Prawa, dekrety
Tam, gdzie są dobre prawa, tam są także dobre obyczaje.
Tabela statusu społecznego oraz % społeczeństwa danej Klasy:
| Klasa społeczna | Procent społeczeństwa |
|---|---|
| Ród Królewski | / |
| Szlachta | 1% |
| Szamani | 0.1% |
| Wikingowie | 3% |
| Wojownicy | 7% |
| Kupcy | 5% |
| Mieszczanie | 30% |
| Chłopi | 50% |
| Niewolnicy | 3.9% |
Znaczenia Statusów:
Ród Królewski: Ród Królewski to najwyższa warstwa społeczna, której członkowie posiadają absolutną władzę nad państwem. Król lub królowa pełnią rolę głowy państwa, podejmując decyzje dotyczące polityki, prawa i przyszłości całego królestwa. Ród Królewski kontroluje nie tylko ogromne majątki, w tym lasy, ziemie i zasoby naturalne, ale również zarządza administracją państwową. Ich wola jest niepodważalna, a ich rola to nie tylko zarządzanie królestwem, ale także utrzymanie porządku, sprawiedliwości i stabilności, zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej.
Szamani: Szamani pełnią rolę duchowych przewodników, uzdrowicieli oraz strażników tradycji i religii. Są ściśle związani z wiarą i rytuałami, które mają na celu utrzymanie równowagi duchowej oraz fizycznej w społeczności. Szamani cieszą się ogromnym szacunkiem, a ich wpływ na społeczeństwo jest ogromny. Choć ich rola jest głównie duchowa, mają również znaczenie polityczne, ponieważ to właśnie główny szaman pełni funkcję koronera, przeprowadzając ceremonie koronacji nowego króla. Ich decyzje w sprawach religijnych mogą wpływać na decyzje rządy, a ich rady są często słuchane przez władców i szlachtę.
Szlachta: Szlachta to warstwa posiadająca ziemię i majątek, ściśle związana z systemem feudalnym, który łączy ją z królem lub innymi władcami. Członkowie szlachty pełnią funkcję administratorów terytorialnych, zarządzając wieloma ziemiami i mając czasami wpływ na sprawy polityczne. Choć ich rola jest bardziej lokalna, to posiadają pewne uprawnienia decyzyjne, takie jak prawo do pobierania danin od chłopów/mieszczan czy organizowanie sił zbrojnych na wezwanie króla. Szlachta pełni również kluczową rolę w organizowaniu wypraw wojennych i udział w działaniach militarnych, mając wpływ na sprawy wojenne w królestwie.
Vikingowie: Wikingowie, choć są częścią ogólnej klasy wojowników, pełnią szczególną rolę w społeczeństwie. Ich głównym zadaniem jest obrona państwa przed zagrożeniami z zewnątrz i wewnątrz. Zbierają pospolite ruszenie w razie wojny, pilnują, by podatki trafiały do skarbca oraz szkolą zaciężnych wojowników oraz zwykłych obywateli, rozwijając jednocześnie terytoria państwa. Wikingowie posiadają własne mniejsze ziemie lub opiekują się ziemią szlachty, pełniąc rolę pośredników między władzą królewską a niższymi warstwami społecznymi. Są zobowiązani do wstawania na wezwanie króla lub szlachty i udziału w wojnach. Aby stać się wikingiem, należy udowodnić swoje umiejętności wojenne oraz przydatność wobec króla lub szlachty. Po ceremonii wojownika gdzie nowemu Vikingowi jest wręczany zdobiony Miecz i tarcza, może on zostać uznany za pełnoprawnego Wikinga, który ma prawo do uczestnictwa w najazdach i łupieżczych wyprawach. Wikingowie cieszą się dużym szacunkiem w społeczeństwie, pełniąc także funkcje strażników porządku.
