FAQ
: wt wrz 26, 2023 10:42 am
Q: Co to jest PBF?
A: Dosłownie „play by forum”, czyli gra wykorzystująca forum internetowe do prowadzenia rozgrywki.
Q: Jakiego typu grą jest Imperius PBF?
A: To gra strategiczno-polityczna w klimacie low fantasy. Gracz kieruje głową wymyślonego przez siebie państwa, podejmując decyzje w zakresie gospodarki, dyplomacji, wojskowości etc. Wiele z tych decyzji będzie dotyczyć relacji z państwami innych graczy.
Q: Co oznacza „low fantasy”?
A: Jest to uznanie fantastyki w obrębie motywu „other world”. Świat w którym gramy jest wymyślony i tworzone kraje mogą przypominać znane z naszego świata (choć oczekiwany jest jakiś poziom różnic względem pierwowzorów), ale też mogą być całkowicie oderwane od naszej rzeczywistości.
Q: Mogę stworzyć państwo od podstaw wedle własnego uznania?
A: Tak. To właśnie sens i siła tego typu PBF. Niech to tworzenie da Ci frajdę. Im głębiej opiszesz swój kraj i lud, którym kierujesz, tym będzie to lepsze dla samej rozgrywki.
Q: Co muszę zrobić przy kreacji swojego kraju?
A: Po prostu wybierz lokalizację na mapie (10 prowincji) i opisz swoje państwo. Pamiętaj przy tym o rzeczach, które są wymagane, czyli:
Q: I nie jestem ograniczony niczym, oprócz zgodności z „low fantasy”?
A: Mile widziane są nawiązania kulturowe i historyczne do państw już istniejących w grze, stworzonych przez innych graczy. Tą kreacją krajów staramy się stworzyć w miarę spójny świat. Fajnie byłoby, gdyby Twój kraj nawiązywał jakoś do państw tworzonych przez innych graczy. Gdyby zbytnio do nich nie pasował... Mistrz może zechcieć umieścić Twój kraj bardziej na uboczu. Ponadto należy jeszcze uwzględnić opis stanu startowego oraz realia.
Q: Kim jest Mistrz/GM/MG?
A: To osoba prowadząca rozgrywkę. On będzie decydował o efektach Twoich poczynań i rozsądzał kwestie sporne z innymi graczami. Będzie też ubogacał rozgrywkę wydarzeniami wynikającymi spoza zakresu działań graczy, na przykład kreowanymi przez NPC.
Q: Co to jest NPC?
A: Dosłownie „non playing character”. W tym zawierać się mogą twoi poddani, poddani innych graczy, głowy państw nieobsadzonych graczami (dopełniających mapkę), etc.
Q: Jeżeli tworzę swoje państwo, to jak moi poddani mogą być NPC?
A: Tworzysz je jako bazę dla swojej rozgrywki. Tak naprawdę w pełni kontrolujesz tylko władcę swojego kraju, który będzie niejako Twoim awatarem w grze. Cała reszta poddanych będzie NPC, którzy mogą sprzeciwiać się twoim działaniom, jak choćby wprowadzaniu różnych praw, czy wywołaniu wojny krajowi ościennemu.
Q: Władca mojego kraju będzie moim awatarem przez całą rozgrywkę?
A: Nie wiadomo. System dynastyczny Imperius PBF jest dynamiczny, a więc postacie mogą umierać, zawierać małżeństwa, płodzić dzieci. W czasie gry może się okazać, że Twój władca/awatar umarł i będziesz kontynuował grę jego następcą.
Q: W jaki sposób postać może umrzeć?
A: Po pierwsze w wyniku działań innych graczy lub NPC. Może zginąć podczas wyprawy wojennej, albo stać się celem skrytobójczego zamachu. Po drugie, wszystkie ważne postaci wpisujemy do tak zwanej „kostuchy”. Musisz zgłosić postać w formacie: [imię] [opcjonalnie krótki opis np król] [rok narodzin], a GM co roku sprawdza czy Ponury Żniwiarz nie zapukał do niej swoją kosą.
Q: Wpisuję do „kostuchy” tylko władcę?
