państwo południowym-wschodzie, sąsiad Osogowa, Tywwarii, Mardumów i Lule
Arcykapłanat Hazarski
Kultura: hazarska
Religia: Olamizm
Ustrój: hierokracja
Głowa państwa: arcykapłan Franim, następca: Azariasz
Krótki rys:
RELIGIA
Religia Hazarów ma swoje głębokie korzenie w druidzkim kulcie przyrody - ludzie są jej częścią, choć szczególnie wybraną. Głównym bóstwem jest Olam - świat - to na nim istnieje życie, to on stworzył człowieka by to życie doglądał. Inne bóstwa są niekiedy wymieniane w modłach (jak choćby Szemesz - słońce, czy Jareach - księżyc), jednak panuje wiara, że mają one własne ludy, które je wyznają, nie ma więc potrzeby zaprzątać ich jestestw sprawami mieszkańców Olamu.
Gan Eden to odłam Olamizmu wyznawany przez Hazarów, który zakłada, że tak jak istnieją pasterze dla owiec, tak też jedne ludy powinny prowadzić inne. A jako, że pasterze śpią w domach, a owce w oborach - dla Hazarów Olam przeznaczył specjalną krainę - Eden, gdzie powinni zamieszkać i skąd powinni nauczać inne ludy.
Nie ma zgody co co tego gdzie ta kraina się znajduje - część kapłanów utożsamia ją z Wyspami Wężowymi - skąd praprzodkowie Hazarów mieliby się wywodzić, inni wskazują na tereny za lodowcem na południu, jeszcze inni którą z krain północy, czy ciepłą oazę Libuszan... inni zaś twierdzą, że są to tereny obecnie zajmowane przez Hazarów, które jednak muszą być przez nich doglądane zanim zamienią się w prawdziwie rajski ogród.
W każdym razie religia jest henoteistyczna, z dwiema strukturami kapłańskimi: lokalną druidyczno-nauczycielską i scentralizowaną kapłańsko-administracyjną.
Druidzi są lokalnymi mędrcami i nauczycielami, żyją często bezżennie (bądź bez-mężnie - funkcje te są pełnione przez przedstawicieli obu płci), nie przewodzą jednak lokalnym społecznością, a co najwyżej doradzają lokalnym wodzom. Kapłani-sędziowie są wyznaczani dla grupy osad (lub pojedynczego miasta), z czego nie mogą się z niej wywodzić. Odpowiadają za system sądowniczy, kult państwowy, a także zbieranie podatków, czy wojsk (wysyłanych już pod innym wodzem) na wezwanie arcykapłana.
Urząd Arcykapłana oficjalnie związany jest ze wyborem dokonywanym przez natchnionych przez Olama Starszych Kapłanów, jednak od czasu wędrówki przez lodowce stał się de facto dziedziczny w ramach rodu wywodzącego się od Herima - wyzwoliciela. Władza Arcykapłana jest absolutna, dotyczy przy tym zarówno życia doczesnego, jak i pośmiertnego. Teoretycznie Starszyzna może uznać, że arcykapłan stracił Mandat Ziemi i wypowiedzieć mu posłuszeństwo.
Obecnie urząd dzierży prawie siedemdziesięcioletni Franim, i wyszysto zapowiada, że schedę przejmie jego jedyny syn - Azariasz.
USTRÓJ
Arcykapłanat jest hierokracją, w której funkcje kapłańskie zespoliły się z tradycyjnym patriarchatem plemiennym.
Podstawową jednostką społeczną jest dom. Do domu należy zazwyczaj rodzina główna, wolni słudzy (i ich rodziny) mieszkające z nimi i niewolnicy. Dom posiada wszelkie nieruchomości i ruchomości - należą one do głowy domu (zazwyczaj najstarszego mężczyzny rodziny głównej). Nie jest dobrze widziane aby mężczyzna (np. brak głowy domu) zakładał nowy dom w tej samej miejscowości - presja społeczna wymusza na nim migracje lub założenie nowego sioła. Migracje są zwyczajowo wczesną wiosną - przez co przybysz najczęściej dołącza do pakującej się lub już spakowanej wioski. Miesiąc-dwa podróży i gdy wioska znowu osiada - musi przekonać radę, żeby dali też i jemu jakiś udział w ziemi. Stąd założenie nowego domu jest sporym wydatkiem. Podobnie jeśli zamiast dołączyć do istniejącego sioła chce założyć własne - jest zdany na siebie, plus musi ogarniać tereny by nie wypasać zwierząt na czyichś pastwiskach. Stąd nowe sioła zakłada się jak najwcześniejszą wiosną - czasem na terenach ledwo co opuszczonych przez inne sioło. Ogólnie system migracji jest bardzo niedoskonały - działał przy kilku tysiącach ludzi, obecnie uwidaczniają się jego mankamenty. Miasta już nie migrują.
Głowy domów tworzą radę starszych - radę wioski. To ona wybiera kandydatów na kapłanów. Faktycznym przywódcą osady jest kapłan - wysyłany przez stolicę i odpowiadający za wszelkie sprawy normalnie zarezerwowane dla wodza. Nad kilkoma wioskami stoi kapłan-sędzia. Odpowiada on za zbieranie danin, rozstrzyganie sporów oraz organizację wojsk (którym zazwyczaj przewodzi jednak ktoś inny). Sędziowie pod swoją jurysdykcją mają albo pojedyncze miasta, albo całe prowincje zwane ziemiami. Zwykło się nazywać ziemie od któregoś ze sławnych przodków znaczących domów (np. Ziemia Yohushego). Władze lokalne są wyznaczane przez władze centralne, ale w ścisłym porozumieniu z panami domów.
