Dykcjonarz Kalten

[Badet]

viewtopic.php?p=2332#p2332

[Badet]

Baza Imion

Imiona Krebainów:

Męskie: Rotyk, Diamard, Aarmand, Oswald, Gulf, Dinkur, Seweryn, Salazar, Magnus, Bennet, Colum, Tomnen, Kulig, Ioreth, Edmund, Henryk, Zachariasz, Utgar, Zygfryd, Otto, Kleos, Gerd, Artur, Kleos, Elrod, Arnem, Artuz, Jaspar, Cort, Gawr,

Żeńskie: Catarin, Devata, Sise, Giogga, Nihona, Eleonora, Samuela, Lorabel, Yuwa, Neqet, Carryl, Dayi, Merzus, Anaha, Enah, Appel, Geken, Abelken, Marsail, Aidne, Eurantia, Gysel, Darathee, Thirna, Solfais, Girzuth, Amnosia, Glasira, Nenes, Heruba, Sineag, Ailis, Lilis, Ceit

Pomocne generatory:
https://www.fantasynamegenerators.com/d ... -names.php
https://www.fantasynamegenerators.com/h ... -names.php
https://www.fantasynamegenerators.com/d ... -names.php
https://www.fantasynamegenerators.com/g ... -names.php
https://www.fantasynamegenerators.com/celtic-names.php

Imiona Krebainów wahają się gdzieś między celtycko-germańskimi, odchylonymi mocno w kierunku ciężkiego mrocznego fantasy elfów czy howardowskich zabaw nawiązaniami kulturowymi, nawiązującymi do proto-angielszczyzny (do której powstania jest jeszcze co najmniej kilka wieków za wcześnie). Chłopstwo Krebainów raczej nie używa nazwisk, a rycerstwo stosuje nazwiska domu rycerskiego do którego przynależą, dodając do tego swoje rodowe przydomki, takie jak miasta pochodzenia czy przymiotniki. Więcej swobody maja tutaj mieszczanie, którzy tworzą własne nazwiska.

Domy rycerskie mają swoje własne tradycje i dzielące je różnice kulturowe - na przykład górale z centralnego pogórza brentelskiego (takie jak Maszhan czy Birnam) zwykle stosują imiona krótsze, jedno- bądź dwusylabowe, natomiast wśród Pembertonów czy Kaltenbornów zdarza się więcej imion zapożyczonych z Tylos bądź Aletris (czyli grecko-rzymskich). Astallakowie preferują imiona zaczynające się lub nasycone dźwięcznymi samogłoskami, "a", "e" itp.

Imiona Ossiarchów:

Męskie: Xabat, Botso, Beltso, Amintas, Herri, Ibai, Manez, Postumo, Lander, Fostin, Baladi, Maximiano, Paken, Iban, Dario, Eulogio, Krispin, Sixto, Sukil

Żeńskie: Antzine, Adats, Aterbe, Libe, Oihana, Eustase, Kistine, Zuhurne, Kemena, Ariera, Ona, Elixe, Molora, Olatz, Eza, Eneabe, Mirari, Aspia, Ximena

Pomocne generatory:
https://www.fantasynamegenerators.com/basque-names.php

Ossiarchowie noszą imiona baskijskie. Ci zamieszkujący ametystowe księstwa są bardzo dumni ze swej odrębności kulturowej i rzadko kiedy nadają imiona zapożyczone z innych języków. Zdarza się to głównie wśród mieszkańców Sępich Wysp, gdzie imiona Ossiarchów przeplatają się z krebaińskimi i pochodzącymi z południa i Tylos (persko-arabsko-grecko-rzymskimi). Ossiarska arystokracja nosi nazwiska rodowe, w kontaktach z zewnętrzem dodając do nich formalne "z Glymmów" - odwrotnie niż wśród Krebainów wyżej traktując swoją bezpośrednią rodzinę niż przynależność do domu rycerskiego.

