Imperius XVI

W tym temacie możemy proponować faunę i florę obecną na Imperiusie, która nie występuje na ziemi irl.

Kilka zasad:

• Opisujemy tylko gatunki, które nie występują na ziemi współcześnie
• Gatunki te nie mogą być zbyt fantastyczne - czyli duże kałamarnice przejdą, ale smoki zionące ogniem już nie
• Możemy proponować gatunki, które występują w innej części kontynentu niż my jesteśmy zlokalizowani
• Przy propozycji danego gatunku powinniśmy wyznaczyć obszar jaki ono zajmuje
• Zgłoszenie poza opisem i obszarem powinno zawierać propozycję graficzną
• Jeśli propozycja zostanie zaakceptowana, będzie można ją przenieść do odpowiedniego tematu w Encyklopediach

Oczywiście zgodnie z tym co zapowiadaliśmy i trafiło do zasad, najciekawsze i najlepsze propozycje i wpisy będą mogły być symbolicznie nagradzane - to tak by pobudzić Waszą kreatywność

Prostoróg
Zwany również jednorogiem, jednorożcem, ogrokoniem, władcą koni, koniem teugejskim lub teugejem.

Prostorogi to ogromne ssaki z gatunku nieparzystokopytnych, z rodziny koniowatych. Mierzą zwykle od 2,75 do 3,4 m wysokości i ważą od 3 do 5 ton. Są roślinożerne i ze względu na swoje rozmiary, występują tylko urodzajnych równinach południowego Imperiusa i północnych fragmentach Warenii. Większość czasu spędzają na odżywianiu się, a imponujący, sięgający niekiedy ponad 2,5 metra róg służy im do ochrony przed drapieżnikami i rywalizacji o względy samic. Pożywieniem dla prostorogów są pędy i gałązki wierzby, olchy, brzozy, młode igliwie i drobne rośliny zielne. Prostorogi żyją w niewielkich stadach, liczących nie więcej niż kilkanaście osobników. Potrafią dożyć ponad 50 lat, w pary dobierają się na długie, wieloletnie okresy.

Chociaż wielkie i imponujące, obecnie prostorogi znajdują się na skraju wyginięcia i są niezwykle rzadkie. W czasach prehistorycznych ich populacja stanowiła (pomimo groźnego wyglądu i grubej skóry) solidny składnik diety ludzi pierwotnych, podobnie jak w innych rejonach Imperiusa czyniono to z mamutami. Nigdy niezbyt wielka, kurcząca się przez wieki populacja otrzymała finalnie potężny cios w postaci czasu Ciemnego Słońca, który uczynił z tych już wcześniej niespotykanych istot prawdziwe unikaty, w których istnienie wielu uczonych zaczyna już powątpiewać, uznając je za wymarłe.

Mimo przynależności do rodziny koniowatych i podobieństw do konia, człowiekowi nigdy nie udało się udomowić ani dosiąść prostorogów. Płochliwe i nieufne, zwierzęta te były zbyt niepraktyczne do jazdy, a ponadto cierpiały na rozszerzony wachlarz schorzeń kopyt i grzbietów typowych dla koni, ujawniających się podczas prób zmuszania ich do pracy w charakterze zwierząt pociągowych. Pomimo tego, prostorogi od zarania dziejów pobudzały wyobraźnie władców i monarchów. Najsłynniejszy epizod historii przypadł tu na IV wiek RNE, kiedy to szalony władca Tylos, Imperator Raphial nakazał zgromadzenie stada niemalże setki tych stworzeń, które następnie wypuszczono na wrogą armie w bitwie pod Dimal, by stratować jej szeregi i wzbudzić panikę - był to jedyny znany przypadek zastosowania prostorogów w działaniach zbrojnych.

