Księstwo Elyrandyjskie
: śr wrz 27, 2023 10:31 pm
Historia
Spoiler
Lata 1-100 RNE: Podbój Elyrandów i okres asymilacji
[Imperium Tylosyjskie zajęło ziemie Elyrandów niedługo po odliczaniu Nowej Ery. Przed tym wydarzeniem tereny Elyrandów były zdestabilizowane, a władza rozproszona między lokalnymi wodzami. Imperator osiągnął porozumienie z jednym z książąt noszącym nazwisko Elyrand (co było w tamtych czasach dość powszechne), obiecując, że jego ród będzie służył Imperium w zamian za ustabilizowanie regionu. Dzięki Arcykapłanowi, który c zęściowo chronił wyznawców Elythyzmu udało się przejąć tereny nie tak krwawo jak inne prowincje podbijane przez Imperium w tych czasach.
Lata 100-300 RNE: Stabilizacja pod panowaniem Imperium
W ciągu kolejnych dwóch wieków, tereny te cieszyły się względnym spokojem i stabilnością pod panowaniem Imperium, lecz kultura i tradycje miejscowych ludzi nie uległy znaczącej zmianie.
Lata 300-500 RNE: Rozwinięcie lokalnej administracji
W miarę upływu czasu, Imperium zaczęło inwestować w rozwinięcie lokalnej administracji na tych ziemiach. Tworzenie struktur zarządzania i rozwoju gospodarczego stworzyło pewne fundamenty dla przyszłego Księstwa Elyrandyjskiego.
Lata 500-600 RNE: Bunty Elyrandów
Na początku okresu, zwanego Erą Niepokoju, Imperium Tylosyjskie osiągnęło swoją kulminację. Niemniej jednak wewnętrzne napięcia, spowodowane klęską w bitwie o Aletris wskazywały na to, że Imperium zaczęło słabnąć. Wybuchły pierwsze lokalne powstania na terenach południowego Imperiusa. Elyrandowie zniecierpliwieni rosnącym ciężarem podatków i narastającą nieefektywnością władz centralnych, zaczęli domagać się większej autonomii. Spory między ludem Elyrandów, a Imperium trwał przeszło wiek.
Lata 600-630 RNE: Narodziny Wasalnego Państwa
Książę Alexandros I, który przyjął tytuł "Obrońcy Wierności", zaczął prowadzić negocjacje z Imperatorem, które zakończyły się kompromisem. Wasalne państwo otrzymało pewne przywileje i autonomię wewnętrzną, zachowując jednocześnie lojalność wobec Imperium. Władca regionu zobowiązał się dostarczać wierne oddziały do armii Tylosyjskiej, a także przekazywać część dochodów podatkowych.
Wasalne państwo stało się znane jako "Księstwo Elyrandyjskie," jako hołd do korzeni lokalnej ludności. Autonomia gwarantowała, że książe miał kontrolę nad większością spraw wewnętrznych, co przyciągnęło do regionu kupców i intelektualistów.
Książę, zyskując na znaczeniu, zaczął kształtować swoje państwo w oparciu o wspólne wartości kulturowe z Imperium. Wprowadził system opieki nad sztuką, nauką i religią, aby podkreślić swoją lojalność i pozycję w Imperium.
Lata 630-670 RNE: Stabilizacja i Pomoc Imperium
W pierwszych dziesięcioleciach istnienia Księstwa Elyrandyjskiego po jego odłączeniu się od Imperium, region skoncentrował się na wewnętrznej stabilizacji i umacnianiu swojej niezależności. Mimo pewnych napięć na granicach, Księstwo cieszyło się względnym spokojem, a jego lojalność wobec Imperium pozostała niezmieniona. Książęta, którzy obejmowali władzę w tym okresie, zrozumieli konieczność wspierania Imperium w walce przeciwko innym regionom, które próbowały uzyskać pełną autonomię.
W duchu współpracy z Imperium, Książęta Elyrandyjscy udzielali wsparcia wojskowego i finansowego w trakcie licznych konfliktów na kontynencie Imperiusa. Ich oddanie dla wspólnego dobra było widoczne w licznych ekspedycjach militarnych, w których brali udział. To zaangażowanie w sprawy Imperium zapewniało Księstwu pewne przywileje i korzyści handlowe, co przyczyniało się do rozwoju gospodarczego regionu.
Lata 670-700 RNE: Ekspansja Terytorialna
W kolejnych latach Imperator Tylosyjski, doceniając wierną służbę Księstwa Elyrandyjskiego w utrzymaniu jedności Imperium, postanowił wynagrodzić lojalność swojego wasala. Jako wyraz uznania za ich pomoc w zachowaniu integralności Imperium, Imperator przydzielił Księstwu kolejne terytoria, które uważał za trudne do dłuższego utrzymania w granicach swojego państwa z uwagi na kwestie logistyczne. Ta ekspansja terytorialna okazała się kluczowa dla umocnienia pozycji Księstwa, zarówno w kategoriach geopolitycznych, jak i gospodarczych. Jednak decyzja Imperatora nie była pozbawiona kontrowersji, a miejscowi mieszkańcy nowo przyłączonych terytoriów wyrazili pewien opór wobec zmian.
Lata 700-710 RNE: Bunt Możnych i Umocnienie Władzy Księcia
Okres wzrastającej niezależności w Księstwie wywołał niepokój i niezadowolenie pewnej części możnych, głownie z ziem ostatnio anektowanych. Wykorzystując ten czas, niektórzy z nich rozpoczęli bunt przeciwko centralnej władzy. Wzrastała liczba konfliktów i sporów wewnątrz regionu, a niektóre elity dążyły do zwiększenia swojej niezależności od władcy.
