Imperius XVI

Powstanie:
Początki Zakonu Kruka sięgają czasów Everthy Kaltenborn i jej jednoczenia klanów Krebainów chodź wtedy nie byli jeszcze tak zorganizowaną organizacją. Ich historia zaczyna się w postaci setki najwierniejszych oraz najzacieklejszy wojowników "Jednoczycielki" jak zwana jest Evertha w zapisach zakonu. Ci wojownicy stanowili jej osobistą gwardie i nie opuszczali jej na krok. Nawet wtedy kiedy została już Królową wojownicy nadal pozostali przy niej by strzec jej i Królestwa. Jednak czas Pierwszej Królowej w końcu zaczął mijać a śmierć była coraz bliżej. Wtedy też to Evertha zleciła zbudowanie wielkiego mauzoleum w górach na północy w których to miał spocząć grobowiec z jej ciałem. Mówi się że to sama Krucza Królowa zesłał jej wizję tego miejsca oraz zleciła jego budowę. Mauzoleum Ekmes w końcu powstało i stało się miejscem kultu oraz miejscem spoczynku Królowych, ich małżonków oraz tych najbardziej oddanych królestwu. Stało się też siedzibą kruczych braci którzy to postanowili strzec Grobowca Everthy przez wieczność. Obieli w opiekę Mauzoleum które stało się ich domem. W końcu zostali uznani jako oficjalny Zakon z siedzibą w Mauzoleum a nazwa jaką przyjęli to Zakon Kruka. W tym czasie ich liczba rosła a w komnatach zmarłych na spoczynek udały się kolejne Królowe.