W niektórych rejonach świata prostorogi i ich często zmitologizowane, wyidelizowane przedstawienia, są częstym motywem w sztuce. Pojawiają się na herbach, w godłach, zawołaniach, gobelinach i mitach założycielskich. Podobno tylko najczystsze, nieskalane dziewice mogą dosiąść prostoroga. Ukazywać się one mają królom, wodzom, odkrywcom i innym wielkim ludziom, którym przeznaczona jest niezwykła przyszłość. Mają stanowić dowód na istnienie gigantów, którym niegdyś służyły za wierzchowce. Ich rogi (prawdziwe i podrobione) osiągają niezwykłe ceny na targach całego Imperiusa - niektórzy wierzą, że przynoszą one szczęście, są niezniszczalne, a przyrządzone z ich sproszkowanej masy mikstury stanowią remedium na wszystkie choroby. Jednym z najcenniejszych skarbów, jakimi mogą poszczycić się najbogatsi zbrojni jest kościane ostrze miecza wykonanego z takiego rogu - trofeum, na jakie tylko królowie i cesarze mogą sobie prawdziwie pozwolić.

Ogólnie ok, mam tylko zastrzeżenie co do wielkości. Chciałbym, by zwierzę było jednak mniejsze, od 1,5 do 2,5m i waga adekwantnie do tego. Róg nadal może być okazały/większy w stosunku do ciała, ale widziałbym jakieś 0,5m.
Te prehistoryczne okazy możemy określić jako mające od 2 do 3 metrów.

Mogą być mniejsze, ale róg bym zostawił chociaż z 1m, żeby koncepcja miecza wykonana z niego mogła mieć sens.

No i półtora metra to takie karłowate trochę, w zamierzeniu to coś między mamutem a nosorożcem xd

No dobra, niech będzie z oryginalnymi proponowanymi przez Ciebie wymiarami. Ale wobec tego będą unikatem Akcept.

Umbrak
Legendarnej wielkości umbrak, zwany Vartumbrakiem "ojcem umbraków", upolowanie go jest marzeniem każdego pragnącego sławy wilka morskiego.

Z języka kaldahskiego tłumaczy się na “stworzenie z ciemności” lub w skrócie “ciemnostwór”.

Te niemałe bestie morskie zamieszkują zimniejsze, północne wody Imperiusa. Mierzą one zazwyczaj 10-12 metrów długości, lecz największe osobniki mogą sięgać aż 14. Żywią się głównie rybami, ale nie są wybredne. Potężne i chwytliwe odnóża pozwalają im wydobywać pożywienie również spośród skał. Macki te pozwalają im również poruszać się swobodnie w wodzie, ale również są w stanie wykorzystywać je do poruszania się na lądzie bądź statku, co potwierdzają żeglarze, którym udało się złapać żywcem małe sztuki. Podróżują one zazwyczaj w niewielkich grupach. Swoją nazwę zawdzięczają nie tylko ciemnemu ubarwieniu, które według żeglarzy może zmieniać odcień, ale także przez to, że Umbraki są w stanie wypuścić z siebie czernidło, które używają do kamuflowania się podczas polowań i unikania niebezpieczeństw. Żyją one również tuż na granicy jasnej i ciemnej części oceanu. Ujrzeć je można wyłącznie podczas polowań kiedy są bliżej powierzchni oraz przede wszystkim podczas okresu lęgowego, kiedy to składają jaja na płytszych wodach z łatwiejszym dostępem do pożywienia i światła.

Umbraki występują w niezliczonych legendach Kaldahów, lecz praktycznie każdy żeglarz pływający po wodach północnych zna o nich jakąś szantę czy legendę o tym jak zatapiają okręty, wciągając je całe pod wodę swoimi mackami. Najbardziej znane są one jednak jako egzotyczny smakołyk. Ich mięso jest bardzo specyficzne, ale jego rzadkość i trudność w zdobyciu powoduje, że jest ono bardzo drogie i pożądane. Udany połów oznacza jednak nie tylko zdobycie mięsa, ale także wydobycie woreczków czerniowych w nienaruszonym stanie. Woreczki te zawierają czernidło, które używane jest jako zastępstwo atramentu. Umbrak jest także często używanym przez marynarzy symbolem przy malowaniu okrętów, a także używany w heraldyce niektórych rodów kaldahskich z tradycjami morskimi.