A: Nie. Bezpośrednią i pełną kontrolę będziesz miał tylko nad nim, ale nie pozostawiaj go w pustce. Stwórz mu jakiś ród, rozpisz rodzeństwo, żonę, może ma już jakieś dzieci? Wszystkie te postaci zgłaszasz do kostuchy, mogą one umrzeć w ciągu gry. Również NPC ważnych dla twojego kraju możesz sobie wymyślić i zgłosić je do kostuchy. Generałów armii, urzędników, artystów – nadaj swojemu dworowi głębi.
Q: Ilu mogę mieć takich członków rodziny i dworzan, wodzów, urzędników?
A: Na start są limity takich postaci. Znajdziesz je w zasadach w odniesieniu do dowódców, dworzan i rodowców.
Q: A jak poumierają mi wszyscy, mogę jakoś ich zastąpić?
A: Oczywiście, ale tylko wodzów, urzędników itp. Gdy ktoś taki Ci umrze, zgłoś GM, że nominujesz na zajmowane przez niego stanowisko kogoś innego. Nie zapomnij rozpisać go w temacie „kostuchy”. Z członkami rodu Twojego władcy sprawa jest bardziej skomplikowana. Oni nie biorą się znikąd. Muszą narodzić się w grze.
Q: Co muszę zrobić, aby moja dynastia się rozmnażała?
A: Po pierwsze zadbaj aby mieli małżonków. Inaczej nic z tego nie będzie. Możesz negocjować mariaże z innymi graczami, jeżeli mają wolnych mężczyzn/kobiety w 'swoim' rodzie, albo celować w mariaż z kimś z Twojej arystokracji, wtedy zgłoś to GMowi. Zawarty mariaż trzeba upublicznić we właściwym do tego temacie, parą zaś zarządzamy też w „dzieciorobie”. GM tak samo jak zgony w „kostusze” losuje co roku możliwość narodzin dzieci zgłoszonych w „dzieciorobie” par. Możesz pominąć motyw negocjacji zaręczynowych i zawierania małżeństw przydzielając postaci ze swojego rodu kochankę/kochanka, pamiętaj jednak, że i tak taką parę trzeba dodawać i wycofywać w „dzieciorobie”. Potomstwo z takich związków może mieć też niższą pozycję, problemy z dziedziczeniem, etc.
Q: Skoro kontroluję tylko władcę mogę decydować o mariażach moich NPC?
A: Tak i nie. Nad częścią postaci (w tym większość rodziny władcy) będziesz miał kontrolę pośrednią. Oznacza to, że przyjmuje się posiadanie przez Ciebie kontroli nad taką postacią i możesz decydować o jej mariażach, ale w każdej chwili postać może zbuntować się i nie zgodzić na Twoje plany. Chcesz władcą ożenić się z chłopką? Nikt Ci tego nie zabroni, licz się tylko z niepokojami w kraju i utratą prestiżu. Jeżeli jednak mając za swojego awatara króla, zechcesz z chłopką ożenić jego brata, licz się z możliwością jego odmowy. To dotyczy nie tylko małżeństw.
Q: Ile mogę wrzucać takich par do dziecioroba?
A: Jedna postać może starać się o dziecko z trzema osobami. To mogą być trzy żony (mężowie w przypadku kobiet) jeżeli w Twoim kraju praktykuje się wielożeństwo. Albo trzy kochanki/kochankowie, czyli postaci z którymi postać nie zawarła mariażu. W przypadku NPC nie będących członkami Twojego rodu zgłaszaj je do dziecioroba tylko gdy jest to absolutnie konieczne i ważne dla Twoich planów. Staramy się nie rozdrabniać i nie rozpisywać dynastyki całego świata. Twoi dworzanie i możni będą mieć swoje rodziny nierozpisywane, gdy umrze jakiś hrabia, GM uzna, że miał potomka lub nie.
Q: Ta dynastyka może być męcząca, mogę grać bez niej?
A: Tak, ale tylko w jednym określonym przypadku. Jeżeli w Twoim kraju władza jest niedziedziczna, a ustanawiana na przykład w elekcji, albo Twój kraj jest klasyczną republiką, teokracją czy czymś podobnym to możesz odpuścić sobie dynastykę. Twoim awatarem w grze będzie jedna z frakcji starających się utrzymać władzę w kraju. Wtedy rozpisywanie rodów nie ma sensu, ale powinieneś rozpisać liderów tych frakcji oraz ich cele i główne polityczne cechy.
