WIELKIE KSIĘSTWO SMIRNOVSKIE
HISTORIA
Smirnovczycy zamieszkują swoje ziemie od tak dawien dawna, że nikt jest w stanie powiedzieć z całkowitą pewnością czy są ich rdzennymi mieszkańcami, czy też może przybyli na nie przed wiekami skądś indziej. Pierwotnie podzieleni na kilka toczących ze sobą ciągłe boje plemion, w mniej więcej połowie III wieku według kalendarza néithrtáighskiego zostali zjednoczeni pod jedną władzą przez księcia Dragomirova z plemienia Smirnovów, od którego to plemienia nazwano później cały naród, państwo i jego stolicę. Założonemu przez Dragomirova Wielkiemu Księstwu Smirnovskiemu nie dane było jednak przetrwać zbyt długo, albowiem w roku 337 ery Imperialnej zostało ono najechane i mimo zaciętego oporu lokalnej ludności podbite przez imperialne armie Néithrtáighczyków, którzy to po swym zwycięstwie zgładzili, a przynajmniej tak sądzili, wszystkich męskich członków rodu Dragomiroviczów, aby w przyszłości Smirnovczycy nie mogli się wokół, któregoś z nich zjednoczyć i rozpocząć walki o niepodległość.
Okres okupacji przez Imperium, zwany przez smirnovskich kronikarzy Wielką Smutą, trwał długo i jest różnie oceniany przez Smirnovczyków. Najbardziej negatywnie wspominają go rzecz jasna bojarzy, których odsunięto od władzy na rzecz imperialnych urzędników, zmuszono do płacenia takich samych podatków jak resztę społeczeństwa, ograniczono ich kontrolę nad chłopstwem, a także zakazano im noszenia swoich tradycyjnych długich bród. Konsekwencją tego jest to, że do dzisiaj w każdym podatku widzą namiastkę imperialnego rządu z dawnych lat, swoją kulturę postrzegają jako lepszą od innych, a wszystko co pochodzi spoza Smirnovu, szczególnie z Imperium, uznają za zagrożenie dla swojej władzy i smirnovskiej kultury, a co za tym idzie będą się temu przeciwstawiać całą swoją siłą. Mieszczanie zaś patrzą na to inaczej. Dla nich był to czas największego rozwoju miast, szczególnie Smirnovu Wielkiego, czemu sprzyjało sprowadzanie osadników z południa, budowa przez Imperialnych portów oraz systemu dróg czy kanału łączącego Jezioro Ozerskie z Białą Zatoką, które umożliwiły łatwiejszy transport towarów z całego kraju do nich. W przeciwieństwie również do bojarów mieszczaństwo jest bardziej otwarte na świat i chętniej podróżuje do innych krajów przywożąc później ze sobą różne nowinki z nich pochodzące.
Imperium w połowie V wieku EI zaczęło się jednak chwiać. Dla bojarów był to znak, że wolność od rządów Imperialnych jest już blisko. W końcu w roku 469 EI w Smirnovie Wielkim, stolicy dawnego Wielkiego Księstwa, wybuchło powstanie, któremu przewodził niejaki Dymitr Dragomirovicz, który jak twierdził miał być potomkiem Igora Dragomirowicza - najmłodszego syna ostatniego wielkiego księcia, któremu cudownie udało się uniknąć śmierci z rąk najeźdźców. Bunt Dymitra zakończył się sukcesem i wyparciem imperialnego garnizonu z miasta i okolic. Ówczesny imperator w obawie, że powstanie rozleje się na pozostałe tereny Smirnovszczyzny i będzie musiał zaangażować duże siły, aby je stłumić postanowił zawrzeć układ z powstańcami i wycofać się z jego zdaniem mało ważnej dla Imperium północnej prowincji. Tak długo oczekiwany dzień w końcu nadszedł. Smirnov był nareszcie wolny, a Dragomirovicze powrócili na tron.