Rozwój:
W końcu kolejny z kolei Wielki Mistrz rozpoczął okres zwany "Kruczą Krucjatą" kiedy to na zaproszenie lokalnej ludności glaudanistycznej wspomógł ją i osadził komtura i wielu rycerzy na północy, by słowem oraz siłą nawracać wrogów wiary. Według zapisków to Krucza Bogini zesłał mu wizje w których nakazała mu nawracać oraz powiększyć Zakon. Czarne jak noc oddziały ruszyły na północ w imię swojej pani by nieść jej wiarę. Ziemie te zamieszkiwały podzielone na klany plemiona Gerudów którzy to wyznawali wiarę w duchy zwierząt oraz przodków. Wykorzystując ich podziały oraz napływ ochotników z prawowiernych państw udało im się wykroić własne dominium. Kolejne klany stawały się częścią ziem Zakonu czy to za pomocą siły czy dyplomacji. Armie Zakonne podczas swoich podbojów skręciły nieco ku wybrzeżu i trafiły na prowincje otoczoną z trzech stron górami. Oprócz tego odkryli tam Sarnatów lud niskich oraz krępych brodaczy trudzących się górnictwem oraz rzemiosłem a wyznających Selniusz Boga Gór i Rzemiosła. Ów brodacze mieli poważny problem ponieważ ich ziemie były atakowane przez potwory z gór które nocami buszowały po terenach Sarnatów zabijać wszystko co wpadło ich w łapy. Kruczy Bracia zgodzili się rozprawić z bestiami ale nie za darmo. Tak doszło do zawarcia paktu na mocy którego ziemie sarnatów staną się częścią Zakonu Kruka a bractwo poprzysięga wytępić bestie oraz chronić sarnatów. Oprócz tego Sarnaci zachowają swoją wiarę oraz kulturę w zamian za usługi brodaczy w sprawach górnictwa oraz rzemiosła jak i hojne darowizny na Zakon. Pakt został zawarty a krucze zastępy ruszyły by uderzyć na lęgowiska bestii. Rozpączęło się wielkie polowanie i trwało 2 lata i zakończyło się praktycznie wyginięciem stworów. Stworów którymi okazały się przerośnięte niedźwiedzie o głowach przypominające sowy dlatego też zostały nazwane sowodźwiedziami. Koniec końców stwory zostały wybite a Sarnaci mogli odetchnąć z ulgą. W ramach wdzięczności i jako potwierdzenie paktu Sarnaci obdarowali Zakon Kruka dwoma mieczami mistrzowskiej roboty i jeśli wierzyć temu co mówili o nich brodacze to są wykonane z gwiazdy która spadła na ich tereny oraz pobłogosławione przez samego Selniusza. Bractwo przyjęło z wdzięcznością dary i ruszyło dalej. Zajęło to wiele lat ale w końcu Bractwu udało się zapanować niemal nad całym terenem od Gór Kalten po Północne Góry. Krucjata zakończyła się i teraz należało zająć się podbitymi terenami. Rozpoczął się okres umacniania władcy nad zdobytymi terenami. Ściągnięto osadników z Dominium Kalten i Związku Handlowego Czarnego Oka by zaludnić te obszary co spowodowało wymieszanie się Krebainów z Gerudami oraz Nixami. Jednak pod czujnym okiem Zakonu ludy te współpracowały by zagospodarować oraz rozwijać nowe terany które nazwano Nizinami Kazamatu z powodu dużej ilości nizin. Zaczęły powstawać pierwsze drogi, miasta, miasteczka oraz wsie. Zakon zaś stawiał kolejne zamki oraz twierdze zakonne by mieć kontrole nad rozległymi terenami. To wtedy powstała Twierdza Kamiennego Oka która stała się siedzibą Wielkiego Mistrza oraz władz zakonu spychając Mauzoleum Ekmes na drugie miejsce jeśli chodzi o ważność. Jednak nadal Ekmes pozostało religijnym centrum zakonu a setka elitarnych wojowników pozostała tam by dotrzymać obietnicy pilnowania grobowca Everthy oraz innych którzy dostąpili zaszczytu bycia pochowanym w Komnatach Wiecznego Spoczynku. W tych czasach powstało wiele potężnych siedzib zakonnych które przez następne stulecia stały na straży porządku. Nastąpił złoty okres Zakonu kiedy to jego ziemie były rozległe oraz prężnie się rozwijały ale ów sukcesy kruczych zakonników zaczęły się nie podobać Dominium Kalten które to rościło sobie prawa do kontrolowania Zakonu. Tak jak Pierwsza Królowa dowodziła swoją setką wojowników tak też Królowe chciałby kontrolować rozległe ziemie zakonne. Doprowadziło to do pogorszenia relacji pomiędzy Dominium oraz Zakonu do takiego stopnia że wrota Ekmes zostały zamknięte dla Kaltenczyków, przy niezadowoleniu licznej populacji Kalteńczyków w Zakonie. Nie wpuszczani byli pielgrzymi czy odmawiano wiecznego spoczynku w komnatach Mauzoleum dla ludzie z Kalten. Doszło nawet do tego że kilka zmarłych Królowych nie trafiło nigdy do Komnat Wiecznego Spoczynku. Konflikt ten dość szybko eskalował i przemienił się nawet w serie wojen które głównie rozgrywały się na pograniczu między Zakonem a Dominum oraz w okolicach Ekmes które kilkukrotnie było oblegane przez poddanych Kruczego Tronu. Jednak mimo usilnych prób Mauzoleum nigdy nie upadło. Koniec końców widząc że potyczki oraz starcia nic nie przynosząc nic oprócz strat obie strony ich zaprzestały jednak napięcie oraz zatargi pozostały.