Q: Dobra, ogarniam. Mam swoje państwo i władcę wraz z jego rodem oraz garstką NPC (dworzan, dowódców etc.). Co dalej?
A: Gdy GM zaakceptuje Twoje podanie rekrutacyjne, przydzieli Ci subforum jawne i tajne. Na jawnym będziesz opisywał co dzieje się w Twoim kraju. Musisz założyć kilka obowiązkowych tematów niezbędnych do gry. Możesz oczywiście zakładać więcej tematów i dzielić je. W oddzielnym temacie opisać religię, a w oddzielnym historie, czemu nie.
Q: A subforum tajne? Co to jest?
A: To miejsce widoczne tylko dla Ciebie i GM. Z pewnością w trakcie gry będziesz chciał skonsultować coś z GM, ale nie na widoku innych graczy. Opisać swoje plany na przykład. Od tego jest subforum tajne, gdzie również musisz założyć kilka tematów obowiązkowych.
Q: Ok, wszystko mam, gramy... Ale jak?
A: Gra polega na tym, że będziesz podejmował decyzje aby prowadzić swój kraj ku chwale i rozwojowi. Jak to uczynisz to Twój wybór. Możesz rozwijać swe włości wewnętrznie i ekonomicznie, możesz prowadzić wojny by anektować sąsiadów albo wydzierać im ziemię, możesz działać szpiegowsko. Sam uznaj co będzie najlepsze. Na wszystko jednak będziesz potrzebował złota, których wydatek pozwoli ci na wdrażanie swoich zamiarów w życie.
Q: Jak działa gospodarka?
A: Zostało to opisane w dziale gospodarka. System jest prosty i sprowadza się do rozłożenia punktów populacji (PP) i punktów bogactwa (PB) na mapie oraz wydania środków na inwestycje. Tym sposobem zyskujemy dochód w postaci złota, zaopatrzenia lub uzbrojenia, które możemy wydatkować na nasze cele.
Q: Ekonomia ssie, chcę podbijać! Jak mam to robić?
A: Najpierw wybierz cel i pamiętaj o tym, żeby robić to z głową. Ktoś kogo atakujesz może mieć sojuszników, albo wystarać się o wsparcie u innych graczy. Czasem łatwi i zdawałoby się bezbronny cel może odbić się czkawką gdy okaże się, że w odpowiedzi kilka armii innych graczy maszeruje na Twoją stolicę. Również Twoim poddanym może nie spodobać się cel ataku.
Q: Mam już cel, nie spodziewam się takich problemów. Potrzebuję jednak żołnierzy, jakich mogę powołać?
A: Tutaj znajdziesz rodzaje wojsk jakie możesz powołać. Pamiętaj aby przed startem gry opisać swoje kompanie zaciężne.
Q: Okey, mam już armię, a wcześniej robiłem sobie dowódców. Jak ich przydzielam do wojsk?
A: Generałowie do specyficzni NPC, gdy ich zgłaszałeś GMowi w kostusze, zaznaczając, że są liderami wojskowymi, GM rozlosował ich cechy wojskowe. Problem w tym, że ich poziom umiejętności jest tajny i nie wiesz na co ich stać. Musisz sprawdzić ich dopiero w bitwie... Na czele armii stawiasz jednego dowódcę, oraz możesz dodać kolejnego, jako zastępcę głównodowodzącego lub dowódcę części armii. Razem będą tworzyć sztab i wspólnie oddziaływać na wojsko.
Q: Na ile mogę nimi kierować, gdy oddam im wojska pod komendę?
A: Pamiętaj o połowicznej kontroli NPC. Możesz wydawać im rozkazy ogólne i szczegółowe, ale licz się z tym, że oni mogą wiedzieć lepiej jak postąpić w starciu z wrogiem. To „wiem lepiej” nie zawsze oznacza lepiej w praktyce. Możesz mieć niesamowicie dobry plan strategiczny lub taktyczny, nakazać generałowi jego zastosowanie, a on... cóż, ma swoje ambicje i nie zawsze postąpi tak jak chciałeś/aś. Im bardziej ogólny rozkaz tym większa szansa, że zostanie wykonany tak jak tego chciałeś/aś. Jeżeli chcesz by armia czyniła dokładnie co do joty co sobie zaplanowałeś, to musisz na jej czele postawić samego władcę – swojego awatara. To da Ci pełną kontrolę nad idącym do boju wojskiem, ale i stworzy ryzyko. Twój władca może zostać zabity na polu bitwy, albo co gorsza – pojmany.