Rządy Dymitra jako wielkiego księcia przebiegły dość spokojnie i dostatnio. Problem pojawił się jednak już po jego śmierci. Posiadając pięciu aż synów Dymitr w swym testamencie podzielił pomiędzy nich kraj dając każdemu do władania dzielnice, a najstarszemu, Iwanowi, tytuł wielkiego księcia, aby sprawował władzę zwierzchnią nad pozostałymi braćmi. Niestety między braćmi szybko zaczęło dochodzić do sporów, które skończyły się tym, że Iwan stracił kontrolę nad rodzeństwem, a kraj popadł w rozbicie dzielnicowe na ponad dwa wieki. W tym czasie drastycznie wzrosła potęga rodów bojarskich, którym to kolejni władcy dzielnicowi przejmujący kontrolę nad stolicą dawali przywilej za przywilejem, aby uzyskać ich poparcie dla tytułu wielkiego księcia. Ostatecznie doprowadziło to do tego, że w momencie zakończenia epoki rozbicia dzielnicowego, które wynikło z pokonania zbrojnie przez wielkiego księcia Borysa Dragomirovicza ostatniego z książąt dzielnicowych, Iwana Dragomirovicza, który uciekł wraz z synami wówczas z kraju gdzieś na południe, bojarzy byli już na tyle potężni, że mogli nawet blokować decyzję podejmowane przez władcę i przepychać własne prawa.
W roku 741 EI mija dokładnie 21 lat od momentu zjednoczenia. Wielki książę Borys dwa miesiące temu został zabrany przez Lokisa do Świętego Boru, a Zgromadzenie Walne w zamian za kolejny przywilej dokonało wyniesienia na tron wielkoksiążęcy jego jedynej córki i ostatniej przedstawicielki Dragomiroviczów w kraju, Katarzyny. Jakie będą jej rządy? Przyszłość nam pokaże.
Okres okupacji przez Imperium, zwany przez smirnovskich kronikarzy Wielką Smutą, trwał długo i jest różnie oceniany przez Smirnovczyków. Najbardziej negatywnie wspominają go rzecz jasna bojarzy, których odsunięto od władzy na rzecz imperialnych urzędników, zmuszono do płacenia takich samych podatków jak resztę społeczeństwa, ograniczono ich kontrolę nad chłopstwem, a także zakazano im noszenia swoich tradycyjnych długich bród. Konsekwencją tego jest to, że do dzisiaj w każdym podatku widzą namiastkę imperialnego rządu z dawnych lat, swoją kulturę postrzegają jako lepszą od innych, a wszystko co pochodzi spoza Smirnovu, szczególnie z Imperium, uznają za zagrożenie dla swojej władzy i smirnovskiej kultury, a co za tym idzie będą się temu przeciwstawiać całą swoją siłą. Mieszczanie zaś patrzą na to inaczej. Dla nich był to czas największego rozwoju miast, szczególnie Smirnovu Wielkiego, czemu sprzyjało sprowadzanie osadników z południa, budowa przez Imperialnych portów oraz systemu dróg czy kanału łączącego Jezioro Ozerskie z Białą Zatoką, które umożliwiły łatwiejszy transport towarów z całego kraju do nich. W przeciwieństwie również do bojarów mieszczaństwo jest bardziej otwarte na świat i chętniej podróżuje do innych krajów przywożąc później ze sobą różne nowinki z nich pochodzące.
Imperium w połowie V wieku EI zaczęło się jednak chwiać. Dla bojarów był to znak, że wolność od rządów Imperialnych jest już blisko. W końcu w roku 469 EI w Smirnovie Wielkim, stolicy dawnego Wielkiego Księstwa, wybuchło powstanie, któremu przewodził niejaki Dymitr Dragomirovicz, który jak twierdził miał być potomkiem Igora Dragomirowicza - najmłodszego syna ostatniego wielkiego księcia, któremu cudownie udało się uniknąć śmierci z rąk najeźdźców. Bunt Dymitra zakończył się sukcesem i wyparciem imperialnego garnizonu z miasta i okolic. Ówczesny imperator w obawie, że powstanie rozleje się na pozostałe tereny Smirnovszczyzny i będzie musiał zaangażować duże siły, aby je stłumić postanowił zawrzeć układ z powstańcami i wycofać się z jego zdaniem mało ważnej dla Imperium północnej prowincji. Tak długo oczekiwany dzień w końcu nadszedł. Smirnov był nareszcie wolny, a Dragomirovicze powrócili na tron.
