Występowanie w świecie: Tak
ABBC3_OFFTOPIC
Najsłynniejsza z historii opowiadająca o pochodzeniu koboldów głosi, że za sprawą jakieś podłej sztuczki wywodzą się one bezpośrednio od smoków. Charakter i wpływ tej sztuczki różni się w zależności od opowiadajacego, ale zwykle dotyczy bóstw obcych istot. Podobno zazdrosne bóstwa ukradły im smoczą moc, zmuszając majestatyczne istoty do porzucenia swoich wielkich ciał i schronienia się w żałośnie słabych skorupach koboldów. Inne historie mówią o tym, że koboldy żyły niegdyś w okropnej biedzie i rozpaczy, aż do momentu w którym boskie smoki obdarzyły je magią, mądrością i zdolnością do pisania oraz czytania. Każdy z mitów może zawierać ziarnko prawdy, niemniej jednak prawda o początku istot zwanych koboldami została dawno zakopana pod piaskami czasu.
Koboldy sięgają wzrostem od 60 do 80 cm, podczas gdy ich waga zazwyczaj nie przekracza 25 kg. Ich skóra pokryta jest cienką warstwą łusek, których kolor zależny jest od smoczego dziedzictwa i których wzory wydają się być całkowicie przypadkowe. Najczęściej spotykane klany koboldów odznaczają się rdzawo-czerwono-czarnymi łuskami. Istoty wzorem swoich drakonicznych przodków posiadają krótki, przysadzisty ogon, jednak ich mięsnie nie są na tyle rozwinięte, by móc nim manipulować. Każdy kobold ma świecące, czerwone oczy, co miałoby być znakiem ich wrodzonej, magicznej mocy. Badacze zajmujący się magią oczywiście odrzucają ową teorię, niemniej jednak smoczątka nie zaakceptują innego wytłumaczenia.
Koboldy wierzą w instytucje małżeństwa i w długotrwałe zwiazki monogamiczne. Relacje te są z konieczności zrywane w momencie śmierci jednego z partnerów. Śmierć małżonka oznacza, że osoba która przeżyła jest gotowa do ponownego wejścia w związek w ciągu plus minus miesiąca. Prowadzi to do wielu pośpiesznych małżeńśtw, jako że koboldy usiłują wypełniać swe obowiązki względem klanu i natury. Jednym z głównych powodów rozprzestrzeniania się koboldów na całym świecie, poza ich wrodzonym uporem, jest cykl rozrodczy, który pozwala przetrwać klanom nawet w obliczu ogromnych zniszczeń. Samice tego gatunku są prawie cały czas płodne i już miesiąc po godach są w stanie złożyć od czterech do ośmiu jaj. Po kolejnym miesiącu samica jest w pełni sprawna do kolejnego cyklu rozrodczego. Zdecydowana większosć gatunków koboldów ma tendencje do gromadzenia jaj w tzw. wylęgarniach, w których opiekują się nimi przygotowane do do tego celu samice. Pozwala to pozostałym smoczątkom na powrót do codziennych obowiązków w klanie tak szybko, jak to możliwe, ale też zapewnia, że nowe pokolenia będą bardziej przywiązane do klanu niźli „rodziny”.
Jaja koboldów mają niesamowicie twardą skorupę o powierzchni zbliżonej do kutego kamienia i masie ośmiokrotnie większej niż klasyczny drób. Wylęganie następuje w ciągu trzech tygodni, z kilkudniowymi odchyleniami w obie strony, zależnie od temperatury w legowisku i zakresu opieki, jaki zapewniają im samice. Kreatury osiągają dojrzałość w ciągu jednego roku od wyklucia, co stanowi fenomenalne tempo wzrostu, któremu nie dorównuje wiele znanych ras. W ciągu tych krótkich miesięcy żarłoczne apetyty młodych pozwalają im rosnąć i nabierać siły. Ich łuski początkowo są bardzo miękkie w dotyku, nie mocniejsze niż ludzka skóra, ale w trakcie roku naturalnie twardnieją.
Koboldy sięgają wzrostem od 60 do 80 cm, podczas gdy ich waga zazwyczaj nie przekracza 25 kg. Ich skóra pokryta jest cienką warstwą łusek, których kolor zależny jest od smoczego dziedzictwa i których wzory wydają się być całkowicie przypadkowe. Najczęściej spotykane klany koboldów odznaczają się rdzawo-czerwono-czarnymi łuskami. Istoty wzorem swoich drakonicznych przodków posiadają krótki, przysadzisty ogon, jednak ich mięsnie nie są na tyle rozwinięte, by móc nim manipulować. Każdy kobold ma świecące, czerwone oczy, co miałoby być znakiem ich wrodzonej, magicznej mocy. Badacze zajmujący się magią oczywiście odrzucają ową teorię, niemniej jednak smoczątka nie zaakceptują innego wytłumaczenia.
