Wydarzenia

[Emyrh]

***

[Emyrh]

fest.jpg (246.02 KiB) Przejrzano 582 razy

W letni dzień po żniwach, gdy niebo było błękitne, a słońce świeciło jak złoto. Obywatele królestwa z wielkim entuzjazmem zaczęli przygotowywać się do jednego z najważniejszych wydarzeń roku - festiwalu imienia Elarion I króla Karilian, który został ogłoszony parę tygodni temu. Całe miasta oraz największe wsie w królestwie od rana charakteryzowały się wrzawą i radością. Ulice zostały ozdobione kolorowymi sztandarami, kwiatami i lampionami, tworząc magiczną atmosferę. Zapasy z królewskich składów zostały dostarczone do miast i największych wsi by podziękować za ciężką pracę i za udany rok.
W dniu festiwalu, mieszkańcy w strojach świątecznych zebrali się na placach miast i wsi, gotowi do wspólnego świętowania. Na głównym placu stolicy, pod okazałym, ozdobionym baldachimem, zasiadł król Elarion I wraz z rodziną i dostojnikami królestwa. Ich obecność dodawała uroku wydarzeniu.
Początek uroczystości zaczął się od przemówienie króla, w którym wyraził swoją głęboką wdzięczność dla obywateli za ich ciężką pracę i udane zbiory. Podkreślił, jak ważne są dla niego ich wysiłki i zaangażowanie w rozwijanie królestwa.
Radość malowała się na twarzach obywateli, którzy cieszyli się z wydarzenia. Festiwal rozpoczął się na dobre po przemówieniu króla. Zaczęła grać muzyka, ludzie zaczęli tańczyć, a w miastach odbył się pokaz sztucznych ogni i różnego rodzaju atrakcjami. Stoiska z jedzeniem i rękodziełem tętniły życiem, a ludzie delektowali się smakami i zapachami świeżo przyrządzanych potraw.
Noc spadła, ale miasta i wsie królestwa świeciły jasno dzięki tysiącom lampionów, które ozdabiały ulice i place. Festiwal imienia Elarion I stał się niezapomnianym wydarzeniem, które jednocześnie celebrowało pracę i jedność obywateli, a także zacieśniło więzy między nimi a ich ukochanym królem. To był dzień, który na długo pozostał w pamięci mieszkańców królestwa jako symbol ich wspólnoty i szacunku dla ich władcy.

[Tymus]

Tura I


Festiwale zorganizowane w królestwie przyciągnęły uwagę wielu ludzi. Chłopi i mieszczanie radowali się zwłaszcza z dużych ilości jedzenia wystawionych na stoły, co ociepliło obraz monarchy w ich sercach. Rycerzy może same uroczystości nie porwały tak jak plebsu, ale kto by się nie cieszył z okazji do zabawy?

+ 8 punktów prestiżu

[Emyrh]

OIG.jpg (197.17 KiB) Przejrzano 556 razy

Wybory na nowego egzarcha kościoła Androsianizmu Karilian odbyły się w pałacu królewskim w stolicy, ponieważ nie istniały jeszcze budynki które by bardziej odpowiadały wyborom. W posiadłości Elariona I zgromadzili się przedstawiciele duchowieństwa i szlachty ze wszystkich regionów królestwa. Przed głosowaniem każdy z kandydatów miał okazję przedstawić swoją wizję i program dla kościoła na mównicy gdzie miał ile chciał czasu na swoją wypowiedź, a także mógł odpowiedzieć na pytania i zarzuty zgłaszane przez innych. Atmosfera była napięta, wśród zebranych tworzyły się stronnictwa, czasem wybuchały kłótnie nie tyle między pretendentami ale stronnictwami. Wszyscy kandydaci mieli silne argumenty i poparcie, a także sprzeciw i krytykę.
Guillaume de La Rochelle mówił spokojnym i łagodnym głosem, podkreślając znaczenie jedności i pokoju w kościele, a także potrzebę pogłębiania wiary i nauki. Przyznał, że nie jest ekspertem w sprawach politycznych i administracyjnych, ale zapewnił, że będzie się kierował mądrością i radą innych. Jego zwolennicy podkreślali jego pokorę i dobroć, a jego przeciwnicy zarzucali mu brak odwagi i zdecydowania.
Marguerite de Lorraine mówiła z pasją i energią, podkreślając znaczenie działania i odwagi w kościele, a także potrzebę pomocy ubogim i cierpiącym. Przyznała, że nie jest uczoną w sprawach teologicznych i filozoficznych, ale zapewniła, że będzie się kierować sercem i sumieniem. Jej zwolennicy podkreślali jej charyzmę i współczucie, a jej przeciwnicy zarzucali jej upartość i impulsywność.
Philippe de Chartres mówił z erudycją i tolerancją, podkreślając znaczenie dialogu i otwartości w kościele, a także potrzebę poznawania prawdy i różnych aspektów wiary. Przyznał, że nie jest świętym w sprawach moralnych i duchowych, ale zapewnił, że będzie się kierować rozumem i wiarą. Jego zwolennicy podkreślali jego nowatorskość i podejście, a jego przeciwnicy zarzucali mu herezję i nie ortodoksję.
Król Elariona I, który obserwował debatę z zainteresowaniem i szacunkiem, miał trudność z wyborem swojego faworyta, ponieważ każdy z kandydatów miał swoje zalety i wady. Ostatecznie, po długim namyśle, zdecydował się poprzeć Guillaume de La Rochelle , uważając, że jego wizja i umiejętności mogłyby zjednoczyć różne wspólnoty religijne w królestwie i przyczynić się do rozwoju kultury i nauki. Jego głos był decydujący, ponieważ żaden z kandydatów nie uzyskał większości bezwzględnej. Guillaume de La Rochelle został więc wybrany na nowego głowę kościoła, co wywołało zarówno radość, jak i niezadowolenie wśród zgromadzonych.

