Imperius XVI

Poniżej wstępny szkic jeszcze do uzupełnienia cyferki i fasbularne znaczenia, no i miasteczka, ale zapraszam do krytyki co nie pasuje i czego brakuje.

Czasy Imperium

Bragowie, dumni mieszkańcy górskich szczytów Starego Imperium, byli narodem wysokich, postawnych blondynów, znanych ze swojej odwagi i umiłowania walki. Ich życie toczyło się w surowych warunkach, które ukształtowały ich nie tylko fizycznie, ale także duchowo. Byli wojownikami nie z przymusu, lecz z wyboru – sztuka walki była dla nich zarówno rzemiosłem, jak i sensem istnienia. Zasłynęli jako najemnicy służący Imperatorowi w ramach trybutu, lecz równie chętnie sprzedawali swoje umiejętności innym, wzbogacając się i budując legendę niezrównanych wojowników.

Mit o Przejściu

Kasan – Przywódca Wygnańców

Gdy nadszedł Sen Imperatora i katastrofa była nieunikniona, Bragowie, choć rozproszeni, zjednoczyli się pod przywództwem Kasana. Ten charyzmatyczny wódz, ostrzeżony ponoć przez swojego brata należącego do gwardii Imperatorskiej, nie tylko prowadził ich przez Wrzące Morze, ale także stał się dla nich opoką w czasach chaosu. Kasan nie był jedynie wojownikiem – był mędrcem, który rozsądzał spory i znajdował odpowiedzi na trudne pytania, jakie stawiał przed nimi los. Dzięki jego przywództwu Bragowie przetrwali podróż pełną trudności i strat, zachowując swój naród w całości.

Anur – Prorok Nowej Drogi

W czasie ucieczki przez morskie otchłanie i nieznane ziemie wśród Bragów objawił się prorok Anur. Człowiek ten, choć prosty z pochodzenia, miał wizję, która zjednoczyła wędrujący lud. W swej mądrości dostrzegł, że droga Bragów nie kończy się na przetrwaniu – muszą odnaleźć sens w cierpieniu i radości, które przeżyli. Anur stał się twórcą Drogi Wzlotu i Upadku – religii, która odpowiadała na pytania o sens ich podróży i cierpienia. Podczas wędrówki głosił swą naukę, a Bragowie, poruszeni jego słowami, przyjęli ją jako fundament nowego życia. Nie chciał on wpływać na to co robią ludzie, a na to jak to robią. Ponoć jego działania podobały się Kasanowi. Mit ten jednak jest niejasny, bo w pewnym momencie odłączył sie od Bragów nauczać innych ludzi.

Wielka Wędrówka i Nowy Świat

Po przybyciu na południowe wybrzeża Nowego Świata rozpoczęła się Wielka Wędrówka – epoka pełna prób, która na zawsze zmieniła Bragów. Podczas tej podróży Bragowie nauczyli się ujarzmiać naturę, zdobywali nowe ziemie, podporządkowując sobie tubylcze ludy i zakładając osady w dolinach, które przypominały im rodzime góry.

Wędrowcy nie zapomnieli jednak swojego dziedzictwa. Każdy krok naprzód był wyrazem ich niezłomnego ducha – połączenia wojowniczego kunsztu, mądrości Kasana i duchowego światła Anura. Dziś Bragowie są jednym z najsilniejszych narodów Nowego Świata, a ich kultura łączy dumę z przeszłości z dążeniem do nowego początku.

Powstanie Królestwa Rota

Po czterystu latach wędrówek, które w pamięci ludu zdawały się niemal wiecznością, jeden z bragińskich szczepów, pod przywództwem wodza Rota, osiadł u podnóża gór. Rota, na wzór dawnych Imperatorów, ogłosił się królem, tworząc nową epokę w historii Bragów. Tubylcy, znani jako Noeai, zostali włączeni do nowo powstającego społeczeństwa, przyjmując częściowo kulturę i zwyczaje przybyszy.
Budowa Królestwa

Pod panowaniem Rota i jego następców Bragowie oraz Noeai rozpoczęli budowę miast i miasteczek w dolinach otoczonych górami. W ciągu kolejnych stuleci powoli ukształtował się podział stanowy, odzwierciedlający nowy porządek społeczny.