Imiona Kenku:

Męskie: Manfri, Ion, Stevo, Boiko, Danior, Tawni, Gunari, Cappi, Mircea, Dukker, Aberan, Stefan, Orchilo, Gudad, Brisen, Pattin, Pali, Tamas, Dukker

Żeńskie: Tasarla, Floure, Inerique, Luminitsa, Morjiana, Mirela, Lillai, Esma, Lela, Aishe, Layla, Mumeli, Jofran, Ruza, Charani, Floricka, ?Jidi, Sinfi, Damara, Lajaria

Pomocne generatory:
https://www.fantasynamegenerators.com/r ... -names.php

Kenku noszą imiona wzorowane na romskich i stosują swoje rodowe nazwiska, do których są bardzo przywiązani. Zdarzają się wśród nich imiona pochodzące z różnych kultur, głównie krebaińskiej, ale nie tylko - karawanom Kenku zdarza się przekraczać granice państwowe i podróżować po całym regionie, a narodziny dzieci (również bękartów) w ich taborach często są traktowane jako wyroki kierujących nimi duchów.

[Badet]

GLAUDA


Nazwa Kruczej Wiary, glaudanizmu, wywodzi się od tradycyjnej maski religijnej - glaudy. Przedstawia ona zwykle kruczą czaszkę ze szczególnym wyszczególnieniem długiego dziobu skrywającego twarz noszącego. Glaudy nosili szamani Krebainów z brentelskiego pogórza jeszcze sprzed czasów królestw brentelskich, kiedy niezorganizowane plemiona barbarzyńców wojowały o pastwiska i żyzne tereny uprawne wybrzeża. Pierwotnie wykonywane one były z kości krukoszponów - z czasem jednak upowszechniać zaczęły się ich imitacje, a same maski zyskiwały na zdobieniach, stając się istnymi dziełami sztuki z aksamitów, jedwabiów, piór i mosiężnych rusztowań. Nie jest to domena wyłącznie wyższych sfer - wśród uboższych warstw ludności za oznakę religijności uchodzi owijanie twarzy czarnymi przepaskami, bandanami czy turbanami. W czasie Ciemnego Słońca grupy takich ludzi rozpętały nawet powstanie, nazywane Rebelią Czarnych Turbanów - stłumione ostatecznie wspólnym wysiłkiem rycerstwa i kapłanów.

Maski niezmiennie odgrywają istotną rolę w kulturze i tradycji Krebainów. Utożsamiają one tajemnice śmierci i Kruczej Królowej - symbol nie tylko jej ptasich wysłanników, ale również anonimowości i skrycia. Kapłani kruczej wiary, shadarowie, noszą glaudy podczas ceremonii religijnych i pogrzebów, a kai-shadarowie zakładają je podczas wyborów kolejnego arcykapłana.

Na wzór glaudy wielokrotnie tworzono również maski dla osób świeckich - wiele ceremonialnych, reprezentatywnych strojów Krebainów zawiera nawiązania do motywu zasłoniętej twarzy, a liczne obrazy przedstawiające historyczne postaci z zasłoniętymi obliczami odzwierciedlają tą modłę w sztuce.

[Badet]

KRÓLEWSKIE HADAT
Królewskie miasto Hadat jest antyczną metropolią zaliczaną do największych miast zachodniego wybrzeża kontynentu. Leżące w głębi doliny hadackiej miasto rozciąga się wzdłuż skalistego wybrzeża Zatoki Ciem, między wysokimi klifami którego znajdują się wąskie, prowadzące do portu ścieżki i uliczki. Długa historia Hadatu niknie w mroku dziejów. Wiadomo, że miasto istniało tutaj już wtedy, gdy do doliny dotarły legiony Tylos - jednak to w okresie dominacji Imperium gród rozrósł się i nabrał znaczenia jako największe centrum handlu i administracji w regionie. W przeciwieństwie do wielu innych ośrodków tylosyjskich Hadat uniknął zniszczenia po podboju Everthy, co naturalnie predestynowało go do roli nowego ośrodka władzy królewskiej. Od tamtego czasu miasto rozrastało się, rozwijało i zmieniało przez stulecia - niemal zupełnie zatracając swój dawny charakter. Przed okresem ciemnego słońca miasto szczyciło się dumnie mianem "perły zachodu", jednak klęski głodu i wybuch zarazy w roku 729 ogromnie zmniejszył liczbę jego mieszkańców. Również historia najnowsza obfitowała w zagrożenia dla pomyślności z miasta - największym z nich było bez wątpienia toczone w trakcie rebelii Sępiego Króla oblężenie Hadatu przez siły buntowników. Okrążone zarówno od lądu jak i morza miasto pozostało jednak nieugięte i dochowało wierności Kruczemu Tronowi, co miało się okazać decydującym punktem zwrotnym całej wojny.

