Informacje o państwie

[Princeps]

Władca: Gaerwulf II z Inman
Stolica: Henstridge
Kultura: Atheldska
Religia: Inislaryzm
Prestiż: 0

Doktryny:
Mistrzowie szkutnictwa

• Gracz otrzymuje specjalny budynek „Wielką stocznię w [nazwa miasta]”, który pozwala na produkcję do 25 okrętów rocznie po cenie 25% mniejszej (zaokrągla się na korzyść gracza)
• Utrzymanie każdego okrętu kosztuje 1 sztukę złota
• Budynek może zostać rozbudowany, aby zwiększyć jego możliwości produkcyjne
• Jeśli budynek zostanie zniszczony, może zostać odbudowany lub zbudowany na nowo gdzie indziej
• Przychody z PP w złocie są o 15% mniejsze

[Princeps]

Historia

Historia Wysp Tarlandzkich zaczyna się wraz z najazdem Angrów na ziemie przyszłego Imperium. Jak donoszą imperialne kroniki, część przybyszów zza morza odłączyła się od głównej floty i zasiedliła wyspę, które potem nazwana została Wielką Tarlandią. Tam to utworzyli państewko, które z biegiem czasu przyjęło dużo zwyczajów ludów, które wcześniej zamieszkiwały ten archipelag, gdyż na każdego Angra przypadało około 100 miejscowych. Ciężko więc nazywać jego obenych mieszkańców Angrami i chyba tylko dzięki temu faktowi przetrwali taką bliskość imperium.
Kontrolując w całości archipelag, Tarlandowie zajęli się najazdami łupieżczymi na kontynent. Czarne łodzie na jakich pływały przez lata siały postrach na wodach wschodniego Imperiusa, zbierając krwawe żniwo. W pewnym momencie wyprawy te stały się problematyczne dla Imperium, że wysłano ogromną flotę, zdeterminowani, by zakończyć terror morski. Początkowo założono bazę wypadową na Arnoe, po czym dokonano desantu na Tarlandię właściwą. Zemsta imperium była metodyczna i bezwzględna - niespecjalnie im bowiem chodziło by zostać na wyspie, ale by zażegnać problem, toteż bezwzględnie zabijano lub brano w niewolę każdego napotkanego miejscowego. Pomimo ogromnych strat i opróżnienia imperialnego skarbca, wyprawa osiągnęła cel, gdyż przez następne dziesięciolecia Tarlandczycy nie byli w stanie zorganizować najmniejszej wyprawy zamorskiej. Samą Arnoe imperium opuściło w 471 roku, po tym jak prowincja przynosiła skarbcowi ogromne straty.

Po tym jak imperialni opuścili wyspy, w Tarlandii zapanował spokój. Tarlandowie nie mogąc już organizować swoich eksapad, zajęli się czymś zgoła odmiennym - handlem. W tym celu Królowie Tarlandzcy przyjęli na wyspy dużą liczbę Lorenów i pozwolono im budować miasta. Te wydarzenia sprawiły, że z czasem Tarlandowie zaczęli się cywilizować i zamieniać wojaczkę na handel morski, a niegdyś wielką flotę odbudowano, z tym, że do celów ochrony kupców. Mimo, że Tarlandowie już nie organizują takich rejz jak przed laty to dalej zazdrośnie strzegą miana Panów Wielkiej Wody (jest to wszak jeden z tytułów jaki noszą Książęta Tarlandu).



Społeczeństwo

Tarlandczycy od najmłodszych lat skupiają się na morzu, które zapewnia im spokój i bogactwa. Mimo burzliwych dziejów, wyspy te okazały się być całkiem cywilizowanym miejscem, gdzie dawni kapitanowie osiedli jako panowie na włościach, a wielu wojów schowało tymczasowo topór do juków i wyruszyło do pobliskich portów oferując liczne towary. Mimo to, po dziś dzień wielu krewkich mieszkańców wysp szuka zarobku i chwały poza swymi domenami, najmując się u przeróżnych możnych z południa i zachodu.

Oprócz Tarlandczyków, wyspy zamieszkują Lorenowie - jeden z ludów podbitych przez imperium, którzy zostali wygnani ze swojej ojczyzny i przyjęci przez tarlandzkich królów do ich domeny. Pierwotnie to oni stanowili większość ludności miejskiej i dzięki nim właśnie królestwo zawdzięcza powstanie pierwszych miast. Z czasem ludność miejską zaczęli stanowić głównie Tarlandczycy, którzy wypracowali z Lorenami tolerancję z konieczności.



Religia

Inislaryzm – Tarlandowie od dawien dawna wierzą w odwieczną walkę dwóch bogów – Inisa, którego uosabia morze, oraz jego brata – Oltena przybierającego postać burz i sztormów. Inis obdarowuje swymi dobrami każdego wiernego Tarlandczyka, o ile ten nosi przy sobie przynajmniej flakonik wypełniony wodą morską. Poza tym przesądem, o zwyczajach kapłanów Inisa wiele nie wiadomo, gdyż ich świątynie są zazdrośnie strzeżone przed obcymi.

Lorenowie wyznają natomiast swoją własną religię - Astyryzm, zakładający istnienie jedynego boga, który jednak opiekuje się jedynie swoim ludem - właśnie Lorenów. Nie wolno mu robić podobizn ani świątyń, jednak każdy Loren ma w domu własny kącik na modlitwy przy świecach.


Ustrój

Księstwo Tarlandu jest monarchią dziedziczną, która przechodzi z ojca na syna. Od blisko 200 lat na tronie w Deiragh panuje ród z Inman (Inmanidzi), który był spokrewniony z poprzednimi władcami. W społeczeństwie Tarlandzkim, książę ma zwyczajowo znaczną władzę, co wyraża się w zasadzie, że każdy możny ziemski jest jego bezpośrednim wasalem. Jednocześnie czasami książęta zwołują zebranie wszelkich szlachciców z danego obszaru zwane Knyrdem, gdzie zbierają prośby, petycje jak i rady od swoich poddanych.