Imperius XIV

Wiele lat przed powstaniem Imperium na terenach obecnej Marchii Kevedu żyły 2 ludy zwane Kev i Ved. Pierwszy z nich żył na nizinnych terenach zaś drugi Vedowie mieszkali na wyżynach graniczących z Kevami od południa. Ludy te toczyły ze sobą często wojny z racji ważny surowców leżących w tamtym czasie na terenach spornych pomiędzy plemionami. Kevowie polegali w swych wojnach na rycerstwie wyznającym zasadę iż mój dom to moja twierdza więc budowali tam gdzie żyli swe zamki a także na masowym poborze zaś lud gór i wzgórz jakim byli Vedowie korzystał raczej z ciężkiej piechoty. Jak wszystkie spory i ten doszedł do końca w pewnym momencie władca Vedów zmarł zostawiając na tronie młodą córkę. Ona zaś za namową swojej rady szlacheckiej skuszonych większymi przywilejami u Kevów poślubiła ich Króla Louisa V zwanego później Zjednoczycielem. Dzięki temu małżeństwu udało się zawrzeć pokój pomiędzy 2 państwami i zawiązano unię personalną na wskutek czego syn Louisa został władcą Kev-Vedu. Dzięki zjednoczeniu się obu narodów relacje pomiędzy ludami zaczęły się polepszać a także zaczął kwitnąć handel. Około 37 lat po powstaniu Królestwa nadeszła wojna z barbarzyńcami w, której jedynie dzięki połączeniu się 2 stylów walki - ciężka kawaleria Kevów oraz piechota górska Vedów udało się zwyciężyć krwawą wojnę, w której zginęło ponad 30% populacji Królestwa a ono samo zostało w połowie zrujnowane. Przez to wydarzenie w chwili gdy 15 lat później a dokładniej w roku 354 na Kev-Ved zaatakowało Imperium król Juan II zwołał swe chorągwie i wyruszył do bitwy pod krwawym polem gdzie jego armia została pokonana przez wojska cesarskie i tam podpisał pakt przyłączenia Królestwa do Imperium. Nowe rządy przyniosły stabilność i rozwój techniczny regionowi a więzy pomiędzy 2 ludami pozostały nadal silne po wojnie z barbarzyńcami, która stała się niemal ich mitem założycielskim. W ciągu około 400 lat bycia całkowicie zależnym od imperium wielu szlachciców zasymilowała się z ideami Imperialnymi oraz prosty lud zaczął wyznawać Seitheryzm lecz nieco w uproszczonej i podobnej do tego w co wierzyli wcześniej formie a także populacja państwa, która została drastycznie zmniejszona w czasie poprzednich wojen zaczęła rosnąć coraz bardziej zaludniając wszelkie tereny zaś do miast i bogatszych regionów zaczęli przybywać osadnicy z Imperium, niektórzy z nich zostali nawet po wycofaniu się go z tego miejsca. W chwili gdy Cesarstwo zaczęło powoli upadać miejscowy lud postanowił wykorzystać tą okazję by odzyskać choć częściową niezależność. Dlatego też miejscowa szlachta powoli zaczęła stawiać opór rozkazom cesarza a biedniejsi tworzyli grupki partyzanckie napadające na cesarskie konwoje i posłów jeśli uznali że są dość silni by je pokonać. Apogeum tych wydarzeń nadeszło 6 lata temu gdy część szlachty Vedów otwarcie sprzeciwiła się władzy Cesarskiej i zaczęła najeżdżać na kolonie obywateli z cesarstwa. Jako iż Imperium pragnie stabilności oraz te tereny były zamieszkane w większości przez niegodne ludy wobec czego nie warto było wydawać wielkich środków na utrzymanie ich poprzez dużą interwencję wojskową postanowiono utworzyć tam marchię, która miała zarówno spowodować iż miejscowe ludy nie zbuntują się całkowicie przeciw Cesarstwu jak i miało chronić Imperium od południa przed możliwymi atakami innych barbarzyńców. Na władcę marchii by udobruchać zyskać lepsze poparcie od tamtejszej szlachty Imperator wybrał Charlesa Kevala pochodzącego z bocznej linii pierwszych królów Kevedu. Od tamtego czasu Księstwo powoli zaczyna tworzyć własne prawa lecz armia nadal nie jest odpowiednio zorganizowana ze względu na liczbę organizacji jaka była przed powstaniem państwa nie wiadomo było jak zrobić to odpowiednio i skutecznie.