Jednak obecny Książę Stefanos I „Stabilny”, świadomy zagrożenia dla jedności i stabilności Księstwa, podjął zdecydowane działania, aby stłumić bunt i umocnić swoją władzę nad regionem. Przede wszystkim wprowadził nowe rozwiązania polityczne, które miały na celu uspokojenie sytuacji i zjednoczenie opozycyjnych frakcji, uchwalając kompromisowe ustawy i reformy, które uwzględniały interesy różnych grup społecznych i zapewniały pewne przywileje możnym, jednocześnie zachowując centralną władzę książęcą.
Lata 710-730 RNE: Współpraca z Imperium i Zagrożenie Zewnętrzne
Podczas tego okresu Księstwo Elyrandyjskie nadal współpracowało z Imperium, przekazując środki i oddziały na rzecz cesarstwa. Jednak na horyzoncie pojawiło się zagrożenie ze strony barbarzyńców i państw na północy. Region stał się ważnym bastionem obronnym przeciwko tym zagrożeniom, a jego wojsko wzięło udział w kilku kampaniach obronnych.
W ostatnich dziesięcioleciach przed okresem Ciemnego Słońca, Księstwo Elyrandyjskie musiało stawić czoła wzrastającym naciskom zewnętrznym. Walki z barbarzyńcami oraz próby niepodległości sąsiednich regionów stały się coraz bardziej wyzwaniem. Dla obecnego Andreasa I „Ocalałego”, który działał z rozsądkiem i stanowczością, były to trudne wybory i próba wzmocnienia pozycji Księstwa przed nadciągającymi trudnościami.
Lata 730-833 RNE: Okres Ciemnego Słońca i Walki z Savorachami
Po roku 730 RNE nadszedł okres Ciemnego Słońca, który obfitował w katastrofy, głód i plagi, niszcząc zarówno społeczeństwo, jak i krajobraz Księstwa Elyrandyjskiego. Społeczeństwo musiało stawić czoła desperacji, a władcy Księstwa musieli działać zdecydowanie, aby zapewnić przetrwanie.
W tym trudnym okresie, kiedy to Imperium również cierpiało, Księstwo, choć osłabione, pozostało wiernym wasalem Imperium i udzielało wsparcia w walce z katastrofami i wojnami na południu. Jednak mimo heroicznego wysiłku Księstwa, walka z nadciągającymi Savorachami była nieunikniona.
Wareńskie terytoria Imperium stały się głównym celem ekspansji Savorachów, którzy prowadzili podboje w imię swojego władcy-boga. Ich rzesze były ogromne i zdolne do zniszczenia całego regionu. Księstwo Elyrandyjskie, choć gotowe do obrony, musiało stawić czoła znacznie przeważającym siłom wroga i odgrywało ważną rolę w obronie Imperium, ale siły były niewystarczające, aby powstrzymać najeźdźców w pełni. Choć heroiczna walka toczyła się nad granicami Imperium, Savorachowie wciąż zdobywali terytoria na południu.
Lata 833 RNE: Skupienie na Rozwoju i Handlu
Po wielu latach walki i ciężkich próbach, region w końcu zdołał zabezpieczyć swoje granice przed Savorachami zza morza po zawarciu porozumienia i rozejmu. Ostatnie lata były okresem skupienia się na odbudowie gospodarczej, handlu i rozwoju. Władcy Księstwa uznali, że stabilna gospodarka i zdolność do handlu stanowią podstawę bezpieczeństwa i lepszej obrony przed ewentualnymi zagrożeniami zewnętrznymi.
Stworzenie silnej gospodarki i handlu pozwoliło na poprawę warunków życia społeczeństwa i odbudowę regionu po okresie Ciemnego Słońca. Jednak aspiracje Księstwa sięgały dalej. Obecnie Księstwo Elyrandyjskie dąży do awansu do statusu Arcyksięstwa, za zgodą Imperatora, co stało się integralną częścią strategii politycznej Księstwa. Książęcy dwór i elita skupili się również na utrzymaniu pokoju i dobrobytu, zarządzając zasobami regionu mądrze i sprawiedliwie.
[Imperium Tylosyjskie zajęło ziemie Elyrandów niedługo po odliczaniu Nowej Ery. Przed tym wydarzeniem tereny Elyrandów były zdestabilizowane, a władza rozproszona między lokalnymi wodzami. Imperator osiągnął porozumienie z jednym z książąt noszącym nazwisko Elyrand (co było w tamtych czasach dość powszechne), obiecując, że jego ród będzie służył Imperium w zamian za ustabilizowanie regionu. Dzięki Arcykapłanowi, który c zęściowo chronił wyznawców Elythyzmu udało się przejąć tereny nie tak krwawo jak inne prowincje podbijane przez Imperium w tych czasach.
Lata 100-300 RNE: Stabilizacja pod panowaniem Imperium
W ciągu kolejnych dwóch wieków, tereny te cieszyły się względnym spokojem i stabilnością pod panowaniem Imperium, lecz kultura i tradycje miejscowych ludzi nie uległy znaczącej zmianie.
Lata 300-500 RNE: Rozwinięcie lokalnej administracji
W miarę upływu czasu, Imperium zaczęło inwestować w rozwinięcie lokalnej administracji na tych ziemiach. Tworzenie struktur zarządzania i rozwoju gospodarczego stworzyło pewne fundamenty dla przyszłego Księstwa Elyrandyjskiego.
Lata 500-600 RNE: Bunty Elyrandów
Na początku okresu, zwanego Erą Niepokoju, Imperium Tylosyjskie osiągnęło swoją kulminację. Niemniej jednak wewnętrzne napięcia, spowodowane klęską w bitwie o Aletris wskazywały na to, że Imperium zaczęło słabnąć. Wybuchły pierwsze lokalne powstania na terenach południowego Imperiusa. Elyrandowie zniecierpliwieni rosnącym ciężarem podatków i narastającą nieefektywnością władz centralnych, zaczęli domagać się większej autonomii. Spory między ludem Elyrandów, a Imperium trwał przeszło wiek.