Wojownicy: Wojownicy to osoby wyspecjalizowane w walce, które mogą nie mieć tytułów szlacheckich, ale ich umiejętności bojowe są kluczowe dla ochrony państwa. Zawodowi żołnierze lub wolni wojownicy, często pełnią rolę obrońców królestwa, uczestnicząc w wojnach, bitwach, a także zapewniając bezpieczeństwo w miastach czy zamkach i wioskach. Wojownicy nie zawsze posiadają duże majątki, ale mogą posiadać małe farmy, które uprawiają w czasie pokoju lub czekając na wezwanie do walki. Choć ich głównym zadaniem jest obrona, wielu wojowników pełni również rolę strażników porządku na co dzień przy okazji szkoląc się i społeczeństwo.
Kupcy: Kupcy to grupa, która zajmuje się handlem, zarówno na skalę lokalną, jak i międzynarodową. Dzięki swojej działalności gospodarczej, kupcy mają duży wpływ na rozwój rynków i dobrobyt państwa. Choć nie mają znaczącej siły militarnej, ich rola w prosperowaniu królestwa jest nieoceniona. Kupcy często utrzymują kontakty z innymi krajami, co pozwala na wymianę towarów i rozwój kultury. Często inwestują swoje zyski w przedsięwzięcia wojenne, finansując wyprawy lub wspierając szlachtę, a niekiedy nawet Rodu Królewskiego. Kupcy mogą posiadać kilka statków handlowych oraz sklepy czy magazyny, gdzie przechowują i sprzedają swoje towary.
Mieszczanie: Mieszczanie to grupa żyjąca w miastach, zajmująca się rzemiosłem, drobnym handlem oraz świadczeniem różnych usług. Choć nie posiadają ziemi, ich rola w gospodarce jest niezwykle ważna, ponieważ to oni tworzą infrastrukturę miast i organizują codzienne życie społeczne. Mieszczanie posiadają stabilną pozycję, choć nie mają bezpośredniego wpływu na politykę. Niektórzy z nich mogą wynajmować budynki, a ci bardziej zamożni mogą posiadać własne sklepy czy warsztaty. Ich praca jest kluczowa dla funkcjonowania miast i handlu, a ich działalność ekonomiczna wspiera rozwój państwa.
Chłopi: Chłopi to najliczniejsza klasa społeczna, stanowiąca podstawę gospodarki rolniczej i wydobywczej. Większość z nich pracuje na ziemiach należących do szlachty, wikingów lub innych właścicieli, zajmując się uprawą roli, hodowlą zwierząt oraz pracą w kopalniach, tartakach czy przy rybołówstwie. Choć są bardzo liczni, nie mają dużych przywilejów jak wikingowie czy szlachta, ani wpływu na politykę. Żyją w biedniejszych warunkach, choć w porównaniu do innych państw, chłopi nie są traktowani tu surowo. Chociaż są wolnymi ludźmi, płacą daniny swym panom feudalnym w zamian za ochronę i prawo do uprawy ziemi na ziemiach swych panów. co bogatszy chłop może zakupić swoją ziemie pod uprawe
Niewolnicy: Niewolnicy to osoby, które zostały pozbawione wolności, najczęściej w wyniku podbojów wojennych, niewolnictwa z powodu długów, lub jako kara za przestępstwa. Są traktowani jako własność swoich panów i zmuszeni do wykonywania najcięższych prac, takich jak prace rolnicze, w kopalniach, przy wznoszeniu budowli czy w innych branżach wymagających siły roboczej. Ich status jest najniższy, ponieważ nie posiadają praw i są traktowani jak narzędzia pracy. Jednakże, w niektórych przypadkach, niewolnicy mogą odzyskać wolność, na przykład podczas wypraw wojennych pomogą jakoś w niej lub zaimponowaniu swojemu panu, zdobywając szacunek i zaufanie.
Prawa:
W królestwie Ulv uznawano, że wolni ludzie – ci, którzy nie byli niewolnikami – mieli pełne prawo uczestniczenia w życiu społecznym, ekonomicznym i politycznym. Do tej grupy zaliczali się zarówno szlachcice, wojownicy, kupcy, jak i chłopi i Mieszczanie a czym wyżej w Hierarchii społecznej byli tym więcej mieli do powiedzenia. Wolni ludzie cieszyli się wieloma przywilejami, w tym prawem do posiadania majątku, zawierania małżeństw, zakładania rodzin i podejmowania decyzji o swoim losie. W szczególności wolni ludzie mieli prawo uczestniczyć w Najazdach – wyprawach łupieżczych, które były nie tylko formą zdobywania bogactwa, ale także miały duże znaczenie polityczne, militarnego i społeczne. Współuczestniczyli w nich nie tylko wojownicy, ale także szlachta i inne grupy, które miały odpowiednią pozycję w społeczności lub dostały się na wyprawę jako ochotnik.
