W imieniu Królestwa Orentii
Parlement de Des-Aix [Prawa]
Parlement de Des-Aix [Prawa]
W imieniu Królestwa Orentii
Re: Parlement de Des-Aix [Prawa]
Arreta Królewska
z roku panskiego 742
w sprawie nowych nadan i zatwierdzen
Z woli i polecenia Jego Wysokości Króla Orentii nadaje się i zatwierdza poniższe tytuły.
I. Na urząd Wielkiego Kanclerza Królestwa Orentii powołuje się dostojnego pana Wilhelma d'Enst i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
II. Na urząd Wielkiego Mistrza Dworu w Des-Aix powołuje się czcigodnego Almaryka II d'Eu, Hrabiego Artoncur i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
III. Na urząd Wielkiego Łowczego powołuje się dzielnego Guya des Poiton, Barona Scalli.
IV. Zatwierdza się Franciszka V d'Arest, Diuka Lincy jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
V. Zatwierdza się Roberta VIII des Dreux, Diuka Dreux jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
VI. Zatwierdza się Jana V des Mirabeau, Diuka Mirabeau jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
VII. Zatwierdza się Henryka d'Tesse, Hrabiego Fraux jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
VIII. Mianuje się Franciszka d'Des-Aix, Diuka Esprey jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
IX. Mianuje się Boemunda d'Des-Aix jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą. Nadaje się mu tytuł Hrabiego Praton.
z roku panskiego 742
w sprawie nowych nadan i zatwierdzen
Z woli i polecenia Jego Wysokości Króla Orentii nadaje się i zatwierdza poniższe tytuły.
I. Na urząd Wielkiego Kanclerza Królestwa Orentii powołuje się dostojnego pana Wilhelma d'Enst i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
II. Na urząd Wielkiego Mistrza Dworu w Des-Aix powołuje się czcigodnego Almaryka II d'Eu, Hrabiego Artoncur i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
III. Na urząd Wielkiego Łowczego powołuje się dzielnego Guya des Poiton, Barona Scalli.
IV. Zatwierdza się Franciszka V d'Arest, Diuka Lincy jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
V. Zatwierdza się Roberta VIII des Dreux, Diuka Dreux jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
VI. Zatwierdza się Jana V des Mirabeau, Diuka Mirabeau jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
VII. Zatwierdza się Henryka d'Tesse, Hrabiego Fraux jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
VIII. Mianuje się Franciszka d'Des-Aix, Diuka Esprey jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą.
IX. Mianuje się Boemunda d'Des-Aix jako Para Królestwa i wzywa się go by służył Jego Wysokości swą radą. Nadaje się mu tytuł Hrabiego Praton.
Re: Parlement de Des-Aix [Prawa]
Edykt Królewski
z roku panskiego 742
w sprawie apostazji, herezji i bluznierstw
Z woli i polecenia Jego Wysokości Króla Orentii, na prośbę Wielkiego Patriarchy Orentii Rene, potwierdza się niniejszym królewskie edykty z 687 i 702 roku EI w tożsamych sprawach i ogłasza się co następujące:
I. Wyznacza się, że przestępstwa apostazji ze Świętej Wiary, głoszenia i rozpowszechniania heretyckich wobec Świętej Wiary tez, przez odszczepieńców od Kościoła, a takoż ciężkich bluźnierstw głoszonych publicznie, wobec wiernych abyrystycznych i w obecności kleru oraz urzędników królewskich, za przestępstwa powszechne przeciwko porządkowi i ładowi Królestwa uznane zostać mogą.
II. Każden z takich przypadków, może zostać zbadany i rozstrzygnięty przez trybunał kościelny, przez Wielkiego Patriarchę powołany, za wiedzą i zgodą Dworu w Des-Aix.
III. Jeśliby trybunał ten orzekł, że oskarżony dopuścił się przestępstw świadomie i z pełnym zamiarem, a akt oraz czyn ten nastaje na ład Królestwa, tedy sprawę tą kieruje do właściwego trybunału w Parlamencie w Des-Aix, który to ponownie rozpozna skargę.
IV. Trybunał w Parlamencie orzekający bada sprawę ponownie i jeśli jego konkluzja pokryje się z orzeczeniem trybunału kościelnego, tedy przyjmuje karę przez trybunał kościelny zasądzoną i orzeka o jej wykonaniu przez urzędników królewskich, lub też wymierza karę inną, którą uzna za adekwatną do przewiny i poważności. Jeśli zaś nie znajdzie on podstaw do wymierzenia kary, sprawę tą zakańcza.
V. Potwierdza się, że za powyższe przestępstwa Parlament orzec może także kary wysokie, to jest, karę śmierci, banicji lub konfiskaty majątku.
