Imperius XIV

Aby dalszym niesnaskom między poddanymi księcia Prus w Indiach Zachodnich a ludami zamieszkującymi ziemie pod władzą książęcą zapobiec następujące prawo wydajemy:

1. Tubylczy mieszkańcy ziem warnezyjskich winni być traktowani na równi wobec prawa, a kto ukrzywdzi takowego w jakikolwiek sposób podlegać będzie takiej karze, jakby czynu swego dokonał wobec kolonisty.
2. Zakazuje się odbierania tubylcom ziem, które nadano im w używanie. Odebrane im one mogą być tylko w majestacie prawa jako kara za przestępstwa lub zakupione.
3. Nadaje się przywilej sądowniczy plemionom warnezyjskim. Jeżeli obiema stronami sprawy są tubylcy, a do przestępstwa doszło na ziemiach plemion podległych Kompanii, zezwala się na sprawowanie sądów według miejscowego prawa.
4. Jeżeli jedną ze stron sprawy jest kolonistą, lub do przestępstwa dojdzie poza ziemiami plemiennymi, przestępstwo sądzić będzie sędziowie podlegli gubernatorowi w Prusach.
5. Spod przywileju sądowniczego wyłączeni są Warnezyjczycy którzy przyjmą wiarę chrześcijańską, którzy podlegać będą sądom kolonialnym.
6. Wszystkie przypadki które wykraczać będą poza wyżej wymienione warunki podlegają jurysdykcji sądów kolonialnych.
7. Utworzona zostaje Komisja Ziemska, której zadaniem będzie dokładne wyznaczenie granic ziem plemion podległych władzy Kompanii i dokonywanie rozdziału ziem w miarę poszerzenia się granic kolonii.
8. Warnezyjczykom, którzy przyjmą wiarę chrześcijańską zezwala się na osiedlanie poza wyznaczonymi domenami plemiennymi jak i na osiedlanie się w miastach. Warnezyjczykom, którzy trwać będzie przy swych szkodliwych zabobonach zakazuje się osiedlania poza domenami swoich plemion.
9. Warnezyjczycy, którzy przyjmą wiarę chrześcijańską nie mogą podlegać podatkom innym czy wyższym niż koloniści.
10. Zakazuje się niewolenia Warnezyjczyków którzy przestrzegają prawa. Zniewoleniu podlegać mogą tylko ci, których przestępstwo jest odpowiednio wielkie.
11. Zlecone zostaje opracowanie katechizmu w języku nordculskim i przetłumaczenie na niego wszelkich modlitw i prawd wiary. Misjonarze, którzy nauczać będą Warnezyjczyków, winni być biegli w językach tubylczych.

Wydany roku pańskiego 1553 w Albrechtstadt przez gubernatora w Pruskich Indiach Zachodnich, Franza Brachmanna.

PRZYWILEJ HEIDALSKI
Aby wynagrodzić zacnych mieszczan miasta Heidal, którzy by przelewowi krwi zapobiec miasto swe pod opiekę pruską oddali, wydajemy tenże przywilej:

1. Wyłącza się kupców z miasta Heidal spod ograniczeń edyktu o prawach Warnezyjczyków z roku 1553 zakazującego poganom zakupu ziem poza ich ziemiami, oraz osiedlania się poza nimi.
3. Kupcy z Heidal mogą prowadzić swobodny handel zarówno na dawnych ziemiach Frjálsherað wcielonych do naszej kolonii jak i na pozostałych ziemiach pruskich w Warnezji. Gdy handel prowadzić będą poza nimi, traktowani winni być jak kupcy pruscy i cieszyć się taką samą ochroną i przywilejami.
4. Miastem Heidal w imieniu gubernatora pruskich Indii Zachodnich zarządzać będzie burmistrz wybierany przez godnych mieszczan Heidal, którzy odpowiedni majątek posiadać będą.
5. Nadaje się miastu Heidal przywilej sądowniczy, ktokolwiek popełni przestępstwo w obrębie miejskich murów, odpowiadać będzie przed sądem miejskim podług praw Heidal. Przedstawiciel gubernatora na Heidal w obradach sądu uczestniczyć może, aby informować gubernatora o przebiegach sądów i czy nie godzą one w poczucie sprawiedliwości.
6. Prowadząc handel w swym mieście oraz wzdłuż rzeki Frykien (*), kupcy z Heidal wyłączeni będą spod ograniczeń edyktu o prawach Warnezyjczyków z roku 1553 dotyczące wysokości podatków dla pogan. Nie mogą oni zostać opodatkowani wyżej niż kupcy pruscy prowadząc swe interesy na tych terenach.
7. Na okres lat trzech obniża się wszelkie obciążenia podatkowe dla kupców z Heidal o połowę.