Społeczności (wioski, miasteczka czy miasta) mogły zgłaszać swoje problemy, troski i obawy do wyznaczonych przedstawicieli, takich jak członkowie szlachty, wikingowie czy osoby wskazane przez samych właścicieli ziemskich, szlachtę lub Króla. Te zgłoszenia, odnoszące się do codziennych trudności, kryzysów, zagrożeń zewnętrznych lub wewnętrznych lub próśb, były następnie przekazywane w hierarchii władzy, od lokalnych liderów, przez wyższych urzędników, aż do samego monarchy, jeśli sprawa tego wymagała. Taki system sprawiedliwości i wymiany informacji był kluczowy dla utrzymania porządku w królestwie Ulv oraz dla zapewnienia, że władza utrzymuje stały kontakt z rzeczywistością codziennego życia obywateli.
Prawa Wolnych Ludzi:
Prawo do Zawierania Małżeństw: Wolni ludzie mieli pełne prawo do zawierania małżeństw, co było zarówno osobistym wyborem, jak i strategią społeczną. Małżeństwa mogły służyć jako sposób na utrzymanie statusu społecznego, rozszerzenie terytoriów rodzinnych czy zabezpieczenie sojuszy.
Prawo do ziemi i własności: Wolni ludzie mieli prawo do posiadania ziemi, bydła, narzędzi oraz innych dóbr. Ziemia była podstawą ich statusu i siły społecznej. Ci, którzy byli właścicielami ziemi, mieli również obowiązek jej obrony. Tylko wolni ludzie mogli posiadać ziemię w pełni, bez obawy, że zostanie im ona odebrana bez sprawiedliwego procesu.
Prawo do Najazdów: Wolni ludzie mieli prawo brać udział w najazdach, jednak aby wziąć udział, musieli spełniać określone warunki: posiadanie własnego statku i wyposażenia lub być zaproszonym przez szlachtę, wikingów lub króla. Choć często do takich wypadów brano ochotników z całego Kraju. Udział w najazdach był formą zdobywania majątku, ale także oznaczał aktywność wojenną, która miała wpływ na status w społeczności.
Prawo do obrony: Wolni ludzie mieli prawo bronić swoich ziem i rodziny. W razie wojny lub najazdu, każdy wolny człowiek mógł wstawić się na wezwanie i walczyć w obronie swojej ojczyzny. Każdy wolny człowiek miał również prawo do posiadania odpowiedniego uzbrojenia i pancerza, zależnie od tego, na co go było stać.
Prawo do sprawiedliwości: Wolni ludzie mieli prawo do sprawiedliwego procesu w przypadku oskarżenia. System prawny w królestwie Ulv dbał o to, aby każdy miał prawo do obrony przed niesprawiedliwym oskarżeniem. Osoby oskarżone o przestępstwo mogły liczyć na sprawiedliwy proces przed swym społeczeństwem gdzie każdy mógł się wypowiedzieć, a w razie potrzeby, sprawa była przekazywana wyżej, do wyższych instancji.
Służba wojskowa: Wolni ludzie, szczególnie wojownicy, Vikingowie i szlachta, byli zobowiązani do obrony swojej ojczyzny i stawania w boju na wezwanie swojego władcy. Służba wojskowa nie była obowiązkowa tylko dla wojowników, ale także dla innych wolnych ludzi, którzy posiadali odpowiednie umiejętności, broń i środki do obrony. Ci, którzy nie byli w stanie wziąć udziału w wojnie, pomagali na inne sposoby, np. przez dostarczanie żywności lub surowców. w zamian mieli ulgi podatkowe lub żołd.