• Rycerstwo: Stanowiące około 8% populacji, rycerstwo składało się głównie z Bragów. Byli to panowie ziemscy posiadający rozległe pola, pastwiska i prawa do polowań w lasach. Ich status opierał się na wojowniczym dziedzictwie Bragów, a także na ich umiejętności zarządzania ziemią i ludem.
• Kapłani: Kościół Drogi Wzlotu i Upadku zyskał na znaczeniu, tworząc jednolitą hierarchię religijną. W służbie dwóch głównych bóstw – Boga Radości i Bogini Cierpienia – kapłani (Bragowie) i kapłanki (Noeai) stanowili około 4% społeczeństwa. Świątynie były miejscem duchowego przewodnictwa, ale także symboliczną areną jedności obu ludów.
• Mieszczanie: Rzemieślnicy, kupcy i wolni robotnicy, zarówno Bragowie, jak i Noeai, stanowili 18% populacji. To oni napędzali rozwój miast, handlu i rzemiosła, stając się pomostem między wyższymi i niższymi stanami.
• Chłopstwo: Najliczniejsza warstwa społeczna (około 60%), składała się głównie z Noeai, którzy służyli rycerstwu, uprawiając ziemie i hodując zwierzęta. Mimo swojego podporządkowania chłopstwo było szanowane przez religię jako fundament cierpienia, bez którego harmonia Drogi Wzlotu i Upadku nie mogłaby się ziścić.
• Niewolni: Około 10% społeczeństwa stanowili niewolni, zwykle jeńcy wojenni lub ich potomkowie, zajmujący się różnorodnymi zadaniami, od pracy w kopalniach po służbę w domach rycerzy i mieszczan.

Zwyczaje Religijne i Społeczne

Droga Wzlotu i Upadku odegrała kluczową rolę w ukształtowaniu relacji między stanami. Religia nakazuje, aby każdy chłop lub niewolny przynajmniej raz w życiu został nagrodzony wielką ucztą i rozpustą za swoje cierpienia. W ten sposób panowie – rycerze lub zamożni mieszczanie – odkupują swój moralny dług wobec tych, których los zmusił do najcięższej pracy. Zwykle taka nagroda następuje po około 10 latach służby lub osiągnięcia dorosłości.

Codzienne akty jałmużny są jednak zakazane, ponieważ mogłyby umniejszać cierpienie, które jest według nauk święte i konieczne, aby dusza mogła osiągnąć radość w swoim czasie. Ten paradoks czyni społeczeństwo Bragów surowym, ale i pełnym chwil intensywnej celebracji.

Bragowie, lud górskich wojowników, zachowali niezwykle silne tradycje i obrzędy, które kształtują ich tożsamość od najmłodszych lat. Ich kultura opiera się na głębokim szacunku dla duchowego połączenia radości i cierpienia, zgodnie z zasadami ich religii.

Samodzielny Wybór Imienia

Każde dziecko Bragów przechodzi rytuał nadania imienia, który symbolizuje początek ich samodzielności i duchowego związku z bóstwami:

• Chłopcy w wieku około 12 lat udają się sami w góry lub las, gdzie muszą przetrwać noc. Kluczowym momentem jest rozpalenie ogniska przy użyciu ziół znanych z wywoływania wizji. W czasie tej nocy chłopiec zyskuje wgląd w swoje przyszłe życie i na podstawie tego doświadczenia wybiera swoje imię.
• Dziewczynki podczas pierwszej miesiączki odbywają czas postu i modlitwy do bogini cierpienia. To moment introspekcji, w którym młoda dziewczyna przygotowuje się na trudy życia.