Sędziowie tworzą Radę Kapłańską, spośród której dożywotnio wybierani są Starsi - rada przy Arcykapłanie. De facto nie mają oni żadnych stałych zadań, jej członkom Arcykapłan wyznacza konkretne misje do spełnienia. W przypadku nieobecności/niedyspozycji arcykapłana - Starsi wybierają spośród siebie jego zastępcę na ten czas.
SPOŁECZEŃSTWO
Hazarowie są ludem na wpół osiadłym - budują stałe grody i miasta, jednak poza nimi żyją najczęściej w namiotach, które obecnie przypominają bardziej jurty ich sąsiadów. Można również spotkać drewniano-ziemne chaty, często wyglądające na porzucone: są one rozsiane po całym kraju i wykorzystywane jako przybudówka do namiotów sioła, które akurat przeniosło się na te tereny.
Społeczeństwo opiera się na wolności umów, które muszą być publicznie ogłaszane w obecności kapłana. Społeczność gwarantuje ich wykonanie.
W związku z tym ciężko określić kogokolwiek jako w pełni wolnego - praktycznie wszyscy poza najbogatszymi są związani mniej lub bardziej uciążliwą umową - ot choćby odpracowaniem przysługi, czy zapłatą za dzierżawę pastwiska. Ziemia i nieruchomości należą do domu, który akurat je zajmuje - po każdych przenosinach rada wioski ustala ich podział. Z jednej strony powoduje to kumulacje bogactwa (więcej pastwisk = więcej umów), z drugiej zmusza bogatych do dzielenia się dobrami z resztą domów (aby ich przekonać do przeznaczania pastwisk).
Jeśli rodzinę stać na przekonanie rady do przyznania im ziemi - staje się domem. Jeśli nie - muszą podłączyć się pod jakiś istniejący dom - tracąc de facto prawo głosu do czasu przeniesienia się na nowe tereny i nowego podziału ziem.
Niewolnicy to ludzie zobowiązani o pracy dożywotnimi kontraktami. Ich dzieci są już jednak wolnymi ludźmi (choć bez majątku, więc często również zostają niewolnikami). Nie ma przy tym rozróżnienia pomiędzy niewolnikiem swoim, a obcym. W innej sytuacji znajdują się jedynie jeńcy wojenni i niewolnicy zakupieni od obcych handlarzy (Hazarowie sprzedają umowy, a nie ludzi per se). Tacy traktowani są jak przedmioty i należą do właściciela.
Poza klasyczną strukturą społeczną są druidzi - pozostałość po dawnych czasach: pełnią oni funkcje kapłanów, lekarzy i nauczycieli. Z reguły każda osada ma swojego druida, który kształci jednego lub dwóch uczniów. Kapłani z reguły pozostawiają wolną rękę druidom, dla siebie rezerwując jedynie spełnianie najważniejszych ofiar i modłów w czasie świąt. Poza tym druidzi mają wolną rękę w działaniu, o ile nie jest ona sprzeczna z interesami Arcykapłanatu.
HISTORIA
Dawno temu kilkanaście rodzin Adehackich z jakichś powodów zostało niewolnikami w całości. Gdy ludy morza sprowadzają się na południowy-zachód biorą ze sobą całkiem pokaźny zestaw niewolników. Pomnażanie ludu trwało i w następstwie kilkanaście tysięcy ludzi wyszło z Libuszy.
Hazarowie byli dosyć inkluzywni w kwestii asymilacyjnej - religia była ich głównym czynnikiem spajającym, cała reszta miała znaczenie drugorzędne o ile wchodziło w skład domu. W czasie wędrówek wchłaniali w swoje szeregi maruderów innych narodowości o ile tamci porzucali dawne wierzenia na rzecz Olamizmu. Jesli tych prozelitów było wielu asymilacja była utrudniona - stąd poszczególne sioła potrafią różnić się lokalnymi zwyczajami, czy nawet praktykami religijnymi. Dopóki jednak przyjmują centralnych kapłanów i potrafią mówić po hazarsku (nawet obok innego dialektu) to są zaliczani do Hazarów. Najliczniejszą taką grupą jest plemię Samarian, odłam Tywów, których Olamizm jest bardziej nastawiony na kult wody niż ziemi. Ot mitologia zakłada, że Olam to przede wszystkim woda, a ląd jest stworzony dla ludzi jako część Olama po której można chodzić, podczas gdy ortodoksi uznają, że Olam to ziemia, a woda została stworzona by na ziemi było życie. Czasem wywołuje to spory, jednak sam status Olama jako głównego bóstwa zapobiega większym zgrzytom, choć potencjalnie może powodować problemy.
Hazarowie wędrowali południowymi rubieżami. Zasadniczo ich koczowniczość sprawiała, że niezbyt wchodzili w drogę osiadłym - przez pewien czas tylko zajmowali pastwiska i szli dalej. Wyjątkiem była migracja przez Gesinis, w trakcie której popadli w konflikt z dynastią Heposów i znacznie osłabili tamtejsze państwo w ciągu następujących walk.
Podstawa:
viewtopic.php?p=415#p415 z późniejszymi zmianami