[Emyrh]

OIG (7).jpg (232.8 KiB) Przejrzano 538 razy

Na szerokim dziedzińcu pałacowym rozpostarto żałobne aksamitne baldachimy zdobione złotem, okoliczne ogrody kwitły wypełnione wonią egzotycznych kwiatów. Elita królestwa, przybywając w swych najokazalszych szatach, zebrała się pod pałacowymi murami, tworząc kolorowy ocean jedwabiu i welwetu. Ich stroje, jak płótna mistrzów malarstwa, tchnęły życiem i intensywnymi barwami – purpura, karmazyn, szafir i jadeit – zdobione złotem, haftami i koronkami.
Śmierć księcia, dziedzica tronu, zwiastowana przez cichy lament kapłanów i gorzkich modlitw, przyćmiła blask słońca. Marmurowa trumna, misternie rzeźbiona i ozdobiona klejnotami, stanęła na dziedzińcu, otoczona przez wiązanki kwiatów i palące się kadzidła. Muzycy grali pieśni żałobne, a dźwięk ich instrumentów przeszywał serca zgromadzonych. Na dziedzińcu została wpuszczona szlachta, oraz co bardziej wpływowi mieszczanie za murami zebrała się też rzesza obywateli królestwa.
Kapłani w płaszczach z ciężkiego aksamitu wznosili modlitwy za duszę zmarłego, a szlachta składała hołd w postaci bukietów ze zdobionych róż, lilii i orchidei. Z głębokim smutkiem i szacunkiem odepchnęli swoje osobiste ambicje i spory, skupiając się na uczczeniu pamięci zmarłego.
Po uroczystości, podczas bankietu, pałacowe sale rozbrzmiewały muzyką i śpiewem, a stoły uginały się pod ciężarem wykwintnych potraw i złocistych kielichów. Wspomnienia o zmarłym splatały się z dyskusjami o przyszłości królestwa, a atmosfera pełna była zarówno melancholii, jak i odwagi w obliczu nadchodzących zmian.

[Emyrh]

_b9e52170-6631-4378-bd20-dfa4769cd4d2.jpg (97.69 KiB) Przejrzano 534 razy

Na rozległych terenach Książęcego zamku rozpostarto symbole królestwa Karilian oraz księstwa, a salony i dziedzińce przyozdobiono girlandami oraz materiałami w kolorach obu państw. Eleganccy goście z różnych stron królestwa przybyli w swoich najwspanialszych strojach – damy w długich sukniach zdobionych koronkami i klejnotami, a panowie w płaszczach z jedwabiu i welwetu, ozdobionych złotem i perłami.
Ślub córki króla Eleriona I z przyszłym dziedzicem tronu, księciem Rogmarem, był okazją, jakiej królestwo długo nie widziało. Na znak hojności i wsparcia dla przyszłego monarchy, król ofiarował jako posag bogactwa w postaci złota, płodów rolnych, hodowlanych i uzbrojenia, by wzmocnić potęgę rodu.
Ceremonia odbyła się przy dźwiękach subtelnej muzyki oraz śpiewu chóru, a kapłani odprawiali starannie przygotowane obrzędy, wznosząc modlitwy o błogosławieństwo dla przyszłego małżeństwa.
Po zakończeniu ceremonii, na obszernym dziedzińcu rozgorzała ucztę i zabawy. Stoły uginające się pod ciężarem najwykwintniejszych potraw, a kielichy napełnione najlepszymi trunkami na bankiecie. Widowiskowe pokazy tańca, akrobacji i szermierki dostarczały rozrywki gościom, podczas gdy dyskusje o przyszłości toczyły się wśród elity.
Ślub Evelin i przyszłego dziedzica tronu, księcia Rogmara, był hucznie obchodzonym wydarzeniem, obchodzonym nie tylko na terenie księstwa, lecz tak że w królestwie gdzie w czasie ślubu rozdawano jedzenie oraz organizowano jarmarki.