Umbraki ciężko złapać w normalnych warunkach, lecz w okresie lęgowym kiedy są na płytszych wodach i pilnują jaj stają się bardziej terytorialne i znacznie mniej płochliwe. Dlatego też największe łowy na umbraki odbywają się właśnie w tych okresach, co jednak oznacza, że są one znacznie groźniejsze. Standardową praktyką w takich łowach jest oddzielenie wybranej sztuki od reszty grupy i zapędzenie w stronę harpunników oraz ogromnych sieci rybackich. Wymaga to sporej koordynacji wielu okrętów i łodzi, dlatego na takie łowy wybierają się zazwyczaj najbardziej doświadczone wilki morskie.

Piastuńczyk


Piastunczyk lub człowiek Piastunowy to podobno dawny natywny mieszkaniec Imperiusa, który został wyparty przez człowieka Imperiusowego, którego potomkiem są wszyscy znani ludzie oprócz Kalteńczyków (którzy prawie na pewno pochodzą od Piastunczyków).
Nazwa jego wzięła się z tego, iż gatunek ten pozbawiony wszelkiej myśli, częstokroć widziany był i obwiniany za kradzież piast i kół od wozów.

Do tej pory w dzikich ostępach górskich lub lasach i bagnach można spotkać niewielkie grupy Piastunczyków, które są bardzo agresywne i często plują i przeklinają na obcych. Jednak nie to jest najgorsze. Otóż czasem we wsiach zabitych dechami, tam gdzie psy szczekają dupami, spotkać można "ludzi" - całe rodziny, które swymi cechami jasno wskazują na bycie potomkami Piastunczyków. Te owłosione plecy i duże głowy z wydatnymi szczękami jasno wskazują na skoligacenie z tym prymitywnym gatunkiem.

Człowiek Piastunowy to osobnik oddający się frywolnemu życiu, pełnemu agresji i seksualnej żądzy, który nie kieruje się boskimi zasadami, ani królewskiego nakazu nie rozumie i przed szlachetnie urodzonym karku nie złamie. W skrócie parszywy typ.



Skrybitt


Ten sporawy ptak, w czasach zanim imperium podbiło większość Imperiusa, był bardzo rozpowszechniony na kontynencie. Mimo, że to ptak nielot, to jego potężny dziób pozwalał mu się bronić przed niewielkimi drapieżnikami żyjącymi w terenach leśnych i blisko wybrzeża.

Wojny, choroby i drapieżniki w postaci psów i kotów, które przybyły wraz z imperialną armią szybko przetrzebiły populację skrybitta. W tej chwili jedyne miejsca gdzie można te ptaki spotkać to wyspy i niewielkie atole gdzie występuje niewielka bytność ludzka.



Gigantopitek


Około 3 metrowe i 300 kg małpy, które zamieszkują tereny leśne położone w górzystym terenie. Gigantopiteki są największymi małpami na Imperiusie. Są bardzo terytorialne i rodzinne przez co mimo spokojnej natury potrafią sprowokowane zabić człowieka. Małpy te są z natury dzikie, a próby ich udomawiania kończyły się fiaskiem.

Gigantopiteki nadal występują dość często, a ludzie zwykle trzymają się od nich z daleka. Choć w ostatnim czasie zwiększona wycinka drzew pod uprawy i rozkwit populacji ludzi zagroził temu gatunkowi, to na szczęście dla tej małpy jej mięso jest średnio smaczne, a jej upolowanie często budzi w lokalnej społeczności duży sprzeciw (nieraz zdarzało się, że po upolowaniu całe stado zrównywało z ziemią najbliższą osadę ludzką). Gigantopitek często jest symbolem boskim lub po prostu uważany jest za zwierzę święte.



