Imperius XIV

Doktryny:

Społeczeństwo mieszczańskie

• Utrzymanie PB kosztuje jedynie 0,5 zaopatrzenia
• PB produkuje dodatkową sztukę złota
• PR zbiera się mniej chętnie i w mniejszej liczbie
• Dochód złota z PP jest mniejszy o 25%

Modyfikatory:

Raczkująca oświata
Akademia w Consentras jest jedną z najstarszych, o ile nie najstarszą placówką oświatową na Imperiusie. Przez lata można było zaobserwować jej upadki i odrodzenia, jednak ostatnimi czasy jest instytucją nieco zaniedbałą.

• Gracz na start otrzymuje fabularną inwestycję akademii/uniwersytetu. Jest ona nie dofinansowana na razie, lecz można ją rozbudować

Pare śmiesznych robaków
Republika jest jednym z 2 krajów produkujących jedwab. Ponoć była niegdyś jedynym, jednak ponoć statek z jedwabnikami wpadł w ręce korsarzy z południa.

• Gracz otrzymuje dostęp do produkcji jedwabiu

Kontrola władzy
Dymarchowie nie dość, że wybierają wielkiego magistra, to cały czas kontrolują jego poczynania i nawet blokują jego decyzje.

• Gracz opisuje sobie dodatkowy organ mający prawo do kontroli władcy, np. parlament albo radę królewską. Organ ten będzie mógł wprowadzać własne reformy oraz wetować większość ważniejszych decyzji władcy. Członkowie takiej instytucji nie mogą być wybierani przez władcę

Historia

Aruzyjczycy są ludem, którego cywilizacja sięga bardzo zamieszłych czasów, kiedy to wytworzyła się ich niepowtarzalna kultura i kiedy to zaczęły powstawać rozmaite szkoły filozoficzne. Stamtąd wyszła też iskra oświecenia na ich północnych pobratymców. Południowi Aruzyjczycy wchodzili również w kontakty z innymi ludami, ale często uważali je za zbyt prymitywne. Nieco większy kontakt mieli z odłamem ludu Kahydańskiego, który zasiedlił ziemie, które należały do państwa miasta Nestry zniszczonego wcześniej przez wielkie trzęsienie ziemi i epidemie. Ziemie te były z tego powodu rzadko zaludnione. Uwaga miast południowej Aruzji jednak rzadko wykraczała poza ich "oświecone" ziemie. Przez wieki rozmaite państwa miasta toczyły bezustanne próby zdominowania tego regionu. Nie brakuje rozmaitych historii i podań o nieco wybitniejszych władcach, którzy mieli szansę na przejęcie władzy w południowej Aruzji, lecz nikt nie zrobił tego na dłużej niż na dwa pokolenia. W międzyczasie imperium rozpoczęło kampanie aruzyjskie. Miasta południa udzielały wsparcia finansowego, lecz rzadziej faktycznie wysyłały własne oddziały do walki z imperium. Wsparcie to było zwłaszcza skromne gdy od południa zaczęły się najazdy Sułtanatu, który siłą czasowo wasalizował miasta i ziemie przy wybrzeżu, lecz nigdy nie zakorzenił się tam na długo. W roku 603 zaś nadeszła z zachodu inwazja ludów stepowych w starciu z którymi zawiązana na prędko Liga Aruzyjska przegrała i znalazła się pod ich panowaniem. Kontrola nad ziemiami Aruzji była dla Tugrejów ciężka zarówno dla Chanatu Błękitnego w Północnej Aruzji jak i na Południu, gdzie panował Chanat Biały. Tugejowie wykorzystywali długą historię rywalizacji państw miast, aby podsycać nienawiść i odciągać od zjednoczenia się, ale niewielka ich liczba nie była w stanie zapanować nad wszystkimi niezadowolonymi. Gdy w 621 roku w Aruzji Północnej doszło do Nocy Tysiąca Sztyletów sytuacja dla Chanatu Białego stała się jeszcze gorsza. Sytuację postanowił wykorzystać najmłodszy z braci chana - Danbaatar, który nie dość że zachłysnął się miejscową kulturą to zdawał sobie sprawę z beznadziejnej sytuacji oraz tego że w normalnych warunkach władzy nigdy by nie zyskał. Zaczął on więc zbierać popleczników pośród miejscowych, tworząc obraz siebie jako obrońcy kultury Południowej Aruzji. Wykorzystywał również zamiłowanie ludności do starożytnych herosów, kreując swój wizerunek na ich podstawie. Szczęście czy też przeznaczenie sprawiło, że jego działania pozostały w większości niezauważone przez braci, którzy sami mieli już wiele innych zmartwień. W 624 w największym z miast Południowej Aruzji - Cosentras - wybuchł bunt, któremu przewodził Danbaatar, prowadzący wściekły i uzbrojony tłum, wśród którego były również lepiej wytrenowane oddziały. Chan Tumur sądząc że to kolejne zwykłe poruszenie postanowił osobiście zrobić przykład z tego buntu dla całej reszty Aruzji. Nie docenił on jednak sił i determinacji buntowników, co zakończyło się jego śmiercią po niedługim miejskim starciu. Pozostałe siły w mieście na wieść o tym albo dołączyły do Danbaatara albo uciekły z miasta. Po dwóch latach kolejnych buntów i starć między braćmi ostatni bastion Białego Chanatu upadł i zjednoczone miasta Aruzji Południowej ostatecznie oswobodziły się z narzuconej im siłą władzy. Będą wyczerpane i w dalekim stopniu zniszczone najazdami i okupacją miasta państwa postanowiły utworzyć związek państw, aby mieć szansę w odparciu wielu ludów, które zdawały się mieć chrapkę na te tereny. Związek ten nazwano Oświeconą Republiką Aruzji, choć stan nielicznych akademii i szkół, a przede wszystkim Wielkiej Akademii w Cosentras był dość opłakany, jeśli nie powiedzieć tragiczny. Na pierwszego Wielkiego Magistra wybrano Danbaatara pomimo jego pochodzenia ze względu na wielkie zasługi. Od tego czasu pozostałości Tugejów wybyły z Republiki albo zasymilowały się z miejscową ludnością.



