Imperius XVI

W sercu zimowej krainy Wielkiego Cesarstwa-Arcykrólestwa Najjaśniejszych Księstw Korków, tuż przy tafli jeziora Łza, którego wody nigdy nie stygną, w roku 803, miejsce miały wspaniałe uroczystości. Cesarz Trot, znany ze swej ekstrawagancji i nieprzewidywalności, nie szczędził środków, by urodziny swego syna, Grota Młodszego, były wydarzeniem, które zapisze się na kartach historii całego kontynentu.

Na wydarzenie zebrały się przedstawicielstwa z niemal każdego kraju kontynentu - jedynie z sąsiedniego nieuznawanego "Imperium" gości brakło - nikt się jednak nie przejmował brakiem nadętych bufonów. Tytus, brat Duxa Aureliusza z Ducatus Meridanum, pojawił się wraz ze swą bratanicą Gają, przekazując w darze zdobiony złotem i srebrem komplet zbroi paradnej dla księcia Korków. Z Królestwa Bragów i Noeai przybył Mistrz Poselstw Severin wraz z trójką nadobnych panien, wiozących przepiękne bronie dla jubilata. Książęta Flagowi z Rezacji zachwycili wszystkich swoimi barwnymi strojami, ozdobionymi flagami rodowymi. Delegacja z Levamentum, złożona z kupców, chętnych zobaczyć daleką krainę Korków, oczarowała obecnych elegancją strojów najnowszego levamentyjskiego kroju, podarowanych Grotowi. Bogata delegacja z Republiki Rycerskiej zademonstrowała potęgę militarną swego zakonu. Artos Javierez z Salvado przywiózł zaś dar wiedzy - pięknie zdobiony „Traktat o rolach społecznych i funkcjonowaniu państw nowoczesnych” autorstwa Nachique Torreza. Posłowie od Emira Medina Hakama sprezentowali bogato zdobiony puginał. Podobnie Król Björn Wolf z Ulvów sprezentował broń - kunsztownie zdobiony miecz, wykuty przez naszych najlepszych rzemieślników, a także beczkę przedniego miodu. Miód posmakował szczególnie możnym z Ligii Kastorskiej, którzy nie mieli okazji posmakować wcześniej przysmaków z północnego wschodu. Jako ostatnie przybyły delegacje z trzech republik - Magnezji, Vagalandu i Konfederacji Wolnych Miast Morskich.

Gości ci wszyscy zadziwić mogli się wielce, gdy świeżo wyremontowanymi drogami przybyli na miejsce świętowania. Oto bowiem przed ich oczami stał wielki kompleks pałacowy, którego główna sala balowa i jadalnia były w pełni wykute z... lodu. Lodowe ściany, lodowe sufity, lodowe stoły, fotele, rzeźby. Gościom sprezentowano futra, czapki i rękawice, by sobie na meblach swoich członków nie odmrozili, po czym rozpoczęto właściwe obchody. Stoły uginałyby się od rzadkich przysmaków, gdyby nie to, że z gruby lód wyginać się nie chciał. Rozrywkę zapewniali błaźni, muzykanci i poeci, zaś na zewnątrz chętni mogli przejechać się na udomowionym, domowy Mamucie Wielkiego Cesarza.

Po obiedzie odbyła się prezentacja debiutantek, spośród których Grot Młodszy mógł wybrać przyszłą żonę. W Wielkiej Lodowej Sali, pod sufitem zdobionym świecącymi kryształami lodu, prezentowały się kolejno damy z Korków, Meridanum, Levantum, Bragów i Noeai, Rezacji i innych krajów. Po tym zaś miejsce miały tańce wszelakie, które trwały do świtu. Kto nie tańczył, dalej jadł i pił, albo rozprawiał o różnorakich sprawach, czy też podziwiał architekturę. Co bardziej spostrzegawczy goście dostrzec mogli, że Grot sporo czasu spędzał w towarzystwie Gai i Ingi.

Kto jednak zmęczony był, odpocząć mógł w komnatach. Te już zostały wykonane z tradycyjnego budulca - co z pewnością ulżyło strudzonym gościom. Trudno spać na twardym lodzie. Nie znaczyło to jednak, że były one nudne i na jedno kopyto wybudowane. Każdy z Książąt Korków dostał bowiem polecenie, by nadzorować budowę i zaprojektować wygląd pomieszczeń. Stąd też pokoje gościnne były wielkim kolażem pomysłów i sztuk wszelakich, każdy przygotowany na inną modłę i według innego zamysłu.

Nie tylko szlachta mogła się jednak zabawiać. Cesarz bowiem zdecydował się dać prezent nie tylko swemu synowi, ale też poddanym wszelakim - miasta i wsie udekorowano, wytoczono na place i targi beczki piwa i stoły pełne jadła, aby i maluczcy mogli spocząć i wypić zdrowie następcy tronu.