Ciemne Słonce:
Państwa oddalił się i dopiero wydarzenia znane jako okres Ciemnego Słońca niejako zmusił Dominium oraz Zakon to ponownego zbliżenia się. Głównym odpowiedzialnym za to jest Almanzor który widząc że nie osiągnie za wiele jako brat Królowej udał się do Zakonu gdzie dzięki swojemu oddaniu oraz umiejętnościach dość szybko został Wielkim Mistrzem Zakonu. Jednak jakiś czas po tym jego siostra zmarła bezdzietnie co zapowiadało problemy w Dominium dlatego też Almanzor wykorzystując swoje wpływy oraz zdolności zabezpieczył tron jako Namiestnik. Wtedy też w geście wyjątku zwolniono Almanzora z celibatu zakonnego by mógł spłodzić dzieci a co za tym idzie Królową Kalten. W wyniku tego Dominium Kalten oraz Zakon Kruka połączyły się w swoistej unii personalnej kiedy to Almanzor był jednocześnie Namiestnikiem oraz Wielkim Mistrzem Zakonu. Jednak nawet to nie wystarczyło by Bractwo nie odniosło strat w tym przeklętym okresie. Zakon utracił wiele ziem którymi władał kiedy to plagi oraz kataklizmy wstrząsały całym światem. Wiele twierdz oraz zamków utracono bezpowrotni a wielu zakonnych braci utraciło życia. Zakon podupadł straszliwie tracą praktycznie połowę Nizin Kazamatu i ledwo utrzymają władze na linii rzeki. Wracają jednak do Almanzora któremu koniec końców urodził się zarówno córka jak i syn. Widząc w tym jakiś znak od Bogini syna oddał pod opiekę i wychowanie Zakonowi a córką zajęło się Dominium. Po śmierci Namiestnika i jednocześnie Wielkiego Mistrza który trzymał się władzy aż do śmierci jego dzieci przejęły kolejno Dominium oraz Zakon. Każde z nich zajęło się swoim państwem które nadal przeżywały skutki okresu Czarnego Słońca. Spowodowało to kolejne oddalenie się państwa jednak nie tak wrogie jak te poprzednie. Zwyczajnie każdy miał swoje problemy którymi musiał się zająć. Jednak zakaz dotyczący Ekmes nie został zniesiony dlatego też samego Almanzora pochowano w Dominium co było swoistą zemstą na Zakonie który nie mógł z tym za wiele zrobić.


