Elmuria
: śr maja 03, 2023 7:57 pm
Królestwo Elmurii
Kultura:
Elmurowie słyną z wyjątkowego kunsztu artystycznego i rzemieślniczego, a także z wysokiej wartości estetycznej swoich dzieł. W sztuce Elmurii dominują motywy roślinne i zwierzęce, a w szczególności kwiaty i ptaki, co odzwierciedlało szacunek dla natury i harmonii z nią. Wielką uwagę przywiąuje się do tkanin i ubiorów, które są ozdobione kolorowymi haftami i ornamentami. Elmurowie są również znani z produkcji biżuterii, która jest wykonywana z drogocennych kamieni i metali. Religia odgrywa ważną rolę w kulturze Elmurii. Szczególnie ważne są dla nich kamienie szlachetne, które są uważane za święte i utożsamiane z różnymi cechami nadprzyrodzonymi. W Elmurii dużą rolę odgrywają również tańce i muzyka, które są integralną częścią życia codziennego. Tańce są wykonywane z gracją i elegancją, a muzyka jest grana na instrumentach, takich jak bęben i flet.
Religia:
Religia Elmurii oparta na trzech małych klejnotach, klejnocie czerwonym, żółtym i czarnym, jest nazywana "Ambatukaaaaha". Według legendy, trzy klejnoty zostały stworzone z pomocą trzech starożytnych bogów przez założyciela rodu Karibua. W owych klejnotach zostali zaklęci sami trzej starożytni bogowie.
Klejnot czerwony symbolizuje życie i jest uważany za klejnot miłości. Uważa się, że w klejnocie tym kryje się energia życiowa, a dotknięcie go daje człowiekowi siłę i ożywienie.
Klejnot żółty symbolizuje mądrość i jest uważany za klejnot nauki. Uważa się, że ktoś, kto dotknie tego klejnotu, otrzyma dar mądrości i znajdzie odpowiedzi na swoje pytania. Klejnot ten jest szczególnie szanowany przez nauczycieli, mędrców i uczonych.
Klejnot czarny symbolizuje śmierć i jest uważany za klejnot tajemnic. Uważa się, że ten klejnot kryje w sobie tajemnice życia po śmierci, a dotknięcie go może otworzyć drzwi do innego świata.
Karibu stworzył koronę, w którą włożył klejnoty. Korona z trzema klejnotami, stała się symbolem władzy i potęgi. Władcą, który ją nosił, uznawano za wybranego przez bogów i posiadającego szczególną moc. Jednak w Królestwie Elmurii istniał ród Kuja. Byli oni jednym z najbardziej zamożnych plemion w całej krainie, słynęli z pięknych ozdób i wyrobów rzemieślniczych. Czuli się oni zdradzeni przez bogów za to, że wybrali oni Karibua jako boskiego pomazańca, a nie Kuja. Ambadeblou zaczął marzyć o posiadaniu korony Karibua i sprawieniu, aby jego ród stał się najpotężniejszy w całym królestwie. Kuja postanowił działać i podstępem ukradł czarny klejnot z korony. Następnie, cały ród i wierni jemu ludzie uciekli daleko na północ, do niezbadanych części krainy, gdzie zamieszkali wśród dzikich zwierząt i lasów. Tam zaczęli kultować klejnot jako symbol swojej władzy i siły, wierząc, że dzięki niemu osiągną nieśmiertelność i potęgę. Jednakże, z biegiem czasu, ród Kuja stawał się coraz bardziej dziki. Zaczęli stosować brutalne i krwawe rytuały, ofiarowując klejnot bogom, aby otrzymać ich łaskę i potęgę. Tymczasem, w królestwie Elmurii, król Karibu dowiedział się o kradzieży i wysłał swoje wojska, aby odzyskać skradziony klejnot. Po ciężkich walkach, wojska Elmurii ostatecznie rozbiły cały ród Kuja. Jednak Kuja wykorzystując chaos zdołał uciec wraz z czarnym klejnotem do łodzi i odpłynął.
Wierzy się, że Królestwo Elmurii odzyska swoją dawną potęge, kiedy odzyska czarny klejnot.
Ustrój:
Królestwo Elmurii jest ustrukturyzowane w sposób, który umożliwia rządy królowi oraz udział szlachty i ludu w rządzeniu. Władca Elmurii jest uważany za głowę państwa oraz najwyższego sędziego, a jego decyzje są ostateczne. Jednakże król był zobowiązany do konsultacji ze swoimi doradcami, którzy reprezentowali różne sektory społeczne i mieli swoje zadania i obowiązki.
Szlachta Elmurii składa się z bogatych właścicieli ziemskich i najwybitniejszych rzemieślników, którzy zajmują wysokie stanowiska na dworze królewskim i mają swoje ziemie i rycerzy. Ich zadaniem jest utrzymywanie porządku i zapewnienie obrony swoich włości przed zagrożeniami zewnętrznymi. Szlachta ma również prawo do zasiadania w radzie królewskiej i uczestnictwa w decyzjach dotyczących państwa.
Ludność zwykła, czyli chłopi, przeciętni rzemieślnicy i kupcy, ma również pewne prawa i wolności, ale ich wpływ na rządy jest ograniczony. Mimo to, król i jego doradcy często bierze pod uwagę ich interesy i potrzeby podczas podejmowania decyzji. Chłopi mają obowiązek pracować na ziemiach szlacheckich i płacić podatki.
Tron jest dziedziczony przez najstarszego członka rodu królewskiego.