Rytuał Dorosłości

W Bragijskiej tradycji osiągnięcie dorosłości to nie tylko wiek, ale przede wszystkim hart ducha i ciała:

• Mężczyźni wyruszają w samotną wędrówkę w góry, wyposażeni jedynie w łuk, toporek, nóż i bukłak. Czas tej wędrówki odmierza pełnia księżyca – ruszają w dniu pełni i wracają wraz z kolejną. Muszą udowodnić swoje zdolności przetrwania oraz polowania.
• Kobiety spędzają noc w strumieniu podczas nowiu księżyca. Zanurzone w lodowatej wodzie hartują swoje ciała i dusze, przygotowując się na trudy życia i rolę opiekunki rodziny.

Choć warunki tych rytuałów (zarówno wyboru imienia jak i dorosłości) bywają trudne do spełnienia, szczególnie dla ludzi ubogich, rycerze Bragowie starają się, by ich dzieci miały możliwość wypełnienia tych obrzędów, nawet za cenę wielkich wyrzeczeń. Biedniejsi mimo braku możliwości starają się dokonać tych rytuałów w najgorszej mierze symbolicznej.

Rytuał Ślubny

Ślub w kulturze Bragów to połączenie ceremonii duchowej i społecznej, wyrażające ideę największej harmonii pomiędzy radością a cierpieniem.

Przygotowania: Przed samym ślubem para młoda poddaje się postowi i samobiczowaniu, które mogą trwać nawet miesiąc. To symboliczne oczyszczenie, pozwalające doświadczyć cierpienia przed chwilą największej radości.
Ceremonia: Ślub odbywa się przed kapłanem i kapłanką, najczęściej będącymi małżeństwem. Składa się przysięgi wzajemnej miłości, trwania w radości oraz wzajemnego wspierania się w przeżywaniu cierpienia.
Choć monogamia jest normą, wielożeństwo wśród królów, Marków czy bogatych rycerzy nie jest rzadkością. Wielomęstwo jest teoretycznie dozwolone, ale spotyka się je bardzo rzadko.

Pogrzeb

Bragijskie pogrzeby to wydarzenia kontrastujące w swoim charakterze, podkreślające ich filozofię równowagi między smutkiem a szczęściem.

Ceremonia: Zwłoki są palone na stosie, a w trakcie ceremonii śpiewane są długie, smętne pieśni skierowane do bóstw.
Uczta: Po zakończeniu obrzędu żałoby rozpoczyna się uczta pełna radości i śmiechu. Jest to moment celebracji życia zmarłego, jego osiągnięć oraz wiecznego zjednoczenia z bogami.

Królestwo Rota – Dziedzictwo Wojowników

Bragowie i Noeai stworzyli razem społeczeństwo, w którym wojownicze tradycje górali przeplatają się z kulturą tubylców. Nowo powstałe królestwo pod panowaniem Rota i jego następców stało się jednym z kluczowych graczy politycznych w Nowym Świecie, a jego mieszkańcy wierzyli, że ich przeznaczeniem jest odtworzenie potęgi Starego Imperium – na własnych zasadach.

Lud Noeai

Noeai to naród zamieszkujący niziny i wybrzeża, kontrastujący fizycznie i kulturowo z górskimi Bragami. Przeciętnie niżsi o pół głowy od Bragów, ich mężczyźni są zazwyczaj wzrostu Bragijskich kobiet. Ich sylwetki są smukłe, a rysy delikatne, z charakterystycznymi małymi twarzami i dużymi, delikatnie skośnymi oczami. Cera Noeai jest smagła, odzwierciedlająca ich długotrwałe związki z morzem i życiem pod otwartym niebem.

Związek z Morzem

Morze odgrywa centralną rolę w życiu Noeai. Od pokoleń doskonalą sztukę żeglarstwa, tworząc łodzie, które zadziwiają swoją stabilnością i zwinnością. Ich umiejętności nawigacyjne oraz znajomość morskich prądów sprawiają, że są niezrównanymi żeglarzami.