[Skryba]

Pogrzeb +4 prestiżu
Ślub +5 prestiżu

[Emyrh]

_3ca14165-ffff-451f-a702-ecc85f677425.jpg (117.49 KiB) Przejrzano 514 razy

Od ogłoszenia projektu budowy uniwersytetu nie minęło dużo czasu, a miejsce, gdzie miała powstać akademia roiło się od ludzi. Zaczęto mierzyć i wytyczać miejsca pod drogi oraz budynki, planując całą budowlę. Kamieniołomy królewskie pracowały całą parą, a tuż przy miejscu, gdzie miał powstać uniwersytet, zaczęło powstawać miasto.

Pierwszym z budynków, który zaczął powstawać, był monumentalny Palais de l'Auditorium. Inspirowany nowymi trendami budowlanymi, z wielkimi oknami i kolumnami zdobionymi ornamentami, w jego wnętrzach miały odbywać się wykłady najtęższych umysłów w Imperiusie.

Niedaleko powstawała Bibliothèque Magnifique, wspaniała biblioteka przypominająca pałacowe komnaty, z monumentalnymi regałami na książki i malowanym sufitem przedstawiającym sceny z mitów.

Nieco na uboczu powstawał duży budynek podzielony na tak zwane "cabinet d'étude" - zdobione pomieszczenia laboratoryjne, doświadczalne, gdzie alchemicy i naukowcy mogli zgłębiać tajemnice natury. Ich ściany pokrywały malowidła przedstawiające eksperymenty i odkrycia, a urządzenia były wykonane z dbałością o detale.

Zgodnie z traktatami, na terenie akademii powstały także dwie bursy; każda z nich miała inne malowanie, a nad drzwiami umieszczono herby państw, dla których zostały przygotowane. Wszystkie były umeblowane w podobny sposób, aby zapewnić studentom nie tylko wypoczynek, lecz również otoczenie, które inspiruje do myśli i twórczości.

W otoczeniu tych monumentalnych budowli znajdował się Belvédère de la Connaissance - taras widokowy na dachu, gdzie studenci mogli oddać się kontemplacji, podziwiając widoki miasta i natury, inspirując się do nowych odkryć.

Wszystkie te budowle zostały stworzone z granitu oraz marmuru, ożywione freskami i rzeźbami. Pokazywały one wielkość projektu, a projekt nie został jeszcze ukończony.

[Skryba]

Rozbudowa Uniwersytetu +6 prestiżu

[Emyrh]

OIG (1).jpg (120.13 KiB) Przejrzano 477 razy

Uniwersytet Dwóch Królestw

W czasie wojen na wschodzie, światło nadziei i wiedzy rozświetliło Królestwo Karilian oraz księstwo Altmarii w chwili otwarcia ich prestiżowego uniwersytetu. To wydarzenie przyciągnęło elity, uczonych, artystów i zwykłych mieszkańców, tworząc atmosferę ekscytacji. Król, otoczony dworem i przedstawicielami sąsiednich królestw, wygłosił przemowę pełną pasji i wiary w potencjał uniwersytetu. Jego słowa były jak gwiazda przewodnia, zapowiadająca erę rozwoju nauki i kultury krajów północnych .Oto ten magiczny moment, gdy Król z Książe i honorowi goście przecięli wstęgę, otwierając symbolicznie drzwi do świata wiedzy. To było jak uroczyste otwarcie nowego rozdziału dla tych ziem. W tym dniu dziedziniec uniwersytetu tętnił życiem. Tłumy ludzi, kolorowe chorągwie, muzyka wypełniająca powietrze, była to uczta dla zmysłów. Atmosfera była jak unikalne połączenie radości, nadziei i ekscytacji. Katedry uniwersyteckie złożone z uczonych z całego Imperiusa stanowiły serce tego miejsca. Katedra Sztuk Wyzwolonych, Filozofii, Alchemii i Sztuki, były pierwszymi pełnoprawnymi katedrami na Uniwersytecie Dwóch Królestw, to tam rozpoczynała się podróż w poszukiwaniu wiedzy i inspiracji dla nowych studentów.
Katedra Medycyny choć jedynie z nazwy rozwijała się powoli, zgromadzając wybitnych medyków i studentów zainteresowanych istotą ludzką oraz ich budową. Podobnie Katedra Prawa rozwijała swoje kadry by w przyszłości kształtować prawników którzy uczyli by się nie tylko z książek, ale również z praktyki, przygotowując się do tworzenia, wykorzystywania i tworzenia litery prawnej.
W samym kompleksie uniwersyteckim miały w przyszłości pojawić się kolejne katedry, głównie nauk ścisłych, na które już przygotowano odpowiednie sale wykładowe i ćwiczebne. Pozostało je zapełnić uczonymi oraz studentami. To wyjątkowe miejsce stało się nie tylko ośrodkiem naukowym, lecz również kulturalnym. Każdy dzień obfitował w wystawy, koncerty, debaty i spotkania, łączące akademicki świat z lokalną społecznością nowo powstałego miasta. Uniwersytet stał się miejscem, gdzie kultura i nauka spotykały się, tworząc niezapomniane doświadczenia