Rebelia oraz czasy obecne:
Kolejne lata mijały aż docieramy do wydarzeń które miały miejsce nie aż tak dawno a dokładnie 16 lat temu. Jest to czas kiedy to Dominium wstrząsnęła wojna domowa znana teraz jako Rebelia Sępiego Króla. Zakon początkowo był dość neutralnie nastawiony do Kertha oraz jego działań. U władzy w Zakonie była wtedy Gryzelda Pemberton będąca pierwszą kobietą która została Wielką Mistrzynią. Prowadziła ona bardzo ostrożną oraz zachowawczą politykę. Wtedy mówiło się że robi to dla dobra Zakonu by nie wplątać go w jakieś konflikty które mogły by mu zaszkodzić. Jednocześnie podejmowała wiele decyzji sama całkowicie bez rad Kapituły niby nic takiego bo Kapituła ma tylko doradzać. Zmieniała Komturów jak chciała oraz skracała czas potrzebny by z półbrata stać się kruczym bratem. Wszystko to zaczynało wzbudzać podejrzenia oraz niepokój w sercach członków Kapituły a zwłaszcza w sercu Wielkiego Komtura Groga Coraxa który to przebywał w stolicy Zakonu cały czas i obserwował jej działania cały czas. W końcu Kerth ogłosił się Sępim Królem co było jawną herezją oraz zdeptaniem wizerunku Kruczej Królowej. Przecież czegoś takiego Zakon nie mógł tolerować a jednak Wielka Mistrzyni nic nie zrobiła i zakazała ingerencji. Nie mogą tego zrozumieć Wielki Komtur rozpoczął na własną rękę śledztwo którego celem był dowiedzenie się co tak naprawę jest przyczyną tego ciągłego zwlekanie Wielkiej Mistrzyni. Wyniki śledztwa przeraziły go doszczętnie. Sępi Król oraz Wielka Mistrzyni komunikowali się między sobą i od jakiegoś czasu byli w zmowie. Ich planem oraz celem było ponowne zjednoczenie Dominium oraz Zakonu w jedno państwo pod ich wspólnym zarządem. Wielka Mistrzyni Gryzelda Pemberton była heretyczką która miała w planach ożenić się z Kerthem by wspólnie rządzić Królestwem Sępa które powstało by z ziem Dominium Kalten oraz Zakonu Kruka. Mało tego zaczęła już wciągać heretyków w struktury Zakonu oraz ustawiać stołki swoimi ludźmi. Dziwne zmiany Komturów nie było tylko kaprysem a ustawianiem heretyków jako zarządców całych prowincji by ci mogli powoli szerzyć swoją herezje. Skala tego odkrycia przytłoczyła Wielkiego Komtura ale jak się okazało była jeszcze nadzieja. Kapituła Zakonu nadal była złożona z wiernych ludzi których jeszcze Wielka Mistrzyni nie przeciągnęła na swoją stronę. Wielki Komtur postanowił działać i zebrał Kapitułę które przekazał to co odkrył. Wielcy dostojnicy byli zaskoczeni tym co usłyszeli ale dowody w postaci listów mówiły jasno jak wygląda sytuacja. Dlatego też cała Kapituła zebrała się i wspólnie z lojalną grupą Kruczych Braci udała się komnat Wielkiej Mistrzyni by oznajmić jej że jest aresztowana za herezje oraz zdradę Zakonu a stanowisko Wielkiej Mistrzyni jest jej odebrane. Podobno Gryzelda do końca pozostawała harda i nie dowierzała że może zostać pozbawiona stanowiska. Jedne z jej ostatnich słów to " Ja jestem Zakonem" które wypowiedziała przed tym jak spróbowała siłą przebić się przez Kapitułę. Została wtedy powalona oraz rozbrojona przez Groga Coraxa który to dowodził całą akcją. Potem też zaczęła się czystka w Zakonie mająca na celu wyłapanie stronników byłej Wielkiej Mistrzyni. Działo szybko i sprawnie wiedząc dokładnie z listów którzy Komturowie są heretykami. Dzięki sprawnemu działaniu Wielkiego Komtura oraz reszty Kapituły udało się obalić heretyckich Komturów ale nie było jak w tak krótkim czasie zając się kultami które już pozakładali. W międzyczasie Kerth prowadził swoją armię od zwycięstwa do zwycięstwa przekonany że Zakon nie wtrąci się w jego wojnę a może nawet wesprze go. Grog Coraz został wybrany Wielkim Mistrzem jako nagroda za jego działania. W tym czasie Kerth dotarł do Hadatu i rozpoczął jego obleganie. Mawia się że Królowa widząc to wysłało kolejne listy do Zakonu w których prosiła o pomoc a nawet kazała rozpalić starożytne paleniska które służyły niegdyś do wzywania kruczych wojowników. Jednak nawet i na to nie dostała odpowiedzi. Jednakże to już w tym momencie Wielki Mistrz Zakonu zlecił zbieranie wojsk i to wszystkich. Armie zakonu zaczęły się zbierać przy starożytnym Mauzoleum Ekmes nie widząc czy ich celem będzie wsparcie Kalten, czy może wsparcie Kertha a może pobicie jednych i drugich. Ponieważ Grog do końca chciał utrzymać maskę niedecydowanego Zakonu by zmylić heretyków.Wiadomo było jednak że Wielki Mistrz zmobilizował praktycznie wszystko co się dało. W międzyczasie w ruch poszły „Skrzydlate listy” które dotarły również do Zakonu a niedługo po nich padł rozkaz. Armia Zakonu wyruszyła czym prędzej pod Hadat w wiadomym już celu. Wielki Mistrz Grog Corax oznajmił że Zakon doszczętnie zniszczy herezje Sępiego Króla a on sam nie spocznie póki ślady tego paskudztwa nie znikną z tego świata. Wkrótce zastępy Zakonu Kruka dotarły do stolicy Dominium i z fanatyczną furią spadły na masy heretyków. Mówi się że uderzenie to nastąpiło o świcie a Rycerze Kruka wraz z pierwszymi promieniami słońca spadły na heretyków. Wydarzenie to przeszło to historii jako "Świt Kruka". Jednakże ta bitwa mimo że ważna nie zakończyła rebelii która trwała jeszcze długi czas. Nie zakończyła jej nawet śmierć Kertha kiedy to Wielki Mistrz Grog osobiście usiekał go w pojedynku na polu bitwy a jego głowę wręczył Królowej Artuzie. Walki trwały aż do 828 roku a Zakon brał w nich czynny udział. Zwycięstwo w końcu nadeszło ale miało gorzki posmak kiedy to 2 lata po nim Królowa Artuza została otruta przez nieznanego sprawce a Kielich Sępiego Króla, zrobiony z czaszki Kerha został skradziony z stolicy. W geście uznania oraz oddania sprawie Wielki Mistrz zezwolił by ciało Królowej spoczęło w Ekmes razem z innymi starożytnymi Królowymi oraz dostojnikami zarówno Zakonu jak i Dominium. Było to równoważne z zniesieniem zakazu wstępu dla Kaltenczyków do Mauzoleum. Wielki Mistrz poprzysiągł sobie że odzyska Kielich oraz usunie ostatecznie herezje Sępiego Króla i ta przysięga trwa aż do dziś.

