Historia
Naugrimowie są rdzennymi mieszkańcami półwyspu Ugzarskiego i południowych stoków gór zwanych Nadrahami. Najstarszy z klanów, który opanował pismo w pewnej formie istnieje aż do dziś a zwie się Tonrinami. Z kronik tego klanu jak i klanów, które opanowały pismo w następnych latach, wiadomo, że klany toczyły ze sobą częste wojny o zjednoczenie, łącząc się jednak gdy pojawiało się zagrożenie z zewnątrz. W końcu w roku 314 według czasu imperialnego na drodze politycznej i militarnej klany zostały zjednoczone przez Urista Mówcę. Nie tak długo później nastąpiła wędrówka ludów z północy. Wypychane przez Epeeliotów ludy ruszyły na południe, lecz Naugrimowie nie zamierzali ustępować ziemi pod naporem przybyszy, inną kwestią że sami nie mieli i tak gdzie się przemieścić. Na początku Naugrimowie postanowili poradzić sobie z przybyszami siłą. Było to jednak obciążające dla Republiki, które też nie była nigdy najludniejsza z krain. Dogadano się więc z kilkoma plemionami, obiecano im ziemię w zamian za pomoc w pilnowaniu północnej granicy. Rozwiązanie problemu zajęło jeszcze wiele lat, a po nim nastąpiły dziesięciolecia bardzo powolnej asymilacji przybyłych ludów z dość oschłymi dla nich Naugrimami. Aż do 631 roku w Republice nie wydarzyło się nic co zmieniłoby w dramatyczny sposób Status Quo. Zdarzały się niesnaski wewnętrzne, brutalne próby zmiany ustroju, w tym jedna udana ale bardzo krótkotrwała czy jakieś wojenki graniczne z sąsiadami. W 631 jednak nastąpiła Śpiąca Plaga, która okrutnie przetrzebiła Republikę. Następnym nieszczęście nastąpiło w roku 700, kiedy to do Republiki wysłany został poseł z Elmurii, który to zmarł w nieszczęśliwym wypadku na górskiej ścieżce, a jego koń został potem znaleziony przez jednego z pasterzy. Ówczesny król Elmurów Ambasing odebrał to jako atak na posła i kradzież jego mienia. Na Naugrimów, którzy dalej nie doszli do swojego potencjału sprzed plagi spadła armia Elmurów zajmując prawie wszystkie ich ziemie i biorąc krwawy odwet za jak wypadek posła. Cała Republika Naugrimów została podbita. Cała? Nie. Przed inwazją zdołała się obronić jedna górska twierdza i miasto, jako że Elmurowie zmęczeni byli kampanią, zdobycie warownego miasta z przyłączoną twierdzą opłaciliby strasznymi stratami. Wycofali się oni więc z tych ziem, zadowalając się tym co już zdobyli. Od tego czasu mocno okrojona Republika Naugrimów szykuje się na nieuchronne drugie podejście Elmurów i zamknięcie niedokończonej sprawy.
Kultura
Religia
Naugrimowie wierzą, że są tworami i pierwszymi dziećmi Agruga – praojca, który uformował świat i wszystkie istoty na nim żyjące. Przeciwieństwem Agruga jest pan zła – Assal – odbicie Agruga w tafli wody, gdy ten pewnego razu na nie spojrzał. Celem Assala jest zniszczenie wszystkiego co stworzył Agrug. Naugrimowie wierzą, że po śmierci trafiają do Agruga lub Assala w zależności od swojego postępowania za życia. Wierzy się, że duchy przodków mogą wpływać na swoich potomków, dlatego też żyjący Naugrimowie starają się zjednywać je sobie ofiarami pod rozmaitymi postaciami np. wybitnym czynem ku czci przodka. Kapłani zajmują się głównie porozumiewaniem z przodkami, a czasem nawet z samym Agrugiem.
Ustrój
Ustrój Republiki Naugrimów jest dosyć nietypowy, jako że głowę Republiki, zwanego Prawomówcą, wybiera Rada Klanów, a ich z kolei wybierają członkowie klanu, posiadający prawo głosu. Władza Prawomówcy jest jednak mocno ograniczona przez Radę Klanów. Powoduje to, że spora część Naugrimów ma poczucie brania udziału w rządzeniu krajem, nawet jeśli tylko bardzo pośrednio.