Lata 600-630 RNE: Narodziny Wasalnego Państwa
Książę Alexandros I, który przyjął tytuł "Obrońcy Wierności", zaczął prowadzić negocjacje z Imperatorem, które zakończyły się kompromisem. Wasalne państwo otrzymało pewne przywileje i autonomię wewnętrzną, zachowując jednocześnie lojalność wobec Imperium. Władca regionu zobowiązał się dostarczać wierne oddziały do armii Tylosyjskiej, a także przekazywać część dochodów podatkowych.
Wasalne państwo stało się znane jako "Księstwo Elyrandyjskie," jako hołd do korzeni lokalnej ludności. Autonomia gwarantowała, że książe miał kontrolę nad większością spraw wewnętrznych, co przyciągnęło do regionu kupców i intelektualistów.
Książę, zyskując na znaczeniu, zaczął kształtować swoje państwo w oparciu o wspólne wartości kulturowe z Imperium. Wprowadził system opieki nad sztuką, nauką i religią, aby podkreślić swoją lojalność i pozycję w Imperium.
Lata 630-670 RNE: Stabilizacja i Pomoc Imperium
W pierwszych dziesięcioleciach istnienia Księstwa Elyrandyjskiego po jego odłączeniu się od Imperium, region skoncentrował się na wewnętrznej stabilizacji i umacnianiu swojej niezależności. Mimo pewnych napięć na granicach, Księstwo cieszyło się względnym spokojem, a jego lojalność wobec Imperium pozostała niezmieniona. Książęta, którzy obejmowali władzę w tym okresie, zrozumieli konieczność wspierania Imperium w walce przeciwko innym regionom, które próbowały uzyskać pełną autonomię.
W duchu współpracy z Imperium, Książęta Elyrandyjscy udzielali wsparcia wojskowego i finansowego w trakcie licznych konfliktów na kontynencie Imperiusa. Ich oddanie dla wspólnego dobra było widoczne w licznych ekspedycjach militarnych, w których brali udział. To zaangażowanie w sprawy Imperium zapewniało Księstwu pewne przywileje i korzyści handlowe, co przyczyniało się do rozwoju gospodarczego regionu.
Lata 670-700 RNE: Ekspansja Terytorialna
W kolejnych latach Imperator Tylosyjski, doceniając wierną służbę Księstwa Elyrandyjskiego w utrzymaniu jedności Imperium, postanowił wynagrodzić lojalność swojego wasala. Jako wyraz uznania za ich pomoc w zachowaniu integralności Imperium, Imperator przydzielił Księstwu kolejne terytoria, które uważał za trudne do dłuższego utrzymania w granicach swojego państwa z uwagi na kwestie logistyczne. Ta ekspansja terytorialna okazała się kluczowa dla umocnienia pozycji Księstwa, zarówno w kategoriach geopolitycznych, jak i gospodarczych. Jednak decyzja Imperatora nie była pozbawiona kontrowersji, a miejscowi mieszkańcy nowo przyłączonych terytoriów wyrazili pewien opór wobec zmian.
Lata 700-710 RNE: Bunt Możnych i Umocnienie Władzy Księcia
Okres wzrastającej niezależności w Księstwie wywołał niepokój i niezadowolenie pewnej części możnych, głownie z ziem ostatnio anektowanych. Wykorzystując ten czas, niektórzy z nich rozpoczęli bunt przeciwko centralnej władzy. Wzrastała liczba konfliktów i sporów wewnątrz regionu, a niektóre elity dążyły do zwiększenia swojej niezależności od władcy.
Jednak obecny Książę Stefanos I „Stabilny”, świadomy zagrożenia dla jedności i stabilności Księstwa, podjął zdecydowane działania, aby stłumić bunt i umocnić swoją władzę nad regionem. Przede wszystkim wprowadził nowe rozwiązania polityczne, które miały na celu uspokojenie sytuacji i zjednoczenie opozycyjnych frakcji, uchwalając kompromisowe ustawy i reformy, które uwzględniały interesy różnych grup społecznych i zapewniały pewne przywileje możnym, jednocześnie zachowując centralną władzę książęcą.
Lata 710-730 RNE: Współpraca z Imperium i Zagrożenie Zewnętrzne
Podczas tego okresu Księstwo Elyrandyjskie nadal współpracowało z Imperium, przekazując środki i oddziały na rzecz cesarstwa. Jednak na horyzoncie pojawiło się zagrożenie ze strony barbarzyńców i państw na północy. Region stał się ważnym bastionem obronnym przeciwko tym zagrożeniom, a jego wojsko wzięło udział w kilku kampaniach obronnych.
W ostatnich dziesięcioleciach przed okresem Ciemnego Słońca, Księstwo Elyrandyjskie musiało stawić czoła wzrastającym naciskom zewnętrznym. Walki z barbarzyńcami oraz próby niepodległości sąsiednich regionów stały się coraz bardziej wyzwaniem. Dla obecnego Andreasa I „Ocalałego”, który działał z rozsądkiem i stanowczością, były to trudne wybory i próba wzmocnienia pozycji Księstwa przed nadciągającymi trudnościami.
Lata 730-833 RNE: Okres Ciemnego Słońca i Walki z Savorachami
Po roku 730 RNE nadszedł okres Ciemnego Słońca, który obfitował w katastrofy, głód i plagi, niszcząc zarówno społeczeństwo, jak i krajobraz Księstwa Elyrandyjskiego. Społeczeństwo musiało stawić czoła desperacji, a władcy Księstwa musieli działać zdecydowanie, aby zapewnić przetrwanie.