Historia kraju:
ABBC3_SPOILER_SHOW
Historia Elmurii zaczyna się od Karibu. Królestwo Elmurii pierwotnie istniało w dalekich krainach za wodą. W czasach świetności Królestwa Elmurii trzy święte klejnoty, klejnot czerwony, klejnot żółty i klejnot czarny, stanowiły fundament religii i władzy królewskiej. Po kradzieży czarnego klejnotu przez Kuja królestwo zaczęło pogrążać się w chaosie i dekadencji. Królowie byli coraz słabsi i bardziej bezradni wobec problemów wewnętrznych i zewnętrznych, a religia zaczęła tracić na znaczeniu. W końcu król Ambasing Karibu i jego ludzie postanowili opuścić królestwo i wyruszyć na poszukiwania zaginionej relikwii. Podzielili się na dwie floty. Pierwsza flota, którą dowodził kuzyn króla Uume Karibu wypłynęła pierwsza. Druga flota z królem naczele wypłynęła parę lat później. Po długiej podróży pierwsza flota dopłynęła do nowego lądu w 660 roku ery imperialnej. Praktycznie bez walki zajęli miasto Midan, a następnie cały archipelag wysp, gdzie założyli nową stolicę Ngono i zcentralizowali swoją władzę. Po 9 latach przypłynęła o wiele większa druga flota, która zajęła trzy prowincje Sułtanatu. Na nowo zdobytych prowincjach kultury się stopniowo zlewały i zaczynała panować w nich nowa religia Elmurii. Król wysyłał posłów do ludów nowej ziemi z zapytaniem, czy nie słyszeli o osobie podobnej do elmurów o imieniu Kuja. Jedynym ludem, który nie tylko nie odpowiedział na poselstwo, ale również okradł go z konia była Republika Naugrimów, które sąsiadowało z Królestwem Elmurii. Król Ambasing był tak wściekły, że w 700 roku zorganizował inwazje na Naugrimów niszcząc je i nawracając siłą. W 726 roku Ambasing zmarł, zostawiając królestwo i koronę swojemu synowi Tankredowi.
Kultura Naugrimów:
Naugrimowie są nierozerwalnie związani z górami. Tam rodzą się, żyją i umierają i nikt, nawet podróżujący daleko kupcy, nie wyobraża sobie inaczej. Miasta w przeszłości powstawały w pobliżu, lub nawet w kopalni, a część nawet budowano wewnątrz góry. Po wyczerpaniu się surowców, takie miasto dalej pełniło swoją funkcję, jako ośrodek kulturowy i państwowy. Naugrimowie z miast żyją w większej społeczności, w porównaniu do tych z prowincji więc, przestrzegają też innych obyczajów. Na przykład, o ile posłuszeństwo i ciężka praca jest wzorem dla osobnika żyjącego w mniejszej osadzie, o tyle w mieście najważniejsza jest kreatywność, zwłaszcza inżynieryjna, nie ma bowiem dla naugrima z miasta większej dumy, niż widzieć swojego syna jako mechanika/ inżyniera. Życie na prowincji wygląda zupełnie inaczej. Naugrimowie żyjący poza miastem, żyją w klanach, czyli grupach w większym lub mniejszym stopniu ze sobą spokrewnionych. W obrębie jednej osady mieści się jeden klan. Klan rządzony jest zwykle przez demokratycznie wybieraną starszyznę lub radę, którą można usunąć również przez demokratyczne głosowanie. Co do zasady, osiedla wiejskie są zwykle bardziej konserwatywne i bardziej skłonne do chrząkania w obecności obcych. Nieodłącznym elementem ich życia jest picie piwa. Mówi się, że „jak naugrim piwa nie pije, to mu wątroba gnije”, więc ten złocisty napój lany jest do każdego posiłku, w przerwie w pracy i przed snem. Starsi naugrimowie, jako doświadczeni członkowie społeczeństwa, obdarzani są wielkim szacunkiem. Powodem do dumy naugrimów jest też broda, co do zasady, im dłuższa, tym większy respekt wzbudza (aczkowielk nie każdy może sobie pozwolić na zapuszczenie długiej brody). Brody są również traktowane z szacunkiem, odciętej brodzie organizuje się uroczysty pochówek, a ścięcie jej komuś całkowicie, to największa obraza, jaką może ponieść naugrim.
Oddziały wojska zawodowego:
Czarni rycerze - werbowani z synów możnych, jako straż przyboczna króla. Walczą zwykle konno, lecz potrafią również ustawić się w formacji pieszej. Opancerzeni są w charakterystyczne czarne kolczugi, a za broń mają kopie, miecze, buzdygany i tarcze.
Piechota morska - Elmurowie od zawsze związani byli z morzem, zatem nic dziwnego, że ich kraj wykształcił specjalną piechotę do walki morskiej. Piechota morska jest werbowana najczęściej spośród portowych osiłków, których następnie przeszkala się w prawdziwych elmurskich żołnierzy. Uzbrojeni są w przeszywanice i proste hełmy, za broń mając najczęściej drewniane tarcze i topory.
Tarczownicy Elmurscy - jest to bardzo uniwersalna ciężka piechota. Pierwotnym przeznaczeniem tej formacji było tłumienie buntów, jednak gdy po latach państwo się ustabilizowało, ich przeznaczenie zmieniło się do obrony. Uzbrojeni są w duże tarcze i włócznie, mając krótkie miecze jako broń zapasową. Opancerzenie ich składa się natomiast z prostej kolczugi oraz stalowego hełmu.
Mapa państwa:
ABBC3_SPOILER_SHOW
Doktryna Mistrzowie Szkutnictwa
Bonus Znany i poważany
Bonus Silna flota
Minus Różnice kulturowe