W Marchii Kevedu władzę nad całym państwem państwem sprawuje książę zaś jego synowie i córki zwani są księciami i księżniczkami. Tytuł ten jest dziedziczony z ojca na najstarszego syna, który jest całkowicie sprawny zarówno jak i fizycznie jak i umysłowo. Cały obszar państwa należy do księcia lecz wydzierżawia on niektóre tereny państwa swemu rycerstwu by mieli skąd wziąć pieniądze na trening a także w celu lepszego zarządzania danymi ziemiami. Pod księciem w hierarchii jest diuk, który zarządza w imieniu swego władcy hrabstwem (1 prowincja), które to z kolei jest podzielone na parę bądź paręnaście baronii podległych diukowi lecz zarządzane przez lokalną szlachtę. Tytuł diuka jest dziedziczny tak samo jak wszelkie inne tytuły szlacheckie. Aktualnie w Kevedzie jest 6 hrabstw zarządzanych przez 4 diuków i 2 osobiście przez Księcia. Następnymi w hierarchii są baronowie, którzy przysięgli swą lojalność zarówno arcyksięciu na którego terenach mieszkają jak i władcy całego państwa. Na samym końcu w hierarchii szlacheckiej są rycerze. Każdy rycerz w marchii ma obowiązek na wezwanie króla zwołać swe chorągwie tak by zarówno zapewnić bezpieczeństwo swoim ziemiom jak i wspomóc księcia na wojnie a także samemu wyruszyć na wojnę wraz z swym rynsztunkiem sfinansowanym z terenów dzierżawionych od władcy. W Hrabstwach mimo rządów diuków istnieją też baronie podległe osobie na której terenie mają swoje posiadłości. Oprócz tego istnieje również Rada Pięciorga składająca się z księcia oraz czterech diuków służących mu radą. Instytucja ta zwoływana jest raz do roku by omówić aktualne sprawy marchii i jej problemy a także sposoby jak im zaradzić. Margrabia jest podległy pod władzę Cesarza.



Społeczeństwo w Marchii Kevedu opiera się na podzieleniu ludności na 3 klasy społeczne. Ze wszystkich klas najbardziej znaczące jest rycerstwo. Mieszkają oni w zamkach bądź w innych siedzibach na terenie arcyksięstw. Ich zadaniem jest zarządzanie ziemiami, które dostali na dzierżawę od księcia a także dostarczanie mu wojsk w razie wojny. Płacą oni tylko podatek zwany dziesięciną. Drugą w hierarchii jest mieszczaństwo żyjące w miastach i niebędących pod ścisłą kontrolą rycerstwa w skutek czego posiadają wolność osobistą i mogą podróżować. To właśnie oni przynoszą największy dochód z podatków a także wybierają sami swych burmistrzów, którzy wraz z wszelkimi miastami w państwie są podlegli bezpośrednio księciowi. Ostatnią i najniższą klasą w Kevedzie jest chłopstwo. Są oni niemalże niewolnikami swoich panów rycerzy. Nie mogą oni przeprowadzać się z swych wsi a także muszą wynajmować ziemie od swojego pana. Płacą oni nie tylko książęcą dziesięcinę jak rycerze i mieszczanie lecz i także pogłówne, które idzie do Pana ziemi na której mieszkają. Niewolnictwo jako takie jest formalnie zakazane a wszelkie dziedziczenie w przypadku arystokracji odbywa się z ojca na syna, który musi być w pełni sprawny fizycznie jak i umysłowo by prawidłowo pełnić swą funkcję. Zaś w przypadku 2 mniej znaczących klas nie ma ustalonych formalnych zasad dziedziczenia majątku. Z racji asymilacji kulturowej przez Cesarstwo wiele imion używanych przez lud jest podobnych do tych w Néithrtáighu a także arystokracja pragnie mieć ,,czystą imperialną krew" i wzorem dla nich jest silny, wysoki mężczyzna z rudymi włosami z odwagą niszczący wszelkich wrogów królestwa.



