HISTORIA
Od tej opowieści w którą się zanurzasz mój czytelniku mijają może setki lat. Mury już dawno zmurszały a cuda ludzkiej ręki zakryły piaski pustyni. Czas mija nieubłagalnie, ale słowa są nieśmiertelne, słowa które potrafią być silniejsze niż wielkie armie czy ogień sunący z niebios na Wielkie Miasto.
Lud nasz ujarzmiony bez trudu w czasach Imperium dzielił z nim chwały i porażki, przede wszystkim jednak zajmował się handlem. Powiadali, że lubował się w wolności osadniczej, ale i stałe osady posiadał. W najważniejszej zatem osadzie stacjonowały wojska Imperium i to od ich oficerów miała nadejść nowa wiara, którą i nasi przyjęli. Roku jednak 790 przed przejściem [ og: wiek zatem liczony przed i po przejściu, dalej w grze : pp-przed przejściem; pop -po przejściu ] pojawił się wśród naszych prorok Salman Muhamad al Haffa ibn Al Koniyy, który w erze imperatora głosił, iż ów władca jest wysłannikiem najwyższego kultu, że zapowiada nadejście końca świata. Wielu uwierzyło, ale i byli tacy co go wyśmiali a i ostatecznie podnieśli na niego zbrojne ramię . Zamieszki zakończyły się pojmaniem proroka przez jego wrogów. Gdy już miano go żywcem w oliwie ugotować, on sam oddał się śmierci , a przed nią wybaczając swoim oprawcom .
Wielu wówczas nawróciło się na jego słowa. Niosły się opowieści o męczeńskiej śmierci Salmana i o jego poprzedniku Imperatorze. Niosły się wówczas słowa Imperatora o końcu świata a wiele ludów opuszczało już znany świat. Opiekunem diaspory po śmierci Salmana został Asuff Abraham ibn Demir , to on powiódł za sobą lud ku Nowemu Światu, Wierzono już wtedy że Imperator to bóg- Tenri a Salman jego jedynym prorokiem. W Nowym Świecie spisano życie Proroka i jego nauki - zwą to Księgami Prawdy [Gerçeğin Kitabı], ale wielu pierwszych osadników uznało ją za wymysł pisarzy- za Księgę Kłamstw [ Yalanlar Kitabı ]Zatem zwolenników Księgi zwą obecnie Gercengami a jej przeciwników Yalanlarami
Lud ów osiadł w niezamieszkałym terenie, mijały lata a on odbudowywał swoje
USTRÓJ:
Administracja opiera się na wiernych emirowi rodom z grup Gercengii . Ich przedstawiciele są dowódcami armii [ yaffi] jak i najważniejszymi urzędnikami (kaprulu ) Sanakau (najważniejsze jednostki administracyjne kraju). Yaffi stoi na czele kawalerii [derwelii] złożonej z arystokratów i regularnej piechoty [yaceri]. Z czasem jednak państwo zaczęło nadawać majątki ziemskie zasłużonym kawalerzystom i piechurom, tak zatem wykształciły się timary. Ci timarioci pełnili także rolę najniższego szczebla administracji, bezpośrednio reprezentując ją w stosunku do podległych im chłopów. Ogół timarów w danym regionie tworzy Alawejat , któremu przewodził Alawebej, będący jednocześnie namiestnikiem i dowódcą timariotów ze swojego regionu. Z kolei regionalna grupa Alawejatów tworzy Sanakau. Przedstawiciele Kaprulu w liczbie 12 osób tworzą radę przyboczną [Valajet] emira , który ma władzę despotyczną
SPOŁECZEŃSTWO Społeczeństwo dzielił się na dwie podstawowe grupy: Râya, którzy ponoszą wszelkie ciężary poddanymi emira, i Askerî, którzy służąc emirowi jako żołnierze i urzędnicy, są zwolnieni z większości ciężarów. , a obok świeckich podwładnych emira do Askerî zaliczają się także uczeni w wierze i Piśmie Kewalowie