Rządy Dymitra jako wielkiego księcia przebiegły dość spokojnie i dostatnio. Problem pojawił się jednak już po jego śmierci. Posiadając pięciu aż synów Dymitr w swym testamencie podzielił pomiędzy nich kraj dając każdemu do władania dzielnice, a najstarszemu, Iwanowi, tytuł wielkiego księcia, aby sprawował władzę zwierzchnią nad pozostałymi braćmi. Niestety między braćmi szybko zaczęło dochodzić do sporów, które skończyły się tym, że Iwan stracił kontrolę nad rodzeństwem, a kraj popadł w rozbicie dzielnicowe na ponad dwa wieki. W tym czasie drastycznie wzrosła potęga rodów bojarskich, którym to kolejni władcy dzielnicowi przejmujący kontrolę nad stolicą dawali przywilej za przywilejem, aby uzyskać ich poparcie dla tytułu wielkiego księcia. Ostatecznie doprowadziło to do tego, że w momencie zakończenia epoki rozbicia dzielnicowego, które wynikło z pokonania zbrojnie przez wielkiego księcia Borysa Dragomirovicza ostatniego z książąt dzielnicowych, Iwana Dragomirovicza, który uciekł wraz z synami wówczas z kraju gdzieś na południe, bojarzy byli już na tyle potężni, że mogli nawet blokować decyzję podejmowane przez władcę i przepychać własne prawa.
W roku 741 EI mija dokładnie 21 lat od momentu zjednoczenia. Wielki książę Borys dwa miesiące temu został zabrany przez Lokisa do Świętego Boru, a Zgromadzenie Walne w zamian za kolejny przywilej dokonało wyniesienia na tron wielkoksiążęcy jego jedynej córki i ostatniej przedstawicielki Dragomiroviczów w kraju, Katarzyny. Jakie będą jej rządy? Przyszłość nam pokaże.
USTRÓJ
Najwyższa władza w Smirnovie teoretycznie należy do monarchy tytułowanego wielkim księciem, który panuje ze swojego pałacu znajdującego się w stołecznym Smirnovie Wielkim. W rzeczywistości jego władza ogranicza się obecnie do funkcji reprezentacyjnych, dowództwa nad wojskami zaciężnymi i pospolitym ruszeniem oraz obsadzania stanowisk urzędniczych. Obok niego istnieje bowiem Zgromadzenie Walne, w którym zasiada 136 przedstawicieli stanu bojarskiego wybieranych przez zgromadzenia bojarów poszczególnych ziem. Zgromadzenie zwoływane jest przez wielkiego księcia co najmniej raz na dwa lata i sprawuję funkcję najwyższego organu ustawodawczego i sądowniczego w państwie, ratyfikuje traktaty dyplomatyczne z innymi państwami, zwołuje pospolite ruszenie oraz decyduje o wojnie i pokoju. Ponadto po śmierci wielkiego księcia na wezwanie drugiej osoby w państwie, kanclerza, który przejmuje prerogatywy wielkoksiążęce na czas regencji, Zgromadzenie zbiera się w stolicy, aby większością głosów wybrać nowego władcę. Zwyczajowo kandydatami mogą zostać jedynie członkowie dynastii Dragomiroviczów. Jako, że po wojnach okresu rozbicia dzielnicowego niewielu ich już raczej pozostało, to nie wiadomo dokładnie co w przypadku gdyby ród ten całkowicie wymarł, ale zazwyczaj uważa się, że Zgromadzenie po prostu wybrałoby wielkiego księcia spośród członków rodów spokrewnionych z Dragomiroviczami po kądzieli lub też z najzacniejszych przedstawicieli stanu bojarskiego.
Administracyjnie Wielkie Księstwo Smirnovskie podzielone jest na prowincje zwane ziemiami oraz miasta. Na czele ziemi lub miasta stoi mianowany przez wielkiego księcia namiestnik – urzędnik odpowiedzialny za pobór podatków oraz pilnowanie, aby na drogach panował ład i porządek, a w trakcie wojny dowodzący hufcami pospolitego ruszenia pochodzącymi z danej ziemi/miasta.