Religią w panującą na praktycznie całym terenie Zakonu jest Glaudanizm. Jednakże Zakon posiada własną kastę kapłańską. Shadarzy zarządzają świątyniami rozsianymi po całym terenie bractwa. Podlegają oni radzie siedmiu Kai-shadarów którzy to zasiadają w Mauzoleum Ekmes które jest religijną stolica Zakonu Kruka. Arcykapłanów jest 7 ponieważ tyle prowincji znajduje się pod władzą Zakonu.

Jedynie w Międzygórzu Sarnat, jak zwie się obszar na którym żyją Sarnaci, wyznawana jest wiara w Boga Gór i Rzemiosła Selniusza. Sarnaci uważają że wydobywanie złóż oraz rzemieślnicza praca to oddawanie chwały swojemu bóstwu dlatego też robią to z wielką uwagą oraz oddaniem. Kapłanami są u nich górnicy oraz rzemieślnicy którzy dzień w dzień wykonują swoje boskie prace. Wykonują oni swoją prace i jednocześnie wznoszą modły do Selniusz prosząc o to by dzisiejszy dzień pracy by udany. Wszyscy którzy zajmują się rzemiosłem oraz górnictwem są szanowani oraz poważani przez Sarnatów. Zakon toleruje ich ze względu na stary pakt oraz ze względu na ich umiejętności górnicze oraz rzemieślnicze które przynoszą wiele dobrego Bractwu.

Na terenie Zakonu działają też heretycy sępiego króla którzy chcą się zemścić za to że Zakon udaremnił jego triumf. Z rozkazu Wielkiego Mistrza Groga Coraxa herezja ta jest brutalnie tępioną a każdego kto ukrywa u siebie wyznawców sępa czeka śmierć. Wytępienie heretyków oraz odzyskanie Kielicha Sępiego Króla jest osobistą misją Wielkiego Mistrza której podjął się w imię Kruczej Bogini i nie spocznie póki jej nie wypełni albo zginie próbując.

Społeczeństwo:
Głównym ludem zamieszkującym ziemie Zakonu są Gerudowie którzy są to rodzimym mieszkańcami tych ziem ale oprócz nich występują tutaj Krebainowie oraz Nixowie którzy są potomkami przybyłych w te okolice osadników w złotych czasach zakonu. Ludy te przez taki czas wymieszały się tworząc nowy lud zwany Kazamutami. Społeczeństwo dzieli się na tych którzy są członkami Zakonu oraz tych którzy nie są częścią zakonnej hierarchii. Drudzy dzielą się jeszcze dodatkowo na chłopów, mieszczan oraz duchowieństwo. Ci pierwsi muszą przestrzegać surowych reguł zakonnych i trzymając się hierarchii. Drudzy cieszą się większą swobodą ale uznają władzę Zakonu oraz wiarę w Kruczą Królową. Chłopi trzymają się wsi oraz pól na których pracują dla dobra swojego oraz Zakonu. Mieszczanie żyją w miastach gdzie zajmują się handlem oraz rzemiosłem ku chwale Kruczej Pani. Duchowieństwo dba o rozwój wiary oraz naucza o bogini. Jednak oprócz tego na Międzygórzu Sarnat żyją Sarnaci lud któru wierzy w Selniusza będącego bogiem Gór oraz Rzemiosła. Lud ten mieszka w prowincji otoczonej z 3 stron górami. Na mocy starego paktu uznają oni władze Zakonu w zamian za ochronę oraz wolność wyznaniową. Oprócz tego na ziemiach Zakonu są dwa rody rycerskie jest to kolejno ród Corax oraz ród Shah. Oba ta rody przybyły na tereny zakonne w czasach kiedy ten sprowadzał osadników z ziem Dominum Kalten. Wiedząc że na ziemiach Kalten nie osiągną za wiele postanowiły się przenieść na ziemie Zakonu by tam spróbować szczęścia na nowych ziemiach. I w ten sposób stały się największymi rodami na terenach Kruczego Bractwa.