Opłacanie podatków: Choć wolni ludzie cieszyli się wieloma przywilejami, byli również zobowiązani do płacenia danin lub świadczenia innych obowiązków na rzecz swoich panów feudalnych (szlachty, wikingów czy króla). Wysokość tych opłat zależała od posiadanej ziemi i statusu społecznego.
Utrzymanie porządku: Wolni ludzie mieli obowiązek przestrzegania zasad prawa i pomagania w utrzymaniu porządku w swojej społeczności. Przestrzeganie prawa, zarówno w sferze cywilnej, jak i wojskowej, było kluczowe dla stabilności królestwa.
Szkolenia: Wolni ludzie w królestwie Ulv, w tym szlachta, wojownicy, kupcy, chłopi i rzemieślnicy, byli zobowiązani do regularnych szkoleń wojskowych, które odbywały się przynajmniej cztery razy w roku. Celem tych szkoleń było zapewnienie, że każdy wolny człowiek był gotowy do obrony swojego królestwa, wzięcia udziału w najazdach lub innych działaniach wojennych. Szkolenia obejmowały walkę włócznią i tarczą, łucznictwo, a także podstawy taktyki wojennej.
Niewolnicy stanowili najniższą warstwę społeczną w królestwie Ulv. Byli pozbawieni praw i uznawani za własność swoich panów, którzy mieli pełną kontrolę nad ich życiem i pracą. Niewolnikami mogli zostać:
Jeńcy wojenni – osoby pojmane podczas bitew lub najazdów, często sprzedawane na targach niewolników lub wykorzystywane przez zdobywców.
Osoby złapane w najazdach – mieszkańcy podbitych wiosek i miast, porywani w trakcie wypraw łupieżczych.
Dłużnicy – ludzie, którzy popadli w skrajne zadłużenie i nie byli w stanie go spłacić. W niektórych przypadkach dobrowolnie oddawali się w niewolę, aby uniknąć egzekucji.
Skazańcy – osoby skazane na niewolnictwo jako karę za ciężkie przestępstwa, takie jak morderstwo, zdrada czy kradzież itd.
Niewolnicy byli traktowani jak towar i mogli być sprzedawani, wymieniani, a nawet przekazywani w spadku. Ich los zależał wyłącznie od woli właściciela – niektórzy panowie traktowali ich stosunkowo łagodnie, inni byli dla nich bezwzględni i okrutni. Nie mieli tak naprawdę żadnych Praw a ich życie zależało od właścicieli.
Możliwości Wyzwolenia Niewolników: Choć niewolnictwo w królestwie Ulv było surowe, istniały rzadkie wyjątki, które dawały niewolnikom szansę na odzyskanie wolności.
Wyswobodzenie przez pana: Właściciel mógł dobrowolnie uwolnić swojego niewolnika, np. jako nagrodę za lojalność, zasługi lub wieloletnią służbę. Takie przypadki były jednak rzadkie choć się zdarzały.
Zasługi na polu walki: Choć niewolnicy nie mieli prawa do noszenia broni, zdarzały się sytuacje, w których ich panowie pozwalali im walczyć w wyjątkowych okolicznościach, np. w obronie osady przed najeźdźcami. Jeśli niewolnik wykazał się wyjątkową odwagą, mógł zostać wyzwolony.
Odzyskanie wolności przez wykupienie: Niewolnik mógł odzyskać wolność, jeśli zebrał odpowiednią sumę pieniędzy, aby wykupić się z rąk właściciela. W praktyce było to niezwykle trudne, ponieważ niewolnicy zazwyczaj nie mieli możliwości gromadzenia majątku.
Wyzwolenie przez króla lub władcę: W niektórych przypadkach monarcha mógł zdecydować o uwolnieniu grupy niewolników, np. w ramach aktu łaski, w zamian za służbę wojskową lub z powodów politycznych.
Obowiązki Niewolników
Praca na rzecz pana: Niewolnicy byli zobowiązani do wykonywania wszystkich prac, jakie nakazał im właściciel.
