La piazza cittadina [Wydarzenia]

[Tymus]

Cosa è successo nella colonia:

[Tymus]

Anno Domini 1551



Seńskie gody!

Pewnego listopadowego poranka, roku pańskiego 1551, kiedy już pierwsze chłodne powiewy znad Zatoki Świętego Kosmy spływały na kolonię florencką - miasto się radowało. Przystrojone odświętnie jak nigdy! Oto do tej niewielkiej ostoi cywilizacji katolickiej, samotnej pochodni pośród morza niezbadanych mroków, przybywały liczne okręty, wiozące znamienitych gości, podarki i ciekawe opowieści, nie tylko z Europy, lecz i z innych osad Nowego Świata. Na nic zdały się zasłyszane opowieści z dalekich metropolii, o możliwej wojnie, na nic pijackie opowieści o dzikich sztormach porywających całe wyprawy, czy o krwiożerczych łupieżcach kradnących kurczaki – miasto się radowało.

Pierwsza z tej znamienitej kawalkady zjawiła się eskadra z odległego, podwójnego księstwa Ferrary-Modeny. Okręty pod banderą białego orła przywiozły przyszłą małżonkę księcia Franciszka, piękną Lukrecję d’Este, której to przybycie było tematem plotek rozsadzających kolonię od co najmniej roku. Niespodziewanie jednak z pokładu okrętowego zszedł też sam książę Ercole II d’Este – ojciec panny młodej i pan na Ferrarze. Zaskakująca wizyta sprawiła, że Herkules stał się pierwszym koronowanym panującym z Europy, który postawił stopę na nowoodkrytych ziemiach (co tym bardziej znamienite, gdyż Ferrara-Modena nie posiada własnej kolonii!). Wraz z przedstawicielami zacnego rodu, przybyły skrzynie wypakowane pięknymi darami i posagiem. Rzeźby przedstawiające antyczne bóstwa, malowidła najlepszych włoskich malarzy czy całkiem pokaźna biblioteczka, należąca do samej księżniczki, miały przyozdobić siedzibę małżonków. Franciszek pod wrażeniem tej szczodrości zapowiedział, że będzie musiał zbudować nową rezydencję, godną takich darów.

Krótko po przybiciu do brzegów okrętów estyjskich, do zatoki wpłynęły dwie dalsze znaczne delegacje. Pierwszy pyszny gioński okręt wiozący gubernatora de Vivaldi, który przybył z nową małżonką (nomen omen kuzynką Franciszka III) i papieskim legatem Giovannim Francesco Commendone, drugi zaś wenecki płynący prosto z Wysp Szczęśliwych.

Kiedy zebrali się wszyscy, których pojawienia się spodziewano - zaczęły się właściwe ceremonie. Ślub odbył się w kościele farnym Seny – pod wezwaniem św. Krzyża, był celebrowany przez samego Commendone (czyniąc tym samym wielką uprzejmość gospodarzowi). Po nim to goście udali się na błonie miejskie, gdzie wystawiono stoły pokryte różnymi potrawami, jak i beczułki wina z książęcych winnic. Podczas tych właśnie obchodów, Franciszek III oznajmił, że w podzięce rodowi d’Este za tak wspaniałe dary postanowił nazwać nowe miasto lokowane w Laurencji jako Estia. Natomiast gdy już spełniono wszelkie toasty, zebrani przedstawiciele Laurencji, Gionu i Nowej Wenecji podpisali dokument ustanawiający tzw. Ligę Argijską.