W tym trudnym okresie, kiedy to Imperium również cierpiało, Księstwo, choć osłabione, pozostało wiernym wasalem Imperium i udzielało wsparcia w walce z katastrofami i wojnami na południu. Jednak mimo heroicznego wysiłku Księstwa, walka z nadciągającymi Savorachami była nieunikniona.
Wareńskie terytoria Imperium stały się głównym celem ekspansji Savorachów, którzy prowadzili podboje w imię swojego władcy-boga. Ich rzesze były ogromne i zdolne do zniszczenia całego regionu. Księstwo Elyrandyjskie, choć gotowe do obrony, musiało stawić czoła znacznie przeważającym siłom wroga i odgrywało ważną rolę w obronie Imperium, ale siły były niewystarczające, aby powstrzymać najeźdźców w pełni. Choć heroiczna walka toczyła się nad granicami Imperium, Savorachowie wciąż zdobywali terytoria na południu.
Lata 833 RNE: Skupienie na Rozwoju i Handlu
Po wielu latach walki i ciężkich próbach, region w końcu zdołał zabezpieczyć swoje granice przed Savorachami zza morza po zawarciu porozumienia i rozejmu. Ostatnie lata były okresem skupienia się na odbudowie gospodarczej, handlu i rozwoju. Władcy Księstwa uznali, że stabilna gospodarka i zdolność do handlu stanowią podstawę bezpieczeństwa i lepszej obrony przed ewentualnymi zagrożeniami zewnętrznymi.
Stworzenie silnej gospodarki i handlu pozwoliło na poprawę warunków życia społeczeństwa i odbudowę regionu po okresie Ciemnego Słońca. Jednak aspiracje Księstwa sięgały dalej. Obecnie Księstwo Elyrandyjskie dąży do awansu do statusu Arcyksięstwa, za zgodą Imperatora, co stało się integralną częścią strategii politycznej Księstwa. Książęcy dwór i elita skupili się również na utrzymaniu pokoju i dobrobytu, zarządzając zasobami regionu mądrze i sprawiedliwie.
Społeczeństwo i ustrój
Spoiler
Społeczeństwo Elyrandańskie czerpie inspirację z długotrwałej tradycji artystycznej i intelektualnej, gdzie sztuka, edukacja oraz kreatywność zajmują centralne miejsce. Muzyka, malarstwo, literatura i teatr stanowią wyraz różnorodności kulturowej. Edukacja jest ceniona, wspierana przez liczne uczelnie i akademie. Wyznanie religii odgrywa istotną rolę w życiu społeczeństwa, z opowieściami o bohaterach i duchach przodków tworzącymi integralną część narodowego ducha. Sporty, rywalizacja oraz festiwale sportowe i widowiska są nieodłączną częścią codziennego życia. Tradycje, obrzędy religijne i kulturowe są przekazywane z pokolenia na pokolenie, podkreślając znaczenie zachowania tożsamości kulturowej i dziedzictwa narodowego.
Mniejszość społeczna na zaanektowanych rejonach Księstwa Elyrandyjskiego, znana jako Orisani, wyróżnia się swoją specyficzną kulturą i tradycjami, które różnią się od rdzennego społeczeństwa Księstwa. Orisani posiadają swój własny unikalny język i obrzędy, które stanowią istotny element ich tożsamości. Ich styl życia jest głównie związany z bagiennymi terenami, co wpływa na ich codzienne zwyczaje i kulinarną kreatywność, wykorzystując bogactwo roślin i zwierząt bagien. Orisani są także znani ze swojego zdolnego rzemiosła, tworząc piękne ręcznie robione wyroby, które są cenione zarówno wewnątrz, jak i poza Księstwem. To społeczeństwo jest dumne ze swojego dziedzictwa i starannie przekazuje swoje tradycje z pokolenia na pokolenie.
Ród Elyrandów (Monarchia): To panujący ród, którego członkowie sprawują władzę w państwie, wywodzi się on jeszcze z czasów sprzed podbicia przez Imperium Tylosyjskie, a korzenie sięgają daleko wstecz przed 1 RNE. Książę, jako głowa rodu, rządzi krajem i jest odpowiedzialny za jego kierowanie.
Arystokracja: W skład tej grupy wchodzą znaczący członkowie społeczeństwa, w tym możni i szlachta, którzy posiadają ziemie, tytuły i wpływy. Arystokracja odgrywa ważną rolę w radzeniu księciu i pomaganiu w zarządzaniu państwem.
Obywatele: Obywatele to ogólna populacja państwa. Mający obywatelstwo mieszkańcy, którzy nie należą do arystokracji, nadal mają pewne prawa i obowiązki w państwie.
Klasy Twórcze: Ta grupa skupia artystów, poetów, naukowców, filozofów i innych twórców kultury. Twórcy przyczyniają się do rozwoju kultury, nauki i sztuki w państwie, co nadaje mu ducha i tożsamość.
Kapłani: To grupa religijna, składająca się z Arcykapłanki, kapłanów i kapłanek, a także Harmoników i Harmonic, którzy pełnią rolę duchowego przewodnictwa w państwie. Mogą kierować świątyniami, prowadzić ceremonie religijne i zajmować się nauczaniem wiary.
Handlarze i Kupcy: Kupcy i handlarze są odpowiedzialni za handel i wymianę towarów zarówno w kraju, jak i za granicą. Są ważnym elementem gospodarki i wspierają rozwój handlu.
Wojownicy: Wojsko skupia wojowników, w tym żołnierzy i dowódców wojskowych. Odpowiadają za obronę kraju i udział w kampaniach wojennych.
Niewolnicy: Mimo że niewolnictwo jest ograniczone, nadal istnieją niewolnicy, którzy są własnością obywateli lub arystokracji. Są wykorzystywani do wykonywania prac niewolniczych w rolnictwie, gospodarstwach domowych i rzemiośle.