Obecnie królewskie miasto na nowo podnosi się i umacnia, raźno wkraczając w nową epokę odbudowy i rozwoju. Chociaż pod względem liczby ludności dawno prześcignęło je północne Sanethal, Hadat jest ważnym ośrodkiem handlu, a także miejscem pełnym sztuki, kultury i nauki. Wysokie, kanciaste kamienice z czerwonej cegły sąsiadują tu z szerokimi placami pełnymi rzeźb w stylu tylosyjskim, a obecność prestiżowego dworu ściąga do miasta rozmaitych artystów i architektów, z których prac korzystają patrycjusze, wzbogacając fasady swoich rezydencji o aletryjskie kolumny czy tylosyjskie łuki podtrzymujące delikatne framugi.

Ciekawe miejsca:

• Kruczy Dwór - siedziba Kruczego Tronu i ośrodek władzy królowych z domu Kaltenborn, rozległy gmach zwany Kruczym Dworem góruje nad miastem niczym wysoka wieża, widoczna z niemal każdego punktu miasta. Ogromny i bogaty, Kruczy Dwór mieści wiele sal, korytarzy i schodów, dla obcego oka przywodzących na myśl pełną rozmachu plątaninę labiryntu. Wielu mieszczan lęka się tego miejsca, jednak z zadowoleniem przyjmuje stamtąd niekończące się zamówienia na rozmaite towary i usługi potrzebne królewskim domownikom.
• Komandoria straży miejskiej - powołana przez królową Eleonorę straż miejska Hadatu jest zawodową, utrzymywaną przez Kruczy Tron formacją mającą za zadanie pilnować porządku i strzec bezpieczeństwa w mieście. Operujący z wnętrza rozległego kamiennego budynku strażnicy pełnią rozmaite funkcje: wyłapują przestępców, pilnują bram miejskich i rogatek, dopilnowują opłacania ceł, gaszą pożary i odpowiadają za wymierzanie kar i przeprowadzanie egzekucji na skazańcach.
• "Reszepnica" - królewski dom handlowy w Hadat popularnie nazywany jest od imienia zarządzającego nim klucznika królewskiego. Przybytek ten zrzesza kupiecką śmietankę towarzyską mieszczan, którzy wynajmują tu miejsca nie tylko na magazynowanie swoich, przywiezionych do miasta, towarów, ale również spotykają się w celach biznesowych i towarzyskich, wymieniając plotki i licytując się o dostęp do najbardziej upragnionych kontraktów.
• Sierociniec w Hadat - założony w 834 roku sierociniec szczyci się pierwszeństwem, jeśli chodzi o tego typu świeckie instytucje na całym niemalże świecie. Utrzymywany zarówno przez królewskie darowizny jak i przez miejskie gildie i niektóre świątynie glaudanistyczne, sierociniec przyjmuje i przygotowuje do dorosłości młodych ludzi porzuconych lub osieroconych przez rodzinę. Stałymi bywalcami w jego murach są wiecznie szukający chętny do terminu mistrzowie miejskich gildii - inni wychowankowie tego miejsca znajdują również zatrudnienie w szeregach armii albo wśród administracji Dominium.