Administracyjnie Wielkie Księstwo Smirnovskie podzielone jest na prowincje zwane ziemiami oraz miasta. Na czele ziemi lub miasta stoi mianowany przez wielkiego księcia namiestnik – urzędnik odpowiedzialny za pobór podatków oraz pilnowanie, aby na drogach panował ład i porządek, a w trakcie wojny dowodzący hufcami pospolitego ruszenia pochodzącymi z danej ziemi/miasta.
SPOŁECZEŃSTWO
W smirnovskim społeczeństwie najwyższą warstwę stanowią bojarzy, a więc smirnovska szlachta. Jej przedstawiciele cieszą się znacznymi przywilejami m.in. nie można ich pozbawić wolności czy majątku bez wyroku, wszystkie urzędy powinny być obsadzane nimi, jako jedyni mają również prawo do noszenia miecza czy posługiwania się herbami. To właśnie bojarzy dysponują również większością ziemi w kraju, która jest ich głównym źródłem utrzymania, jak i drugim powodem potęgi.
Niżej od bojarów w hierarchii społecznej znajdują się zaś mieszkańcy miast i chłopstwo, którzy przez bojarów widziani są jako jeden i ten sam stan, ale w praktyce różnią się od siebie. Podczas gdy mieszczanie są zgodnie z prawem całkowicie wolnymi ludźmi, którzy zajmują się przede wszystkim rzemiosłem i handlem, to chłopi są w całości zależni od swych bojarskich panów, do których ziemi są przywiązani i której nie mogą opuszczać bez ich pozwolenia, są zmuszeni do odpracowywania na ich rzecz pańszczyzny, a nawet nie mogą zawrzeć małżeństwa jeżeli nie uzyskają zgody.
Niżej od bojarów w hierarchii społecznej znajdują się zaś mieszkańcy miast i chłopstwo, którzy przez bojarów widziani są jako jeden i ten sam stan, ale w praktyce różnią się od siebie. Podczas gdy mieszczanie są zgodnie z prawem całkowicie wolnymi ludźmi, którzy zajmują się przede wszystkim rzemiosłem i handlem, to chłopi są w całości zależni od swych bojarskich panów, do których ziemi są przywiązani i której nie mogą opuszczać bez ich pozwolenia, są zmuszeni do odpracowywania na ich rzecz pańszczyzny, a nawet nie mogą zawrzeć małżeństwa jeżeli nie uzyskają zgody.
RELIGIA
Choć Smirnovczycy wierzą w liczne przesądy i w równie wiele różnych bóstw, to zdecydowanie największą jednak popularnością i liczbą wyznawców cieszy się kult Lokisa, który zwany jest także Wielkim Niedźwiedziem, a to z powodu postaci jaką ma przybierać według tych, którzy składają do niego modły. Przez swych wyznawców Lokis jest czczony jako bóg, który królować ma nad górami i lasami oraz zamieszkującymi je zwierzętami, sprawiać, że pory roku się zmieniają, a co za tym idzie wpływać na roślinność, a także dawać siłę do walki z wrogami i przeciwnościami losu. Jego służkami w świecie śmiertelników są młode kapłanki-dziewice sprawujące opiekę nad świątyniami Lokisa, chramami, których centralnym punktem jest zawsze ołtarz z niedźwiedzią czaszką umieszczoną po jego środku, na którym Wielkiemu Niedźwiedziowi składane są tradycyjne ofiary w postaci miodu. Najważniejszym świętem kultu Lokisa jest dzień równonocy wiosennej kiedy to Bóg-Niedźwiedź ma się ostatecznie wybudzić ze swojego zimowego snu i rozpocząć czas wiosny. Wierzy się, że po śmierci każdy kto wiernie mu służył zostanie przez Lokisa zabrany do jego królestwa, Świętego Boru, w którym spędzi resztę wieczności bez żadnych trosk. Natomiast dusze tych, którzy działali przeciwko niemu i jego kultowi będą po ich śmierci przez niego pożarte.