VI. Poleca się, że jeśli oskarżonym w sprawie zostanie rycerz, który szlachectwem orenckim się mieni, tedy w ramach obu trybunałów winien być sądzony przez ludzi, którzy takoż jako szlachcice urodzeni zostali, lub którym to szlachectwo nadano przed rozpoczęciem sądu.
z roku panskiego 742
w sprawie apostazji, herezji i bluznierstw
Z woli i polecenia Jego Wysokości Króla Orentii, na prośbę Wielkiego Patriarchy Orentii Rene, potwierdza się niniejszym królewskie edykty z 687 i 702 roku EI w tożsamych sprawach i ogłasza się co następujące:
I. Wyznacza się, że przestępstwa apostazji ze Świętej Wiary, głoszenia i rozpowszechniania heretyckich wobec Świętej Wiary tez, przez odszczepieńców od Kościoła, a takoż ciężkich bluźnierstw głoszonych publicznie, wobec wiernych abyrystycznych i w obecności kleru oraz urzędników królewskich, za przestępstwa powszechne przeciwko porządkowi i ładowi Królestwa uznane zostać mogą.
II. Każden z takich przypadków, może zostać zbadany i rozstrzygnięty przez trybunał kościelny, przez Wielkiego Patriarchę powołany, za wiedzą i zgodą Dworu w Des-Aix.
III. Jeśliby trybunał ten orzekł, że oskarżony dopuścił się przestępstw świadomie i z pełnym zamiarem, a akt oraz czyn ten nastaje na ład Królestwa, tedy sprawę tą kieruje do właściwego trybunału w Parlamencie w Des-Aix, który to ponownie rozpozna skargę.
IV. Trybunał w Parlamencie orzekający bada sprawę ponownie i jeśli jego konkluzja pokryje się z orzeczeniem trybunału kościelnego, tedy przyjmuje karę przez trybunał kościelny zasądzoną i orzeka o jej wykonaniu przez urzędników królewskich, lub też wymierza karę inną, którą uzna za adekwatną do przewiny i poważności. Jeśli zaś nie znajdzie on podstaw do wymierzenia kary, sprawę tą zakańcza.
V. Potwierdza się, że za powyższe przestępstwa Parlament orzec może także kary wysokie, to jest, karę śmierci, banicji lub konfiskaty majątku.
VI. Poleca się, że jeśli oskarżonym w sprawie zostanie rycerz, który szlachectwem orenckim się mieni, tedy w ramach obu trybunałów winien być sądzony przez ludzi, którzy takoż jako szlachcice urodzeni zostali, lub którym to szlachectwo nadano przed rozpoczęciem sądu.
Re: Parlement de Des-Aix [Prawa]
Edykt Królewski
z roku panskiego 742
w sprawie starowierców zamieszkujacych południowe generalicje
Z woli i polecenia Jego Wysokości Króla Orentii, na prośbę Wielkiego Giermka Orentii Arnaulta d'Sayon oraz po konsultacji z Wielkim Patriarchą Orentii Rene, ogłasza się co następujące:
I. W trzech generalicjach południowych Orentii, to jest w Descencji, Horbencji oraz Littorii, zaprowadza się i ogłasza królewski pokój. Kto królewski pokój naruszyć się waży, ten odpowiedzialność przed majestatem oraz sądami królestwa ponieść może. Poleca się królewskim urzędnikom oraz lokalnym rządcom, nad ładem tym czuwać.
II. Zarządza się i dozwala na praktykowanie oraz sprawowanie kultu, na terenach tychże południowych generalicji, przez wyznawców starych wierzeń ludu orenckiego, zwanych również starowiercami. Kult oraz modły, dozwolone będą do sprawowania jedynie w miejscach wyznaczonych przez komisarzy królewskich, po zasięgnięciu rad i opinii społeczności starowiernych oraz lokalnych urzędników, oraz z uwzględnieniem panujących zwyczajów jak i dotychczasowych praktyk.
III. Wyznaczone przez komisarzy miejsca kultu zostaną objęte królewską ochroną, a kto napastować je będzie, jak i złośliwie i uciążliwie zakłócać będzie sprawowanie kultu w tychże miejscach, ten za nastającego na królewski pokój uznany zostać może.
IV. Kto jednak w tychże miejscach nawoływać będzie do wystąpień przeciwko koronie albo jej reprezentantom, albo przeciwko prawom przez nią ogłaszanym, ten ochronie królewskiej podlegać nie będzie. Takoż ci spośród starowierców, którzy uporczywie kult swój będą sprawowali na terenach, które do tego nie zostały wyznaczone.