Q: Do ataku! Mam już powołaną armię, opłaciłem ją, mój król stoi na czele. Co dalej?
A: Musisz skierować armię na wroga. Istnieje temat w którym deklarujesz ruchy swoich armii. Musisz też wydać rozkaz - ruch wojsk (RW) których opis znajdziesz w tym miejscu. Dodaj też pokrótce co robi to wojsko w trakcie marszu (plądruje prowincje wroga, dobywa miast i zamków, celuje w walną bitwę?). Większy stopień szczegółowości, jak na przykład konkretną marszrutę (trasę) możesz już zamieścić na tajnym forum. Pamiętaj aby na Twoim tajnym subforum był temat z aktualną rozpiską armii – ile i jakie kompanie zawiera, kto nimi dowodzi. To ważne inaczej GM nie będzie wiedział jaki potencjał ma Twój atak (lub obrona).
Q: Ryzykowna ta wojna. Mogę jednak pobawić się szpiegowsko?
A: Możesz. Cokolwiek chcesz uczynić, od szpiegowania w armii wroga by ustalić jej liczebność, po próbę zabicia innego władcy – musisz określić budżet takiej akcji, czyli ile złota przeznaczasz na osiągnięcie celu. Napisz GM również w kogo uderzasz misją szpiegowską, oraz co chcesz nią osiągnąć. Na koniec możesz krótko opisać metody, jakimi mają być przeprowadzone działania, co może podnieść trochę szanse na sukces. Nic skomplikowanego, prawda? Owszem, ale licz się z konsekwencjami nieudanych akcji szpiegowskich. Nieudana próba zwykłego wywiadu może nie mieć jakichś reperkusji, ale gdyby wyszło na jaw, że próbowałeś/aś zabić sąsiedniego władcę...
A: Dosłownie „play by forum”, czyli gra wykorzystująca forum internetowe do prowadzenia rozgrywki.
Q: Jakiego typu grą jest Imperius PBF?
A: To gra strategiczno-polityczna w klimacie low fantasy. Gracz kieruje głową wymyślonego przez siebie państwa, podejmując decyzje w zakresie gospodarki, dyplomacji, wojskowości etc. Wiele z tych decyzji będzie dotyczyć relacji z państwami innych graczy.
Q: Co oznacza „low fantasy”?
A: Jest to uznanie fantastyki w obrębie motywu „other world”. Świat w którym gramy jest wymyślony i tworzone kraje mogą przypominać znane z naszego świata (choć oczekiwany jest jakiś poziom różnic względem pierwowzorów), ale też mogą być całkowicie oderwane od naszej rzeczywistości.
Q: Mogę stworzyć państwo od podstaw wedle własnego uznania?
A: Tak. To właśnie sens i siła tego typu PBF. Niech to tworzenie da Ci frajdę. Im głębiej opiszesz swój kraj i lud, którym kierujesz, tym będzie to lepsze dla samej rozgrywki.
Q: Co muszę zrobić przy kreacji swojego kraju?
A: Po prostu wybierz lokalizację na mapie (10 prowincji) i opisz swoje państwo. Pamiętaj przy tym o rzeczach, które są wymagane, czyli:
- rys historyczny (max od 1 RNE, minimum 100 lat do tyłu),
- rys społeczeństwa,
- rys ustrojowy,
- opis religii bądź link do podania gracza, którego religię adaptujemy. Jeśli zmieniamy coś w doktrynie, należy o tym napisać w naszym podaniu.
- mocne i słabe strony zgodnie z zasadami
- oddziały wojska zawodowego
- mapa obszaru, który chcemy zająć
- oddziały wojska zawodowego
Q: I nie jestem ograniczony niczym, oprócz zgodności z „low fantasy”?
A: Mile widziane są nawiązania kulturowe i historyczne do państw już istniejących w grze, stworzonych przez innych graczy. Tą kreacją krajów staramy się stworzyć w miarę spójny świat. Fajnie byłoby, gdyby Twój kraj nawiązywał jakoś do państw tworzonych przez innych graczy. Gdyby zbytnio do nich nie pasował... Mistrz może zechcieć umieścić Twój kraj bardziej na uboczu. Ponadto należy jeszcze uwzględnić opis stanu startowego oraz realia.