Morskie tradycje przejawiają się również w ich codziennym życiu oraz rytuałach. Chociaż szczegóły obrzędów różnią się w zależności od regionu i statusu społecznego, w każdym zakątku ich społeczności widać wpływ morza jako nieodłącznego elementu tożsamości Noeai.

Rytuały Doroślenia

Rytuały przejścia do dorosłości są głęboko związane z wodą i umiejętnościami przetrwania na morzu. Choć tradycje te różnią się w zależności od lokalnych zwyczajów, wiele z nich opiera się na opanowaniu żeglowania lub pływania.

• W niektórych regionach młodzież musi samodzielnie wybrać się na łodzi na pełne morze i wrócić bezpiecznie na ląd.
• W innych częściach, młodzi muszą przepłynąć określoną odległość lub zanurzyć się w głębiny w symbolicznym akcie odwagi.

Zróżnicowanie Kulturowe

Z uwagi na ich rozproszone osady i różnorodne środowiska, kultura Noeai jest mniej jednolita niż Bragów. Regionalne różnice w wierzeniach i rytuałach są głęboko zakorzenione, co czyni ich kulturę bogatą i trudną do opisania w jednolity sposób. Jednak wszędzie widać ślady ich morskiego dziedzictwa, które łączy ich niezależnie od miejsca zamieszkania.

Noeai to lud, którego historia i tożsamość nierozerwalnie splatają się z falami mórz i oceanów, czyniąc z nich mistrzów sztuki żeglowania i zwinnych eksploratorów nieznanych wód.

Feudalny Ustrój Królestwa Rota

Królestwo Rota jest klasycznym państwem feudalnym, w którym na czele hierarchii stoi Król, będący najwyższym władcą i ostatecznym autorytetem w sprawach prawa oraz polityki. Struktura feudalna opiera się na więziach lennych, które kształtują relacje pomiędzy różnymi warstwami rycerstwa, od najpotężniejszych panów po najniższych rycerzy.
Hierarchia Władzy

• Król
  Król jest centralną postacią w ustroju. Wszystkie edykty królewskie obowiązują każdego mieszkańca królestwa, niezależnie od jego pozycji w drabinie lenników. Mimo to, władza Króla w codziennym życiu jest pośrednia – spory między poddanymi rozstrzyga bezpośredni senior, zgodnie z zasadą, że "wasal mojego wasala nie jest moim wasalem".
• Markowie
  Najważniejsi wasale Króla to Markowie, potężni panowie graniczni, którym powierzono ochronę i ekspansję ziem królestwa. Każdy Mark posiada znaczną autonomię na swoich terenach, jednak pozostaje wierny Królowi, z którym konsultuje strategiczne decyzje. Zadaniem Marków jest także posuwanie królewskich granic na mapach coraz dalej, kolonizując nowe ziemie i zakładając posterunki aż do momentu napotkania innej cywilizacji.
• Panowie i Rycerze
  Pod Markami znajdują się mniejsi panowie, z których wielu posiada własnych wasali, tworząc skomplikowaną sieć zależności lennych. Panowie ziemscy dysponują pełnią władzy na swoich terenach, rozstrzygając spory, zarządzając ziemiami, a także zbierając daniny i wystawiając wojska na wezwanie swoich seniorów.

Znaczenie Ustroju dla Ekspansji

Feudalny charakter Królestwa Rota sprawia, że ekspansja i kolonizacja nowych ziem stają się naturalnym sposobem wzmacniania władzy Króla oraz Marków. Ekspansja jest nie tylko aktem politycznym, ale także religijnym – każdy nowy obszar jest uważany za potencjalne miejsce manifestacji boskich planów, zgodnie z wiarą Bragów.

Markowie, zachęcani do przesuwania granic królestwa, stali się symbolem potęgi i odwagi Bragów. Ich działania wspierają marzenia o odbudowie dawnego majestatu Starego Imperium, w którym nieograniczone granice i ambicje były filarami wielkości.

