Propozycje fauny i flory do 16 edycji

[Witold]

Antylopa z Zasrana

[fimg=xxx,xxx]

[/fimg]

Ssak z rodziny wołowatych-częśćiowo udomowione. Samce posiadają 40 centrymetowe rogi, waga dorosłego osobnika dochodzi do 50 kilogramów. Długość do 1.50 metra, w kłębie do 80 centymetrów. Cechą charakterystyczną jest przerośnięta struktura nosowa, przez wielu Uwlajów traktowany jako przysmak ich kuchni. Samce przewodzą stadom liczącym do 30 samic i młodych. Uwlajowie pozyskują zrzucane wiosną rogi samców jako afrodyzjak. Nie pozyskują rogów w polowaniu- chcociaż mięso jest spożywane raz w roku. Uwlajowie świętują pierwszy dzień nowego roku jako pamiątkę na przejście do Nowego Świata -wedle przekazów miało to być pierwsze spotkane przez nich zwierzę. Kości i rogi po takim rytualnym posiłku są zakopywane w stepach.
Samice są nieco lżejsze i mniejsze, nie posiadają rogów. Samice rodzą do dwóch cieląt. Matki mają wówczas wzmożoną laktację, co wykorzystywane jest do pozyskiwanie mleka przez Uwlajów. Produkują oni z niego alkohol , masło i inne sfermentowane produkty.
Nazwa wywodzi sie od prowincji, w której najwięcej chłopów ma trudnić się procederem pozyskiwania mięsa, mleka itp.

Spoiler

[image]stepy kaspijskie, Ukraina i częściowo Europa Centralna[/image]

[Skryba]

Trochę dam subtelniejszą nazwę, ale akcept

[Toxic]

Drzewa Frosthraf

Opis:

Móiw się w Legendach Drzewo to przybyło ze Starego Świata jako niewielkie nasionko przyniesione przez członków plemienia Ulvian. Zostało ono zasadzone w nowej Stolicy Królestwa Ulvian, gdzie jest uważana za święte jak swoja poprzedniczka Frosthraf z starego świata a samo drzewo dostało imię Ydrravin.

Obecnie drzewo osiąga imponujące rozmiary – mierzy aż 95 metrów wysokości i 10 metrów średnicy pnia. Jego rozłożysta korona jest monumentalna, a liście oraz kwiaty wyróżniają się niezwykłym różowym kolorem, który zdaje się pulsować delikatnym światłem o zmroku. Choć pulsowanie o zmroku i liście to tylko złudzenie optyczne powodowane prze kwiaty. samo drzewo produkuje bardzo słodziutki owoc przypominający różową śliwkę. Kolor samego drewna i kory jest brązowo różowy

Według legend, drzewo to jest potomkiem innego, jeszcze bardziej majestatycznego drzewa, które rośnie w sercu Starego Świata. Mówi się, że pierwotne drzewo, od którego pochodzi obecne, jest aż trzykrotnie większe – osiąga niebotyczne rozmiary, rzucając cień na całą dolinę, w której się znajduje.

Plemienna tradycja opowiada, że drzewo ma mistyczne właściwości. Uważa się je za strażnika światów oraz bramę między światami.

Spoiler

[image]Obecnie jest tylko jedno w Stolicy w Królestwie ULV, choć mawia się ze koło niego zaczęły rosnąć inne małe drzewka tej samej odmiany[/image]

[Skryba]

Akcept po poniższych poprawkach:
- rozmiar 95 metrów i 10 metrów średnicy - taki jak mamutowiec olbrzymi, który rośnie od XIX wieku w USA
- lśnienie liści jako złudzenie optyczne
- fragment o drzewie w starym świecie jako legenda

[Toxic]

dobra poprawiam

[Skryba]

Już poprawiona wersja wylądowała w encyklopedii, nie musisz

[AdDur]

Srebrna Trawa Nazywana także "Trawą Głupców", "Książycową Trawą" czy "Słodką Trawą", Trawa Srebrzysta występuje na równinnych, obszarach południowego Imperiusa, w szczególności na suchych obszarach - to jej swoją nazwę zawdzięczają Srebrne Stepy. Odwiedzający je przeżyją jednak z reguły zawód, przez większość roku stepy te są zwyczajnie zielone, a Srebrna Trawa w zasadzie nie do odróżnienia od innych gatunków zielska porastającego łąki południa. Późną jesienią jednak, trawa ta zaczyna blednąć, po czym zyskuje swój charakterystyczny biały kolor. W istocie spowodowany on jest zmianami zachodzącymi wewnątrz rośliny, która w końcowym etapie swojego życia wytwarza substancje mające przyciągać zwierzęta, w szczególności zaś ptactwo, obficie żywiące się nasionami Srebrnej Trawy. Pośród tych substancji zawiera się przede wszystkim cukier, oraz kilka rodzajów alkaloidów, szkodliwych dla ssaków, ale w całkowicie bezpiecznych dla ptaków. Stad też pochodzi charakterystyczny słodkawy posmak Srebrnej Trawy. Nasiona trawy zawierają ich najwięcej i po zjedzeniu są w naturalny sposób 'roznoszone' na dużych obszarach, rozsiewając trawę na kolejny sezon.