Książę/Księżniczka: Monarcha i głowa rodu Elyrandów, władzę dziedziczy najstarszy członek rodziny w linii prostej i zarządza państwem. Jednakże, jako wasal Imperium, podlega pewnym ograniczeniom narzuconym przez Imperatora.
Arystokracja: Wpływowa grupa możnych i szlachty, posiadająca ziemie i majątek, co daje im możliwy wpływ na politykę i kierunek państwa.
Kolegium Arystokratyczne: Przedstawiciele możnych z poszczególnych regionów, którzy są głosem tej grupy na dworze Książęcym.
Kolegium Powszechne: Wybierani przez obywateli reprezentanci, którzy wprowadzają głos obywateli i reprezentują różne regiony i interesy społeczne.
Klerycy i Kapłani: Duchowieństwo, oddzielone od władzy politycznej, zajmuje się sprawami religijnymi i może służyć radą duchową dla władcy.
Księstwo jako Wasal Imperium: Księstwo Elyrandysjkie jest wasalem Imperium, co oznacza, że uznaje władzę Imperatora i wspiera Imperium w czasie wojen lub poprzez płacenie trybutu. Jednak ma pewną autonomię w sprawach wewnętrznych.
Starszy nad Monetą: Zarządza finansami państwa, gromadzi podatki, kontroluje wydatki i opracowuje budżet, wpływa na stabilność gospodarczą.
Doradca Polityczny Księcia: Główny doradca księcia w sprawach politycznych, analizuje sytuację polityczną i doradza w podejmowaniu decyzji.
Mistrz Ceremonii Pałacowej: Organizuje oficjalne wydarzenia i ceremonie państwowe, dba o oprawę spotkań dyplomatycznych i uroczystości.
Dyplomata Książęcy: Zajmuje się sprawami dyplomatycznymi, jest wysłannikiem księcia i ambasadorem kraju w kontaktach międzynarodowych.
Arcykapłanka Księstwa: Najwyższa duchowa przywódczyni kraju, kieruje główną religią państwa, przewodniczy obrzędom religijnym i doradza w kwestiach moralnych, jedyny członek Rady nie wybierany przez Księcia, a przez Arcykapłana.
Przedstawiciel Imperialny: Wyznaczany jest bezpośrednio przez Imperatora. Nie jest ściśle członkiem Rady Księcia, a głosem Imperatora w Księstwie. Książe zaprasza go na narady, lub na rozmowy indywidualne, gdy poruszane są sprawy, które muszą zostać zaakceptowane przez Imperium.
Mniejszość
Mniejszość społeczna na zaanektowanych rejonach Księstwa Elyrandyjskiego, znana jako Orisani, wyróżnia się swoją specyficzną kulturą i tradycjami, które różnią się od rdzennego społeczeństwa Księstwa. Orisani posiadają swój własny unikalny język i obrzędy, które stanowią istotny element ich tożsamości. Ich styl życia jest głównie związany z bagiennymi terenami, co wpływa na ich codzienne zwyczaje i kulinarną kreatywność, wykorzystując bogactwo roślin i zwierząt bagien. Orisani są także znani ze swojego zdolnego rzemiosła, tworząc piękne ręcznie robione wyroby, które są cenione zarówno wewnątrz, jak i poza Księstwem. To społeczeństwo jest dumne ze swojego dziedzictwa i starannie przekazuje swoje tradycje z pokolenia na pokolenie.
Podział Społeczny
Ród Elyrandów (Monarchia): To panujący ród, którego członkowie sprawują władzę w państwie, wywodzi się on jeszcze z czasów sprzed podbicia przez Imperium Tylosyjskie, a korzenie sięgają daleko wstecz przed 1 RNE. Książę, jako głowa rodu, rządzi krajem i jest odpowiedzialny za jego kierowanie.
Arystokracja: W skład tej grupy wchodzą znaczący członkowie społeczeństwa, w tym możni i szlachta, którzy posiadają ziemie, tytuły i wpływy. Arystokracja odgrywa ważną rolę w radzeniu księciu i pomaganiu w zarządzaniu państwem.
Obywatele: Obywatele to ogólna populacja państwa. Mający obywatelstwo mieszkańcy, którzy nie należą do arystokracji, nadal mają pewne prawa i obowiązki w państwie.
Klasy Twórcze: Ta grupa skupia artystów, poetów, naukowców, filozofów i innych twórców kultury. Twórcy przyczyniają się do rozwoju kultury, nauki i sztuki w państwie, co nadaje mu ducha i tożsamość.
Kapłani: To grupa religijna, składająca się z Arcykapłanki, kapłanów i kapłanek, a także Harmoników i Harmonic, którzy pełnią rolę duchowego przewodnictwa w państwie. Mogą kierować świątyniami, prowadzić ceremonie religijne i zajmować się nauczaniem wiary.
Handlarze i Kupcy: Kupcy i handlarze są odpowiedzialni za handel i wymianę towarów zarówno w kraju, jak i za granicą. Są ważnym elementem gospodarki i wspierają rozwój handlu.
Wojownicy: Wojsko skupia wojowników, w tym żołnierzy i dowódców wojskowych. Odpowiadają za obronę kraju i udział w kampaniach wojennych.
Niewolnicy: Mimo że niewolnictwo jest ograniczone, nadal istnieją niewolnicy, którzy są własnością obywateli lub arystokracji. Są wykorzystywani do wykonywania prac niewolniczych w rolnictwie, gospodarstwach domowych i rzemiośle.
Ustrój
Podział
Książę/Księżniczka: Monarcha i głowa rodu Elyrandów, władzę dziedziczy najstarszy członek rodziny w linii prostej i zarządza państwem. Jednakże, jako wasal Imperium, podlega pewnym ograniczeniom narzuconym przez Imperatora.
Arystokracja: Wpływowa grupa możnych i szlachty, posiadająca ziemie i majątek, co daje im możliwy wpływ na politykę i kierunek państwa.
