ABBC3_OFFTOPIC
Najsłynniejsza z historii opowiadająca o pochodzeniu koboldów głosi, że za sprawą jakieś podłej sztuczki wywodzą się one bezpośrednio od smoków. Charakter i wpływ tej sztuczki różni się w zależności od opowiadajacego, ale zwykle dotyczy bóstw obcych istot. Podobno zazdrosne bóstwa ukradły im smoczą moc, zmuszając majestatyczne istoty do porzucenia swoich wielkich ciał i schronienia się w żałośnie słabych skorupach koboldów. Inne historie mówią o tym, że koboldy żyły niegdyś w okropnej biedzie i rozpaczy, aż do momentu w którym boskie smoki obdarzyły je magią, mądrością i zdolnością do pisania oraz czytania. Każdy z mitów może zawierać ziarnko prawdy, niemniej jednak prawda o początku istot zwanych koboldami została dawno zakopana pod piaskami czasu.
Koboldy sięgają wzrostem od 60 do 80 cm, podczas gdy ich waga zazwyczaj nie przekracza 25 kg. Ich skóra pokryta jest cienką warstwą łusek, których kolor zależny jest od smoczego dziedzictwa i których wzory wydają się być całkowicie przypadkowe. Najczęściej spotykane klany koboldów odznaczają się rdzawo-czerwono-czarnymi łuskami. Istoty wzorem swoich drakonicznych przodków posiadają krótki, przysadzisty ogon, jednak ich mięsnie nie są na tyle rozwinięte, by móc nim manipulować. Każdy kobold ma świecące, czerwone oczy, co miałoby być znakiem ich wrodzonej, magicznej mocy. Badacze zajmujący się magią oczywiście odrzucają ową teorię, niemniej jednak smoczątka nie zaakceptują innego wytłumaczenia.
Koboldy wierzą w instytucje małżeństwa i w długotrwałe zwiazki monogamiczne. Relacje te są z konieczności zrywane w momencie śmierci jednego z partnerów. Śmierć małżonka oznacza, że osoba która przeżyła jest gotowa do ponownego wejścia w związek w ciągu plus minus miesiąca. Prowadzi to do wielu pośpiesznych małżeńśtw, jako że koboldy usiłują wypełniać swe obowiązki względem klanu i natury. Jednym z głównych powodów rozprzestrzeniania się koboldów na całym świecie, poza ich wrodzonym uporem, jest cykl rozrodczy, który pozwala przetrwać klanom nawet w obliczu ogromnych zniszczeń. Samice tego gatunku są prawie cały czas płodne i już miesiąc po godach są w stanie złożyć od czterech do ośmiu jaj. Po kolejnym miesiącu samica jest w pełni sprawna do kolejnego cyklu rozrodczego. Zdecydowana większosć gatunków koboldów ma tendencje do gromadzenia jaj w tzw. wylęgarniach, w których opiekują się nimi przygotowane do do tego celu samice. Pozwala to pozostałym smoczątkom na powrót do codziennych obowiązków w klanie tak szybko, jak to możliwe, ale też zapewnia, że nowe pokolenia będą bardziej przywiązane do klanu niźli „rodziny”.
Jaja koboldów mają niesamowicie twardą skorupę o powierzchni zbliżonej do kutego kamienia i masie ośmiokrotnie większej niż klasyczny drób. Wylęganie następuje w ciągu trzech tygodni, z kilkudniowymi odchyleniami w obie strony, zależnie od temperatury w legowisku i zakresu opieki, jaki zapewniają im samice. Kreatury osiągają dojrzałość w ciągu jednego roku od wyklucia, co stanowi fenomenalne tempo wzrostu, któremu nie dorównuje wiele znanych ras. W ciągu tych krótkich miesięcy żarłoczne apetyty młodych pozwalają im rosnąć i nabierać siły. Ich łuski początkowo są bardzo miękkie w dotyku, nie mocniejsze niż ludzka skóra, ale w trakcie roku naturalnie twardnieją.
Koboldy sięgają wzrostem od 60 do 80 cm, podczas gdy ich waga zazwyczaj nie przekracza 25 kg. Ich skóra pokryta jest cienką warstwą łusek, których kolor zależny jest od smoczego dziedzictwa i których wzory wydają się być całkowicie przypadkowe. Najczęściej spotykane klany koboldów odznaczają się rdzawo-czerwono-czarnymi łuskami. Istoty wzorem swoich drakonicznych przodków posiadają krótki, przysadzisty ogon, jednak ich mięsnie nie są na tyle rozwinięte, by móc nim manipulować. Każdy kobold ma świecące, czerwone oczy, co miałoby być znakiem ich wrodzonej, magicznej mocy. Badacze zajmujący się magią oczywiście odrzucają ową teorię, niemniej jednak smoczątka nie zaakceptują innego wytłumaczenia.
Koboldy wierzą w instytucje małżeństwa i w długotrwałe zwiazki monogamiczne. Relacje te są z konieczności zrywane w momencie śmierci jednego z partnerów. Śmierć małżonka oznacza, że osoba która przeżyła jest gotowa do ponownego wejścia w związek w ciągu plus minus miesiąca. Prowadzi to do wielu pośpiesznych małżeńśtw, jako że koboldy usiłują wypełniać swe obowiązki względem klanu i natury. Jednym z głównych powodów rozprzestrzeniania się koboldów na całym świecie, poza ich wrodzonym uporem, jest cykl rozrodczy, który pozwala przetrwać klanom nawet w obliczu ogromnych zniszczeń. Samice tego gatunku są prawie cały czas płodne i już miesiąc po godach są w stanie złożyć od czterech do ośmiu jaj. Po kolejnym miesiącu samica jest w pełni sprawna do kolejnego cyklu rozrodczego. Zdecydowana większosć gatunków koboldów ma tendencje do gromadzenia jaj w tzw. wylęgarniach, w których opiekują się nimi przygotowane do do tego celu samice. Pozwala to pozostałym smoczątkom na powrót do codziennych obowiązków w klanie tak szybko, jak to możliwe, ale też zapewnia, że nowe pokolenia będą bardziej przywiązane do klanu niźli „rodziny”.
Jaja koboldów mają niesamowicie twardą skorupę o powierzchni zbliżonej do kutego kamienia i masie ośmiokrotnie większej niż klasyczny drób. Wylęganie następuje w ciągu trzech tygodni, z kilkudniowymi odchyleniami w obie strony, zależnie od temperatury w legowisku i zakresu opieki, jaki zapewniają im samice. Kreatury osiągają dojrzałość w ciągu jednego roku od wyklucia, co stanowi fenomenalne tempo wzrostu, któremu nie dorównuje wiele znanych ras. W ciągu tych krótkich miesięcy żarłoczne apetyty młodych pozwalają im rosnąć i nabierać siły. Ich łuski początkowo są bardzo miękkie w dotyku, nie mocniejsze niż ludzka skóra, ale w trakcie roku naturalnie twardnieją.
Cechy negatywne:
Szybcy w działaniu
Niegodni zaufania
Światłowstręt
Przeciętni
Słabi
Cechy pozytywne:
Liczni
Ulegli