Ustrój:
Zakon Kruka jak sama nazwa wskazuje jest zakonem i to religijnym. Władza w zakonie jest mocno oparta o hierarchie a jej przestrzeganie jest jedną z najważniejszych zasad zakony. Na jej szczycie stoi Wielki Mistrz który kieruje całym Zakonem i jego słowo jest ostateczne w sprawach Zakonu. Zaraz za nim jest Kapituła Zakonna która składa się z wielkich dostojników zakonu oraz Arcykapłana. Członkowie Kapituły to kolejno:
Wielki Komtur, Wielki Skarbnik, Wielki Marszałek, Wielki Szatny , Arcykapłan których głównym zadaniem jest doradzanie Wielkiemu Mistrzowi oraz wybranie nowego. Poniżej Kapituły znajdują się Komturzy którzy to zarządzają całymi prowincjami w imieniu Zakonu. Do nich należy dbanie o podległe im ziemie oraz ludzi na nich żyjącymi. Na nich ciąży odpowiedzialność by tereny rozwijały się i dobrze służyły zakonowi. Za Komturami znajdują się Kruczy Bracia którzy to są pełnoprawnymi członkami Bractwa i stanowią najbardziej liczną grupę w hierarchii. To oni są podstawą oraz siłą Zakonu. Niżej od nich są Półbracia czyli ci którzy dążą do tego by stać się pełnoprawnymi członkami Bractwa. Są to ci którzy niedawno złożyli śluby i nie wsławili się jeszcze niczym wielkim. Często nazywa się ich Kruczkami albo pisklakami. By półbrat stał się kruczym bratem musi się wykazać albo odsłużyć 2 lata. Na samym dole hierarchii zakonnej znajdują się słudzy i akolici zakonni którzy to usługują wszystkim pozostałym. Sługami oraz akolitami zostają najczęściej ci którzy nie nadają się do walki albo nie chcą ryzykować życiem ale nadal chcą służyć zakonowi.


Kapituła i jej członkowie:
Wielki Komtur - tradycyjnie wielkim komturem nazywa się drugiego w hierarchii zakonu dostojnika, który sprawuje osobisty nadzór nad stołecznym zamkiem i komturią. Zastępuje on i pełni obowiązki wielkiego mistrza w razie jej nieobecności, przewodnicząc posiedzeniom Kapituły np. podczas wyborów nowej głowy Bractwa.

Wielki Skarbnik - Wielki Skarbnik dba o skarbiec i fundusze zakonu, rozliczając przychody i rozchody Bractwa. Do jego obowiązków należy zarządzanie budżetem i księgowanie wszystkich transakcji, a także kontrola nad daninami i opłatami pobieranymi przez zgromadzenia. Powierzony mu jest także klucz do głównego skarbca zakonnego.

Wielki Marszałek - Wielki Marszałek dba o siły zbrojne zakonu. Jest odpowiedzialny za ich organizacje i dyscyplinę, kieruje ich szkoleniem i treningiem. Do jego obowiązków należy kontrola nad przestrzeganiem dyscypliny i respektowaniem łańcucha dowodzenia. Pod nieobecność Wielkiego Mistrza dowodzi wojskami zakonu.

Wielki Szatny - Wielki Szatny dba o wyposażenie członków zakonu i jego sił zbrojnych. Jest odpowiedzialny za ich opancerzenie i umundurowanie, kieruje wydawaniem im sprzętu i zapewnianiem zaopatrzenia. W jego gestii pozostaje zarząd nad zatrudnianymi przez Bractwo rzemieślnikami, a także kontrola jakości dostarczanych im materiałów i przekazywanie wyników ich pracy we właściwe ręce.

Arcykapłan – jest to Kai-shadar który został wyznaczony przez rade 7ciu by doradzać Wielkiemu Mistrzowi w sprawach religijnych oraz by dbać o sprawy duchowieństwa. Nie jest członkiem Zakonu ale mimo tego ma głos w głosowaniu na nową głowę Bractwa. Sprawia to że kapłani mają jakiś wpływ na władze w Zakonie.