Jako że Keved przez ponad 387 lata jest posłuszny Cesarstwu a także jest przez nie asymilowany kulturowo jak i religijnie oficjalną religią w królestwie jest odlam Seithsearyzmu zwany Kaisearyzmem. Przede wszystkim tak samo jak w Néithrtáighu lud wierzy iż przez powstanie świata powstał również czas jak i bogowie a po nich ludzie i zwierzęta a na końcu roślinność. Wszelkie istoty żywe i poruszające się są uznawane za istoty posiadające ducha zaś rośliny są traktowane jako dar od bogów dzięki którym ludzie i zwierzęta mogą się wyżywić. Żywe istoty po śmierci trafiają do świata mieszczącego się pod ziemią, gdzie będą przeżywać pośmiertne życie. W zależności od swojej roli oraz czynów w życiu mogą trafić do 3 miejsc przygotowanych przez boga podziemi - Pól Kary: jest to poziom mieszczący się najniżej podziemi gdzie wrzucani są wszelcy grzesznicy i wypalane są tam ich grzechy poprzez tortury i cierpienia, drugim miejscem są Pola Spokoju gdzie dusza wędruje po wielkich łąkach bez żadnych przyjemności lecz tez bez i kary. Ostatnim miejscem, które jest najwyżej w podziemiu są Pola Błogosławione gdzie mieszkają najbardziej odznaczeni ludzie wierni bogom i ich ideałom. W zależności od czynów popełnionych przez człowieka kara bądź nagroda w każdym z tych miejsc będzie się różnić a także ludzie po spędzeniu odpowiednio długiego czasu na Polach Kary trafiają do Pól Spokoju. Oficjalnymi bogami w Kaisearyzmie składającymi się na panteon są:

Eidraid - bóg Niebios, porządku i zaradności
Commanal – bóg mórz i oceanów i kupców
Faherrair – bóg ognia, powietrza, wiatrów i ziemi
Ruadihr – bogini wojny, siły i odwagi
Szejenarakator – Bóg Podziemia, Strażnik umarłych i bogactw
Groigial – bóg roli, roślin, zwierząt i plonów

Kapłani tej religii należą do klasy mieszczańskiej i nie płacą podatków koronie lecz nie mają po za tym żadnych dodatkowych praw a także w przeciwieństwie do Cesarstwa nie angażują się w życie politycznie królestwa. Zakładają oni również szkółki gdzie za odpowiednie pieniądze uczą mieszczan podstawowych rzeczy takich jak czytanie i pisanie a także pomagają mu zgłębić wiarę. Sami kapłani żyją też w celibacie i mieszkają w świątyni boga którego obrali za swego patrona a także dbają o jej czystość i o prawidłowe składanie ofiar.
Wierni praktykują wiarę poprzez wybranie jednego z bogów za swojego patrona oraz składanie ofiar bogom w świątyniach.



Rycerstwo Domowe - Jest to formacja powstała przez to iż nie wszyscy rycerze przysłużyli się wystarczająco by dostać swój dworek bądź zameczek, w którym mogliby władać. W takim wypadku przybywają wraz z swymi umiejętnościami i wyposażeniem do bogatszych i postawionych wyżej w hierarchii arystokratów i przysięgają im wierność a także służbę w zamian za miejsce do spania i pieniądze potrzebne do wyżywienia się i dbania o swój ekwipunek. Rycerstwo takie nie różni się prawie niczym od tego posiadającego własne ziemie. Tak samo jak inni szkolili się całe życie posługiwania mieczem i kopią a także jazdy konnej i walki w formacjach.

Straż pancerna - Werbowani są wszelkich stanów lecz najczęściej należą do niej biedniejsi szlachcie, których nie stać na konia czy też mieszczaństwo lub górale. Warunkiem dostanie się do tej formacji jest zdanie wszelakich testów fizycznych a także cech danej osoby, by sprawdzić czy nie stchórzy na polu bitwy i będzie dzielnie walczyć za Margrabie bądź swojego Arcyksięcia. Po przejściu pozytywnie wszelkich testów rozpoczyna się trwający rok trening siłowy jak i umiejętności władania włócznią i buzdyganem. Po zakończeniu treningu wyposażani są w długą na 1,8 metra włócznie zaprojektowaną do walki z kawalerią a także krótki buzdygan do walki z ciężkozbrojną piechotą wroga. Oprócz tych dwóch broni straż pancerna nosi ze sobą drewnianą tarczę wzmacnianą żelazem. Na ich pancerz składa się kolczuga sięgająca do kolan i stalowy hełm.

Straż górska - Są to nieregularne oddziały w, których skład wchodzą górale bądź chłopi mieszkający w górach. Jej celem jest pilnować porządku i bezpieczeństwa na górskich szlakach a w razie wojny wspomagać królewską armie w przemieszczaniu się i rozpoznaniu w trudnym terenie. Na ich wyposażenie zazwyczaj składa się lekka zbroja: skórzana kamizelka stalowy hełm oraz to co sami wezmą a w kwestii broni wybierają oni u kwatermistrza to z czym czują się najlepiej.




