
O Kruczym Bractwie
dane w roku
842
Po pierwsze
W pamięci i na uwadze mając dokonania znaczne i przeszłość chwalebną Kruczego Bractwa, w obronie wiary i dziedzictwa przodkini naszej, pierwszej królowej Everthy z góry Kalten pod opiekę królewską bierzemy i w nowej formule uzdrawiamy a światu prezentujemy Kruczy Zakon.
Po drugie
Wszystek ziem zakonnych, dóbr jego świeckich i posiadłości ogłaszamy przejęcie i na własność Kruczego Tronu przekazanie, z wyjątkiem tych które w lenne nadania ziemskim panom czynimy. W posiadaniu przez zakonnych rycerzy dóbr i państw licznych dostrzegamy zawadę i przeszkodę ku pełnemu powołania ich czynieniu, tędy na użytek świecki zasobów tych zbiór przekazujemy. Ostawiamy wszelako zakonną własność nad zamkami wszystkimi, fortalicjami, arsenałami, zbrojowniami, stajniami, salami spotkań oraz szkoleń i tymi podobnymi miejscami przeznaczeniu jego niezbędnymi i przydatnymi.
Po trzecie
Świątynie wszelkie, kaplice i klasztory, a także inne święte miejsca i obiekty pozostawiamy w rękach shadarów duchownych, którzy w opiece i prawie naszym chronić je będą i podług praw i obyczajów odwiecznych pieczę nad nimi trzymać.
Po czwarte
Rycerzom zakonnym pozwalamy, jeśli wola ich taka i decyzja nieprzymuszona, ażeby z szeregów zakonnych odeszli. Z przysiąg i powinności zakonnych zwalniamy ich wówczas i do stanu świeckiego powrócić zezwalamy, takoż do domów swoich rycerskich. Jeśliby zaś potrzeba taka nastała, zbłąkanych lubo z dziedzictwa swego wyzutych rycerzy gotowi będziemy powitać na wiecu rycerskim domu Kaltenborn, do szeregów którego adoptowani zostaną. Każden z rycerzy zakonnych urząd komtura dzierżący, który do którego z domów rycerskich przystąpi i przyjęty zostanie, otrzyma swe włości w dziedziczne władanie, zgodnie z prawem swego rycerskiego domu dzierżone.
Po piąte
Spośród komturów zakonnych, którzy do stanu świeckiego przejdą, obrani zostaną rządcy dzierżaw królewskich, którzy w imieniu Kruczego Tronu pieczę nad nimi i zarząd sprawować będą.
Po szóste
Zacne i szacowne zgromadzenie zwane Dzikim Gonem w całości i zupełności bierzemy pod opiekę. Powierzamy im tędy najświętsze sanktuarium i mauzoleum w Ekmes, w którym przodkinie nasze i sama wieczna Evertha z góry Kalten jest pochowana, w opiekę i wieczny zarząd. Wszelkie ich utrzymanie i potrzeby przyrzekamy z kiesy własnej pokrywać i w najwyższej uwadze utrzymywać.
Po siódme
Kruczy Zbór, inkwizycją również zwany, który na wespół z kapitułą zakonną Kruczy Tron utrzymywał, bierzemy teraz w całości i zupełności pod opiekę naszą. W misji świętej i słusznej przeciwstawiania się zakusom wrogim herezji Sępiego Króla ich podtrzymujemy i upewniamy, srebra a złota przysięgając nie skąpić na ich utrzymanie. W mocy również utrzymujemy uczynione im przez wielkich mistrzów i przez nas nadania i przywileje.
Po ósme
Braci zakonnych którzy w służbie Kruczego Bractwa pozostać zechcą na utrzymanie nasze w zupełności bierzemy, wszystkie potrzeby ich przysięgając pokryć i wypełnić. Formować z nich będziemy Armie Północną, która przed niewiernych zagrożeniem strzec będzie glaudanistów wszelkich na ziemiach ich, zamkach, grodach, miastach, świątyniach i traktach. Takoż spośród braci tych obrani zostaną nowi komturzy i dostojnicy, którzy o codzienne sprawy zakonu i rozwój jego troszczyć się będą.
Po dziewiąte
Nowym mistrzem Kruczego Bractwa czynimy Sonila Elirnama, byłego wielkiego komtura zakonu. Nadajemy mu przy tym kluczy wsi dwadzieścia siedem podłóg północnych gór świetlistych leżących i zezwalamy by dziedzica lub dziedziczkę dla tych włości wyznaczył i adoptował, jako wyróżnienie i wyjątek od ślubów zakonnych.
Piórem kanclerza królewskiego, Hektora Astallaka, wykreślone i pieczęcią opatrzone.
Za panowania królowej Eleonory z domu Kaltenborn, obrończyni wiary, zasiadającej na Kruczym Tronie, królowej Kalten, pani Pogórza Brentylu i Wybrzeża Żmijów, opiekunki księstw Ametystowych i Wysp Sępich, a także wszystkich innych ziem ze szczytu góry Kalten widocznych, etc. etc.