Wydany roku pańskiego 1562 w Albrechtstadt przez gubernatora w Pruskich Indiach Zachodnich, Franza Brachmanna.

(*) Rzeka płynąca przez Frjálsherað

Wraz z końcem wojny, aby rany przez nią zadane uleczyć, tych którzy przeciw nam stawali ukarać, a tym, którzy pod naszą opiekę się oddają przebaczyć, wydajemy następujący edykt:

1. Wojownicy, którzy walczyli przeciw nam, uwolnieni zostaną z niewoli, jeżeli tylko przysięgną wierność i że nie wystąpią przeciw gubernatorowi Pruskich Indii Zachodnich i księciu w Prusach.
2. Jarlowie którzy broń swą złożyli, jeżeli w Albrechtstadt publicznie przysięgną wierność i że nie wystąpią przeciw gubernatorowi Pruskich Indii Zachodnich i księciu w Prusach oraz przyjmą wiarę chrześcijańską, zostaną uwolnieni z niewoli a ich prywatne posiadłości i folwarki zwrócone im zostaną.
3. Zniesione zostaje poddaństwo chłopów wobec wszystkich jarlów Frjálsherað i innych jego byłych możnych jak i obciążenia podatkowe które winni byli tymże możnym. Ziemie które użytkowali nadane im zostają w posiadanie i płacić oni będą takie podatki, jak inni warnezyjscy poddani pruscy w Indiach Zachodnich.
4. Posiadłości możnych Frjálsherað, którzy życia swe w walce z armia Prus postradali, albo którzy nadal walczą przeciw nam zostają przejęte przez władze kolonialne. Przekazane one zostaną godnym zaufania chrześcijanom, aby nimi zarządzali, lub w wypadku gdy ocenione to zostanie jako bardziej racjonalne, podzielone na mniejsze farmy i sprzedane chrześcijanom, którzy tą ziemię chcieliby objąć w posiadanie.
5. Wszyscy mieszkańcy byłego Frjálsherað, którzy kontynuują swą walkę przeciw władzom kolonialnym, a którzy w ciągu tego roku złożą broń i przysięgną wierność nowej władzy, zgodnie z postanowieniami tegoż edyktu, zostaną nim objęci, a ich winy zostaną im wybaczone.

Wydany roku pańskiego 1562 w Albrechtstadt przez gubernatora w Pruskich Indiach Zachodnich, Franza Brachmanna.

Aby rządy w pruskiej Warnezji sprawowane były sprawiedliwie i aby przestrzeganie prawa wzmocnić wydaje się następujący edykt:

1. Powołana zostaje Kamera Skarbu. W ramach tego urzędu skupione będą wszelkie sprawy poboru podatków, nakładania ceł i opłat oraz prowadzenia skarbca kolonialnego i nadzoru nad poprawną księgowością.
2. Na czele Kamery stać będzie Syndyk, który powoływany będzie przez gubernatora i bezpośrednio przed nim odpowiadać będzie.
3. W Albrechstadt założony zostaje Urząd Główny Kamery, w którym gromadzone będą archiwa skarbu. Każdy dokument skarbowy wypisany na terenie kolonii uczyniony winien być w dwóch kopiach, a jedna wysłana do archiwum Kamery.
4. W miastach kolonii założone zostaną regionalne urzędy kamery, aby usprawnić pobieranie podatków i ceł. W razie wystąpienia takowej potrzeby dla usprawnienia administracji, Kamera może zakładać dodatkowe urzędy w miejscach gdzie będzie to potrzebne.
5. Poborcy podatków i celnicy opłacani będą z budżetu Kamery, a kwestie nagród dla wyróżniających się urzędników pozostają w gestii Głównego Urzędu Kamery.
6. Zezwala się Kamerze na rekrutowanie z jej budżetu strażników oraz opłacanie łodzi patrolowych mających uniemożliwiać próby przemytu.
7. Każdy towar który opuszcza terytorium kolonii lub na nie wkracza winien zostać oclony, unikanie tego obowiązku skutkować będzie jego konfiskatą.
8. Podatki i cła pobieranie mają być według stawek ustalonych przez urząd gubernatora i Kamerę i winny być jednolite na terenie kolonii. Różnice wynikać mogą jedynie z edyktów gubernatorskich lub syndyka kamery, które zatwierdzone zostaną przez gubernatora.
9. Powołuje się Urząd Rewidencki. Na jego czele stać będzie Nadrewident, który powoływany będzie i odpowiadać będzie przed gubernatorem.
10. Rewidenci kontrolować będą prawidłowość działań poborców podatków, celników i urzędników kamery, ażeby zapobiec łapownictwu i nieprawości.
11. Na cele działania Kamery i Rewidencji przekazywana będzie trzy procent dochodu kolonii. Aby jej utworzenie przebiegło sprawnie, w roku bieżącym suma ta zostanie potrojona.