Królewskie Edykty i Jedność

Choć Król nie zarządza wszystkimi ziemiami osobiście, jego edykty jednoczą królestwo i dają podstawę wspólnemu prawu. W momentach kryzysu lub zagrożenia, Król może wezwać do siebie Marków i panów, jednocząc ich we wspólnym celu. Dzięki temu Królestwo Rota łączy lokalną niezależność z poczuciem wspólnoty i jedności wobec wyższych celów – zarówno świeckich, jak i duchowych.

Proponowana Mapa


Czerwonymi kreskami oznaczone są miasteczka, czarnymi kółkami miasta, czerwonym wypełnieniem stolica.

Podział PP i PB:
1) 12 \ 10 -
2) 11 \ 10
3) 12 \ 10
4) 40 \ 15 - rzemieślnicy
5) 18 \ 25 - kopalnie miedzi
6) 16 \ 45 - kopalnie żelaza i srebra
7) 13 \ 10
8) 40 \ 15 - rzemieślnicy
9) 50 \ 20 - rzemieślnicy i wielki port
10) 60 \ 40 - rzemieślnicy i kopalnia soli
11) 10 \ 10
12) 12 \ 10
13) 12 \ 10
14) 12 \ 10
15) 12 \ 10
16) 10 \ 10
17) 15 \ 12
18) 15 \ 11
19) 15 \ 11
20) 15 \ 11

Prowincje 17, 19 oraz 18, 20 są latyfundiami dwóch Marków ustanowionych za ich młodości około 20-40 lat temu.
Tytuł Marka nie jest w pełni dziedziczni (zdarza się, że tytuł nie zostanie rozwiązany a nadany synowi by dokończył dzieło ojca), chociaż większość ziem dziedziczą ziemie Marków w swoistym rozbiciu dzielnicowym.
W prowincjach 14, 15, 16, 12, 7, 4, 6 były podobijane w ciągu ostatnich 50-200 lat i wciąż rodziny Marków są spójne i znaczące.
Prowincje 1, 2, 3, 5, 8, 9, 10, 11, 13 to ziemie centralne, którego podboju nikt nie pamięta. Są tu liczne rodziny rycerskie, dumne i rozłożyste o podobnej sile co rodziny dawnych Marków na rubieżach.
Możliwości zapędów Marków są zwykle ograniczane, ponieważ to Król dzierży większość Armii, zwykle też zostanie Markiem zwykle się wiążę z królewskim mariażem, a z drugiej strony oddaniem paru członków najbliższej rodziny na wychowanie na dwór królewski. Bunty Marków sprzed wieków, jeśli były to utonęły w niepamięci.

1. Jaki był powód, że Bragowie od razu i tak licznie uwierzyli w Sen Imperatora i ruszyli przez morze? bo z tego co rozumiem z Imperium byli związani w skromny sposób
2. Może Anura warto przesunąć w czasie, by nie kolidował z Kasanem? Ewentualnie wyjaśnić w jaki sposób obaj przewodzili na raz
3. Czy jest konkretny moment w życiu człowieka, gdy jest nagradzany ucztą? Czy w każdym przypadku to inny moment, a jeśli tak, jak się go wybiera?
4. Czy rytuały dorosłości i wyboru imienia dotyczą tylko warstw wyższych, czy wszystkich Bragów bez wyjątku?
5. Jak wpływa ekspansja Marków na ich potencjalnie ambicje królewskie? Jak wielkie, mniej-więcej, są ich latyfundia?

Jak będziesz rozwijać podanie warto napisać więcej o Noeai
Ogólnie póki co gitarka!

Uzupełnione wszystkie punkty i dodana kultura tubylcza

Dzięki, o Noeai doczytałem, a pozostałe napisałbyś mi tu po prostu w formie odpowiedzi? Bo tak to muszę czytać jeszcze raz całość ewentualnie zaznacz jakimś kolorkiem nowe ustępy.

