Imperius XVI

ORIBORN
Bóg-Niedźwiedź
Wszechkról bogów

Patron i główny bóg dynastii auliskiej. Wyznawany głównie przez Tywów i gesiniskich kapłanów powiązanych z tronem.
Surowe bóstwo łowców i wojowników. Budząc się każdego roku rykiem przepędza zimę, oznajmiając swoje panowanie nad światem ludzi i bogów. Respektuje siłę i moc, nie toleruje słabości i tchórzostwa. Od swoich wyznawców oczekuje ofiar z mięsa i trofeów łowieckich - popularnym symbolem kultu jest poroże upolowanych reniferów, które mają symbolizować stada roślinożerców, na które ORIBORN poluje i którego strzeże w zaświatach.
Wielcy Herosi, tacy jak Erebos, są przez niego odprowadzani do Sal Wiecznych Łowów. Ta jawna ingerencja w domenę bogów śmierci wskazuje na jego siłę - Bóg-Niedźwiedź kroczy tam gdzie chce i biada wszystkiemu, co stanie mu na drodze. Jego protekcja napełnia siłą i odwagą, jego gniew odstrasza wrogów.
Jest to stosunkowo nowy kult, formujący się mniej więcej od czasów Aulisa, syna Erebosa. Bóg-Niedźwiedź bywa utożsamiany z Erebosem - mówi się o tym że wchłonął jego pamięć i siłę, pożerając go i stając się Wszechkrólem bogów. Istnieją spore rozbieżności w tym jak postrzegany jest przez Gesinisów i Tywów - ci pierwsi kładą zwykle nacisk na królewski aspekt bóstwa, oddając mu cześć rytuałami i ofiarami, podczas gdy ci drudzy widzą w nim ucieleśnienie pierwotnej siły i dzikości, pozostawiając relacje między nim a wyznawcą na bardziej personalnym poziomie - łowca zostawiający część łupów bóstwu w ramach ofiary, wojownik niosący niedźwiedzią skórę do bitwy itd.
W niektórych mitach ORIBORNowi towarzyszy albo zastępuje go jego żeńska towarzyszka / odpowiednik - ORBIA, Wielka Niedźwiedzica.

Gesiniskie wyobrażenia ORIBORNA:

Spoiler

Tywskie wyobrażenie ORIBORNA:

Spoiler

PROT-AHT
Bóstwo-Sokół
Pani Dnia i Pan Nocy
Główne bóstwo za czasów dynastii Heposów. PROT-AHT to bóstwo nieba, cyklu dobowego, księżyca i słońca. Z ich woli topniały śniegi i padały deszcze, a także istniało światło, zapewniając możliwość wzrostu roślin. Patronujące ptakom, zwłaszcza dużym drapieżnikom, bóstwo jest obupłciowe - przedstawiano je zarówno w postaci żeńskiej, męskiej, jak i z atrybutami obydwu płci na raz. Znane jest również jako PROT-AMON, PROT i AH-PROT, a także pod stanuvarszczonym mianem PROMETEUSZ - mnogości aspektów towarzyszy utożsamianie ich z konkretnymi domenami bóstwa, ich wyobrażeniami w zestawieniu z głowami różnych ras ptaków i rozdzielaniem wieloaspektowego bóstwa na poszczególne persony kultowe.
Od wyznawców PROT-AHT oczekuje się szacunku dla ptaków (zakaz polowań), ofiar w postaci kadzideł i świec zapachowych o wielobarwnym świetle, a także uległości i posłuszeństwa wobec porządku świata. Heposowie wspierali kult bóstwa, fundując liczne świątynie i umacniając jego kler - o ile jednak zbudowane przez nich ośrodki kultowe i ich panowie przetrwali, o tyle wśród zwykłego ludu bóstwo to nie cieszyło się w ich czasach wielką popularnością. Kojarzone było z władcami obcymi, odległymi i obojętnymi na problemy ludności. Potężny cios popularności bóstwa zadał kataklizm, który odebrano jako utratę przez PROT-AHT kontroli nad własną dziedziną. Doszło do aktów wandalizmu, niszczenia świątyń i zabijania kapłanów. W dzisiejszych czasach sytuacja jest już spokojniejsza, a bóstwo ponownie zajmuje pozycje w panteonie Gesinis - ciągle jednak jest traktowane z nieufnością przez wielu.