BISKUPSTWO NARSCII
Aby móc zanieść światło wiary chrześcijańskiej ku najdalszym zakątkom pogańskiej Warnezji i aby umocnić wiarę na tych ziemiach wydaje się następujący edykt:

1. Utworzone zostaje luterańskie biskupstwo Narscii.
2. Biskupstwo obejmować będzie wszystkie ziemie pod władzą księcia Prus w Nowym Świecie.
3. Do biskupa Narscii należeć będzie przewodzenie kościołowi na ziemiach pruskich w Narscii, rozsądzanie wszelkich sporów w jego łonie oraz organizację jego działania.
4. W sprawach świeckich biskup Narscii podlegać będzie decyzjom gubernatora, jako przedstawiciela władzy księcia Prus.
5. Siedziba biskupstwa Narscii znajdować się będzie w Albrechstadt.
6. Biskup Narscii obierany będzie przez wszystkich pastorów na ziemiach mu podległych, którzy stoją na czele wiernych parafii.

O SĄDACH I STRAŻY KOLONIALNEJ

Aby zadbać o sprawiedliwość na ziemiach Warnezji i o prawa przestrzeganie wydaje się następujący edykt:

1. Powołuje się Urząd Praw i Dyscypliny. Na jego czele stać będzie Komisarz Praw. Zadaniem urzędu tego będzie kontrola działań sędziów na terenie kolonii oraz prawości wyroków przez nich wydawanych.
2. Komisarz Praw powoływany będzie przez gubernatora i bezpośrednio przed nim odpowiadać będzie.
3. Obywatele którzy czują się pokrzywdzeni wyrokiem wydanym przez sądy kolonialne mogą złożyć skargę do Urzędu Praw i Dyscypliny. Jeżeli urząd ten stwierdzi rażące odstępstwo od praw kolonialnych w wydawaniu wyroku, sprawa zostanie poddana ponownemu osądowi przez sędziego wyznaczonego przez Urząd. Jeżeli stwierdzone zostanie przekupstwo sędziego, zostanie on należycie ukarany, podobnie jak łapownik.
4. Nakazuje się tworzenie kopii dokumentów sądów kolonialnych i przesyłanie ich do Urzędu Praw i Dyscypliny, gdzie złożone będą w archiwum, celem możliwości lepszego rozeznania w działaniach sądów kolonialnych.
5. Utworzona zostaje Straż Kolonialna. Zadaniem jej będzie przeciwdziałać bandytyzmowi na terenie kolonii. Utrzymywać ona będzie porządek na terenie kolonii jak i zbrojnie występować przeciw bandytom, którzy broń podnieśli przeciw obywatelom kolonii. Siedziby Straży Kolonialnej utworzone mają zostać w miastach kolonii, gdzie będą garnizonować jej członkowie.
6. Na czele danego oddziału Straży stać będzie Komendant. Wszystkie oddziały straży podlegać będą Nadkomentantowi, którego siedziba znajdować się będzie w Albrechstburgu i powoływany będzie przez gubernatora i bezpośrednio przed nim odpowiadać będzie.
7. Na cele działania Urzędu Praw i Dyscypliny oraz Straży Kolonialnej przekazywane będzie pięć procent dochodu kolonii. Aby ich utworzenie przebiegło sprawnie, w roku tym suma ta zostanie potrojona.