Q: Kim jest Mistrz/GM/MG?
A: To osoba prowadząca rozgrywkę. On będzie decydował o efektach Twoich poczynań i rozsądzał kwestie sporne z innymi graczami. Będzie też ubogacał rozgrywkę wydarzeniami wynikającymi spoza zakresu działań graczy, na przykład kreowanymi przez NPC.
Q: Co to jest NPC?
A: Dosłownie „non playing character”. W tym zawierać się mogą twoi poddani, poddani innych graczy, głowy państw nieobsadzonych graczami (dopełniających mapkę), etc.
Q: Jeżeli tworzę swoje państwo, to jak moi poddani mogą być NPC?
A: Tworzysz je jako bazę dla swojej rozgrywki. Tak naprawdę w pełni kontrolujesz tylko władcę swojego kraju, który będzie niejako Twoim awatarem w grze. Cała reszta poddanych będzie NPC, którzy mogą sprzeciwiać się twoim działaniom, jak choćby wprowadzaniu różnych praw, czy wywołaniu wojny krajowi ościennemu.
Q: Władca mojego kraju będzie moim awatarem przez całą rozgrywkę?
A: Nie wiadomo. System dynastyczny Imperius PBF jest dynamiczny, a więc postacie mogą umierać, zawierać małżeństwa, płodzić dzieci. W czasie gry może się okazać, że Twój władca/awatar umarł i będziesz kontynuował grę jego następcą.
Q: W jaki sposób postać może umrzeć?
A: Po pierwsze w wyniku działań innych graczy lub NPC. Może zginąć podczas wyprawy wojennej, albo stać się celem skrytobójczego zamachu. Po drugie, wszystkie ważne postaci wpisujemy do tak zwanej „kostuchy”. Musisz zgłosić postać w formacie: [imię] [opcjonalnie krótki opis np król] [rok narodzin], a GM co roku sprawdza czy Ponury Żniwiarz nie zapukał do niej swoją kosą.
Q: Wpisuję do „kostuchy” tylko władcę?
A: Nie. Bezpośrednią i pełną kontrolę będziesz miał tylko nad nim, ale nie pozostawiaj go w pustce. Stwórz mu jakiś ród, rozpisz rodzeństwo, żonę, może ma już jakieś dzieci? Wszystkie te postaci zgłaszasz do kostuchy, mogą one umrzeć w ciągu gry. Również NPC ważnych dla twojego kraju możesz sobie wymyślić i zgłosić je do kostuchy. Generałów armii, urzędników, artystów – nadaj swojemu dworowi głębi.
Q: Ilu mogę mieć takich członków rodziny i dworzan, wodzów, urzędników?
A: Na start są limity takich postaci. Znajdziesz je w zasadach w odniesieniu do dowódców, dworzan i rodowców.
Q: A jak poumierają mi wszyscy, mogę jakoś ich zastąpić?
A: Oczywiście, ale tylko wodzów, urzędników itp. Gdy ktoś taki Ci umrze, zgłoś GM, że nominujesz na zajmowane przez niego stanowisko kogoś innego. Nie zapomnij rozpisać go w temacie „kostuchy”. Z członkami rodu Twojego władcy sprawa jest bardziej skomplikowana. Oni nie biorą się znikąd. Muszą narodzić się w grze.
Q: Co muszę zrobić, aby moja dynastia się rozmnażała?
A: Po pierwsze zadbaj aby mieli małżonków. Inaczej nic z tego nie będzie. Możesz negocjować mariaże z innymi graczami, jeżeli mają wolnych mężczyzn/kobiety w 'swoim' rodzie, albo celować w mariaż z kimś z Twojej arystokracji, wtedy zgłoś to GMowi. Zawarty mariaż trzeba upublicznić we właściwym do tego temacie, parą zaś zarządzamy też w „dzieciorobie”. GM tak samo jak zgony w „kostusze” losuje co roku możliwość narodzin dzieci zgłoszonych w „dzieciorobie” par. Możesz pominąć motyw negocjacji zaręczynowych i zawierania małżeństw przydzielając postaci ze swojego rodu kochankę/kochanka, pamiętaj jednak, że i tak taką parę trzeba dodawać i wycofywać w „dzieciorobie”. Potomstwo z takich związków może mieć też niższą pozycję, problemy z dziedziczeniem, etc.