Ad 1) Brat Kasana był Imperialnym Gwardzistom i go przekonał, a on miał dużą reputację.
Ad 2) Nie chciał on wpływać na to co robią ludzie, a na to jak to robią. Ponoć jego działania podobały się Kasanowi. Mit ten jednak jest niejasny, bo w pewnym momencie odłączył sie od Bragów nauczać innych ludzi.
Ad 3) Zwykle po 10 latach służby, ale to raczej niejasne prawo zwyczajowe, a nie kodeks
Ad 4) Wszystkich natomiast w przypadku biedniejszych jest to bardziej symboliczne często, ze względu na możliwości
Ad 5)

Prowincje 17, 19 oraz 18, 20 są latyfundiami dwóch Marków ustanowionych za ich młodości około 20-40 lat temu.
Tytuł Marka nie jest w pełni dziedziczni (zdarza się, że tytuł nie zostanie rozwiązany a nadany synowi by dokończył dzieło ojca), chociaż większość ziem dziedziczą ziemie Marków w swoistym rozbiciu dzielnicowym.
W prowincjach 14, 15, 16, 12, 7, 4, 6 były podobijane w ciągu ostatnich 50-200 lat i wciąż rodziny Marków są spójne i znaczące.
Prowincje 1, 2, 3, 5, 8, 9, 10, 11, 13 to ziemie centralne, którego podboju nikt nie pamięta. Są tu liczne rodziny rycerskie, dumne i rozłożyste o podobnej sile co rodziny dawnych Marków na rubieżach.
Możliwości zapędów Marków są zwykle ograniczane, ponieważ to Król dzierży większość Armii, zwykle też zostanie Markiem zwykle się wiążę z królewskim mariażem, a z drugiej strony oddaniem paru członków najbliższej rodziny na wychowanie na dwór królewski. Bunty Marków sprzed wieków, jeśli były to utonęły w niepamięci.

Ta przeszłość z przejścia jest bardzo mityczna, kroniki sporządzono pewnie dopiero kilkadziesiąt lat po wydarzeniach, więc dużo zdarzeń z nich utonęło w niepamięci.

EDIT: poniżej rozpisałem kalendarium i religię, na moje już chyba wszystko (?), więc jak czegoś brakuje to poproszę o listę czego brakuje.

Historia:
~400 lat przed początkiem gry:

• Osiedlenie się Bragów u podnóża gór.
• Powstanie Królestwa pod przywództwem pierwszego króla, Rota.

~350 lat przed początkiem gry:

• Wyznaczenie pierwszych marków, odpowiedzialnych za ochronę granic i ekspansję terytorialną.
• Początek podbojów niezrzeszonych plemion Noeai.

~350–250 lat przed początkiem gry:

• Stopniowe kształtowanie się hierarchicznej struktury kościoła.
• Głównym celem było usprawnienie działań prozelickich na ziemiach podbitych plemion.

~200 lat przed początkiem gry:

• Nadanie parze arcykapłańskiej przywileju koronacji kolejnych władców.
• Decyzja ta miała zabezpieczyć sukcesję tronu, choć pierwotnie była postrzegana jako jednorazowy środek zaradczy.

~150 lat przed początkiem gry:

• Król ufundował akademię misjonarską, mającą na celu przygotowywanie kapłanów do pracy wśród ludów tubylczych.

~50–20 lat przed początkiem gry:

• Podbój i integracja dwóch plemion tubylczych oznaczonych jako 17, 19 oraz 18, 29.
• Większość zintegrowanych członków tych plemion stała się chłopami w prowincjach lub niewolnikami.
• Część wodzów, którzy pokojowo poddali się królowi, otrzymała stan rycerski, włączając się w struktury feudalne królestwa.

Dla uporządkowania Religia w osobnym poście

Anuryzm



Pochodzenie i główne założenia

Religia Bragów i Noeai wywodzi się z nauk proroka Anura, który stworzył jej zręby podczas wielkiej wędrówki. Fundamentem tej wiary jest przekonanie, że radość jest sensem życia, a cierpienie prowadzi do pogłębienia radości, która następuje po jego ustaniu.