Kolegium Arystokratyczne: Przedstawiciele możnych z poszczególnych regionów, którzy są głosem tej grupy na dworze Książęcym.
Kolegium Powszechne: Wybierani przez obywateli reprezentanci, którzy wprowadzają głos obywateli i reprezentują różne regiony i interesy społeczne.
Klerycy i Kapłani: Duchowieństwo, oddzielone od władzy politycznej, zajmuje się sprawami religijnymi i może służyć radą duchową dla władcy.
Księstwo jako Wasal Imperium: Księstwo Elyrandysjkie jest wasalem Imperium, co oznacza, że uznaje władzę Imperatora i wspiera Imperium w czasie wojen lub poprzez płacenie trybutu. Jednak ma pewną autonomię w sprawach wewnętrznych.
Najważniejsze stanowiska (wybierani przez władcę)
Starszy nad Monetą: Zarządza finansami państwa, gromadzi podatki, kontroluje wydatki i opracowuje budżet, wpływa na stabilność gospodarczą.
Doradca Polityczny Księcia: Główny doradca księcia w sprawach politycznych, analizuje sytuację polityczną i doradza w podejmowaniu decyzji.
Mistrz Ceremonii Pałacowej: Organizuje oficjalne wydarzenia i ceremonie państwowe, dba o oprawę spotkań dyplomatycznych i uroczystości.
Dyplomata Książęcy: Zajmuje się sprawami dyplomatycznymi, jest wysłannikiem księcia i ambasadorem kraju w kontaktach międzynarodowych.
Arcykapłanka Księstwa: Najwyższa duchowa przywódczyni kraju, kieruje główną religią państwa, przewodniczy obrzędom religijnym i doradza w kwestiach moralnych, jedyny członek Rady nie wybierany przez Księcia, a przez Arcykapłana.
Przedstawiciel Imperialny: Wyznaczany jest bezpośrednio przez Imperatora. Nie jest ściśle członkiem Rady Księcia, a głosem Imperatora w Księstwie. Książe zaprasza go na narady, lub na rozmowy indywidualne, gdy poruszane są sprawy, które muszą zostać zaakceptowane przez Imperium.
Mocne i słabe strony
Spoiler
Doświadczeni Dowódcy - Dzięki wieloletnim konfliktom zarówno na lądzie, jak i na morzu, Księstwo Elyrandyjskie posiada elitarnych dowódców, co stanowi kluczową siłę w działaniach militarystycznych.
Bonus: Rozkwit kultury i nauki – Dzięki przywilejom udzielonym przez Księcia, możni i intelektualiści zyskali możliwość zakładania uczelni oraz instytucji kulturalnych. To poprawiło dostępność edukacji i wsparcie dla sztuki, co skutkowało rozkwitem kultury i nauki w Księstwie Elyrandyjskim. Skłoniło to możnych do rywalizacji o zdobycie najlepszych umysłów, nie tylko z miłości do nauki i sztuki, ale również ze względu na korzyści ekonomiczne i prestiż społeczny. Starania o pozyskanie utalentowanych jednostek stały się nieodłącznym elementem walki o wpływy na dworze Książęcym. Wpłynęło to na wzrost liczby wykształconych jednostek, co przyczyniło się do postępu społecznego i technologicznego, a także do rozwoju sztuki, literatury i nauki. To z kolei sprawiło, że Księstwo stało się centrum intelektualnym, przyciągając talent i wiedzę z różnych zakątków Imperiusa.
Minus: Wasalstwo - Księstwo Elyrandyjskie musi corocznie płacić trybut Imperium Tylosyjskiemu oraz dostarczać wsparcie militarnie w przypadku konfliktów, a również potrzebuje zgody do działań międzynarodowych, co ogranicza zdolność w obszarze dyplomacji i polityki międzynarodowej.
Bonus: Porty i Stocznie - Długotrwały konflikt z Najwyższym Władztwem Savorachów zmusił Księstwo do rozwijania floty oraz zdolności morskich. W wyniku tego nadmorskie miasta zainwestowały w porty oraz stocznie, wyspecjalizując się w budowie morskich okrętów. Ta specjalizacja przyczyniła się do zwiększenia potencjału morskiego Księstwa oraz rozwoju jego floty wojennej i handlowej.
Minus: Ruiny zamków – Ziemia Księstwa Elyradyńskiego była areną licznych konfliktów i wojen, zarówno Imperialnych, jak i ataków ze strony Savorachów zza morza. W wyniku tych długotrwałych starć wiele zamków i fortyfikacji uległo znacznym zniszczeniom. Książe musi podjąć trudne wysiłki w celu odnowienia i odbudowy zamków, aby przywrócić im dawny blask i strategiczne znaczenie.
Bonus: Wzmożony Handel - Strategiczne położenie między Imperium Tylosyjskim a Oświeconym Miastem Aletris stawia Księstwo w centrum wielu szlaków handlowych, co otwiera ogromne możliwości dla rozwoju handlu i wymiany kulturowej.
Minus: Wewnętrzne Napięcia - Długotrwałe wasalstwo i liczne powstania możnych pozostawiły trwałe napięcia w społeczeństwie, co skutkuje okresowymi niepokojami społecznymi i sporadycznymi wystąpieniami niezadowolenia. Utrzymanie jedności społeczeństwa jest wyzwaniem.