Q: Skoro kontroluję tylko władcę mogę decydować o mariażach moich NPC?
A: Tak i nie. Nad częścią postaci (w tym większość rodziny władcy) będziesz miał kontrolę pośrednią. Oznacza to, że przyjmuje się posiadanie przez Ciebie kontroli nad taką postacią i możesz decydować o jej mariażach, ale w każdej chwili postać może zbuntować się i nie zgodzić na Twoje plany. Chcesz władcą ożenić się z chłopką? Nikt Ci tego nie zabroni, licz się tylko z niepokojami w kraju i utratą prestiżu. Jeżeli jednak mając za swojego awatara króla, zechcesz z chłopką ożenić jego brata, licz się z możliwością jego odmowy. To dotyczy nie tylko małżeństw.
Q: Ile mogę wrzucać takich par do dziecioroba?
A: Jedna postać może starać się o dziecko z trzema osobami. To mogą być trzy żony (mężowie w przypadku kobiet) jeżeli w Twoim kraju praktykuje się wielożeństwo. Albo trzy kochanki/kochankowie, czyli postaci z którymi postać nie zawarła mariażu. W przypadku NPC nie będących członkami Twojego rodu zgłaszaj je do dziecioroba tylko gdy jest to absolutnie konieczne i ważne dla Twoich planów. Staramy się nie rozdrabniać i nie rozpisywać dynastyki całego świata. Twoi dworzanie i możni będą mieć swoje rodziny nierozpisywane, gdy umrze jakiś hrabia, GM uzna, że miał potomka lub nie.
Q: Ta dynastyka może być męcząca, mogę grać bez niej?
A: Tak, ale tylko w jednym określonym przypadku. Jeżeli w Twoim kraju władza jest niedziedziczna, a ustanawiana na przykład w elekcji, albo Twój kraj jest klasyczną republiką, teokracją czy czymś podobnym to możesz odpuścić sobie dynastykę. Twoim awatarem w grze będzie jedna z frakcji starających się utrzymać władzę w kraju. Wtedy rozpisywanie rodów nie ma sensu, ale powinieneś rozpisać liderów tych frakcji oraz ich cele i główne polityczne cechy.
Q: Dobra, ogarniam. Mam swoje państwo i władcę wraz z jego rodem oraz garstką NPC (dworzan, dowódców etc.). Co dalej?
A: Gdy GM zaakceptuje Twoje podanie rekrutacyjne, przydzieli Ci subforum jawne i tajne. Na jawnym będziesz opisywał co dzieje się w Twoim kraju. Musisz założyć kilka obowiązkowych tematów niezbędnych do gry. Możesz oczywiście zakładać więcej tematów i dzielić je. W oddzielnym temacie opisać religię, a w oddzielnym historie, czemu nie.
Q: A subforum tajne? Co to jest?
A: To miejsce widoczne tylko dla Ciebie i GM. Z pewnością w trakcie gry będziesz chciał skonsultować coś z GM, ale nie na widoku innych graczy. Opisać swoje plany na przykład. Od tego jest subforum tajne, gdzie również musisz założyć kilka tematów obowiązkowych.
Q: Ok, wszystko mam, gramy... Ale jak?
A: Gra polega na tym, że będziesz podejmował decyzje aby prowadzić swój kraj ku chwale i rozwojowi. Jak to uczynisz to Twój wybór. Możesz rozwijać swe włości wewnętrznie i ekonomicznie, możesz prowadzić wojny by anektować sąsiadów albo wydzierać im ziemię, możesz działać szpiegowsko. Sam uznaj co będzie najlepsze. Na wszystko jednak będziesz potrzebował złota, których wydatek pozwoli ci na wdrażanie swoich zamiarów w życie.
Q: Jak działa gospodarka?
A: Zostało to opisane w dziale gospodarka. System jest prosty i sprowadza się do rozłożenia punktów populacji (PP) i punktów bogactwa (PB) na mapie oraz wydania środków na inwestycje. Tym sposobem zyskujemy dochód w postaci złota, zaopatrzenia lub uzbrojenia, które możemy wydatkować na nasze cele.
Q: Ekonomia ssie, chcę podbijać! Jak mam to robić?
