zawarty roku panskiego 735 pomiedzy
Królem Orenckim Filipem V
a
Królem Elmurskim Tankerdem I
W wyniku poselstwa dobrego pana Gwidona d'Arunam, pokojowego orenckiego, na dwór Jaśnie Oświeconego Króla Elmurii kraje niniejsze nawiązały porozumienie, które to kontynuacją jest ducha zrozumienia sąsiedzkiego, który trwa od nawiązania relacji obu kraju od czasu zjazdu w Scalii z roku 706 i postanowiły co następuje:
I. Zawiązany zostaje sojusz obronny pomiędzy Królestwem Orentii, a Królestwem Elmurii na lat pietnaście, na mocy którego Król Orentii zobowiązuje się przyjść Królowi Elmurii na pomoc jeśli domena tego zostanie napadnięta lub naruszona przez stronę inszą, zaś Król Elmurii zobowiązuje się przyjść Królowi Orentii na pomoc, jeśli domena tego zostanie napadnięta lub naruszone przez stronę inszą.
II. Król Tankerd przyrzeka, że nie udzielał, ani nie udzieli żadnego wsparcia Hrabiemu Ernestowi des Miniogne oraz jego stronnikom, ani żadnym wichrzycielom, którzy nastawaliby na pokój w Królestwie Orentii.
III. Król Filip uznaje, że ziemie zajęte w roku 700 przez Królestwo Elmurii za integralną część Królestwa Elmurii i zobowiązuje się nie wspierać ani uzbrajać żadnych wichrzycieli zamierzających naruszyć ten stan posiadania.
IV. Na potwierdzenie niniejszego faktu, w roku następnym królewski kuzyn, Margrabia Hugon VII Poiton pojmie za żonę księżniczkę Ambatusuirt zwaną również Anną.
