczętując unie personalną trzech Królestw która miała nadejść wraz z wstąpieniem na wszystkie trzy trony jego pierworodnego syna Fabrizio
/ Spis wszystkich dokumentów unii i ich reperkusje zostanie dodany w dziale “Ustrój”
/ Moge jeszcze zmienić w zależności od ustaleń z sąsiadami