A: Najpierw wybierz cel i pamiętaj o tym, żeby robić to z głową. Ktoś kogo atakujesz może mieć sojuszników, albo wystarać się o wsparcie u innych graczy. Czasem łatwi i zdawałoby się bezbronny cel może odbić się czkawką gdy okaże się, że w odpowiedzi kilka armii innych graczy maszeruje na Twoją stolicę. Również Twoim poddanym może nie spodobać się cel ataku.
Q: Mam już cel, nie spodziewam się takich problemów. Potrzebuję jednak żołnierzy, jakich mogę powołać?
A: Tutaj znajdziesz rodzaje wojsk jakie możesz powołać. Pamiętaj aby przed startem gry opisać swoje kompanie zaciężne.
Q: Okey, mam już armię, a wcześniej robiłem sobie dowódców. Jak ich przydzielam do wojsk?
A: Generałowie do specyficzni NPC, gdy ich zgłaszałeś GMowi w kostusze, zaznaczając, że są liderami wojskowymi, GM rozlosował ich cechy wojskowe. Problem w tym, że ich poziom umiejętności jest tajny i nie wiesz na co ich stać. Musisz sprawdzić ich dopiero w bitwie... Na czele armii stawiasz jednego dowódcę, oraz możesz dodać kolejnego, jako zastępcę głównodowodzącego lub dowódcę części armii. Razem będą tworzyć sztab i wspólnie oddziaływać na wojsko.
Q: Na ile mogę nimi kierować, gdy oddam im wojska pod komendę?
A: Pamiętaj o połowicznej kontroli NPC. Możesz wydawać im rozkazy ogólne i szczegółowe, ale licz się z tym, że oni mogą wiedzieć lepiej jak postąpić w starciu z wrogiem. To „wiem lepiej” nie zawsze oznacza lepiej w praktyce. Możesz mieć niesamowicie dobry plan strategiczny lub taktyczny, nakazać generałowi jego zastosowanie, a on... cóż, ma swoje ambicje i nie zawsze postąpi tak jak chciałeś/aś. Im bardziej ogólny rozkaz tym większa szansa, że zostanie wykonany tak jak tego chciałeś/aś. Jeżeli chcesz by armia czyniła dokładnie co do joty co sobie zaplanowałeś, to musisz na jej czele postawić samego władcę – swojego awatara. To da Ci pełną kontrolę nad idącym do boju wojskiem, ale i stworzy ryzyko. Twój władca może zostać zabity na polu bitwy, albo co gorsza – pojmany.
Q: Do ataku! Mam już powołaną armię, opłaciłem ją, mój król stoi na czele. Co dalej?
A: Musisz skierować armię na wroga. Istnieje temat w którym deklarujesz ruchy swoich armii. Musisz też wydać rozkaz - ruch wojsk (RW) których opis znajdziesz w tym miejscu. Dodaj też pokrótce co robi to wojsko w trakcie marszu (plądruje prowincje wroga, dobywa miast i zamków, celuje w walną bitwę?). Większy stopień szczegółowości, jak na przykład konkretną marszrutę (trasę) możesz już zamieścić na tajnym forum. Pamiętaj aby na Twoim tajnym subforum był temat z aktualną rozpiską armii – ile i jakie kompanie zawiera, kto nimi dowodzi. To ważne inaczej GM nie będzie wiedział jaki potencjał ma Twój atak (lub obrona).
Q: Ryzykowna ta wojna. Mogę jednak pobawić się szpiegowsko?
A: Możesz. Cokolwiek chcesz uczynić, od szpiegowania w armii wroga by ustalić jej liczebność, po próbę zabicia innego władcy – musisz określić budżet takiej akcji, czyli ile złota przeznaczasz na osiągnięcie celu. Napisz GM również w kogo uderzasz misją szpiegowską, oraz co chcesz nią osiągnąć. Na koniec możesz krótko opisać metody, jakimi mają być przeprowadzone działania, co może podnieść trochę szanse na sukces. Nic skomplikowanego, prawda? Owszem, ale licz się z konsekwencjami nieudanych akcji szpiegowskich. Nieudana próba zwykłego wywiadu może nie mieć jakichś reperkusji, ale gdyby wyszło na jaw, że próbowałeś/aś zabić sąsiedniego władcę...