Wyznawcy dążą do doświadczenia obu emocji, wierąc, że ich wzajemne przeplatanie się pozwala na pełniejsze zrozumienie życia.

Bogowie i kosmologia

Religia opiera się na kulcie dwóch bóstw:

• Boga Radości – patrona wszelkiego szczęścia, zabawy i rozkoszy. Bragowie nazywają go Ragost, a Noeai Lago.
• Bogini Cierpienia – opiekunki trudów, wyrzeczeń i bólu. Bragowie nazywają ją Lovia, a Noeai Tefia

Bogowie ci są postrzegani jako równoznaczni i wzajemnie uzupełniający się, podobnie jak ich kapłani i kapłanki, którzy zawsze działają w parach.

Kapłani i kapłanki

Kapłani Boga Radości i kapłanki Bogini Cierpienia żyją we wzajemnym wsparciu. Każda świątynia ma dwie strony – jaskrawo oświetloną i radosną dla Boga oraz ciemną, przeznaczoną do kontemplacji i pokuty dla Bogini.

Obrzędy i rytuały

• Narodziny: Kapłani i kapłanki błogosławią niemowlę, odpowiednio miodem i krwią, oddając je pod opiekę Boga i Bogini.
• Ślub: Para młoda poddaje się okresowi postu i biczowania przed ceremonią, która odbywa się w świątyni przed kapłanem i kapłanką.
• Pogrzeb: Ciała zmarłych są palone podczas smutnej ceremonii, której towarzyszą śpiewy. Następnie odbywa się uczta radości, by uczcić życie zmarłego.

Różnice między Bragami a Noeai w postrzeganiu religii

• Bragowie podkreślają znaczenie wyzwań i ekstremalnych emocji, uznając religijne praktyki za sposobność do zahartowania ducha.
• Noeai bardziej koncentrują się na harmonii między cierpieniem a radością, widząc w nich środek do osiągnięcia wewnętrznego spokoju.
• Bragowie częściej praktykują skrajne rytuały, takie jak głodówki czy biczowania, podczas gdy Noeai skłaniają się ku medytacji i kontemplacji.

Życie po Śmierci

Anuryzm mówi o reinkarnacji, a w razie oświecenia stanie wiecznej szczęśliwości, z którego ma się pewne wejrzenie i opatrzności nad światem materialnym, a nawet jeśli tylko chce taki Oświecony może odrodzić się w dowolnej postaci by zażyć przyjemności życia, chociaż już z większą pamięcią stanu wiecznej szczęśliwości i poprzednich wcieleń.

Nieoświecona dusza jest spragniona jeszcze życia ponieważ nie spełniła się jeszcze w zaznaniu cierpienia lub radości wystarczająco, by być wstanie przebywać w obecności Ragosta i Lovii. Przytłoczona więc potęgą ich odczuć wraca w ucieczce na ziemie, nie tak dobrowolnie jak oświeceni.

Oświeceni są czczeni przez Anurystów, a w szczególności sam Anur.

Wolałbym by Noeai mieli własną religię, ale nie upieram się
Wygląda wszystko ok. Wstępny akcept, za parę dni dam oficjalny (niech pojawi się więcej podań).

Religia się trochę zunifikowała, bo jest filozoficzna i wzięła sobie dwa pasujące bóstwa i zaadaptowała Natomiast problemy religijne są do grania, jeśli o to chodzi:

• Różnice w praktykach religijnych i postrzeganiu bóstw
• Noeai bardziej szanują jakiś swoich oświeconych przodków niż Anura
• Noeai, szczególnie mężczyźni, mają problem z awansem wewnątrz hierarchii
• Kapłanki Noeai awansują przez łóżko kapłanów Bragów i się nawet z tym nie kryją, bo to się nazywa małżeństwo