• Aleja igieł - szeroka aleja jest jedną z największych i najbardziej reprezentatywnych widoków w Hadat. Swoją nazwę zawdzięcza ona mieszczącym się przy niej rozlicznym warsztatom krawieckim i sukienniczym, w których pracują najzręczniejsi mistrzowie krawieccy na świecie. Przygotowujący na potrzeby dworzan Kruczego Dworu i patrycjatu miejskiego wyszukane stroje szewcy, kapelusznicy i specjaliści od doboru garderoby prześcigają się wzajemnie w kunszcie i kreatywności, licząc na hojne nagrody i docenienie ze strony domu królewskiego.
• Filia Kruczej Akademii - otwarta na mocy współpracy między królowa Eleonorą a wielkim księciem Hektorem uczelnia pozostaje niejako na uboczu wielkich uniwersytetów o których głośno w ostatnich latach. Powstała stosunkowo niedawno filia jest raczej niewielka, lecz pracuje bardzo prężnie - wywodzący się z mieszczan lub arystokratycznej młodzieży żacy studiują tu zarówno prawo, architekturę, teologie jak i sztuki wyzwolone.
• Królewska drukarnia "Czarne litery" - na skutek rozwoju sztuki drukarskiej na ziemiach zakonnych i w Jarlacie Langeoog tylko kwestią czasu było, kiedy podobny obiekt pojawi się również w stolicy Dominium. Zatrudniająca pochodzących z Aletris mistrzów drukarskich i ich wychowanków drukarnia korzysta ze sprowadzonych z Jarlatu pras skopiowanych ze słynnego wynalazku Hulderyka. Chociaż ten stosunkowo nowy wynalazek nie budzi zaufania wśród wielu bardziej konserwatywnych skrybów i kopistów, wiecznie usmarowani tuszem drukarze stanowią już nieodłączony widok miejskiego krajobrazu.
• Dzielnice cudzoziemców - chociaż większość miasta zdominowana jest przez Krebainów lub ludność wywodzącą się od osiedlonych w tym miejscu tylosyjskich kolonistów, prawa do budowy swych dzielnic kupieckich otrzymali również Nixowie i Limburgowie. Dzielnice te są raczej niewielkie i pełnią głównie charakter rozbudowanych faktorii handlowych: kupcom ze Związku Czarnego Oka zapewniają dostęp do rynku Dominium i przystanek do podróży na południe, a handlarze Limburgów uzyskują dzięki temu okno na potrzebne do pełnienia przez nich swego procederu morze. Z pewnością leżące w pobliżu portu i sąsiadujące ze sobą dzielnice przydają królewskiemu miastu metropolitarności i wielokulturowości jakiej można by oczekiwać po największym grodzie Dominium.
• Grobowe wzgórze - jak można było się spodziewać po stolicy wyznawców bogini śmierci, Hadat mieści niejeden cmentarz i żalnik. Żaden z nich nie jest jednak większy i bardziej szacowny niż grobowe wzgórze. Ten leżący pod miastem pagórek był miejscem chowania przywódców i wielkich kapłanów Krebainów na długo przed narodzinami Everthy i powstaniem miasta. Pośród wiekowych krypt, mogił i ossauriów leżą setki dumnych rycerzy domu Kaltenborn, członków królewskiego rodu czy wybitnych postaci z historii miasta. Z uwagi na powagę i znaczenie tego miejsca tutaj też urządzane są zwykle wiece rycerskie Kaltenbornów, na które zjeżdża się szlachta z wielu ziem i prowincji Dominium.