Koboldy wierzą w instytucje małżeństwa i w długotrwałe zwiazki monogamiczne. Relacje te są z konieczności zrywane w momencie śmierci jednego z partnerów. Śmierć małżonka oznacza, że osoba która przeżyła jest gotowa do ponownego wejścia w związek w ciągu plus minus miesiąca. Prowadzi to do wielu pośpiesznych małżeńśtw, jako że koboldy usiłują wypełniać swe obowiązki względem klanu i natury. Jednym z głównych powodów rozprzestrzeniania się koboldów na całym świecie, poza ich wrodzonym uporem, jest cykl rozrodczy, który pozwala przetrwać klanom nawet w obliczu ogromnych zniszczeń. Samice tego gatunku są prawie cały czas płodne i już miesiąc po godach są w stanie złożyć od czterech do ośmiu jaj. Po kolejnym miesiącu samica jest w pełni sprawna do kolejnego cyklu rozrodczego. Zdecydowana większosć gatunków koboldów ma tendencje do gromadzenia jaj w tzw. wylęgarniach, w których opiekują się nimi przygotowane do do tego celu samice. Pozwala to pozostałym smoczątkom na powrót do codziennych obowiązków w klanie tak szybko, jak to możliwe, ale też zapewnia, że nowe pokolenia będą bardziej przywiązane do klanu niźli „rodziny”.
Jaja koboldów mają niesamowicie twardą skorupę o powierzchni zbliżonej do kutego kamienia i masie ośmiokrotnie większej niż klasyczny drób. Wylęganie następuje w ciągu trzech tygodni, z kilkudniowymi odchyleniami w obie strony, zależnie od temperatury w legowisku i zakresu opieki, jaki zapewniają im samice. Kreatury osiągają dojrzałość w ciągu jednego roku od wyklucia, co stanowi fenomenalne tempo wzrostu, któremu nie dorównuje wiele znanych ras. W ciągu tych krótkich miesięcy żarłoczne apetyty młodych pozwalają im rosnąć i nabierać siły. Ich łuski początkowo są bardzo miękkie w dotyku, nie mocniejsze niż ludzka skóra, ale w trakcie roku naturalnie twardnieją.
Szybcy w działaniu (+2)
Niegodni zaufania (+3)
Światłowstręt (+2)
Przeciętni (+1)
Słabi (+2)
Cechy pozytywne:
Liczni (-6)
Ulegli (-4)
Kobodżlan
Władza:
ABBC3_OFFTOPIC
Pośród gór i wzgórz Kobodżlanu, gdzie klany koboldów żyją ze sobą w zgodzie i w nienawiści do obcych, władza sprawowana jest przez osobnika zwanego Nadzorcą. Najbardziej sędziwe koboldy twierdzą, że przed Szarą Mgłą tak właśnie zwracał się do przywódców koboldów niegdysiejszy, owiany złą sławą i ogromną potęgą Mroczny Pan. Tytuł ten przypada jednemu z przywódców klanowych dożywotnio, na zasadzie elekcji w obrębie najwyższej kasty. Obok Nadzorcy istnieje rada klanów, która reprezentuje swoje partykularne interesy oraz wspiera suzerena radą i ramieniem. Szczególną pozycję w strukturach państwa posiadają skrzydlate koboldy, które zawsze mają zagwarantowaną połowę miejsc w radzie.
ABBC3_OFFTOPIC
Począwszy od szeregu mitów związanych z ich kreacją, wierzenia koboldów zawsze koncentrowały się wokół smoków. Czy to z powodu niespełnionych fantazji o przeistoczeniu się w jednego z nich, czy też wrodzonej służalczości, klany ochoczo składają smokom ofiary i daniny, nierzadko też oferując się jako wieczorne przystawki. Uczeni zaobserwowali jednak, że ten ferwor w dogadzaniu smoczym władcom ma miejsce tylko w przypadku, gdy smok daje oznaki świadomości. Myli się ten, kto sądzi, że smoczątka popędzą na koniec świata za byle dużą jaszczurką. Poza istotami, które cechują się namacalną obecnością, wielu obywateli Kobodzlanu kieruje swą cześć i modły ku bytom eterycznym. Tak, zawsze w wyobrażeniach są to smoczopodobni bogowie. One po prostu nie umieją inaczej. Jednym z dominujacych, zorganizowanych wyznań jest kult Pani, smoczego bóstwa kreacji i destrukcji, która rzekomo miałaby w czasach końca pochłonąć znany świat, by rozpocząć cykl stworzenia od nowa. Koboldy uznają politeizm, a przynajmniej robią to póki nie znajdzie się wystarczająco majestatyczny, przerażający i potężny smok, który im tego zabroni. Akceptują też egzystencje bóstw-stworzycieli innych ras, jednak nie okazują im szacunku.