Zamek Kevander zwany też zamkiem królewskim został zbudowany na mającym ponad 150 metrów wysokości wygasłym wiele wieków temu wulkanie. Spowodowało to że wzgórze jest zrobione z litego bazaltu a także w kształcie stożka. Sam zamek jest wybudowany z granitu co spowodowało wykopanie większości znanych złóż tego surowca w dawnym królestwie Kevedu. Jest on skonstruowany na planie koła na niemalże samym czubku wzgórza. Mur ma około 9 metrów wysokości a także posiada wystające do przodu blanki i odpowiednie otwory do zrzucania kamieni czy też włóczni będących pod spodem. Co około 40 metrów można zobaczyć okrągłe baszty które lekko wystają z murów tak by zapewnić wszelkim łucznikom czy innym strzelcom swobodny ostrzał wrogów będących pod murami. Jednocześnie architekci nadali im taki kształt by z sąsiedniej baszty można było ostrzeliwywać nieprzyjaciela, który próbuje schować się pod inną wieżą. Zamek ma 2 bramy ustawione pod kątem 30 stopni by utrudnić taranowi skuteczne wbicie się w nią a także pomiędzy bramami znajdują się otwory strzeleckie na wysokości 2 metrów oraz miejsca na zrzucanie głazów na wrogie oddziały. Do zamku wiedzie 1 ścieżka o szerokości 3,5 metra skonstruowana tak by można było ją swobodnie ostrzeliwywać z murów jeśli ktoś nieproszony chciałby nią wjechać. Wszelkie lasy wokół twierdzy zostały wycięte by można było łatwiej zauważyć wroga a także by nie miał on gdzie schować się przed strzałami. Wzgórze na czubku zostało względnie wyrównane do murów tak by były one niemalże na tej samej wysokości. Na samym środku twierdzy znajduje się 25 metrowy stołp o grubości murów na ponad 3 metry a na samej górze około metra. wokół stołpy mieszczą się magazyny na żywność oraz wszelaką broń a także kwatery mieszkalne zarówno dla rycerzy jak i księcia. W środku zamku znajduje się również stajnia oraz karczma zapewniająca alkochol oraz rozrywkę mieszkańcom twierdzy. U spodu wzgórza znajduje się wieś oraz wszelkie inne place ćwiczebne potrzebne do treningu i rozwoju sprawności fizycznych.

1. Nie ma nigdzie daty podbicia przez imperium, ale wnioskuję, że to było koło 350 ery imperialnej, si?

2. Ciągle widzę w historii "barbarzyńców" i o ile rozumiem, że Ci barbarzyńcy sprzed paru wieków mogli zostać niedokładnie opisani przez kronikarzy, to jednak Ci sprzed dekady to bardzo konkretnie pasowało by opisać o kogo chodzi.

3. Pasuje opisać wielką twierdzę jako bonus startowy

4. Mam wątpliwości co do hierarchii tytułów, o ile w słowo "margrabia" nie implikuje, że powinien rządzić arcyksiążętami, o tyle to jest bardzo nieintuicyjne i pewnie będzie sprawiało, że się będę mylił w czasie gry.

5. Co do odzyskania kraju od Imperialnych, czy były jakieś naciski miejscowych możnych, bunty, czy cokolwiek że imperatorowi opłacało się porzucić prowincję? Bo na razie to wygląda jakby od niechcenia się wycofał.

6. W jakim stopniu Charles Keval jest spokrewniony ze zjednoczycielem? To jest boczna linia, którą znaleziono, czy bezpośredni potomek?

7. Struktura feudalna jest lekko do zmiany - arcyksiążęta nie powinni mieć całkowitej kontroli nad całą prowincją, byli by wtedy za silni. Mogą być oczywiście tytularnymi władcami, mającymi pewne kompetencje administracyjne, ale część rycerzy, baronów i hrabiów też powinna odpowiadać przed margrabią.

8. System dzierżawy to raczej już późne średniowiecze (albo bardzo wczesne państwo Franków), więc jak rozumiem to jest taka dzierżawa nienaruszalna, wieczna i przechodząca z ojca na syna?

9. Niespecjalnie widzę, czym (poza nazwami bogów i nazwaniem miejsc w pośmiernym świecie) różni się Kaisearyzm od Seithsearyzmu.

10. Czy oprócz tego, że się miejscowi asymilowali, była jakaś ludność czysto imperialna, która opuściła kraj jak imperium zaczęło sypać? Bo mimo wszystko blisko jesteś imperialnej ojczyzny, więc pasuje taka kwestia. Przy czym ponieważ masz doktrynę "imperialna domena", to część z nich mogła zostać.

Poprawiłem zastrzeżenia.

Podanie zaakceptowane
Jeśli wynikną jakieś nieścisłości związane z pojawieniem się nowych podań państw w regionie to oczywiście zmiany są dozwolone (tylko należy o tym za każdym razem informować), natomiast na chwilę obecną nie mamy więcej zastrzeżeń co do podania.