[Saharczyk]

Biskupstwo Nowego Świata

Jego Świątobliwość Juliusz III po rozpatrzeniu sytuacji w Nowym Świecie przedstawionej mu przez jego legata Giovanniego powziął następującą decyzję. Zgodnie z prośbą gubernatorów zostaje założone biskupstwo misyjne, które obejmować będzie regiony od Erii po wyspy Portugalskie i od Wysp Szczęśliwych aż po znane regiony Argii. Na stolicę biskupstwa wybrana została Sena co podyktowane jest licznymi działaniami gubernatora Franciszka oraz wygodnym miejscem na kontynencie skąd biskupowi powinno być lżej sprawować pieczę nad tak szerokim terenem. Na pierwszego biskupa Seny Ojciec Święty postanowił wyznaczyć Giorgio Amendolę, członka Towarzystwa Jezusowego, który będzie nadzorował nawracanie pogan i organizację struktur kościelnych na południu nowego świata. Wraz z rozrostem kolonii w tym rejonie zapewne zostaną utworzone nowe biskupstwa, lecz jest to kwestią przyszłości.

[Saharczyk]

Nowa doktryna: Siedziba biskupstwa misyjnego w Senie



Zaledwie rok zajęło Florentczykom zbudowanie struktur kościelnych pierwszego w nowym świecie biskupstwa misyjnego. Oczywiście wiązało się to z ogromnymi wydatkami, które mocno dotknęły laurencki skarbiec, a chodzą plotki, że Książę Franciszek z przerażenia omal kopnął w kalendarz jak zobaczył kwotę na budowę struktur biskupstwa. Na szczęście udało się znaleźć na to fundusze, dzięki czemu wraz z nastaniem 1553 roku, hordy jezuitów ruszyły na tereny Laurencji szerząc wiarę w Chrystusa i jego jedyny kościół powszechny.

Efekty: Kolonia gracza otrzymuje większy bonus do nawracania, a co za tym idzie - asymilacji tubylców.

[Princeps]

Relokacja stolicy biskupstwa misyjnego

Jedną z ostatnich decyzji Ojca Świętego Juliana III było zatwierdzenie prośby pierwszego biskupa w Warnenzji, Giorgio Amendoli odnośnie relokacji stolicy biskupstwa misyjnego z Seny w kolonii florenckiej do Scardy - stolicy kolonii genueńskiej. Za powód podaje się Scardę jako lepiej umiejscowione miasto, z lepszym dostępem do południowych mórz a co za tym idzie - do innych kolonii. Również ostatnie inwestycje poczynione przez gubernatora Gionu sprawiły, że Scarda stała się bardziej wygodnym miejscem na siedzibę biskupa. Były to miedzy innymi: fundacja kolegium jezuickiego oraz budowa największej katedry w nowym świcie. Plotki głoszą jednak, że głównym powodem tej decyzji był konflikt, w jaki Franciszek popadł z biskupem Amendolą. Z racji jednak, że gubernator florencki zdołał już stworzyć struktury biskupstwa, część jezuitów, zostanie w Laurencji by nawracać Warnezyjczyków, tak jak do tej pory, z tym że na mniejszą skalę.

Doktryna "Siedziba biskupstwa misyjnego w Senie" zostaje zastąpiona doktryną "Biskupstwo misyjne w Scardzie", która daje następujące efekty:
Kolonia gracza otrzymuje bonus do nawracania, a co za tym idzie - asymilacji tubylców.

[Saharczyk]

Nowa doktryna: Akademia Generalna w Senie


Włochom nie można odmówić wytrwałości w próbach odwzorowania Starego Światu w Warnenzji. Gion zajął się wznoszeniem katedry na chwałę Boga, która ma nie odstawać nawet od tych europejskich, a gubernator Laurencji Franciszek w tym czasie ufundował namiastkę włoskich uczelni w postaci Akademii Generalnej w Senie. Przyciągnęło to uwagę ludzi uczonych chcących z pierwszej ręki poznać Nowy Świat, albo szukających możliwości i okazji o które ciężej w Europie. Umożliwia to również naukę kolonistom z nieco lepszych sfer, którzy byli już na miejscu. Nauki takie jak prawo i arytmetyka z pewnością pomogą w wyszkoleniu urzędników i innych oficjeli z prawdziwego zdarzenia co z pewnością wspomoże funkcjonowanie administracyjne kolonii.

Efekty: Kolonia otrzymuje bonus do kontroli i jednorazowy napływ osadników