[Badet]

WOLNE MIASTO ARMSKIRK
Wiecznie zasnute dymem i rozbrzmiewające uderzeniami kowalskich młotów miasto Armskirk to największe w Dominium centrum rzemiosła, przemysłu i ważny ośrodek handlowy, konkurujący bogactwem i wpływami ze stołecznym Hadatem. Położony na Wybrzeżu Żmijów gród słynie z przedsiębiorczości i pracowitości swoich mieszkańców, żyjących w gorączkowym rytmie ciągłego rozwoju i zgiełku. Burzliwa historia miasta nie raz i nie dwa widziała jego mury i budynki w zgliszczach. W ciągu ostatniego stulecia Armskirk trzykrotnie nawiedził pożary, dwa razy na miasto spadła również zaraza. Najpoważniejszych zniszczeń w ostatnich latach metropolia doznała jednak w trakcie wojny Sępiego Króla. Chociaż władający Wybrzeżem dom Pemberton ugiął kark przed uzurpatorem wkrótce po jego lądowaniu i porażce wojsk królewskich, zniechęceni wobec Kertha kupcy Armskirk nie otworzyli przed nim bram. Włodarze miasta zostali za to brutalnie ukarani, wielu zginęło, mury miejskie zostały zburzone, a na mieszczan nałożono brutalne kontrybucje. Okrucieństwo buntowników wobec mieszkańców Armskirk zostało jednak zadośćuczynione po konflikcie, kiedy to królowa Artuza obdarowała miasto licznymi przywilejami i dołożyła znacznych starań, by ośrodek ten podnieść z gruzów zniszczeń wojennych.

Obecnie Armskirk jest miastem prosperującym i aktywnie rozwijającym się. Doświadczeni niełatwą historią mieszkańcy wyznają etos ciężkiej pracy, dzięki której z uporem odbudowują swe domy i warsztaty, pracą własnych rąk dochodząc do fortun i bogactw. Liczne miejskie kuźnie, kuźnice i zakłady rzemieślnicze rozbrzmiewają pracą praktycznie bez względu na porę dnia i nocy, a wozy i okręty dostarczające do miasta ładownie pełne surowych materiałów docierają nieustannie.

Ciekawe miejsca:

