Imperius XVI

54- Moriania: Prowincja położona już poza granicą dawnego Tanuvaru. W trakcie wędrówki ludów Satrapowie ustawicznie szukających miejsca dla vsebohrodzkich przybyszy pragnących osiedlić się w ich państwie, nadali części z nich tę ziemię, korzystając z faktu, że jej dotychczasowi mieszkańcy byli właśnie podbijani przez osiedlających się tuż obok Morian. Największą miejscowością jest Bierczewo, a populacja zajmuje się głównie pasterstwem.
55- Pogranicze północno-zachodnie: Dawna granica Tanuvaru. Jej mieszkańcy zajmują się przede wszystkim uprawą oliwek i wina. Największą miejscowością jest Twierdza Filandrosa, miasteczko położone na fundamentach dawnej fortecy zbudowanej przez cesarza Filandrosa, mającej strzec północnej rubieży Tanuvaru.
56- Eiriniko: Eiriniko, czyli spokojna, prowincja w czasach Tanuvaru położona tuż przy granicy, a jednak zaznająca wojny bardzo rzadko, ponieważ osłaniają ją w całości prowincje pograniczne. Jej największą miejscowością jest Potegion, małe rybackie miasteczko, a populacja zajmuje się przede wszystkim przygranicznym handlem i połowem ryb.
57- Pogranicze północno-wschodnie: Ciąg dalszy dawnej granicy. Tu również mieszkańcy hodują głównie oliwki i wino, a największą miejscowością jest miasteczko Halilene.
58- Pyleopolis: Pyleopolis, czyli miasto-brama, młodszy brat-bliźniak Seleopolis, powstało jako ujście dla handlu ze wschodnim morzem i z roku na rok rośnie coraz większe. Mieszkańcy to w większości kupcy i rzemieślnicy, chociaż ci, którzy żyją poza jego obrębem zajmują się także rybactwem i wyrębem drewna.
59- Krasia: Kraina wina, najżyźniejsza prowincja Satrapii. Jej bogactwo płynie nie tylko z ogromnych winnic, produkujących liczne rodzaje wina cenione w całym regionie, ale także z położonych tu obfitych złóż miedzi. Największą miejscowością jest gród Onchamea.
60- Seleopolis: Seleopolis to tętniąca życiem metropolia, stolica całej Satrapii, wybudowana przez diadocha Seleukosa na ruinach dawnego Kule Ndhavu. Zamieszkują ją liczni kupcy i rzemieślnicy, a w otaczających wsiach rośnie żywiące miasto zboże, ale także figi, daktyle, oliwki i winorośl.
61- Pola Vanijskie: Zamieszkane głównie przez Ndzundza Vanhu, choć żyją tu także vsebohroddzy pasterze. Populacja zajmuje się przede wszystkim uprawą zboża, stąd też pochodzą słynne vsebohrodzkie sery, robione tylko w Satrapii, wędzone w dymie z drewna daktylowców. Największą miejscowością jest portowe miasteczko Joni.
62- Ntima: Prowincja nazwana od jeziora, nad którym leży. Populacja zajmuje się głównie połowem, jednak bardziej lukratywnym niż zwykłe połowy ryb- północne jezioro Ntima obfituje w szkarłatniki, zwierzęta, z których wyrabia się purpurowy barwnik. Największą miejscowością jest rybackie miasteczko Kokkinos.
63- Lochmia: Lochmia, czyli gąszcz, to najbardziej porośnięta dżunglą prowincja Satrapii, która przed przybyciem wyznawców vsebohrodizmu mieściła wyłącznie nieliczne tanuvarskie wsie. Po osiedleniu się koczowniczych ludów dżunglę nieco ucywilizowano, a dziś populacja żyje przede wszystkim z wyrębu i sprzedaży drewna, poza tym zaś rozwija się bartnictwo. Największą miejscowością jest miasteczko Mjadzina.
64- Pogranicze południowo-wschodnie: Prowincja oddzielająca Satrapię od terytoriów Oestermanów, gęsto pokryta tanuvarskimi osadami, zwłaszcza w zachodniej części, gdzie klimat jest nieco przyjaźniejszy. Mieszkańcy zajmują się przede wszystkim uprawą zboża, a największą miejscowością jest miasteczko Tyregion.
67- Ntima Enoxiańska: Nazywana Enoxiańską od granicy ze Związkiem Sześciu, mimo że zdecydowanie większy odcinek jeziora Ntima należy do Satrapii. Najmniej multikulturowa, praktycznie w całości zamieszkana przez Tanuvarczyków prowincja, której mieszkańcy żyją głównie z połowu ryb. Największą miejscowością jest gród Aspythrae.
68- Pogranicze południowo-zachodnie: Oddziela Satrapię od terenów Aremanów. Zamieszkana przez osadników Ndzundza Vanhu, uprawiających tu figi i daktyle, oraz vsebohrodzkich pasterzy. Największą miejscowością jest gród Cyredon.