AH-PROT rozpalające gwiazdy:

Spoiler

PROT-AMON i PROT jako osobne postacie (Pani Dnia i Pan Nocy):

Spoiler

SEKHUT
Bogini-Tygrysica
Córa Słońca
Pani Ognia i Popiołu

SEKHUT to bóstwo pochodzące z okresu schyłku panowania dynastii Gohuur. Popularny w owym czasie kult UTA, Słonecznego Lwa został w dużej mierze zniszczony podczas panowania tanuvarskiego i rządów dynastii Heposów. Obalenie tych ostatnich doprowadziło do swoistego powrotu tamtejszych wierzeń, jednak w zmienionej postaci. SEKHUT była wówczas jednym z pomniejszych bóstw, służącą UTA - lwiego króla świata o grzywie jaśniejącej na niebie. Obecnie kult UTA jest na krawędzi wymarcia, jego świątynie są nieliczne, a kapłani słabi - a większość powiązanych z nim datków trafia właśnie do SEKHUT. Uznaje się ją za córkę i następczynie UTA. Jej domeną jest ogień dający ciepło, ognisko domowe, latarnie strzegące przed nocą i żar matczynego ciała. Przykazaniami SEKHUT jest obrona własnego domu, ale również gościnność i opieka nad słabszymi. Niekiedy przedstawiana jest jako kobieta-lew - część mitów łączy to z istnieniem jej siostry, SEHER, lwiej bliźniaczki SEKHUT. Obecnie często przedstawia się ją w stroju królewskim lub arcykapłańskim - z tego powodu postrzega się ten kult niekiedy jako zagrożenie albo przeciwwagę dla władzy. Z drugiej strony przyzwolenie na jego funkcjonowanie stanowi gest łaski w stronę konserwatywnego kleru, a także zdaniem niektórych wywyższa pozycje władcy, który legitymacje swojej władzy wywodzi od więcej niż jednego bóstwa.

SEKHUT jako półboska służąca UTA:

Spoiler

SEHET niosąca tarcze słoneczną:

Spoiler

SEKHUT z insygniami władzy:

Spoiler

RESZEF
Bóg-Łoś
Przewodnik zwierząt
Pan dziczy i tajemnic

RESZEF to jedno z bóstw, których kult trwa nieprzerwanie od setek, jeżeli nie tysięcy lat. Prawdopodobnie jego początki wiążą się z rozpoczęciem osiadłego życia i kulturowym rozróżnieniem między nieokiełznaną naturą a zdominowaną przez człowieka cywilizacją. RESZEF uosabnia to pierwsze - jest bogiem którego nie interesuje władza, wędrowcem leśnych ostępów, tajemniczych kniei i niezbadanych ostępów. To on prowadzi stada łosi i reniferów poprzez śniegi, wskazując im drogi, to on wytycza zwierzęce ścieżki i decyduje o tym, czy który członek stada zostanie pożarty przez drapieżniki. Kojarzony jest głównie z roślinożercami, zwłaszcza dużymi. Postrzega się go również jako opiekuna tajemnic, odpowiedzialnego za ciszę i sekret ukryty przed drugim człowiekiem.
Mitologia nie jest spójna na temat jego nastawienia do ludzkości. Z jednej strony istnieją podania opisujące go jako opiekuna - to on miał nauczyć ludzi hodowli zwierząt, sprowadzając pierwsze zwierzęta pociągowe. W czasie wojny to RESZEF i jego stado ciągną rydwany bogów. Z drugiej jednak jest to byt stojący w opozycji do bogów utożsamianych z porządkiem i postępem cywilizacji, często pokazywanym bez ludzkich cech, jako monstrum. Wiąże się go z chorobami (zwłaszcza nieznanymi, na które nie ma lekarstwa), niewyjaśnionymi zaginięciami i błyskawicami, uderzającymi nagle i bez ostrzeżenia. Ofiary z ziół i czaszek składa mu się raczej ze strachem niż miłością. Bardzo rzadko widuje się samodzielne świątynie RESZEFA, lecz niemal każdy kompleks poświęcony więcej niż jednemu bóstwu (a takich w pełnym bogów Gesinis jest wiele) zawiera również miejsce do odprawiania rytuałów na jego cześć - zwykle podwórze lub okolice bramy, daleko od zaszczytnego centrum świątyni.
Przybycie Tywów do Gesinis spowodowało duże ożywienie tego kultu - bardziej związani z lasem niż mieszkający w kompleksach miejskich Gesinisowie, myśliwi Tywów oddają mu cześć pomiędzy duchami innych zwierząt, widząc w nim patrona roślinożerców, zwierzyny łownej - stojącego po drugiej stronie łowów co ORIBORN. Prowadzi to do ocieplenia wizerunku tego bóstwa i jego zbliżenia do człowieka.

RESZEF na tronie dziczy, wyobrażenie tywskie:

Spoiler

Fragment posągu RESZEFA z czasów dynastii Gohuur:

Spoiler