Kultura

Południowi Aruzyjczycy od dawna uważali się za wyjątkowo oświecony lud, o czym świadczyć ma bogata historia starożytnych filozofów i odkrywców. Cenią sobie oni wielce niezależność co przez setki lat uniemożliwiało trwałe zjednoczenie miast państw, często ze sobą rywalizujących. Poważnie traktuje się też kwestię rodziny, choć nie aż tak bardzo jak akcentowane jest to w Północnej Aruzji, lecz idea “Wolnych miast, wolnych ludzi" nawet silniejsza niż tam.



Religia

Abyryzm Goneiski - lokalna odmiana Abyryzmu, wyznawana wyłącznie w republice. Od tradycyjnego abyryzmu, odłam ten różni się przede wszystkim tym, że nie nie uznają historii o mieście ciemności oraz Grafeasa Magusa oraz jego następców w Durance. Zamiast tego wierzą, że Abyr w istocie odrodził się, lecz przez 40 lat swojego życia w świecie śmiertelnych chodził i nauczał cały kontynent, zwalczając gdzie się da wpływy zdradzieckich aniołów. W ostatni dzień swojej wędrówki stoczył bój z najpotężniejszym z nich, który oczywiście wygrał. odzyskując tym samym własne miejsce na szczycie boskiej hierarchii. Boska robota jednak nie jest skończona, a aniołowie dalej knują by zawładnąć światem śmiertelnych i zrzucić z tronu Abyra. Każdy Abyryta ma więc za zadanie strzec nie tylko własnego kraju przed napadem opętanych przez aniołów i “fałszywych abyrytów”, ale także własną duszę przed pokusami i podszetami aniołów. Abyryci gonejscy są zatem znacznie bardziej restrykcyjni i radykalni w swojej religii niż inni abyryci. Na czele kościoła stoi rada ośmiu, czyli przywódcy religijni z każdej prowincji republiki i to oni podejmują decyzje większością głosów 6 do 8.



Ustrój

W Oświeconej Republice Aruzji rządzi Wielki Magister, który jest również nominalną głową Wielkiej Akademii. Wybierany jest on na okres 10 lat przez Dymarchów, czyli najwyższych urzędników miejskich. Dymarchowie posiadają również prawo veta na decyzję Wielkiego Magistra. Oni sami zaś wybierani są przez radę miasta i wpływowych magnatów.