Oczywistym jest, że fakt że coś jest trujące w żadnym przypadku nie zniechęca ludzi przed spożyciem i w istocie, Srebrna Trawa jest stosowana w kuchni południa. Niedojrzałe pędy i nasiona mogą być zjadane przez ludzi i nazywane są czasem 'cukrem południa', choć odróżnienie niedojrzałej Srebrnej Trawy nie jest łatwe i tym samym stosowana jest raczej jako smakowy dodatek, nie zaś właściwy element diety. Niedojrzała trawa ma delikatny słodkawy posmak, w przeciwieństwie do znacznie bardziej 'intensywnej' dojrzałej - jednak spożycie zbyt dużej ilości może skutkować niestrawnością! Dojrzałe źdźbła i nasiona dodawane są do wódki zwanej przez to "Srebrówką", która zyskuje charakterystyczny mleczny kolor, ziołowy zapach i słodki smak - oraz w większych ilościach właściwości halucynogenne. Istnieją amatorzy spożywania 'deserów' zawierających dojrzałą Trawę Głupców lub palenia suszonych źdźbeł ale jest to nawet bardziej niebezpieczne. Srebrna Trawa jest rośliną notorycznie trudną w uprawie i zbieraniu z racji szybkiego wyjaławiania ziemi i naturalnego sposobu rozsiewania, który sprawia że co roku znaleźć można ją w innym miejscu, gdzie wzrasta dzięki guanu dzikich ptaków. Próby rozsiewania przez ludzi (co samo w sobie wiąże się z ryzykiem kontaktu z trującymi nasionami) na stanowiskach nawiezionych odchodami zwierząt domowych skutkują gorszą w jakości trawą, choć uprawy takie rzecz jasna istnieją - ale 'dzika' trawa uznawana jest za w każdym względzie lepszą.


Występowanie:

Spoiler

[AdDur]

Gęśmok
Rodzice opowiadają czasem dzieciom że przyniosły je bociany. Niegrzeczne zaś straszy się tym, że przyjdzie Gęśmok i je zje. Mimo pozornego podobieństwa do gęsi, ten stwór posiada jeszcze bardziej nieprzyjemne temperament i jest mięsożerny. Gęśmoki prowadzą ziemno-wodny tryb życia, zamieszkując głównie bagna, podmokłe lasy i doliny rzek. Ich ofiarami pada zasadniczo wszystko co jest od nich mniejsze, nie gardzą też padliną, chociaż ich najczęstszą dietą są różnego rodzaju ryby, w chwytaniu których pomaga im długa szyja i ostre zęby. Relatywnie niewielki dziób sprawia, że gęśmoki niechętnie polują na duże zwierzęta. Z natury Gęśmoki są terytorialne, zwłaszcza samice które będą bronić swojego terytorium przed intruzami. Dorosłe samice prowadzą samotniczy tryb życia, tolerując na swoim terytorium jedynie niedojrzałe potomstwo. Samce formują niewielkie stada, które rywalizują między sobą o względy samic. Samice są zauważalnie większe od samców, dorastając do 250 kilogramów, podczas gdy samce z reguły osiągają połowę tej masy. Chociaż Gęśmoki mają skrzydła, to są zasadniczo niezdolne do lotu - rozrośnięte kości skrzydeł zakończone są jednak ostrymi wypustkami, a Gęśmoki mogą używać skrzydeł do krótkotrwałego przyspieszenia podczas szarży, sprawiając że mimo rozmiarów potrafią być przerażająco szybkie i mobilne podczas ataku. Samice składają do kilkunastu jaj, co sprawia że szybko stać się mogą plagą na terenach gdzie się pojawią. Istnieją dwie odmiany Gęśmoka - północna i południowa. Północne Gęśmoki są mniejsze i padają ofiarą Drach Bagiennych, które w cieplejszym klimacie zajmują pozycję dominującego drapieżnika.

Wysoka agresywność i terytorialność gęśmoków sprawia, że niemożliwym jest ich udomowienie. Gęśmoki szybko nauczyły się, że w pobliżu ludzi jest dużo pokarmu - jak i że sami ludzie mogą nim być w odpowiednich okolicznościach. Często wyjadają ryby z sieci, atakują rybaków którzy zbliżą się do ich gniazd czy porywają niepilnowane dzieci, albo małe zwierzęta gospodarskie. Szyja i ogon gęśmoka uznawana jest za rarytas, podobnie jego jaja, podawane na dworach wielmożów.

Występowanie:

Spoiler

[Skryba]

E, przesada, niestety - odrzucam

[AdDur]

Oba?