Poza Lokisem szczególnie popularne wśród Smirnovczyków są jeszcze dwa bóstwa. Pierwszym jest przemierzający na swym wierzchowcu nieboskłon bóg słońca i ognia, Swarig, któremu to ludzkość ma zawdzięczać dar ognia dzięki czemu ma ona jak się ogrzać w mroźne zimowe noce. Drugą natomiast Moka - bogini opiekująca się ziemią oraz zapewniająca jej płodność, a także patronująca kobietom i macierzyństwu.
Poza Lokisem szczególnie popularne wśród Smirnovczyków są jeszcze dwa bóstwa. Pierwszym jest przemierzający na swym wierzchowcu nieboskłon bóg słońca i ognia, Swarig, któremu to ludzkość ma zawdzięczać dar ognia dzięki czemu ma ona jak się ogrzać w mroźne zimowe noce. Drugą natomiast Moka - bogini opiekująca się ziemią oraz zapewniająca jej płodność, a także patronująca kobietom i macierzyństwu.
WOJSKOWOŚĆ
Jazda bojarska – bojarscy synowie, którym nie dane było uzyskać w ramach ojcowizny kawałka ziemi i byli zmuszeni poszukać utrzymania gdzie indziej. Najczęściej walczą jako ciężka konnica wyposażona w włócznie i miecze, tarcze migdałowate oraz kolczugi.
Piechota miejska – rekrutowana spośród wolnej ludności miejskiej lekka piechota, która w czasach pokoju dba o porządek na ulicach miast i na traktach. Na wyposażenie przeciętnego woja tej formacji składa się przeszywanica, łuk, buława i niewielka okrągła tarcza.
Straż Pałacowa – walczący jako ciężka piechota przyboczni wielkich książąt, do których przyjmuje się jedynie największych, najsilniejszych i najbardziej doświadczonych w boju bojarów. Do walki ruszają uzbrojeni w wielkie dwuręczne topory, berdysze, a dla ochrony noszą kolczugi.
Piechota miejska – rekrutowana spośród wolnej ludności miejskiej lekka piechota, która w czasach pokoju dba o porządek na ulicach miast i na traktach. Na wyposażenie przeciętnego woja tej formacji składa się przeszywanica, łuk, buława i niewielka okrągła tarcza.
Straż Pałacowa – walczący jako ciężka piechota przyboczni wielkich książąt, do których przyjmuje się jedynie największych, najsilniejszych i najbardziej doświadczonych w boju bojarów. Do walki ruszają uzbrojeni w wielkie dwuręczne topory, berdysze, a dla ochrony noszą kolczugi.
DOKTRYNY I BONUSY
• Ludny kraj (bonus startowy)
• Perła Północy (bonus startowy) - choć złote lata ma z pewnością sobą, to Smirnov Wielki nadal jest największym miastem, a co za tym idzie jednym z ważniejszych punktów handlowym na północ od Imperium. Na jego rozwój na przestrzeni wieków wpłynęły takie czynniki jak obecność w nim dworu wielkoksiążęcego, czy w okresie imperialnych rządów urzędu namiestnika, korzystne położenie i przez wiele lat bycie jedynym portem nad brzegiem Białej Zatoki, z którego to kupcy mogli wysyłać swoje towary drogą morską, czemu tylko pomogła budowa przez Imperialnych kanału łączącego zatokę z Jeziorem Ozerskim.
• Kontrola władzy (minus startowy) – Zgromadzenie Walne
• Perła Północy (bonus startowy) - choć złote lata ma z pewnością sobą, to Smirnov Wielki nadal jest największym miastem, a co za tym idzie jednym z ważniejszych punktów handlowym na północ od Imperium. Na jego rozwój na przestrzeni wieków wpłynęły takie czynniki jak obecność w nim dworu wielkoksiążęcego, czy w okresie imperialnych rządów urzędu namiestnika, korzystne położenie i przez wiele lat bycie jedynym portem nad brzegiem Białej Zatoki, z którego to kupcy mogli wysyłać swoje towary drogą morską, czemu tylko pomogła budowa przez Imperialnych kanału łączącego zatokę z Jeziorem Ozerskim.
• Kontrola władzy (minus startowy) – Zgromadzenie Walne
MAPA