Posłuszeństwo wobec pana: Niewolnicy musieli być całkowicie posłuszni swoim właścicielom. Każde nieposłuszeństwo mogło być surowo karane – od chłosty, przez głodzenie, aż po egzekucję.
Dodatkowe Prawa i Informacje:
Prawo do pojedynku (Holmgang): W przypadku sporu honorowego wolny człowiek mógł wyzwać drugiego na Holmgang – pojedynek, który mógł rozstrzygnąć kwestie prawne lub osobiste. Jeśli oskarżony odmówił walki, mógł zostać uznany za winnego lub tchórza, co było wielką hańbą. Choć szlachta nie mogła wyzwać Króla a chłopi czy mieszczanie szlachty
Prawo do podróży i osiedlania się: Wolni ludzie mogli swobodnie podróżować, handlować i osiedlać się w dowolnym miejscu królestwa, o ile nie naruszali praw innych właścicieli ziemskich.
Prawo do noszenia broni: Każdy wolny człowiek mógł posiadać i nosić broń, na jaką było go stać. W praktyce niemal każdy wolny mężczyzna posiadał przynajmniej włócznię, topór, łuk lub miecz oraz tarczę.
Prawo do dziedziczenia: Majątek wolnego człowieka był dziedziczony przez jego potomków lub najbliższą rodzinę, co pozwalało na utrzymanie statusu rodu.
Prawo do podziału łupów: Wikingowie oraz inni uczestnicy, którzy brali udział w najazdach, mieli prawo do sprawiedliwego podziału zdobytych łupów. Najcenniejsze przedmioty były rozdzielane przez wodza wyprawy, ale każdy uczestnik dostawał część zdobyczy. Zakładało się ze 35% trafia do Wojowników i ochotników a 65% do posiadaczy statków z czego wszyscy musiel jakąś cześć zapłacić Królowi który to organizował owe wypady
Wypady: W królestwie Ulv organizacja wypraw wojennych i łupieżczych była ściśle regulowana, aby zapobiec chaosowi i samowolnym atakom, które mogłyby osłabić obronność kraju. Tylko król mógł zorganizować taką wyprawę, gdzie doradzali mu w tym szlachcice, wikingowie i doradcy
Prawo do wzięcia niewolników: Wikingowie i inni ochotnicy, którzy brali udział w najazdach, mogli wziąć niewolników jako część swojego udziału w łupach.
Prawa Kobiet: Kobiety miały dosłownie te same prawa co faceci, mogły wojować i mieć swoją ziemie
Wolna Nauka: Każdy Wolny człowiek miał prawo do nauki jak było go na to stać
Zabijanie na Wyprawach: Zabraniało się zabijać dzieci poniżej 14. roku życia ani ich krzywdzić – nakazywano brać je w niewolę. Nie wolno było również zabijać osób, które się nie broniły, ponieważ uważano to za czyn niehonorowy, karany surowymi karami. Obowiązywała zasada, że ci, którzy się poddali, byli brani w niewolę, chyba że wcześniej wyrządzili krzywdę samym wojownikom
Sądownictwo i Kary
Sądownictwo i Kary w Królestwie Ulv: System sądowniczy w Królestwie Ulv opiera się na prawie zwyczajowym, przekazywanym ustnie przez starszyznę, wojowników oraz szamanów. Spory są rozstrzygane przez lokalnych władców, kapłanów lub specjalnych sędziów zwanych "Ławnikami Prawdy".
1. Struktura Sądownictwa: Król – najwyższy sędzia, rozstrzyga tylko w najważniejszych sprawach, takich jak zdrada stanu, wojna domowa oraz konflikty między szlachtą, które mogą zagrozić stabilności królestwa.
Szlachta – nadzorują sprawiedliwość na poziomie regionów, odpowiadają za konflikty dotyczące ziemi, podatków oraz większych sporów między klanami.
Lokalni Starsi / Wodzowie – rozstrzygają codzienne sprawy w wioskach i osadach, w tym drobne spory, kradzieże czy zniewagi honorowe.
Ławnicy Prawdy – wykształceni w prawie mędrcy, często starsi wojownicy, kapłani lub szamani, doradzają władcom i prowadzą śledztwa.
