Imperius XVI

Piękne są słowa Waszej Książęcej Mości, szkoda jednak, iż wasze czyny od nich odbiegają.

Mawiacie - to sprawa zasad i sprawiedliwości. Rzeczecie, że nie uginacie się przed tymi, którzy którzy próbują naruszyć boski porządek i prawa. Ale gdy wezwaliśmy waszmościów, by sprawę pod osąd Imperatora oddać, słowa nasze padły na jałowy grunt. Gdy mówiliśmy, by sprawę przed oblicze Arcykapłana przedłożyć, woleliście konszachty z heretykami i poganami - medami, ungołami i czcicielami kruków.

Oczekujecie szacunku dla waszego prawa do obrony ziemi naszych rodzin i ich poddanych?
Idźcie tedy, bronić, w waszym mniemaniu, poddanych księcia Attiligańskiego. Na północ, Medów gromić, którzy gwałcą, palą, mordują i grabią. Ilu mieszkańców Maezji i Sardei z rąk Altosian zginęło? Próżno ich szukać, bowiem my na swych braci nie nastajemy. Ilu z nich medyjczycy zamordowali? Nie sposób zliczyć.

Wzywacie nas do oddania Maezji i Sardei? Wezwania waszego nie spełnimy, bowiem ręce nasze puste. Pięść Medów je dzierży, w uścisku Teopol i Bescię trzymając. Jedynie nasi wojacy chronią te osady przed pożogą i śmiercią.

Jeżeli celem waszym jest bezpieczeństwo mieszkańców Maezji i Sardei, ochrona granic Imperium, to nie my jesteśmy wrogami waszymi, lecz Medowie. Czemu więc nie na nich maszerujecie?

Gotów jestem zapewnić - jeżeli ruszycie na medów, rozejm z nami zawrzecie, noża w plecy wam nie wbijemy. Nasze wojska za Iseię się nie wyprawią, jedynie osady spod oblężenia oswobodzą.

Sprawiedliwa to propozycja, którą przyjąć powinniście, jeżeli zaprawdę boski porządek wami kieruje.

Poseł przyjęty przez Jego Miłość Cesara III wraz z Jej Miłością Sofią