Bonus: Rozkwit kultury i nauki – Dzięki przywilejom udzielonym przez Księcia, możni i intelektualiści zyskali możliwość zakładania uczelni oraz instytucji kulturalnych. To poprawiło dostępność edukacji i wsparcie dla sztuki, co skutkowało rozkwitem kultury i nauki w Księstwie Elyrandyjskim. Skłoniło to możnych do rywalizacji o zdobycie najlepszych umysłów, nie tylko z miłości do nauki i sztuki, ale również ze względu na korzyści ekonomiczne i prestiż społeczny. Starania o pozyskanie utalentowanych jednostek stały się nieodłącznym elementem walki o wpływy na dworze Książęcym. Wpłynęło to na wzrost liczby wykształconych jednostek, co przyczyniło się do postępu społecznego i technologicznego, a także do rozwoju sztuki, literatury i nauki. To z kolei sprawiło, że Księstwo stało się centrum intelektualnym, przyciągając talent i wiedzę z różnych zakątków Imperiusa.
Minus: Wasalstwo - Księstwo Elyrandyjskie musi corocznie płacić trybut Imperium Tylosyjskiemu oraz dostarczać wsparcie militarnie w przypadku konfliktów, a również potrzebuje zgody do działań międzynarodowych, co ogranicza zdolność w obszarze dyplomacji i polityki międzynarodowej.
Bonus: Porty i Stocznie - Długotrwały konflikt z Najwyższym Władztwem Savorachów zmusił Księstwo do rozwijania floty oraz zdolności morskich. W wyniku tego nadmorskie miasta zainwestowały w porty oraz stocznie, wyspecjalizując się w budowie morskich okrętów. Ta specjalizacja przyczyniła się do zwiększenia potencjału morskiego Księstwa oraz rozwoju jego floty wojennej i handlowej.
Minus: Ruiny zamków – Ziemia Księstwa Elyradyńskiego była areną licznych konfliktów i wojen, zarówno Imperialnych, jak i ataków ze strony Savorachów zza morza. W wyniku tych długotrwałych starć wiele zamków i fortyfikacji uległo znacznym zniszczeniom. Książe musi podjąć trudne wysiłki w celu odnowienia i odbudowy zamków, aby przywrócić im dawny blask i strategiczne znaczenie.
Bonus: Wzmożony Handel - Strategiczne położenie między Imperium Tylosyjskim a Oświeconym Miastem Aletris stawia Księstwo w centrum wielu szlaków handlowych, co otwiera ogromne możliwości dla rozwoju handlu i wymiany kulturowej.
Minus: Wewnętrzne Napięcia - Długotrwałe wasalstwo i liczne powstania możnych pozostawiły trwałe napięcia w społeczeństwie, co skutkuje okresowymi niepokojami społecznymi i sporadycznymi wystąpieniami niezadowolenia. Utrzymanie jedności społeczeństwa jest wyzwaniem.
Wojska Zaciężne
Spoiler
Batalion Rycerzy Gwardii: Ciężka Jazda
Batalion Rycerzy Gwardii to elitarna jednostka ciężkiej jazdy, wywodząca się z arystokracji Księstwa Elyrandyjskiego. Te doskonale wyszkoleni rycerze stanowią trzon armii i są niezwykle skuteczni w walce lądowej. Ich wyposażenie obejmuje ciężkie zbroje, długie włócznie, miecze oraz niezawodne wierzchowce, co czyni ich formacją nie do pokonania w szeregach wroga.
Strzelcza Jazda: Muszkieterzy
Kawaleria strzelecka to rodzaj wojska zaciężnego, którego żołnierze przemieszczają się na koniach i są wyposażeni w muszkiety. Dzięki tej kombinacji mobilności i ognia z broni palnej, stanowią oni efektywną siłę bojową zdolną do szybkiego przemieszczania się na polu bitwy oraz oddawania celnych strzałów, co czyni ich wszechstronnymi w różnego rodzaju operacjach wojskowych. Kawaleria strzelecka może pełnić zarówno funkcje rozpoznawcze, jak i ofensywne.
Kusznicy Konni: Elitarni Strzelcy
Kusznicy Konni stanowią elitarną jednostkę strzelców wyspecjalizowaną w użyciu kusz podczas walki na koniach. Ich niezwykła celność oraz zdolność do precyzyjnego rażenia wroga z dystansu czynią ich nieocenionymi bojownikami na polu bitwy. Operują jako jednostki odległe, bombardując wroga strumieniem pocisków i oferując wsparcie innym oddziałom. Mobilność dzięki koniom pozwala im szybko dostosowywać się do zmieniających się warunków bitewnych i zapewniać osłonę własnym siłom.
Batalion Rycerzy Gwardii to elitarna jednostka ciężkiej jazdy, wywodząca się z arystokracji Księstwa Elyrandyjskiego. Te doskonale wyszkoleni rycerze stanowią trzon armii i są niezwykle skuteczni w walce lądowej. Ich wyposażenie obejmuje ciężkie zbroje, długie włócznie, miecze oraz niezawodne wierzchowce, co czyni ich formacją nie do pokonania w szeregach wroga.
Strzelcza Jazda: Muszkieterzy
Kawaleria strzelecka to rodzaj wojska zaciężnego, którego żołnierze przemieszczają się na koniach i są wyposażeni w muszkiety. Dzięki tej kombinacji mobilności i ognia z broni palnej, stanowią oni efektywną siłę bojową zdolną do szybkiego przemieszczania się na polu bitwy oraz oddawania celnych strzałów, co czyni ich wszechstronnymi w różnego rodzaju operacjach wojskowych. Kawaleria strzelecka może pełnić zarówno funkcje rozpoznawcze, jak i ofensywne.
Kusznicy Konni: Elitarni Strzelcy
Kusznicy Konni stanowią elitarną jednostkę strzelców wyspecjalizowaną w użyciu kusz podczas walki na koniach. Ich niezwykła celność oraz zdolność do precyzyjnego rażenia wroga z dystansu czynią ich nieocenionymi bojownikami na polu bitwy. Operują jako jednostki odległe, bombardując wroga strumieniem pocisków i oferując wsparcie innym oddziałom. Mobilność dzięki koniom pozwala im szybko dostosowywać się do zmieniających się warunków bitewnych i zapewniać osłonę własnym siłom.