Sądy Krwawe (Ting) – publiczne zgromadzenia, podczas których społeczność decyduje o winie i karze. Są najczęściej stosowane w mniejszych sprawach, ale mogą również zatwierdzić karę śmierci.
Rodzaje Przestępstw i Kar:
A) Zdrada Stanu i Spiski przeciw Koronie
Kara: Śmierć przez ścięcie, spalenie na stosie, ćwiartowanie lub Krwawy Orzeł (dla najcięższych zdrajców).
Alternatywa: Zniewolenie całej rodziny i konfiskata majątku.
B) Morderstwo
Kara: Jeśli sprawca jest szlachcicem – pojedynkowa próba honoru lub zapłata okupu (wergeld) rodzinie ofiary. choć są od tego wyjątki.
Jeśli sprawca jest chłopem lub mieszczaninem – kara śmierci (w przypadku brutalnego morderstwa) lub zniewolenie na rzecz rodziny ofiary, a decyzja o losie sprawcy należy do krewnych zabitego.
Jeśli zabójstwo było przypadkowe – zapłata odszkodowania (wergeld).
C) Kradzież i Rozbój
Mała kradzież (np. jedzenie, przedmioty codziennego użytku) – chłosta, grzywna, nacięcie na dłoniach, odpracowanie szkody przez przymusową służbę.
Kradzież konia, statku broni lub kosztowności – obcięcie ręki, wypalenie piętna na czole albo zniewolenie.
Rozbój i napad na kupca lub bogatego mieszczanina – śmierć przez powieszenie lub zniewolenie.
D) Herezja
Szamani i kapłani mają prawo decydować o losie oskarżonego.
Jeśli uznany za winnego – kara śmierci (Krwawy orzeł, utopienie, stos wykonany publicznie).
Jeśli podejrzenie jest niepewne – oskarżony może przejść próbę walki.
E) Przestępstwa przeciw Honorowi (Zniewaga, Kłamstwo, Krzywoprzysięstwo)
Publiczna zniewaga szlachcica lub króla – odcięcie języka lub grzywna albo zniewolenie.
Krzywoprzysięstwo (fałszywe świadectwo przed sądem) – wypalenie piętna na czole i publiczne ogłoszenie hańby.
Zdrada małżeńska – u mężczyzn grzywna, u kobiet również.
F) Wykroczenia Wojenne
Dezercja – wbicie na pal lub zniewolenie.
Brak posłuszeństwa wobec rozkazu – chłosta, więzienie lub śmierć albo zniewolenie (w zależności od sytuacji).
Zdrada sojusznika podczas bitwy – Krwawy Orzeł.
E) Przestępstwa Cielesne oraz zabijanie niewinnych
Gwałt: Publiczne wykastrowanie, po czym przypalenie wykastrowanego by się nie wykrwawił
Zabicie dziecka: Jeśli ktoś dopuścił się zabicia lub skrzywdzenia dziecka (do lat 14) mógł liczyć na kary od Pieniężnach po cielesne tyczyło się to tez dzieci z innych krajów najczęściej tych napadanych (Dzieci brano w niewole)
Zabicie osoby która się poddała: Jeśli ktoś dopuścił się zabicia takiej osoby na wyprawie był publicznie upokorzony i ukarany finansowo (Osoby poddające się brano w niewole nie zabijano)
3. Formy Wykonywania Kar
Chłosta – wykonywana publicznie, aby zawstydzić skazańca.
Ścięcie toporem – honorowa egzekucja dla szlachty i zasłużonych wojowników.
Wieszanie – standardowa egzekucja dla bandytów i zdrajców.
Stos lub Utopienie – kary religijne dla heretyków.
Piętno ogniowe – wypalanie symbolu na czole lub dłoni (np. „Z” dla złodziei).
4. Możliwość Uniknięcia Kary
Wergeld – okup za życie (głównie w sprawach morderstwa czy zadość uczynienia w innych przypadkach).
Służba wojskowa – niektórzy skazańcy mogą dostać szansę odkupienia win na polu bitwy.
Zniewolenie – dobrowolne oddanie się do niewoli.