• Królewska Gildia Alchemików - siedziba szacownej gildii i cechu alchemików Armskirk to pokaźny kompleks budynków mieszczących szereg pracowni, magazynów, sal szkoleniowych i budynków mieszkalno-gospodarskich. Ciesząca się statusem królewskiej, ta wiekowa organizacja zrzesza kilkudziesięciu mistrzów i bez mała setki czeladników, zajmujących się zarówno eksperymentowaniem z wywarami z ziół i rzadkich minerałów, jak również konstruując najrozmaitsze ustrojstwa ze stopów metalu, drewna i kamienia
• Kuźnice miejskie - buchające ogniem serce miasta. Ogromne piece miejskie Armskirk nigdy nie gasną, podsycane stałymi dostawami węgla. To tutaj przetapiane są niebotyczne ilości rudy, która posłuży do zasilenia pracy okolicznych warsztatów, zakładów rzemieślniczych i rękodzielniczych. Ogrodzone kamiennymi murami piece pozostają pod nieustanną obserwacją straży miejskiej i pełniących tu dyżury czeladników hutniczych - niejednokrotnie to dzięki ich wczesnym ostrzeżeniom udało się zapobiec wybuchowi śmiertelnie niebezpiecznego dla miasta pożaru.
• Mury miejskie - zburzone w czasie wojny Sępiego Króla fortyfikacje zostały odbudowane praktycznie od zera w wyniku długich prac i znacznych nakładów ze strony Kruczego Tronu. Pomiędzy grubymi kamieniami wysokich murów gdzieniegdzie da się jeszcze odnaleźć ślady starszych obwarowań, wskazujących na burzliwą przeszłość grodu. Zgodnie z sięgającą pradawnych czasów tradycją trzy główne bramy miejskie i strzegące ich barbakany noszą nazwy od legendarnych smoków zamieszkujących wybrzeże: Aradharaza, Saeseamusa i Gerkorauxa.
• Port Żelazny - największy z portów na Wybrzeżu Żmijów znany jest jako Żelazny, od głównego towaru którym przez wiele lat zwykło się tutaj obracać. Pokaźne magazyny stojące wzdłuż nabrzeża praktycznie nigdy nie stoją puste, choć ich skład wcale nie jest tak monotonny jak można by się tego było spodziewać - własność i zawartość miejsc do składowania towarów zmienia się tu praktycznie z dnia na dzień, a przybijające tu okręty często witane są przez gotowych do wzajemnego licytowania się o ich ładunek konkurentów z różnych domów kupieckich.
• Koszary miejskie - straż miejska Armskirk nazywana jest często "strażą ogniową". Nazwa ta wzięła się od zwyczaju rozpalania przez strażników latarni miejskich po zmroku - obecnie częściej jednak wiąże się ją z obowiązkiem żandarmów do gaszenia wszelkich oznak niekontrolowanego ognia w mieście. Wielu mieszczan uważa tą powinność za najważniejsze zadanie strażników, jednak stanowiący ich siedzibę szereg niskich, ponurych baraków mieści znacznie więcej niż tylko narzędzia do zwalczania pożarów: strażnicy stanowią również dysponującą niewielkim arsenałem karną jednostkę zbrojną, gotową stanąć w obronie miasta kiedy tylko pojawi się taka potrzeba.
• Posąg Arma - stojący na centralnym placu miejskim posąg jego założyciela przedstawia Arma wznoszącego w triumfalnym geście łopatę, która posłużyła mu do wykopania fundamentów pod budowę pierwszego domu. Stanowiący symbol przedsiębiorczości i zaradności mieszczan monument uważa się za przejaw niezależności od miejscowego domu rycerskiego Pemberton - w trakcie licznych świąt mieszkańcy miasta zbierają się na placu, honorując pamięć swojego założyciela poprzez wznoszenie ku jego czci dłoni trzymających drobne monety. Podczas pozostałych dni posąg jest zwykle szczelnie otoczony przez wypełniający plac stragany, na których kramarze i drobni wytwórcy prezentują swoje najnowsze dzieła.
• Dzielnica limburska - stosunkowo nowa faktoria handlowa założona przez przedsiębiorczych kupców z Jarlatu Langeoog. Limburgowie doskonale odnaleźli się w mieście, a wielu ich rzemieślników i kowali jest wysoce cenionych w Armskirk, gdzie stanowią nie tylko konkurencje dla rodzimych wytwórców, ale też nosicieli nowych technologii, takich jak techniki produkcji gwoździ czy klejenia łuczywa.
• Młyny prochowe - mieszczące się pod miastem budowle znajdują się pod pieczą królewskiej gildii alchemików, która zapobiegawczo umieściła je z daleka od wszelkich źródeł otwartego ognia. W napędzanych siłą wiatru i wody młynach uciera się na proch i miesza ze sobą węgiel i saletrę, wytwarzając dobrej jakości proch, którego dokładna receptura pozostaje pilnie strzeżonym sekretem przekazywanym z ust do ust przez mistrzów gildyjnych.

[Badet]

DOSTOJEŃSTWA KRUCZEGO DWORU



Pod koniec rządów królowej Eleonory liczba urzędów i dostojeństw hadackiego dworu osiągnęła ogromne rozmiary. Wiecznie rozrastający się, pełen splendoru i przepychu Kruczy Dwór puchniał i pęczniał, zatrudniając setki nowych służących i dziesiątki pomniejszych urzędników, których zadaniem była obsługa rozmaitych formalności i ceremoniału. Niemała była w tym zasługa kanclerki królewskiej, Beatrix Pemberton, która wyraźnie inspirowana tradycjami tylosyjskimi dokładała starań, by zbudować zawiły, lecz imponujący system rang i zaszczytów dworskich, skupiający uwagę i zainteresowanie możnej arystokracji i rozlicznych zauszników służących Tronowi - a jednocześnie godnie prezentujący i podkreślający status Kruczego Dworu, jako drugiej największej (obok tylosyjskiej) siedziby władzy na kontynencie.
Zbudowany kanclerską ręką i aprobowany przez zmarłą królową Eleonorę system ma przed sobą przyszłość dosyć niepewną, jako iż nowa królowa Samantha zdaje się nie aprobować "bezużytecznych i nadmiernych" wydatków na próżne marnotrawstwa pałacowych darmozjadów - w przeciwieństwie do jej matki, która przez lata wiernie i ochoczo wspierała rozwój sztuki, mody i kultury.