Mapa
Spoiler

Skrót
Spoiler
Historia Księstwa Elyrandyjskiego:
Lata 1-100 RNE: Podbój Elyrandów, zawarcie porozumienia i okres asymilacji z Imperium Tylosyjskim.
Lata 100-300 RNE: Stabilizacja pod panowaniem Imperium, zachowanie kultury Elyrandów.
Lata 300-500 RNE: Rozwinięcie lokalnej administracji i gospodarki przez Imperium.
Lata 500-600 RNE: Bunty Elyrandów.
Lata 600-630 RNE: Narodziny Wasalnego Państwa, autonomia wewnętrzna.
Lata 630-670 RNE: Stabilizacja i wsparcie Imperium w konfliktach.
Lata 670-700 RNE: Ekspansja terytorialna, wzmacnianie pozycji Księstwa.
Lata 700-710 RNE: Bunt możnych i umocnienie władzy księcia.
Lata 710-730 RNE: Współpraca z Imperium i zagrożenia zewnętrzne.
Lata 730-833 RNE: Okres Ciemnego Słońca i walki z Savorachami.
Lata 833 RNE: Skupienie na rozwoju i handlu, dążenie do awansu do Arcyksięstwa.
Społeczeństwo Księstwa Elyrandyjskiego:
Społeczeństwo Elyrandańskie opiera się na bogatej tradycji artystycznej, intelektualnej i religijnej, gdzie sztuka, edukacja oraz kreatywność zajmują centralne miejsce. Muzyka, malarstwo, literatura, teatr, religia i tradycje kulturowe odgrywają istotną rolę w życiu codziennym, podkreślając tożsamość narodową.
Mniejszość Orisani to mniejszość kulturowa pochodząca z bagien z unikalną kulturą i tradycjami, posiadająca swój własny język, kuchnię i rzemiosło.
Podział społeczny obejmuje ród Elyrandów, arystokrację, obywateli, klasy twórcze, kapłanów, handlarzy, wojowników i niewolników.
Ustrój polityczny opiera się na monarchii, gdzie książę lub księżniczka sprawuje władzę z możliwym wpływem Rady oraz głosem Kolegium Arystorkatycznego i Powszechnego..
Najważniejsze stanowiska to Starszy nad Monetą, Doradca Polityczny Księcia, Mistrz Ceremonii Pałacowej, Dyplomata Książęcy i Arcykapłanka Księstwa, Przedstawiciel Imperialny.
Mocne i słabe strony Księstwa:
Mocne strony to doświadczeni dowódcy, rozkwit kultury i nauki, silny handel i kontrola nad morzem.
Słabe strony to wasalstwo wobec Imperium, wewnętrzne napięcia i ruiny zamkowe.
Wojska Zaciężne:
Batalion Rycerzy Gwardii to elitarna ciężka jazda.
Strzelcza Jazda to konni muszkieterzy.
Kusznicy Konni to elitarni strzelcy na koniach.
Lata 1-100 RNE: Podbój Elyrandów, zawarcie porozumienia i okres asymilacji z Imperium Tylosyjskim.
Lata 100-300 RNE: Stabilizacja pod panowaniem Imperium, zachowanie kultury Elyrandów.
Lata 300-500 RNE: Rozwinięcie lokalnej administracji i gospodarki przez Imperium.
Lata 500-600 RNE: Bunty Elyrandów.
Lata 600-630 RNE: Narodziny Wasalnego Państwa, autonomia wewnętrzna.
Lata 630-670 RNE: Stabilizacja i wsparcie Imperium w konfliktach.
Lata 670-700 RNE: Ekspansja terytorialna, wzmacnianie pozycji Księstwa.
Lata 700-710 RNE: Bunt możnych i umocnienie władzy księcia.
Lata 710-730 RNE: Współpraca z Imperium i zagrożenia zewnętrzne.
Lata 730-833 RNE: Okres Ciemnego Słońca i walki z Savorachami.
Lata 833 RNE: Skupienie na rozwoju i handlu, dążenie do awansu do Arcyksięstwa.
Społeczeństwo Księstwa Elyrandyjskiego:
Społeczeństwo Elyrandańskie opiera się na bogatej tradycji artystycznej, intelektualnej i religijnej, gdzie sztuka, edukacja oraz kreatywność zajmują centralne miejsce. Muzyka, malarstwo, literatura, teatr, religia i tradycje kulturowe odgrywają istotną rolę w życiu codziennym, podkreślając tożsamość narodową.
Mniejszość Orisani to mniejszość kulturowa pochodząca z bagien z unikalną kulturą i tradycjami, posiadająca swój własny język, kuchnię i rzemiosło.
Podział społeczny obejmuje ród Elyrandów, arystokrację, obywateli, klasy twórcze, kapłanów, handlarzy, wojowników i niewolników.
Ustrój polityczny opiera się na monarchii, gdzie książę lub księżniczka sprawuje władzę z możliwym wpływem Rady oraz głosem Kolegium Arystorkatycznego i Powszechnego..
Najważniejsze stanowiska to Starszy nad Monetą, Doradca Polityczny Księcia, Mistrz Ceremonii Pałacowej, Dyplomata Książęcy i Arcykapłanka Księstwa, Przedstawiciel Imperialny.
Mocne i słabe strony Księstwa:
Mocne strony to doświadczeni dowódcy, rozkwit kultury i nauki, silny handel i kontrola nad morzem.
Słabe strony to wasalstwo wobec Imperium, wewnętrzne napięcia i ruiny zamkowe.
Wojska Zaciężne:
Batalion Rycerzy Gwardii to elitarna ciężka jazda.
Strzelcza Jazda to konni muszkieterzy.
Kusznicy Konni to elitarni strzelcy na koniach.