ABBC3_OFFTOPIC
Dzieli się na kilka konstruktów - zaczynając od klanu, przez rodzinę, na kascie kończąc. Przynależność klanowa jest ważna. To właśnie dla niego kobold żyje i umiera, to właśnie od jako kolektywna społeczność decyduje, jakim zajęciem powinien się parać indywidualny smoczek. Migracja z jednego klanu do drugiego nie jest możliwa, gdyż jak to mówią: Wwux shilta ti thirku dout ternocki. Jak wspominano w opisie rasy, kreatury wierzą w związki monogamiczne. Oprócz funkcji prokreacyjnej i emocjonalnej, rodzina odpowiedzialna jest za budowanie swojej renomy, która rzutuje na dostęp do profesji w obrębie klanu, a w dalszej kolejności na przynależność kastową. W kontekście tego wszystkiego egzystuje już wspominana kasta. Nie jest ona oparta o grupę zawodową, toteż członkowie tej samej profesji mogą mieć zupełnie inną rangę. Myślą przewodnią jest to, że kobold który jest bardziej przydatny dla społeczności należy do wyższej kasty, oraz że potomstwo urodzone w danej kascie jest zobowiązane do bycia tak samo przydatnym, jak jego rodzice. W przypadku, gdy któryś z koboldów nie wypełni pokładanych w nim oczekiwań, zostanie zdegradowany lub zastąpiony przez kogoś zdolniejszego. Każda z kast posiada w swojej strukturze swoje własne subkasty, które działają na tych samych zasadach, niemniej jednak najpodlejszy członek danej kasty zawsze posiada wyższy status, niż najbardziej szanowany członek niższej kasty. Hierarchia w społeczności koboldów nawiązuje symbolicznie do ciała smoka - najpierw są Rogi, następnie Kły, Języki, Łuski, Szpony, na Ogonach kończąc. Odrębne od całego schematu pozostają Skrzydła, do których przynależność zależy wyłącznie od szczęścia urodzenia się jako skrzydlaty kobold, a które otrzymują najwyższą cześć.
ABBC3_OFFTOPIC
Będąc na dnie łańcucha pokarmowego bestii tego świata, Koboldy od pokoleń toczą nierówną walkę o przetrwanie. Na przestrzeni dziejów pośród klanów wykształciły się więc odpowiadające wzorce kulturowe, takie jak rytualne wykonanie dzidy na znak osiągnięcia wieku dorosłego. Niezależnie od kasty do której smoczątka przynależą, każde z nich jest zobowiązane do walki o zachowanie klanu. W praktyce oznacza to, że wojska Kobodżlanu opierają się na pospolitym ruszeniu, które stawia sie do boju z tym co ma - zazwyczaj jest to kilof, włócznia czy łuk. Plemiona prowadzą wyprawy łupieżcze, których członkowie rekrutowani są na zasadzie ochotnictwa. Każde plemie z reguły posiada dedykowaną grupę wojowników, których podstawowym celem jest ochronia siedlisk oraz egzekwowanie woli przełożonych. Będąc świadom indywidualnego potencjału bojowego każdego ze smoczątek, unikają one wydawania bitew na otwartej przestrzeni. Preferują szarpanie przeciwnika, a najlepiej to wprowadzenie go we wcześniej przygotowaną pułapkę. Jeżeli jednak standardowa metodyka prowadzenia działań wojennych zawodzi, koboldy zwyczajnie rzucają się na przeciwnika niczym rój wściekłych owadów, licząc na to, że przewaga liczebna przesądzi o losach bitwy.
Uprzywilejowana grupa (+4), Skrzydlaty k'bold lepszy k'bold!
Niesława władcy (+2), Gygax słaby pan!
Spustoszenie (+2), Złodzieje! Ukradli! Złoto...
Cechy pozytywne:
Mistrzowie kamieniarstwa (-4), K'bold ciężka praca.
Starożytne ruiny (-5), Mroczny Pan tu był! Czarna twierdza budzi grozę...
Fortyfikacje (-4), Chronić skarb!
Znana postać (-3), Szervazix najokropniejszy!