WYBRANE GODNOŚCI DWORSKIE

Kanclerz królewski - królewski kanclerz jest odpowiedzialny za przyjmowanie listów i obsługę korespondencji królewskiej. Powierzona mu jest piecza nad pieczęcią królowej, a także kierownictwo kancelarii królewskiej. Najwyższy urząd w państwie.

Klucznik królewski - nazwa urzędu pochodzi od powierzonych mu kluczy do skarbca królewskiego. Klucznik zajmuje się nadzorem nad finansami Kruczego Tronu, przyjmowaniem wpłat z podatków i kontrolowaniem rachunków.

Woźny królewski - zadaniem woźnych jest dostarczanie postanowień ich wiecu rycerskiego, a także nadzorowanie ich wykonania. Na dworze królewskim stanowisko to odnosi się do nadzoru nad wydawanymi dekretami i sprawowanie kontroli nad systemem sprawiedliwości (sędziami i innym woźnymi).

Marszałek - marszałek jest pierwszym z dowódców wojsk Kruczego Tronu, odpowiedzialnym za stan armii w czasie pokoju i reprezentowanie królewskiego majestatu w czasie wojny.

Okrętmistrz - urzędnik odpowiedzialny za porty i okręty Kruczego Tronu. Godność najczęściej piastowana przez emerytowanych admirałów.

Arcyrycerz - pierwszy rycerz Kruczego Tronu, przywódca paladynów Kalten. Osobisty przyboczny i ochroniarz rodziny królewskiej, powiernik ich sekretów.

Pierwszy Kai-Shadar - przedstawiciel rady Kai-Shadarów oddelegowany do rangi osobistego doradcy królowej. Zwyczajowo najważniejszy członek tego zgromadzenia.

Szambelan - dostojnik zajmujący się pilnowaniem ceremoniału i etykiety dworskiej, odpowiedzialny za organizacje wydarzeń na dworze i wysuwanie kandydatur na niższe urzędy pałacowe

Generał Inkwizycji - świecki dostojnik wybierany przez zgromadzenie Kai-Shadarów i zatwierdzany przez królową, kierujący pracami inkwizycji o jej świeckim ramieniem.

Strażnik Doliny Hadackiej - strażnik stołecznego regionu odpowiada za bezpieczeństwo i spokój okolicy Hadatu, a także zbieranie pospolitego ruszenia z tego obszaru. Z uwagi na bliskość dworu rycerstwo doliny hadackiej zbiera się częściej niż panowie z innych regionów Dominium, chodź stosunkowo rzadko z powodu faktycznej potrzeby wyprawy zbrojnej.

Królewski kapelusznik - mistrz rzemieślniczy odpowiedzialny za projektowanie i wytwarzanie kapeluszy i masek dla królowej i dworu

Królewski sukiennik - obowiązkiem sukiennika jest dostarczanie najlepszych jakości tkanin na potrzeby dworu: jedwabiu, atłasu, delikatnej bawełny itd. Zwykle pracuje w hadackim porcie lub jednym z domów handlowych.

Mistrz gildii alchemików - honorowy tytuł przyznawany szczególnie uzdolnionym członkom szacownej Gildii Alchemików w Armskirk

Królewski ogrodnik - opiekun ogrodów pałacowych, wzniesionych za panowania królowej Eleonory. Odpowiada również za stan fontann i parków miejskich w obrębie Hadatu.

Kapitan straży hadackiej - dowódca organizacji porządkowej pilnujący porządku i spokoju w mieście. Teoretycznie podlega pod miejskich rajców, w praktyce jednak dominujący wpływ na ten urząd ma Kruczy Tron, którego przedstawiciele często bywają w mieście.