Rożec


Największe (ok. 5m długości, 3 metry wysokości i 5 ton wagi) i nadal dość liczne nosorożce Imperiusa. Żyją jedynie w dużych stadach na równinach Imperiusa. Stronią od ludzi i są dość płochliwe. Nie posiadają naturalnych wrogów. Oprócz ludzi, którzy dużym wysiłkiem są w stanie zabić mniejsze sztuki oddzielone od stada. Najnowsze użycie prochu powoduje duże zagrożenie dla tego gatunku, który do tej z uwagi na grubą skórę radził sobie dość dobrze w spotkaniu z człowiekiem.

Na szczęście dla rożców ludy na których ziemiach zamieszkują te zwierzęta darzą je szacunkiem i chronią przed kłusownikami. Jednak rogi oraz skóry rożców osiągają bardzo wysokie ceny i chętnych na nie jest bardzo wielu.

Umbrak 8-10, max 12 metrów, poza tym akcept.

Piastuńczyk.. muszę komentować? ;P odmowa.
Skrybitt akcept.
Gigantopitek max 2 metry, poza tym akcept.
Rożce - z racji wcześniejszego zaakceptowania Prostoroga, wolałbym pewne modyfikacje, które albo zbliżą albo oddalą te gatunki od siebie (oddalenie - czyli np. wywalenie roga, przybliżenie - bardziej do siebie podobne).

Zębiec


Zębce to ryby żyjące w ciepłych i umiarkowanie ciepłych wodach opływających Imperius. Trzymają się zwykle blisko brzegu i polują na mniejsze ryby lub ludzi. Znane są przypadki przewracania łodzi rybackich i pożerania złowionych ryb z sieci oraz rybaków. Zębce są rzadko odławiane z uwagi na ich wielkość (dorosłe osobniki mierzą do 10 metrów długości). Zwykle atakują niewielkimi grupami lub samotnie, a cechuje je wyjątkowa wytrwałość, gdyż atakując większe od siebie ryby lub podobnej wielkości, zwykle jedynie ranią swoją ofiarę jednym szybkim atakiem używając potężnych dolnych zębów, które zwinięte wystrzeliwują wyrywając ofierze kawałki ciała. Tak rannego przeciwnika zębce ścigają kilka dni aż opadnie z sił.



Krokodyl Królewski


Postrach rzek i jezior Imperiusa. Bardzo szybki w wodzie, ale także na lądzie. Krokodyl Królewski zwany ojcem (lub matką) wszystkich krokodyli to około 15 metrowy krokodyl, który oprócz człowieka nie ma naturalnych wrogów.
Zwykle posiada dość duże terytorium, które przemierza w poszukiwaniu pożywienia. Nie oddala się zbytnio od wody.
W wielu miejscach do tej pory ludzie składają mu ofiary, a znane są też przypadki ze składania ludzi w ofierze.
Większość dużych zbiorników wodnych (jezior) oraz większych rzek posiada co najmniej jednego krokodyla królewskiego na stanie.

Skryba pisze: wt paź 10, 2023 6:01 pm Piastuńczyk.. muszę komentować? ;P odmowa.
Skrybitt akcept.
Gigantopitek max 2 metry, poza tym akcept.
Rożce - z racji wcześniejszego zaakceptowania Prostoroga, wolałbym pewne modyfikacje, które albo zbliżą albo oddalą te gatunki od siebie (oddalenie - czyli np. wywalenie roga, przybliżenie - bardziej do siebie podobne).

Czyli co? Mam zmienić nazwę z Piastuńczyk na coś?
Gigantopitek przy 2m to nawet mniejszy od goryla by był.
Rożce to nosorożce. To tak jakby konie i nosorożce nie mogły być razem w uniwersum. Rożce zamieszkują inną część Imperiusa.