V. W sprawach spornych co do spraw kultu na ziemiach południowych generalicji orzekać będzie desygnowany po temu sąd królewski, od którego wyroków odwołanie do Des-Aix przysługiwać będzie.
z roku panskiego 742
w sprawie starowierców zamieszkujacych południowe generalicje
Z woli i polecenia Jego Wysokości Króla Orentii, na prośbę Wielkiego Giermka Orentii Arnaulta d'Sayon oraz po konsultacji z Wielkim Patriarchą Orentii Rene, ogłasza się co następujące:
I. W trzech generalicjach południowych Orentii, to jest w Descencji, Horbencji oraz Littorii, zaprowadza się i ogłasza królewski pokój. Kto królewski pokój naruszyć się waży, ten odpowiedzialność przed majestatem oraz sądami królestwa ponieść może. Poleca się królewskim urzędnikom oraz lokalnym rządcom, nad ładem tym czuwać.
II. Zarządza się i dozwala na praktykowanie oraz sprawowanie kultu, na terenach tychże południowych generalicji, przez wyznawców starych wierzeń ludu orenckiego, zwanych również starowiercami. Kult oraz modły, dozwolone będą do sprawowania jedynie w miejscach wyznaczonych przez komisarzy królewskich, po zasięgnięciu rad i opinii społeczności starowiernych oraz lokalnych urzędników, oraz z uwzględnieniem panujących zwyczajów jak i dotychczasowych praktyk.
III. Wyznaczone przez komisarzy miejsca kultu zostaną objęte królewską ochroną, a kto napastować je będzie, jak i złośliwie i uciążliwie zakłócać będzie sprawowanie kultu w tychże miejscach, ten za nastającego na królewski pokój uznany zostać może.
IV. Kto jednak w tychże miejscach nawoływać będzie do wystąpień przeciwko koronie albo jej reprezentantom, albo przeciwko prawom przez nią ogłaszanym, ten ochronie królewskiej podlegać nie będzie. Takoż ci spośród starowierców, którzy uporczywie kult swój będą sprawowali na terenach, które do tego nie zostały wyznaczone.
V. W sprawach spornych co do spraw kultu na ziemiach południowych generalicji orzekać będzie desygnowany po temu sąd królewski, od którego wyroków odwołanie do Des-Aix przysługiwać będzie.
Re: Parlement de Des-Aix [Prawa]
Arreta Królewska
z roku panskiego 742
w sprawie pacyfikacji południowych generalicji
Z woli i polecenia Jego Wysokości Króla Orentii, na prośbę Wielkiego Giermka Orentii Arnaulta d'Sayon, ogłasza się co następujące, w sprawie chłopów uciekłych z wsi Montmarlon oraz wiosek okolicznych na skutek zajść zeszłorocznych w Horbencji:
I. Plebejusze, którzy ze wsi starowiernych uciekli na skutek wydarzeń w Montmarlon do lasów mają czas do następnej pełni na stawienie się przed królewskimi urzędnikami, przed którymi broń swą złożyć winni. Kto podda się dobrowolnie do tego czasu, ten na sprawiedliwy proces zasłuży.
II. Plebejusze, którzy z powyższego nie skorzystają, zaś dalej będą rozboje na traktach dokonywali i działali przeciw królewskiemu pokojowi, ogłoszeni zostają buntownikami przeciwko królewskiemu majestatowi i jako tacy na najcięższe kary narażeni zostają.
III. W celu osądzenia plebejuszy, którzy poddadzą się pod sprawiedliwość, ustanawia się doraźny trybunał pod przewodnictwem Hugona des Poiton, Margrabiego Poiton. Plebejusze w nim zostaną osądzeni przez pryzmat swych dotychczasowych czynów z uwzględnieniem dokonanej przez nich skruchy.
z roku panskiego 742
w sprawie pacyfikacji południowych generalicji
Z woli i polecenia Jego Wysokości Króla Orentii, na prośbę Wielkiego Giermka Orentii Arnaulta d'Sayon, ogłasza się co następujące, w sprawie chłopów uciekłych z wsi Montmarlon oraz wiosek okolicznych na skutek zajść zeszłorocznych w Horbencji:
I. Plebejusze, którzy ze wsi starowiernych uciekli na skutek wydarzeń w Montmarlon do lasów mają czas do następnej pełni na stawienie się przed królewskimi urzędnikami, przed którymi broń swą złożyć winni. Kto podda się dobrowolnie do tego czasu, ten na sprawiedliwy proces zasłuży.
II. Plebejusze, którzy z powyższego nie skorzystają, zaś dalej będą rozboje na traktach dokonywali i działali przeciw królewskiemu pokojowi, ogłoszeni zostają buntownikami przeciwko królewskiemu majestatowi i jako tacy na najcięższe kary narażeni zostają.
III. W celu osądzenia plebejuszy, którzy poddadzą się pod sprawiedliwość, ustanawia się doraźny trybunał pod przewodnictwem Hugona des Poiton, Margrabiego Poiton. Plebejusze w nim zostaną osądzeni przez pryzmat swych dotychczasowych czynów z uwzględnieniem dokonanej przez nich skruchy.